I Am A Prodigy ฉันนี่แหละอัจฉริยะ! – ตอนที่ 23

ตอนที่ 23

Capital และ Hengdian Studios ต่างถือเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์สำหรับนักแสดงที่มีความใฝ่ฝันนับไม่ถ้วน ทำให้หลาย ๆ คนบรรลุความฝันในด้านธุรกิจการแสดง

รถมินิแวนขับไปเรื่อย ๆ เคลื่อนผ่านฝูงชนเข้าไปใน Hengdian Studios

ระหว่างทางมีคนคอยกันย้ายฝูงชนเพื่อเปิดทางให้รถมินิแวนผ่านไปได้

“เอาล่ะทุกคน ขอเสียงต้อนรับเจ้าหญิงเสี่ยวหน่อย!”

ผู้กำกับหลี่รออยู่ในสตูดิโอมานาน พนักงานทั้งหลายต่างเข้าแถวแสดงการต้อนรับการมาถึงของเสี่ยวเฟยเฟย

นี่แหละนะ วิถีแห่งซุปตาร์เสี่ยวเฟยเฟย

“เป็นยังไงล่ะ มีแต่สาว ๆ สวย ๆ มากมายเลยใช่ไหม อย่าเพิ่งตื่นตูมไปซะล่ะตอนนี้” หลินแกล้งแซวเหย่หลิงเฉิน

หลังจากนั้นเธอก็ชี้แต่ละคนให้เขาเห็นเพื่อเป็นการแนะนำ คนที่อยู่ฝั่งข้างหลังเป็นเด็กผู้หญิงจาก Capital Film Academy ส่วนคนที่อยู่ทางข้างหน้ามาจาก Jinling Film Academy ส่วนข้างซ้ายและข้างขวามาจากวิทยาลัยสื่อหลายแห่งด้วย”

เสี่ยวเฟยเฟยเข้าไปร่วมสนุกด้วยพร้อมเอามือตบหน้าอกข้างเธอด้วยความภูมิใจและพูดว่า “ถ้าเธอถูกใจคนไหนก็บอกฉัน เดี๋ยวฉันจะจับคู่ให้เอง!”

เหย่หลิงเฉินส่ายหัวเป็นการปฏิเสธคำเสนอเมื่อสักครู่นี้

ปฏิเสธไม่ได้เลยจริง ๆ ว่า Hengdian Studios สมควรที่จะได้รับสมญานามว่าเป็นแหล่งกำเนิดของนางฟ้าในจอแก้ว เพราะไม่ว่าจะหันไปทางไหนก็มีแต่ความสวยงามมากมายเรียงรายอยู่

บรรดาสาวสวยที่พบเห็นได้ทั่วไปในที่สื่อสาธารณะมารวมตัวอยู่ที่นี่ทั้งหมด! สวย น่ารัก หมวย เซ็กซี่ ใสใส มีครบทุกแบบ แต่ละคนต่างมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง

“น้องชายเหย่”

ในขณะนั้นผู้อำนวยการหลี่เดินไปหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา “น้องชาย นายนี่ช่างมีศักยภาพและออร่าแห่งการเป็นซูเปอร์สตาร์จริง ๆ แค่วิดีโอธรรมดา ๆ ก็กระจายไปทั่วแล้ว”

เสี่ยวเฟยเฟยก็เดินมาร่วมวงเช่นกัน

เนื้อหาของวิดีโอเกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อคืนที่ผ่านมาที่มีนักต้มตุ๋นแกล้งโดนรถชน วิดีโอถ่ายไว้ได้ตั้งแต่ตอนที่ชายชรานอนอยู่บนพื้นจนถึงจุดที่เหย่หลิงเฉินคว้าโทรศัพท์ของเขาและวิ่ง มันเป็นวิดีโอสั้น ๆ ระยะเวลาเพียงหนึ่งนาที แต่ก็ทำให้เกิดความปั่นป่วนอย่างมากและแพร่หลายไปทั่วในชั่วข้ามคืน

จำนวนไลค์บน TikTok เกินหนึ่งล้านครั้งแล้ว เหตุการณ์นี้ได้ไปอยู่ในหัวข้อที่กำลังมาแรงของ Weibo ด้วย

*Weibo เป็นโซเชียลมีเดียของจีน คล้าย ๆ กับ Twitter

[นี่แหละคนที่จะมากวาดล้างพวกต้มตุ๋น! มิสเตอร์โม่ง!]

[พี่ชายคนนี้น่าทึ่งมาก แม่ของฉันไม่ต้องกังวลเลยว่าฉันจะต้องเจอกับพวกหลอกลวงแบบนี้อีกแล้ว]

[สั้น ๆ เลยนะ นี่มันโคตรโปร]

[มิสเตอร์โม่งแห่งยมโลก ไร้ความปรานีโดยแท้ ไม่พูดพร่ำทำเพลงให้เสียเวลา]

ความคิดเห็นนับไม่ถ้วนล้วนสรรเสริญเขาโดยพร้อมเพรียงกัน นอกจากนี้หลายคนเริ่มตั้งชื่อเหย่หลิงเฉินว่ามิสเตอร์โม่ง

การปรากฏตัวของวิดีโอของเหย่หลิงเฉินต่างถูกพูดถึงเป็นอย่างมาก ทุกคนจำนวนนับไม่ถ้วนต่างให้ความสนใจในเรื่องนี้อย่างสนุกสนาน

“ว่าไงจ๊ามิสเตอร์โม่งผู้ยิ่งใหญ่ที่มีแฟน ๆ กว่าล้านคน ขอลายเซ็นได้ไหมค้าา” เสี่ยวเฟยเฟยยิ้มให้เหย่หลิงเฉิน

“เจ้าหญิงเสี่ยวผู้ยิ่งใหญ่ อย่าทำให้มันสนุกไปกว่านี้เลยน่า” เหย่หลิงเฉินยิ้มอย่างขมขื่นขณะที่ส่ายหัว โชคดีที่เขาปิดบังใบหน้าของเขาเมื่อวานนี้และไม่มีใครจำเขาได้ ไม่งั้นคงลำบากแน่ ๆ

เสี่ยวเฟยเฟยรู้ว่าเหย่หลิงเฉินไม่สนใจเรื่องนี้ เธอจึงแค่แวะไปทักทายเขาอย่างรวดเร็วและมุ่งตรงไปที่สตูดิโอเพื่อถ่ายทำ

ตัวละครที่เธอเล่นคือนางเอกของเรื่อง Legend of the Heroine ในช่วงก่อนหน้าของซีรีส์นี้เธอจะถ่ายทำโดยสวมชุดนักศิลปะการต่อสู้สีขาว พร้อมถือดาบคู่ใจในการผจญภัยครั้งแรกของเธอและเดินทางไปทั่วโลก

เธอสามารถถ่ายทอดตัวละครที่มีวิญญาณวีรบุรุษนางเอกที่มีความงามออกมาอย่างไม่มีใครเทียบได้

ไม่น่าแปลกใจที่เธอได้เป็นซูเปอร์สตาร์ระดับแถวหน้า เธอสามารถสวมบทบาทใดก็ได้ ทักษะการแสดงของเธอนั้นยอดเยี่ยมมาก!

หลังจากเฝ้าดูเสี่ยวเฟยเฟยแสดงมาระยะหนึ่งแล้ว เหย่หลิงเฉินก็รู้สึกเบื่อหน่าย เขาคว้าคู่มือ การเตรียมความพร้อมในการเป็นนักแสดง บนโต๊ะมาและเริ่มอ่านมัน

“การเรียนรู้ด้วยตนเองเรื่องการเตรียมความพร้อมในการเป็นนักแสดง ความสามารถด้านการแสดง +1”

“การเรียนรู้ด้วยตนเองเรื่องการเตรียมความพร้อมในการเป็นนักแสดง ความสามารถด้านการแสดง +1”

“การเรียนรู้ด้วยตนเองเรื่องการเตรียมความพร้อมในการเป็นนักแสดง ความสามารถด้านการแสดง +1”

“การเรียนรู้ด้วยตนเองเรื่องการเตรียมความพร้อมในการเป็นนักแสดง ความสามารถด้านการแสดง +1”

เหย่หลิงเฉินเริ่มเคยชินกับการแจ้งเตือนที่ผุดขึ้นในใจของเขาแล้ว

“ทำไมคนน้อยแบบนี้!” เสียงกังวลลอยมาจากระยะไกล

“มีใครบ้างที่ทำงานนี้?! ทำไมเราถึงขาดคนในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ห้ะ!?”

“อย่ามัวแต่ยืนเฉย รีบหาคนมาเพิ่มเร็วเข้า! เรายังต้องถ่ายทำต่อ!”

เหตุการณ์เริ่มวุ่นวายเล็กน้อย มีคนจำนวนไม่น้อยที่ปรากฏตัวขึ้นทั้งทางซ้ายและขวา

ในขณะนั้นคนคนหนึ่งที่นั่นได้เห็นเหย่หลิงเฉิน ดวงตาของเขาก็ลุกวาวขึ้นและเดินเข้ามาทันที

“ทำไมเธอถึงยังอยู่ที่นี่อีก? เรากำลังจะเริ่มถ่ายแล้ว! เรากำลังรอเธออยู่!” บุคคลนั้นดึงเหย่หลิงเฉินไปโดยไม่มีการชี้แจงเพิ่มเติม

“ผมไม่…”

“ฉันให้เธอมาที่นี่เพื่อถ่ายทำฉากนี้! ไม่งั้นฉันคงเตะคนอย่างเธอออกไปนานแล้ว!” บุคคลนั้นกล่าวขณะที่เขามองไปที่เหย่หลิงเฉิน

เหย่หลิงเฉินมองไปที่เสื้อผ้าของเขา มันดูธรรมดามากเมื่อเทียบกับบรรดาผู้คนที่อยู่ในที่นั้น ล้วนแต่งกายหรูหราทันสมัย ไม่น่าแปลกใจที่คนอื่นเข้าใจผิดว่าเขาเป็นหนึ่งในผู้คนเหล่านั้นที่เขาตามหา

เขาพยายามที่จะไม่สร้างปัญหาให้กับเสี่ยวเฟยเฟย เหย่หลิงเฉินจึงทำได้เพียงทำตามอย่างเงียบ ๆ ไม่ปริปากใด ๆ

“เขาอยู่นี่ เขาอยู่นี่!” คนที่ลากเหย่หลิงเฉินตะโกน

“รีบพาเขาไปแต่งตัวได้แล้ว!” เขาตะโกนด้วยเสียงอันหยาบอีกครั้ง

เหย่หลิงเฉินถูกผลักเข้าไปในเต็นท์โดยมีอีกสองคนที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ข้างใน

เขาสวมเครื่องแต่งกายสีดำทั้งตัวพร้อมหน้ากากปีศาจบนใบหน้าซึ่งทำให้เขาดูเป็นคนน่าสงสัย

“บทเธอคือการเป็นมือสังหารหน้ากากปีศาจ หลังจากที่เธอเข้าฉากเธอจะตายหลังจากโดนเตะแค่ไม่กี่ครั้ง เข้าใจแล้วใช่ไหม?” สตาฟคนนึงกล่าว “จำไว้ด้วยล่ะว่าเธอจะต้องไม่ต่อสู้และไม่ทำร้ายนักแสดงทุกคน!”

เหย่หลิงเฉินหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาจากนั้นก็ขมวดคิ้วเข้าหากันทันที

เสื้อผ้ามีกลิ่นเหม็นของเหงื่อ ไม่ต้องบอกเลยว่าเสื้อผ้าพวกนี้ผ่านการใช้งานมาหลายคนแล้ว

“พวกนายใส่ไปมันเถอะ ตัวประกอบไม่มีสิทธิ์เลือกอยู่แล้ว” ใครบางคนกล่าว

“ใช่ แค่หลับตาแล้วกลั้นใจใส่ไป เดี๋ยวก็ได้กินอาหารกลางวันและได้ค่าจ้าง 200 หยวนแล้ว” ใครบางคนกล่าวเสริม

เหย่หลิงเฉินหายใจเข้าลึก ๆ และใส่มัน จากนั้นก็เดินตามทั้งสองคนออกจากเต็นท์

ด้านนอกนี้เป็นทุ่งโล่งกว้าง ฝุ่นละอองลอยขึ้นไปในอากาศทุกหนทุกแห่ง

มันถูกเตรียมไว้สำหรับฉากนี้โดยเฉพาะ

ตัวประกอบจำนวนมากที่แต่งตัวคล้ายกับเหย่หลิงเฉินมารวมตัวกันรอสัญญาณให้รีบเข้าไปในที่เกิดเหตุ

มีชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่กลางทุ่งนาสวมชุดเกราะทองคำ ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มที่เย่อหยิ่งและชั่วร้ายจ้องมองไปที่เหย่หลิงเฉินและคนอื่น ๆ ด้วยความดูถูก

“เตรียมพร้อม!…”

มีคนส่งสัญญาณจากด้านข้าง

“5 4 3 2 แอคชั่น!”

“ฆ่ามัน!!!!!!!!!!!!!!!!!”

กลุ่มนักฆ่าหน้ากากปีศาจร้องออกมาวิ่งเข้าหาชายหนุ่มที่ยืนอยู่กลางสนาม

ชายหนุ่มคนนั้นทำท่าทางด้วยมือของเขาตะโกนแล้วรีบวิ่งเข้าหาฝูงชน

ร่างกายของเขาแกว่งไปทางซ้ายและขวาและกระโดดขึ้นไปในอากาศเป็นครั้งคราว แม้ว่าการเตะและต่อยของเขาจะเป็นเพียงการเคลื่อนไหวที่สวยงาม แต่ก็ดูน่าประทับใจ สิ่งที่เพิ่มเข้ามาคือเป้าหมายที่มีชีวิตอยู่รอบ ๆ มันช่างเป็นฉากที่ควรค่าแก่การรับชม

เหย่หลิงเฉินมาถึงข้างชายหนุ่มและเขาก็ส่งลูกเตะไปชนเหย่หลิงเฉินอย่างรุนแรงที่หน้าอกทำให้เขาถอยไปสองสามก้าว

นี่มันเตะจริงนี่!

เหย่หลิงเฉินลูบหน้าอกของเขา ใบหน้าของเขาค่อนข้างไม่น่าดู

หากไม่ใช่เพราะสภาพร่างกายที่ดีขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้การเตะครั้งนั้นคงทำให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานในอีกไม่กี่วันข้างหน้า

“เฮ้ย เธอที่อยู่ตรงนั้นอะ! กำลังทำอะไร? ไม่รู้เหรอว่าต้องทำยังไงหลังจากโดนเตะ?!” มีคนตะโกนใส่เหย่หลิงเฉินด้วยความรำคาญ

ด้วยเวลาอันรวดเร็ว รอบที่สองได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง

ตัวประกอบที่นอนอยู่บนพื้นลุกขึ้นมาทีละคนเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีในครั้งถัดไป

“คราวนี้เอาอาวุธไปด้วย!”

ชายหนุ่มถือไม้เท้าไว้ในมือหมุนไปรอบ ๆ จากนั้นก็เริ่มเหวี่ยงมันไปทางตัวประกอบ

ปั้ง ปั้ง ปั้ง!

การตีแต่ละครั้งนั้นรุนแรงพร้อมกับเสียงครวญครางด้วยความเจ็บปวด

“ ฮ่า ๆ ๆ รู้สึกดีมาก!”

ทุกครั้งที่เขาง้างไม้เท้าขึ้นเพื่อตี ชายหนุ่มคนนั้นเต็มไปด้วยพลัง ดวงตาของเขาแดงระเรื่ออย่างเห็นได้ชัดว่า “แกเป็นขยะหมดแล้ว พวกขยะ!”

เหย่หลิงเฉินตั้งใจซ่อนตัวเองในฝูงชน เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหลีกเลี่ยงสตาฟ อย่างไรก็ตามการกระทำของเขาดึงดูดความสนใจของชายหนุ่มได้อย่างรวดเร็ว

“เจอนี่ซะ มังกรพเนจรของฉัน!”

ชายหนุ่มหันมาร้องอย่างจริงจัง เขากระโดดขึ้นไปในอากาศพร้อมกับยกไม้เท้าขึ้นสูงเล็งไปที่หัวของเหย่หลิงเฉินและกระแทกมันลงเต็มแรง!

ถ้าตีโดนล่ะก็ นี่จะเป็นฉากที่สวยงามมาก!

“ดี!” ผู้กำกับตะโกนต่อ “นี่กล้อง 2 ถ่ายให้ดีด้วย เก็บฉากนี้ให้ได้!”

อย่างไรก็ตามขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะฟาดไม้เท้าลงมาที่เหย่หลิงเฉิน เหย่หลิงเฉินก็ขยับร่างกายของเขาไปทางด้านข้างเล็กน้อย

ชายหนุ่มพลาดไป!

“ไอ้%^&” ชายหนุ่มสาปแช่งชี้ไปที่เหย่หลิงเฉิน “มึงปัญญาอ่อนหรือไงวะ?! หลบทำไม หลบทำเ*ยไร!”

เหย่หลิงเฉินจ้องมองชายหนุ่มอย่างเย็นชา

“มองแบบนั้นหมายความว่าไงวะ” ชายหนุ่มเดินไปหาเหย่หลิงเฉินจากนั้นก็ผลักที่หน้าตกอย่างแรง “กูพูดกับมึงอยู่ หลบทำไม?!”

“อาจารย์หวู่ ขอโทษด้วยครับ” ชายหัวโลนวิ่งเหยาะ ๆ มาอย่างรวดเร็ว “ตัวประกอบคนนี้ทำตัวไม่ดี เดี๋ยวผมจะเปลี่ยนคนใหม่ให้ถ่ายฉากนี้ใหม่ครับ”

“เปลี่ยนเหรอ?” อาจารย์หวู่จับจ้องไปที่เหย่หลิงเฉินอย่างเขม็ง “ไม่! ฉันจะเอาคนนี้!”

“ให้มันอยู่นิ่ง ๆ ตรงนั้น ฉันจะตีมันใหม่ในฉากเมื่อกี้เอง!”

อาจารย์หวู่หยิบไม้เท้าในมือมาเพื่อทดสอบน้ำหนัก “พวกทีมอุปกรณ์ ทำงานกันยังไง? นี่เหรอเหมาะสมที่จะเอาไว้ประกอบฉาก?! ไปเอาอันใหม่มาให้ฉัน!”

มีผู้คนจำนวนไม่น้อยที่ยืนอยู่เงียบ ๆ เพราะเห็นใจเหย่หลิงเฉิน

แต่ในขณะเดียวกันก็มีคนวิ่งเข้ามาพร้อมกับไม้เท้าสีดำอย่างรวดเร็ว

“สายตาหยิ่งผยองของแกนี่มันหมายความว่ายังไง? อยากตีฉันเหรอ?” อาจารย์หวู่จ้องไปที่เหย่หลิงเฉิน “ขยะก็ยังคงเป็นขยะ ถึงฉันจะทุบจะตีแกจนตายยังไงก็ไม่มีคนมาสนใจตัวประกอบอย่างแก!”

“จำเอาไว้ ถ้ากล้าหลบฉันอีกล่ะก็ ขาแกหักแน่!”

อาจารย์หวู่จับไม้เท้าของเขาและก้าวไปข้างหลังช้า ๆ สองสามก้าว

จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นไปในอากาศบิดตัวและเหวี่ยงไม้เท้าเต็มแรงตรงไปที่หัวของเหย่หลิงเฉิน

เสียงวิ่งผ่านอากาศดังชัดเจน

เหย่หลิงเฉินยืนอยู่ในจุดนั้น แววตาของเขาสงบนิ่งราวกับว่าไม่จำเป็นที่จะต้องหลบ

ฉากนี้จะต้องนองเลือดมากแน่..

อาจารย์หวู่รู้สึกดีอกดีใจพร้อมกับรอยยิ้มเปื้อนเลือดของเขา

แต่อย่างไรก็ตามขณะที่ไม้เท้าอยู่ห่างจากศีรษะของเหย่หลิงเฉินไม่เกินสามฟุต เขาก็ยกมือขวาขึ้นและจับมันด้วยฝ่ามือของเขาอย่างง่ายดาย

“แก!!!”

รอยยิ้มของอาจารย์หวู่เยือกแข็ง ขณะที่เขาสาปแช่งนั้น เหย่หลิงเฉินจับไม้เท้าและดึงมันอย่างเต็มกำลัง

เขายกขาซ้ายเล็งไปที่หน้าท้องของอาจารย์หวู่แล้วเตะอย่างรุนแรงไปทางเขา!

ปึ้ง!!!

ร่างของอาจารย์หวู่เหมือนลูกบอลพุ่งออกไปเป็นเส้นตรงไกลกว่า 10 เมตร!

ในขณะที่ร่างของเขากระแทกพื้น ร่างกายของเขายังคงหมุนไปสองสามรอบ

บรรยากาศเงียบสงัด..

ทุกคนมองไปที่เหย่หลิงเฉินที่อยู่กลางสนาม พวกเขาทั้งหมดกลืนน้ำลายลงคออย่างรวดเร็ว

นี่มัน…แค่เตะเพียงครั้งเดียว?

แรงเตะนั้นมีความแรงแค่ไหนถึงส่งคนที่มีน้ำหนัก 150 ปอนด์ไปได้ไกลขนาดนั้น?

ผู้คนจำนวนมากถูกปกคลุมไปด้วยอาการขนลุกพร้อมกับใบหน้าที่ดูหวาดกลัวอย่างแท้จริง พวกเขารีบไปหาอาจารย์หวู่และช่วยเขาอย่างระมัดระวัง

“อ..อาจารย์หวู่ เป็นอะไรมากไหมครับ!”

ดวงตาของอาจารย์หวู่เป็นสีแดงก่ำ บริเวณท้องของเขาเจ็บปวดมากจนทำให้ร่างกายของเขาสั่นเทาอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่เหย่หลิงเฉิน

“โทรเรียกพวกมา มันต้องตาย!!!”

I Am A Prodigy ฉันนี่แหละอัจฉริยะ!

I Am A Prodigy ฉันนี่แหละอัจฉริยะ!

ตอนที่ 1-20 คลิก

“เหย่หลิงเฉิน” เด็กมัธยมธรรมดาๆ คนนึงที่ต้องพยายามอย่างหนักกับการสอบและแบกรับความคาดหวังจากพ่อแม่ แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปหลังจากการตื่นขึ้นจากความฝันแปลกๆ ของเขาคือ เขาได้รับ “ระบบอัจฉริยะ” จากจุดเริ่มต้นนี้ทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนไป เขาสามารถอ่านหนังสือและเข้าใจในเนื้อหาได้อย่างทันที ฟังและเข้าใจเนื้อหาการบรรยายได้อย่างรวดเร็ว รวมไปถึงได้รับรู้เทคนิคการใช้แผงควบคุมระบบอัจฉริยะของตัวเองอีกด้วย การเรียนรู้สำหรับฉันมันไม่เคยง่ายขนาดนี้มาก่อน นี่สินะที่เขาพูดกันว่าความรู้คือพลัง! ตอนนี้ฉันสามารถเข้าถึงพลังที่ไร้การควบคุมได้อย่างมากมายเต็มไปหมด! ความรู้สึกจะเป็นอย่างไรกันหากได้กลายเป็น “อัจฉริยะ” ในชั่วข้ามคืน มาร่วมติดตาม “เหย่หลิงเฉิน” ในการเดินทางครั้งนี้เพื่อค้นหาความสามารถที่ไร้ขีดจำกัดกันเถอะ!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท