ท่าทีของลู่เห้าเทียนเฉื่อยชาทันที
สองสามปีนี้เขาฆ่าคนมานับไม่ถ้วน
ด้วยพละกำลังของเขา หลังจากดิ้นรนในต่างประเทศมาหลายปี แทบไม่เคยพบกับคู่ต่อสู้ที่สามารถรับมือเขาได้เลย ดังนั้นทุกครั้งที่ลงมือ ก็สามารถชนะด้วยความได้เปรียบอย่างถล่มทลาย
และทุกครั้งตอนที่ชนะ ฝ่ายแพ้ก็เหมือนเขาในตอนนี้ อ้อนวอนอย่างหนัก แต่เขาไม่เคยไว้ชีวิตใครเลยสักครั้งเดียว
ในวันนี้ ชะตาเปลี่ยน และในที่สุดก็มาถึงคราวเขาพญาเสือแพรขาวที่ต้องขอความเมตตาคนอื่นแล้ว!
แต่เย่เฉิน ไม่คิดที่จะปล่อยเขาไปแน่นอน!
เขามองลู่เห้าเทียน มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ครุ่นคิดและโหดร้าย
รอยยิ้มที่แปลกประหลาดของเย่เฉิน ทำให้หัวใจของลู่เห้าเทียนรู้สึกราวกับตกลงไปในถ้ำน้ำแข็ง
แม้ว่าไม่รู้ว่าเย่เฉินจะทำกับตัวเองอย่างไร แต่เขาตระหนักได้ว่า ตัวเองต้องจบเห่แล้วแน่ๆ!
ในตอนนี้ เย่เฉินจับหมัดของลู่เห้าเทียนด้วยมือขวา ทันใดนั้นก็พลิกข้อมือทันที!
ต่อมา ลู่เห้าเทียนสัมผัสว่าแขนของเขา ถูกส่งไปยังเครื่องบดเนื้ออันทรงพลัง
ต่อมา แขนทั้งสองบิดเข้าหากันราวกับเป็นเกลียว ถูกบิดเข้าหากันอย่างกะทันหัน!
ความเจ็บปวดเริ่มจากข้อมือทั้งสองข้างไปจนถึงแขน!
เขารู้สึกได้แม้กระทั่งข้อมือหักก่อน แล้วก็ค่อยเป็นแขน ข้อศอกรวมไปถึงข้อต่อไหล่……
และความเจ็บปวดแบบนี้ที่ลึกลงไปในไขกระดูกของจิตวิญญาณก็ไม่ถือว่าน่ากลัว ที่น่ากลัวยิ่งกว่าคือ ความเจ็บปวดที่รุนแรงนี้ราวกับว่านำมาซึ่งไวรัส ไวรัสเข้าร่างกายของตัวเองอย่างรวดเร็ว ทำให้พลังภายในทั้งหมดของตัวเองหายวับไปเลยทันที
ในตอนนี้ ความหวาดกลัวพรั่งพรูอยู่ในใจลึกๆลู่เห้าเทียนแล้ว！
ครั้นแล้ว เขาก็อดไม่ไหว งอทั้งสองขา คุกเข่าลงกับพื้นโดยไม่ตั้งใจ และพูดตะโกนอย่างสิ้นหวังว่า: อ๊า……มือของฉัน……แขนของฉัน……เจ็บมาก!
เย่เฉินพิสูจน์ด้วยข้อเท็จจริงว่า ถึงแม้สิ่งที่เรียกว่าปรมาจารย์ทรงพลังมากๆ แต่พวกเขาก็ไม่ใช่ว่าจะไม่กลัวเจ็บ
ลู่เห้าเทียนฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาหลายปี ยังไม่เคยพบเจอเช่นนี้ ความเจ็บปวดจากการถูกบิดเป็นเกลียวทั้งที่ยังเป็นๆ
ควบคู่ไปกับการหายตัวไปของพลังภายในทั่วร่างกาย แนวป้องกันทางจิตใจและร่างกายก็พังทลายลงในทันที
ดังนั้น เขาทำได้เพียงไปตามทิศทางที่เย่เฉินบิดแขนไป คุกเข่าลงบนพื้นโดยไม่รู้ตัว
และคนอื่นๆ ในที่เกิดเหตุ เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า!
ใครกล้าเชื่อว่า นักบู๊หกดาวผู้ทรงพลัง ไม่ใช่แค่ถูกเย่เฉินกำจัดการโจมตีเต็มกำลังได้อย่างเงียบๆ ที่เลวร้ายไปกว่านั้นคือ แขนของเขา ถูกเย่เฉินบิดเป็นเกลียวเลย!
เศษกระดูกหักเจาะเนื้อออกมาหลายตำแหน่ง เลือดพุ่งออกจากแผล จนน่าตกใจ！
ลู่เห้าเทียนเจ็บปวดจนแทบจะเป็นลมหมดสติ แต่ก็ถูกทำให้ตกใจตื่นด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ปากก็ต้องแหกปากเสียงตะโกนเหมือนหมูถูกฆ่า เพื่อพยายามบรรเทาความเจ็บปวดที่เกิดจากการโจมตีที่รุนแรง
ในตอนนี้ เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา： แกฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาหลายปี สุดท้ายพึ่งสิ่งนี้ ทำเรื่องชั่วร้ายมามากมาย และวันนี้ ฉันจะทำหน้าที่แทนสวรรค์ ในการทำลายสิ่งที่แกบำเพ็ญตนมาทั้งหมด!
พูดคำนี้จบ ลู่เห้าเทียนก็รู้สึกว่า พลังภายในของตัวเองได้ผ่านเส้นลมปราณเส้นที่หกแล้ว ทันใดนั้น พลังอันทรงพลังก็พุ่งเข้ามา!
ความรู้สึกเช่นนี้ ราวกับว่าแมกมาในเปลือกโลกกำลังจะระเบิดออกมาจากปล่องภูเขาไฟ พลังนั้นแข็งแกร่งเกินกว่าจะรับไหว!
ในชั่วพริบตา เขารู้สึกว่าเส้นลมปราณเส้นที่หกของตัวเอง แตกสลายไปหมดแล้ว!
กว่าจะเป็นนักบู๊หกดาวต้องใช้เวลาหลายปีในการทำงานหนัก แต่ในพริบตามันก็หายไป!
เส้นลมปราณของฉัน……เส้นลมปราณของฉัน……ไม่มีแล้ว! หายไปหมดแล้ว!
ลู่ห้าวเทียนพึมพำกับตัวเอง และน้ำตาพรั่งพรูไหลออกมาทันที
จิตใจที่ยืนหยัดทั้งหมดของเขาพังทลายลงอย่างสมบูรณ์ในขณะนี้!
