ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – บทที่ 3388

เมื่อวันโปจุนนำทหารของวัดว่านหลงลงมาจากภูเขาเย่หลิง สมาชิกของสาขาฝั่งตระกูลเย่ที่คุกเข่าลงกับพื้นต่างก็หวาดกลัวและหวาดกลัวอยู่แล้ว

พวกเขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นบนภูเขา เย่หลิง เมื่อวานนี้ พวกเขารู้เพียงว่าครอบครัว เย่ ได้ก้มศีรษะไปที่ว่านหลงเตี้ยน และพวกเขายังให้ทรัพย์สินของครอบครัวครึ่งหนึ่งเป็นค่าตอบแทน

และตอนนี้วัดว่านหลงได้เล็งปืนมาที่พวกเขา

ตามความเห็นของพวกเขา วังว่านหลงกำลังจะเริ่มต้นด้วยทรัพย์สินของพวกเขา

ในเวลานี้ Yi Ma ที่ไร้อารมณ์ของ วันโพจัน เป็นผู้นำตามด้วยทหารหลักเกือบร้อยคนของ วังวานหลง

ทุกย่างก้าวที่วันโพจุนเข้ามา หัวใจของสมาชิกสาขาหลักประกันของตระกูลเย่เริ่มตื่นตระหนกและวิตกกังวลมากขึ้น

จนกระทั่งวันโพจุนยืนอยู่ต่อหน้าคนเหล่านี้ หลายคนก็สั่นสะท้านด้วยความตกใจ

ว่านโปจุนมองไปรอบๆ ผู้คนเหล่านี้เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ แล้วถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า คุณรู้ไหมว่าทำไมคุณถึงกลับมา

ฝูงชนก้มศีรษะอย่างประหม่าไม่มีใครกล้าตอบ

เมื่อเห็นเช่นนี้ วันโพจุนกล่าวอีกครั้งว่า สิ่งที่น่ารังเกียจที่สุดในชีวิตของฉันคือคนที่นอกใจและนอกใจ คุณเป็นญาติทางสายเลือดของตระกูล เย่ ทุกคน แต่ครอบครัว เย่ กำลังมีปัญหา จับหัวของคุณแล้วรีบไปพักหนึ่ง คุณคู่ควรกับความช่วยเหลือและการสนับสนุนที่ครอบครัวเย่มอบให้คุณตลอดหลายปีที่ผ่านมาหรือไม่ 

เมื่อสมาชิกในตระกูลเย่ได้ยินสิ่งนี้ ทุกคนต่างก็งงงวย

พวกเขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมวันโพจุนถึงมาอยู่ที่นี่ ถามพวกเขาว่าทำไมพวกเขาถึงทรยศต่อตระกูลเย่

หลายคนแอบคิดว่าเหตุผลที่พวกเขาทรยศครอบครัว เย่ เพราะพวกเขาไม่ต้องการและไม่กล้าที่จะเป็นศัตรูของ วันโพจัน ด้วยความจริงง่ายๆเช่นนี้เขาจะไม่เข้าใจว่า วันโพจัน  

ในขณะนี้ เย่ เทียนเซียว ซึ่งถูกขัดจังหวะด้วยขาข้างหนึ่งพูดอย่างราบเรียบ:   Master of the Pantheon เราไม่ได้นอกใจ แต่เรารู้จักชื่อเสียงของ Pantheon และ Master of Pantheon ของคุณ และเราเคารพมันมากใน ใจของพวกเรา แต่ใครจะไปคิดว่าตระกูลเย่จะต่อต้านท่าน เราจึงทำได้เพียงเลือกที่จะอยู่ห่างๆ เท่านั้น… 

ว่านโปจุนเยาะเย้ยและกล่าวว่า  คุณเป็นคนแรกที่ฉันเคยเจอและสามารถพูดอย่างเย่อหยิ่งได้ 

เย่ เทียนเซียว รีบพูด:  อาจารย์ วันเถียน ฉันกลัวความยิ่งใหญ่ของคุณกับ ว่านหลงเตี้ยน ดังนั้นฉันไม่ต้องการที่จะทำอะไรกับครอบครัว เย่ ในเรื่องนี้ …  

เขากล่าวว่า นอกจากนี้ เย่ฉางอิง ได้ทำร้ายพ่อแม่ของคุณในตอนนั้น เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคุณที่จะแสวงหาความยุติธรรมจากครอบครัว เย่ ในเรื่องนี้ หากเรายืนหยัดอยู่กับครอบครัว เย่ มันจะไม่เป็นกับคุณใช่ไหม ศัตรูของความยุติธรรม 

วันโพจุนมองมาที่เขาและถามด้วยรอยยิ้ม:  ตามที่คุณหมายถึงฉันต้องขอบคุณคุณแทน 

เย่ เทียนเซียว ส่ายหัวอย่างรวดเร็วและพูดว่า:  Wantian Master คุณพูดจริง ๆ ตราบใดที่คุณไม่โทษฉัน ฉันจะขอบคุณมาก …  

สมาชิกคนอื่น ๆ ของครอบครัวหลักประกันของตระกูล เย่ ก็แสดงข้อตกลงเช่นกัน บางคนกล่าวว่า  ใช่ เจ้านายของตระกูล เย่ เป็นครอบครัวของตระกูล เย่ ที่มีศัตรูกับคุณ มันไม่เกี่ยวอะไรกับหลักประกันของเรา ได้โปรดดูแลพวกเราด้วย ยกมือขึ้น อย่ายุ่งกับพวกเราด้วย…

คนอื่นๆ ก็รีบพูดขึ้นว่า นายท่านผู้ต้องการ เราเป็นแค่เย่ และไม่เกี่ยวอะไรกับการตายของพ่อแม่คุณ ตอนนี้คุณปล่อยให้ตระกูลเย่ยอมจำนน ซึ่งถือได้ว่าเป็นการล้างแค้นครั้งใหญ่ ทำไมต้องมายุ่งกับคนตัวเล็กๆ ของเราด้วย

วันโพจัน ฟังคำวิงวอนของสมาชิกในครอบครัว เย่ เหล่านี้และพูดด้วยท่าทางเย็นชา:  ในสายตาของฉันคุณและตระกูล เย่ อยู่บนต้นไม้ลำดับวงศ์ตระกูลเดียวกันโดยธรรมชาติแล้วคุณคือครอบครัว เนื่องจากคุณเป็นครอบครัวคุณ ต้องเป็นสมาชิกในครอบครัว ครอบครัว เย่ ต้องรับผิดชอบต่อความผิดพลาดของพวกเขา  

อย่างที่เขาพูด วันโพจุนพูดอย่างเย็นชาว่า:  อย่าหาว่าฉันไม่ได้ให้โอกาสคุณ ตราบใดที่คุณเช่นเดียวกับตระกูลเย่ นำทรัพย์สินของคุณไปครึ่งหนึ่งอย่างเชื่อฟัง ฉันจะไม่ดำเนินการเรื่องนี้อีกต่อไป ฉันจะปล่อยให้เขาทั้งครอบครัวจ่ายราคาที่แย่มาก