ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – บทที่ 2876 ไอ้หมาขี้ประจบที่ตาบอด

จงเทียนหยู่รู้ได้ทันทีว่าเป็นเสียงของกู้ชิวอี๋

วินาทีนี้เอง เขาราวกับถูกฟ้าผ่า เขานิ่งแข็งทื่ออยู่กับที่ ขยับไปไหนไม่ได้

เขาไม่รู้จริงๆ เย่เฉินรู้จักกับกู้ชิวอี๋

เนื่องจาก กู้ชิวอี๋ตอนเด็กมีการสัญญาหมั้นหมายกับเย่เฉิน เขาไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน

ตอนนี้ พอเย่เฉินเห็นกู้ชิวอี๋ที่อยู่ในสาย เขาหัวเราะพลางถามว่า“ทำไมเธอถึงคิดว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือของฉันล่ะ？”

กู้ชิวอี๋หัวเราะคิกคัก“จงเทียนหยู่ถึงจะโง่แค่ไหน แต่ฉันไม่คิดว่าเขาจะโง่ขนาดนี้ อีกอย่างนะ เรื่องตลกร้ายแบบนี้ ฉันว่ามีแค่พี่เย่เฉินเท่านั้นแหละค่ะที่สามารถทำได้ ถ้าเป็นคนอื่นทำฉันคงคิดไม่ออกหรอกค่ะว่าเป็นฝีมือของใคร！”

เมื่อจงเทียนหยู่ได้ยินแบบนั้น เขาก็รู้สึกเสียใจมาก ในขณะเดียวกันก็อดที่จะคร่ำครวญในใจไม่ได้“หรือว่าในใจของกู้ชิวอี๋ฉันมันเป็นแค่คนโง่คนหนึ่ง？”

เย่เฉินในตอนนี้กลับหัวเราะแล้วพูดอย่างตรงไปตรงมา“เธอเดาถูกแล้วล่ะ เป็นฝีมือของฉันจริงๆ”

กู้ชิวอี๋หัวเราะแล้วถามว่า“พี่เย่เฉินคะ เมื่อก่อนพี่กับจงเทียนหยู่เคยบาดหมางอะไรกันมารึเปล่าคะ？”

“ไม่เคย”เย่เฉินกล่าว“ก่อนหน้านี้ฉันยังไม่เคยเจอหน้าเขา”

กู้ชิวอี๋ถามอย่างแปลกใจ“แล้วทำไมพี่ถึงไปแกล้งจงเทียนหยู่ล่ะคะ？”

เย่เฉินหัวเราะ“ไอ้หมอนี่โง่เกินไปหน่อย ฉันไม่ชอบขี้หน้าเลยอยากลงมือสั่งสองซะหน่อย”

กู้ชิวอี๋พยักหน้า แล้วถามว่า“พี่เย่เฉินคะ จงเทียนหยู่ถูกคนของพี่ควบคุมตัวไว้แล้วไม่ใช่หรอคะ？”

เย่เฉินตอบอืม“ใช่แล้ว ตอนนี้เขาถูกคนของฉันจับตัวไว้ ทำไมหรอ？”

กู้ชิวอี๋รีบกล่าวว่า“พี่เย่เฉินคะ แต่ฉันขอร้องพี่เรื่องหนึ่งได้ไหมคะ？”

เย่เฉินจึงกล่าวว่า“เธอยังต้องเกรงใจอะไรฉันอีก？ว่ามาเถอะ ขอแค่ฉันทำให้ได้ ฉันจะรับปากเธอแน่นอน！”

เมื่อจงเทียนหยู่ได้ยินแบบนั้น ในใจของเขารู้สึกซาบซึ้งขึ้นมาในทันที เขาคิดในใจ“หรือว่า……หรือว่ากู้ชิวอี๋จะขอร้องให้กับฉัน？！ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันอยู่ในใจของเธอ ถึงแม้จะโง่ไปหน่อย แต่ก็ยังสำคัญอยู่ดี！”

“อีกทั้ง……เย่เฉินก็บอกแล่วว่า ขอแค่ทำให้ได้ จะรับปากกู้ชิวอี๋แน่นอน ถ้ากู้ชิวอี๋ขอร้องให้ปล่อยฉันจริงๆ งั้นฉันก็จะเป็นอิสระน่ะสิ？！”

ในตอนที่เขารู้สึกอบอุ่นและดีใจ เพราะเห็นถึงความหวัง กู้ชิวอี๋ก็พูดขึ้นมาว่า“พี่เย่เฉินคะ ฉันอยากขอร้องให้พี่ขังเขาไว้หลายๆวันหน่อย ทางที่ดีขังจนกว่างานคอนเสิร์ตของฉันจะจบยิ่งดีเลยค่ะ ฉันไม่อยากให้เขามาเป็นแขกรับเชิญพิเศษในงานคอนเสิร์ตของฉันจริงๆ！ถ้าเขาไม่มา ฉันจะขอบคุณพระเจ้ามากเลยค่ะ！”

เมื่อจงเทียนหยู่ได้ยินแบบนั้น ไฟแห่งความหวังที่ลุกโชนขึ้นมาเมื่อครู่ ก็ต้องดับสลายหายไปในทันที！

เขาไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่า เรื่องนี้จะกลับตาลปัตรอะไรแบบนี้！

เขาไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่า ทั้งๆที่กู้ชิวอี๋สามารถพูดให้เย่เฉินปล่อยตัวเขาได้ แต่เธอกลับบอกให้เย่เฉินขังเขาไว้หลายๆวันหน่อย！

“หรือว่า เธอจะไม่ชอบฉันจริงๆ？！”

“หรือว่า เธอจะไม่อยากให้ฉันปรากฏตัวขึ้นบนงานคอนเสิร์ตของเธอ？！”

เมื่อเย่เฉินได้ยินคำร้องขอจากกู้ชิวอี๋ เขาก็พูดอย่างอึดอัดใจเล็กน้อย“หนานหนาน เมื่อกี้ลืมบอกเธอไป จงเทียนหยู่อยู่ข้างๆฉันน่ะ”

พูดจบ เขาก็หันกล้องโทรศัพท์มือถือ ไปที่จงเทียนหยู่ที่นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น