ปากของเหย่หลิงเฉินขดเป็นรอยยิ้มที่เย็นชา
เขาไม่ได้เริ่มการโจมตีทันที แต่ติดแท็กชิเลยแทน [เล่ย นายชอบใช้อาวุธอะไรมากที่สุดในการถ่ายทําฉากแอคชั่น]
ชิเลยขมวดคิ้วแต่ก็ยิ้มเหมือนเดิม ในที่สุด เด็กคนนี้ก็ยอมรับความพ่ายแพ้ และพร้อมที่จบประจบเขา!
เขาตอบอย่างจองหองว่า [ฉันชอบดาบ! ดาบคือราชาแห่งอาวุธทั้งหมดซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของขุนนาง ฉันหวังว่าฉันจะได้ย้อนเวลากลับไปเป็นนักดาบอีกครั้ง!]
[นั่นแหละคือท่านอาจารย์ชิ! เต็มไปด้วยความมั่นใจ!]
คําตอบของเขาทําให้แฟน ๆ ชื่นชมในทันที
[มีเหตุผล] เหยู่หลิงเฉินยกมือขึ้นและแตะไปที่แป้นพิมพ์
เขี้เถ้าจะคงอยู่ชั่วชีวิต หมูจอมเจ้าเล่ห์สามารถแก้ไขได้ด้วยมีดฟัน มีอาวุธมากมายในประเทศจีนที่คุณสามารถเรียนรู้ได้ แต่คุณเลือกที่จะเรียนดาบ คุณไม่ได้เรียนดาบสูง ดาบต่ําเท่านั้น จากดาบต่ําทั้งหมด คุณเลือกดาบขี้เมา มีดาบเหล็กให้เรียนรู้ แต่คุณเลือกดาบเงิน! คุณฝึกฝนตัวเองให้เป็นดาบเงินขี้เมาที่ดีที่สุดในโลกศิลปะการต่อสู้! ในที่สุด คุณคือนักดาบที่เก่งที่สุดในโลก]
เมื่อมองแวบแรก ประโยคนี้ดูจะไม่มีปัญหาอะไร ดูเหมือนเขาจะยกย่องชิเลย
อย่างไรก็ตามเมื่ออ่านรายละเอียดทั้งหมดแล้ว นักส่งสแปมจะอ่านคําส่อเสียดภาย ในอย่างรวดเร็วโดยโฟกัสไปที่คําว่า “โสโครก”!
การดูถูกและลีลาแบบนี้ไม่เคยปรากฏบนอินเทอร์เน็ตมาก่อน และคําตอบด้านล่างนี้ก็ระเบิดทันที!
[ไอ้เหี้ย อวดดี!]
[ในที่สุด Y ก็พูดออกมา และแสดงท่าทีอวดดีทันที!]
[ฮ่าฮ่าฮ่า ยกโทษให้ฉันด้วย ฉันทําได้แค่ 3 ครั้งเท่านั้น คนขี้โกง คนโรคจิต คนทรยศขั้นสุดท้าย คนขี้โกง น่าประทับใจ น่าประทับใจจริง ๆ]
[ฉันไม่เคยคิดว่า Y จะมีทักษะเช่นนี้เมื่อลากใครซักคนออกมาจัดการ ช่างเป็นผู้มีอารยธรรม! ฮ่าฮ่าฮ่า เขาน่าประทับใจมาก!]
เหย่หลิงเฉินยังคงพิมพ์ต่อไป (คุณตั้งใจจะเป็นนักดาบเหรอ? ยินดีด้วย ตอนนี้คุณเป็นแล้ว]
[ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่เลว เขาเป็นคนต่ําต้อยจริง ๆ ต่ําแค่ไหน ต่ําแค่ไหน…]
ชเล่ยโกรธมาก ใบหน้าของเขาแดงก่ํา เขานั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ มือของเขาสั่นขณะที่เขาพิมพ์ [นี่นายไม่หยาบคายเกินไปเหรอ? ด่าฉันในที่สาธารณะแบบนั้นได้ยังไง! ฉันเป็นพวกมี การศึกษานะ!]
[อาจารย์ชิพูดถูก]
[การที่คนมีศีลธรรมต่ําสามารถเข้าร่วมวงการบันเทิงได้ เป็นเรื่องที่น่าละอายต่อทุ กคนในนั้นจริง ๆ!]
เหย่หลิงเฉินตอบอย่างเป็นกลาง [ฉันเคยดูถูกใครบ้างไหม? ฉันแค่ใช้คําว่าดาบ ฉันไม่เคยคิดที่ จะสนใจคุณ ไม่ว่าในกรณีใด ฉันไม่คิดที่จะมีส่วนร่วมกับคนโง่ ๆ เพราะพวกเขารู้วิธีลากสติปัญญาของคุณให้อยู่ในระดับของพวกเขา แล้วเอาชนะคุณด้วยประสบการณ์]
[อัศจรรย์ อีกประโยคที่น่าทึ่ง! ฉันได้เรียนรู้อะไรบางอย่างที่น่าสนใจเข้าแล้วล่ะ!]
[ตายล่ะ ไม่ไหวจริง ฉันต้องจดเอาไว้เลยอันนี้! ในอนาคตแม่ของฉันจะไม่ได้ต้องเป็นกังวลว่าฉันจะดูถูกใครไม่เป็น]
[ฮ่าฮ่าฮ่า เขาพูดถูก ไอ้โง่ที่มีประสบการณ์มากมาย เราต้องอยู่ห่าง ๆ]
เหย่หลิงเฉินไม่หยุดพิมพ์ [อาจารย์ชิ ยกโทษให้ฉันด้วยที่ต้องพูดตรง ๆ แต่ในชีวิตนี้ นายเป็นอากาศที่สูญเปล่า เมื่อตายก็สูญเปล่า ที่บ้านเปลืองเงินเปลืองข้าว พ่อของคุณน่าจะจับคุณยัดขี้ เถ้าเข้าปากตั้งแต่ตอนเด็ก]
[มีชีวิตอยู่แล้วสูญเสียอากาศ พอตายแล้วก็สูญเสียที่ดินที่ต้องฝัง ที่บ้านเสียเงินเลี้ยงดู นี่มันยอดจริง ๆ]
[เนี่คือปรมาจารย์ ปรมาจารย์ที่แท้จริง]
(ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันทนไม่ไหวแล้ว นี่พยายามทําให้ฉันตายเพราะเสียงหัวเราะเหรอ?]
ชิเลยถูกทําลายโดยการดูถูก เขานั่งหน้าคอมพิวเตอร์ ใบหน้าขาวสลับเขียว มือสั่น เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไร
[F*ck ไอ้โง่!]
[Y ปากของนายเลวร้ายเกินไป เจ้าสัตว์ร้าย!]
[ไม่มีศีลธรรม! ออกจากวงการบันเทิงไปซะ!]
[ไอ้เหี้ย ไอ้โง่!]
ในการต่อสู้กับเหย่หลิงเฉิน ชิเลยก็เงียบไป แฟน ๆ ของเขากําลังฟูมฟาย แต่ไม่มีคําศัพท์ที่จะตอบสนองอย่างเพียงพอ และการดูถูกทุกครั้งที่พวกเขาโยนออกมาเมื่อเปรียบเทียบกับเหย่หลิง เฉิน
แม้แต่แฟนๆ ของ Y ก็ตกตะลึง พวกเขาไม่สามารถทําอะไรได้แม้จะต้องการความช่วยเหลือกตาม พวกเขามองว่าเหย่หลิงเฉินเป็นเทพมาจุติ
“ฮ่า ๆๆๆๆๆๆ!”
ในที่สุดเสี่ยวเฟยเฟยก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ “หลิงเฉิน เธอนี่ยอดเลยนะ เธอกําลังคิดที่จะเริ่มดูถูกรูปแบบใหม่สไตล์ภาษาดอกไม้เหรอ?”
เหย่หลิงเฉินโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ พูดด้วยน้ําเสียงที่อ่อนน้อมถ่อมตน “ผมเป็นแค่ผู้ชายธรรมดา ดีที่สุดอันดับ 3 ของโลก”
เสี่ยวเฟยเฟยหัวเราะด้วยความเย้ยหยัน
[Y ทําไมนายไม่เปิดเผยใบหน้าของนายล่ะ? เป็นเพราะนายน่าเกลียดเกินไปและไม่กล้าพบปะผู้คนเหรอ?] ชิเลยเดี๋ยวมาครึ่งวันและในที่สุดก็ตอบกลับมาด้วยความมั่นใจ
คําพูดของเขามีน้ําหนักค่อนข้างมาก ไม่ว่า Y จะเลือกที่จะเปิดเผยใบหน้าของเขาหรือไม่ก็ตามชิเลยก็ชนะ
อยากลึกลับนัก ฉันจะบังคับให้นายเปิดเผยตัวเอง!
[ฮ่าฮ่า น่าเกลียด หน้าหมี!]
[พูดได้ดี อาจารย์ชิง Y คงจะเป็นสัตว์ประหลาดที่น่าเกลียด]
[เขาไม่อยากแม้แต่จะเปิดเผยใบหน้าของเขา นี่เขาต้องน่าเกลียดขนาดไหน?]
[โคุณกล้าที่จะเปิดเผยใบหน้าของคุณให้เราดูไหม?]
อย่างไรก็ตาม เหย่หลิงเฉินยิ้มขณะที่เขาพิมพ์ [ฉันจะไม่กังวลว่าฉันจะดูเป็นอย่างไร อาจารย์นายรู้ไหมว่าทําไมแม่ของนายถึงร้องไห้เมื่อเธอให้กําเนิดนาย?]
[ทําไม?]
นักส่งสแปมที่เป็นมิตรตอบกลับด้วยความขําขันในทันที
[เพราะเธอคิดว่าเธอได้ทิ้งลูกชายของเธอไปแล้ว และกําลังเลี้ยงรกแทน]
ใบหน้าของชิเลยเปลี่ยนเป็นสีม่วงทันที และร่างกายของเขาก็สั่นเทาด้วยความโกรธ ปอดของเขารู้สึกเหมือนกําลังจะระเบิด
แม้แต่แฟน ๆ ของเขาก็ตกใจ หลายคนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะขณะที่พวกเขาย้ายไปอยู่เคียงข้างเหย่หลิงเฉิน
การดูถูกเป็นเรื่องธรรมดามาก แต่พวกเขาไม่เคยเห็นใครดูถูกคนอื่นด้วยความสง่างามและความซับซ้อนเช่นนี้ รู้สึกเหมือนการดูหมิ่นได้ขึ้นไปสู่อีกมิติหนึ่งโดยสิ้นเชิง
[สูญเสียลูกชายและเลี้ยงรก?]
[เขาคิดยังไงกับการดูถูกแบบนี้ ? นี่ใช่ย่อยเลย]
[อะฮ่าฮ่าฮ่า! อํามหิต! นี่มันป่าเถื่อนเกินไปแล้ว!]
ทุกคําพูดของเหย่หลิงเฉินสามารถพูดได้ว่าเป็นตัวอย่างของการดูถูก ไม่มีใครเคยทําอย่างที่เคยทํามาก่อน จํานวนแฟนของเขาเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
แฟน ๆ ของเหย่หลิงเฉินเริ่มแสดงท่าที่ไร้ความปราณีฆ่าอีกฝ่าย
ชิเลยยังคงตอบโต้ด้วยการท้าทาย แต่เขาก็แค่ไม่ใช่คู่ของเหย่หลิงเฉิน และเกือบตายด้วยความโกรธ
เหย่หลิงเฉิน นั่งอยู่คนเดียวบนเกาะเตียวหยูอย่างไม่หวั่นไหว เขาแสดงพลังของเขา และด่าทออย่างไม่หยุดยั้งจนกว่าคู่ต่อสู้ของเขาจะไม่มีอะไรเหลือให้ด่าอีก
ในที่สุด แฟนๆ ของชิเลยแทบจะไม่สามารถป้องกันได้อีกต่อไป แม้แต่พวกที่เชี่ยวชาญในการลุยความโกรธและดูถูกผู้คนก็ยังถูกดูหมินจนหน้าซีด พวกเขากลั้นหายใจและทําเหมือนนกกระจอกเทศ
ชายคนหนึ่งยื่นมือออกไปสู้กับหมื่นคน!
ในขณะที่คนอื่นยังคงติดอยู่กับการเรียกคนโง่ เหย่หลิงเฉินก็สามารถดูถูกใครบางคนจนถึงจุดที่แม้แต่แม่ของพวกเขาจะจําพวกเขาไม่ได้
มีคนจํานวนมากถึงกับดูถูกเหยียดหยามจนพวกเขาสงสัยในตัวเองและร้องไห้คร่ําครวญถึงตัว
เมื่อฝนจางลง เหย่หลิงเฉินก็เป็นผู้ชนะอย่างสมบูรณ์
ไม่ว่าใครจะอยู่ฝ่ายไหน หรือเป็นแค่ผู้ชม ทุกคนก็ตกตะลึง!
การดูถูกในตอนเริ่มแรกมีลักษณะพื้นฐานมาก และทุกคนมีความเห็นว่าคงเป็นไปไม่ได้ที่จะคิดออกว่าใครชนะหรือแพ้ เพราะไม่มีใครเต็มใจที่จะถอยกลับ โดยปกติแล้ว มันเป็นเรื่องที่กลับไปกลับมา
เป็นครั้งแรกที่มีคนที่สามารถใช้การดูหมิ่นและโจมตีเพื่อโค่นอีกฝ่ายได้
สิ่งนี้ทําให้ดีอกดีใจมากกว่าการดูหนังของ Wu Xia ทัศนคติแบบนี้ทําให้คนชื่นชมเขา
เขาเป็นพระเจ้าอย่างแท้จริง ปล่อยให้ผู้คนมากมายเบิกตากว้าง พวกเขาดูราวกับว่าพวกเขาได้สัมผัสกับยุคใหม่ ยุคที่การดูหมิ่นไม่มีคําหยาบคาย
จนกระทั่งชิเลยถูกดูหมิ่นใน Weibo ถึงขั้นที่เขาสูญเสียความสุขทั้งหมด เหย่หลิงเฉินจะมีความสุขพอที่จะหยุดหรือไม่? เพียงเพราะว่าเสือไม่ได้ดูน่ากลัว คุณจึงไม่ควรปฏิบัติต่อมันเหมือนแมวป่วย
เขาใช้เวลาในการตรวจสอบระบบคะแนนความนิยมเพียง 30,000 คะแนนเท่านี้ 63,567 คะแนน!
สุดยอด!
แม้แต่การดูถูกก็สามารถเพิ่มความนิยมได้
ดูเหมือนว่าระบบจะไม่ได้จํากัดเฉพาะเรื่องที่เป็นความรู้ดี ๆ เท่านั้น ตราบใดที่คุณเชี่ยวชาญมันก็จะโดดเด่นเหมือนกันหมด
ฉันมีความสามารถจริง ๆ เหย่หลิงเฉินคิดกับตัวเอง
