เย่เฉินไม่ได้ตั้งใจทำให้ซูเฉิงเฟิงหวาดกลัว
ก่อนหน้านี้เขาต้องการฆ่า วันโพจัน และ ซูเฉิงเฟิง ด้วยกัน
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่วันโพจุนขึ้นไปที่ภูเขาเย่หลิง เขาก็เปลี่ยนใจ
เขารู้ว่าวันโพจันเย่อหยิ่งเกินไป แต่อย่างน้อยเขาก็ยังมีความกตัญญูต่อพ่อแม่และความชอบธรรมต่อสหายของเขา
คิดว่าเขาจะไปยุโรปและสหรัฐอเมริกาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ในอนาคต เขาต้องมีทีมที่แข็งแกร่งพอ ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนใจที่จะใช้กองทัพว่านโปและวังว่านหลงทั้งหมดเพื่อตนเอง
เมื่อรวบรวมกองทัพวันโพ แล้ว มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่จะฆ่า ซูเฉิงเฟิง ชายชราผู้นี้คนเดียว ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่จะบังคับให้เขาหลีกทางให้ ซู จือหยู จากนั้นจึงแก้ปัญหาของครอบครัวซูอย่างสมบูรณ์ .
เย่เฉิน เชื่อในบุคลิกของ ซู จือหยู และเชื่อในความสามารถของ ซู จือหยู ด้วย หากเธอสามารถปล่อยให้เธอนั่งในตำแหน่งปรมาจารย์ได้ เธอก็จะสามารถจัดการกับสิ่งต่างๆ ภายในและภายนอกตระกูลซูได้อย่างแน่นอน
ในเวลานั้นตระกูลซูจะไม่เป็นศัตรูของตระกูลเย่อีกต่อไป แต่เป็นพันธมิตรของเย่เฉิน
ซูเฉิงเฟิง เข้าใจสิ่งที่ เย่เฉิน คิดและสงบลงอย่างสมบูรณ์ เขามองไปที่ ซู จือหยู และพูดอย่างจริงจัง: จือหยู คุณ เย่ พูดถูก ไม่มีใครในครอบครัวซูที่เหมาะสมกว่าที่จะนั่งในนี้ ฉันจะรับตำแหน่งนี้โดยเร็วที่สุด หลังจากเสร็จสิ้นพิธีการทั้งหมดแล้วซูก็มอบมือของคุณทั้งหมด ชะตากรรมของสหภาพโซเวียตหลังจากที่ครอบครัวพึ่งพาคุณในการเป็นผู้นำ
สหภาพโซเวียตรู้ว่า ปลาลังเลครู่หนึ่งเปิด: คุณปู่ฉันเห็น
จากนั้นเธอมองไปที่ เย่เฉิน และพูดอย่างเคร่งศาสนาและหนักแน่น: Gong โปรดวางใจฉันจะออกไปทั้งหมด
เย่เฉิน พยักหน้าเล็กน้อยและกล่าวว่า ในกรณีนี้ ให้รอพิธีลงนามในวันนี้
หลังจากพูดแล้ว เย่เฉินก็มองไปที่ซู โชวเถา อีกครั้งและพูดว่า: แล้วคุณ ฉันพูดไปก่อนหน้านี้แล้ว ครั้งนี้ ชิงหมิงจะยอมให้คุณกลับมา นอกจากจะผ่านไปแล้ว คำสารภาพต่อหน้าพ่อแม่ของฉัน แต่ยังต้องจบกับป้าตู้ด้วย สำหรับขั้นตอนการหย่า ฉันจะให้คนเตรียมขั้นตอนที่เกี่ยวข้องให้คุณเซ็นในวันนี้
ซูโซ่วเต้า รู้ว่าการแต่งงานระหว่างเขากับ ตู้ไห่ฉิ่ง ไม่สามารถฟื้นฟูได้อีกต่อไป
นอกจากนี้ ด้วย เย่เฉิน ที่กดดันที่นี่ มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะลากมัน
ดังนั้นเขาพยักหน้าอย่างขุ่นเคืองและ
พูดว่า โอเค ฉันเซ็น หลังจากที่เขาพูด เขาถาม เย่เฉิน อย่างคาดหวัง: คุณ เย่ คุณพูดในตอนเริ่มต้นตราบเท่าที่คุณรู้ จือหยู เข้ารับตำแหน่ง ของปรมาจารย์ตระกูลซูภายในสามปีและปล่อยให้ฉันกลับมา ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า จือหยู กำลังจะสืบทอดตระกูลซู ฉันควรกลับมาด้วยไหม
เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า: ฉันพูดแบบนี้ตั้งแต่แรกแล้ว ถ้าคุณ อยากกลับมา ไม่เป็นไร แต่เพื่อหลีกเลี่ยงการแทรกแซงการตัดสินใจครั้งต่อไปของซู จื้อหยู แม้ว่าคุณจะกลับมา ฉันต้องจัดให้ใครสักคนอยู่ภายใต้การดูแล และสถานที่จะต้องถูกกำหนดโดยฉัน
ซู โชวเถา ร้องไห้ และพูดด้วยใบหน้าเศร้าๆ: คุณเย่ คุณคุณค่อนข้างไม่เหมาะสมฉันพูดให้ชัดเจนก่อนหน้านี้ ตราบใดที่ จือหยู กลายเป็นเจ้าของบ้าน ให้ฉันเป็นอิสระ
เย่เฉิน กล่าวอย่างเย็นชา: อย่าลืมว่าใครมีส่วนทำให้ ซู จือหยู
กลายเป็นผู้เฒ่า หลังจากทั้งหมด เขาพูดอีกครั้ง: ในเมื่อคุณต้องการนอกใจฉัน มันไม่สำคัญ
เย่เฉิน คราวนี้เขามองไปที่ ซู่เฉิงเฟิงกล่าวอย่างเฉยเมย: เมื่อนายซูลงนามในเอกสารที่เกี่ยวข้องในครั้งนี้ เขาได้เปลี่ยนระบบโดยรวมของตระกูลซูไปโดยตลอด จากนี้ไป ซูจื้อหยูจะไม่ใช่หัวหน้าตระกูลซู แต่เป็นประธานของกลุ่มซู
ซูเฉิงเฟิงกล้าดียังไงไม่เชื่อฟังเย่เฉิน เขาพูดอย่างรวดเร็ว: ไม่มีปัญหา ไม่มีปัญหา อย่างไรก็ตาม จากมุมมองทางกฎหมาย ตำแหน่งผู้นำตระกูลไม่สามารถดำรงอยู่ได้ ตำแหน่งประธานและการลงคะแนนเสียงในคณะกรรมการของ กรรมการช่างแข็งแกร่งจริงๆ มีพลังขนาดไหน
เย่เฉินพยักหน้า มองที่ซู โชวเถา แล้วกล่าวว่า ถ้าอย่างนั้น ฉันขอโทษ ลูกสาวของคุณเป็นประธานกลุ่มซู คราวนี้ ไม่ใช่ผู้เฒ่าตระกูลซู ดังนั้นฉันทำได้ ทำงานหนักเพื่อคุณเท่านั้นที่จะกลับมา ซีเรียอยู่ในซีเรียมาสองสามปีแล้ว แต่คุณวางใจได้ ฉันจะทักทายฮามิดและปล่อยให้เขาปฏิบัติต่อคุณเป็นพิเศษ
ซู โชวเต้าตัวสั่นด้วยความตกใจ และรีบพูดว่า: คุณเย่ ฉันคิดผิด ฉันยินดีที่จะอยู่ภายใต้การดูแลของที่พักอาศัย ต่อให้ฉันถูกกักบริเวณในบ้าน ฉันก็ไม่เป็นไร แต่อย่าปล่อยให้ฉันกลับไป ไปซีเรีย
ฉันเบื่อมาก เย่เฉินคาดหวังว่าเขาจะอ่อนโยนและพูดเบา ๆ ว่า: ในเมื่อคุณต้องการยอมรับมันหลังจากพิธีบูชาบรรพบุรุษสิ้นสุดลงคุณจะกลับไปที่ จิงหลิน ด้วย ฉันและฉันจะจัดการคุณอย่างถูกต้อง
ใช่. เมื่อ ซูโชวเถาได้ยินสิ่งนี้ เขาคุกเข่าลงบนพื้นและอ้อนวอนด้วยใบหน้าเศร้า: คุณเย่ โปรดอย่าส่งฉันไปที่คอกสุนัข
