“ฉันคิดว่า ถังเฉาจะไม่ให้แกมาเสียอีก”
ซ่งหรูอี้เดินไปด้านหน้าของหลินชิงเสว่ แล้วกล่าวอย่างสงบ
หลินชิงเสว่ไม่สนใจ แล้วกล่าวอย่างเรียบง่ายว่า “พูดมากไร้ประโยชน์ แกเรียกฉันมา จะสะสางอะไร?”
ตอนที่พูดประโยคนี้ ในตัวเธอเต็มไปด้วยพลัง ทำให้ซ่งหรูอี้กดดันมากขึ้น
แต่ไม่นาน อารมณ์ของเธอก็กลับมานิ่งสงบเหมือนเดิม
“ง่ายมาก หย่ากับเขา แล้วฉันจะทำโครงการทุกอย่างของบริษัทแกให้เป็นดังเดิม โครงการของสำนักงานการก่อสร้าง ตระกูลซ่งของฉันก็จะช่วยแกอย่างเต็มที่ และ ไม่เอาเงินแม้แต่แดงเดียว”
ซ่งหรูอี้หน้าตาตั้งใจ คนสนิทล้วนรู้ดี ว่าเธอไม่โกหก
และเงื่อนไขที่ซ่งหรูอี้ให้มา ก็จริงใจมากพอ
ถ้าเป็นหลินชิงเสว่เมื่อห้าปีที่แล้ว บางทีอาจจะตอบรับ แต่ตอนนี้ เธอมีครอบครัวแล้ว
“นี่คือการสะสางที่แกว่า?”
หลินชิงเสว่มองซ่งหรูอี้ แล้วยิ้มเบาๆ
ยิ้มประชดประชัน ยิ้มเหยียดหยาม
ซ่งหรูอี้ชะงัก จากนั้นแววตาก็เยือกเย็นทันใด “หรือแกคิดว่า ฉันจะตบตีกับแกงั้นเหรอ?”
“ไม่ใช่อยู่แล้ว ฉันก็แค่คิดว่าการสะสางของแก มันน่าเบื่อมาก!”
หลินชิงเสว่หน้าตาเย็นชา แล้วกล่าว “ฉันรู้ ตั้งแต่ต้นจนจบ แกเล่นงานฉัน ต่อให้แกจะทำลายบริษัทฉัน แล้วเอาเรื่องนี้มาขู่ แต่ แกน่าจะรู้นะ ว่าตั้งแต่ที่ฉันคลอดลูกของเขาออกมา ฉันจะไม่มีวันทิ้งเข้าไป”
“แกตามฉันมา เป็นการเสียเวลาชัดๆ”
ทันใดนั้นซ่งหรูอี้ก็อึ้งไป จากนั้นก็หน้าเสีย
“ระหว่างแกกับเขา นอกจากการมีอะไรกันในคืนนั้น และเขาก็ให้แกมีลูกให้เขา แล้วยังเหลืออะไรอีก?”
เธอกัดฟัน แล้วกล่าวกับหลินชิงเสว่อย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่
หลินชิงเสว่เงียบไป
ซ่งหรูอี้พูดต่อ “ตอนนั้นแกไม่ชอบเขาเลยเสียด้วยซ้ำ แต่เขากลับเอาความทุกข์ทรมานมาให้แกมากขนาดนี้ ทำไมแกไม่ทำแท้ง แล้วยังคลอดเด็กออกมาอีก?”
“ฉันไม่เข้าใจ ว่าทำไมแกถึงกล้ามากขนาดนี้ รอคนที่อาจจะไม่กลับมาตลอดชีวิต?”
“แกก็รออยู่ไม่ใช่เหรอ?”
จู่ๆหลินชิงเสว่ก็พูดขึ้นมา มองไปยังซ่งหรูอี้แล้วพูดเบาๆ
ทันใดนั้น ซ่งหรูอี้ตัวสั่น รูม่านตาขยายขึ้นทันใด
“เมื่อห้าปีก่อน แกคิดเล็กคิดน้อย แต่มีแค่แกเท่านั้นที่รู้ดี นั่นเป็นแค่การพรางตัวของแกเท่านั้น ไม่อยากให้คนนอกหวาดกลัว คิดเล็กคิดน้อยจนไม่เหลืออะไร มีแต่แกเท่านั้นแหละ แต่เขาล่ะ เขากลัวแกมั้ย?”
คำพูดของหลินชิงเสว่ แว็บเดียวก็ทำให้ซ่งหรูอี้หน้าซีดไป
กำหมัดแน่น ตัวสั่น
คิดหวนกลับไป เมื่อห้าปีที่แล้ววันนั้นที่เจอเข้าเป็นครั้งแรก
“ผมจะแต่งงานกับคุณ แต่คุณต้องแต่งเข้ามา และ ฉันไม่มีทางรักคุณ ไม่มีทางตลอดไป”
เมื่อเจอกัน เธอก็ทำตัวสูงส่ง พูดเงื่อนไขของตัวเอง
เขากลับส่ายหน้า “แบบนี้ ไม่เหนื่อยเหรอ?”
ขณะนี้ เธอก็เข้าใจ มองแว็บเดียวก็มองออกถึงการเสแสร้งของเธอ
เมื่อก่อนอยู่ในโลกแห่งโลกีย์ กู่ไม่กลับ
ตอนนี้เจอกับคนที่พึ่งพิงได้ ช่างมันสุขล้นหัวใจ
“แกต้องไม่รู้แน่ๆ คืนนั้นเมื่อห้าปีที่แล้ว เขาไม่ได้สติแล้วแท้ๆ ร้องไห้ไป พลางพูดอย่างคลุมเครือกับฉันว่า‘ขอโทษ’นั่นเป็นสัญชาตญาณของเขา”
สีหน้าของหลินชิงเสว่โล่งอกขึ้นมาหน่อย “ตอนนั้นฉันคิด ว่าเขาเป็นผู้ชายแบบไหน และนี่เป็นเหตุว่าทำไมต่อมาฉันถึงได้ท้อง ต่อให้หวาดผวาไร้ที่พึ่งขนาดไหน ก็ต้องยืนหยัดเพื่อที่จะคลอดเด็กออกมาให้ได้ ”
“ฉันอยากมีความหวัง หวังว่าวันหนึ่งเขาจะกลับมา มาหาฉัน มาดูลูกสาวของเรา”
เธอยิ้มออกมา จากใจของตัวเอง
อดีตที่ผ่านมา เคยเป็นอดีตที่มืดมนสำหรับเธอ แต่ตอนนี้ เธอกลับยิ้มออกมาได้
แสดงว่า เธอได้ปล่อยวางแล้ว
“ดังนั้น ฉันเข้าใจว่าทำไมแกต้องพยายามทำลายบริษัทของฉันให้พินาศ แต่ ฉันไม่เกลียดแกนะ ในทางกลับกัน ฉันต้องขอบคุณแกมากๆ”
หลินชิงเสว่ยิ้มให้ซ่งหรูอี้ “เมื่อก่อน เพราะปัญหาของตระกูลของฉัน จึงทำให้ฉันรู้สึกมืดแปดด้าน แต่ แกทำให้ฉันเข้าใจอะไรบางอย่าง ไม่มีอะไรแยกพวกเราออกจากกันได้”
“บริษัทล้มละลาย ไม่เป็นไร เขาพร้อมที่จะยืนหยัดสู้ไปกับฉัน หนทางมืดมิด ไม่เป็นไร เขาจะเป็นแสงสว่างนำทางให้ฉัน”
ซ่งหรูอี้อึ้งอยู่นาน หน้าซีดลงทันใด
แม้ว่าเป็นเธอ ขณะนี้ก็ไร้ซึ่งพลังใดๆ
สงครามนี้ ภายนอกซ่งหรูอี้ชนะ แต่ความจริงแล้ว เธอแพ้ต่างหาก
แพ้อย่างราบคาบ
“อ้า—-”
เธอคุกเข่าลงกับพื้นเหมือนเด็กที่กลัวฟ้าผ่าอย่างไรอย่างนั้น เจ็บปวด สองมือกุมหัวไว้ แล้วร้องออกมา
แววตาแดงก่ำ อารมณ์พังทลายลง
สุดท้ายเธอเสียเขาที่ดีที่สุดไปแล้ว
แผนการทั้งหมดจบไป ทำเพื่อใครกัน?
หลินชิงเสว่ไม่เข้าไปปลอบ เพียงแต่มองเธอ หันหลังเตรียมที่จะจากไป
เหตุการณ์นี้ เหยียนเสี้ยงหม่า หลินโป๋หลาย ถังหลินที่อยู่ในห้องได้เห็นเข้า ทันใดนั้น ก็ยืนเข้า ด้วยความคาดไม่ถึง
และก็ไม่รู้ว่าพวกเธอกำลังพูดอะไรกัน จู่ๆซ่งหรูอี้ก็คุกเข่าอย่างเจ็บปวด
จากนัยน์ตาของเธอ พวกเขามองเห็นความกลัว และความเศร้าโศก
“หรูอี้！”
ถังหลินพูดพลางพุ่งเข้าไป แต่กลับถูกหลินโป๋หลายจับไว้
“แผนการยังไม่จบ รอดูเหตุการณ์ไปก่อน”
เขาเพิ่งพูดจบ ซ่งหรูอี้ก็ส่ายหน้าแล้วยืนขึ้นมา พูดออกมาอย่างเกรี้ยวกราด
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ！”
หลินชิงเสว่หยุดลง หันหลังกลับไปมองเธอ “ยังมีธุระอะไรอีก？”
ซ่งหรูอี้หน้าตาดุดัน “ฉันยอมรับ ว่าแกชนะ แต่ ฉันก็ไม่แพ้！”
“แกกับเขาจะต้องหย่าร้างกันแน่นอน แม้ฉันจะไม่สามารถทำให้เขาชอบฉันได้ แต่ ฉันจะใช้น้ำเชื้อของเขา มีลูกให้เขา！”
“กล้างั้นเหรอ？”
แววตาของหลินชิงเสว่ดุดันขึ้น จ้องไปที่ซ่งหรูอี้อย่างไม่ละสายตา “ถ้ามันวันนั้น ฉันจะตีท้องแกให้แตก！”
ทันใดนั้น เธอก็เกิดอาฆาตขึ้นมา ทำให้ซ่งหรูอี้ตกใจ
แต่ไม่นาน เธอก็ดูแคลนออกมา “ฉันจะตั้งหน้าตั้งตารอนะ！”
เมื่อพูดจบ ก็ตวาดออกมา “จับเธอไว้”
“ปัง！”
ไม่นาน มีกลุ่มคนปรากฏขึ้นที่ตระกูลซ่ง ล้อมหลินชิงเสว่ไว้
หลินชิงเสว่หน้าถอดสี หันกลับไปมองซ่งหรูอี้ “แกคิดจะทำอะไร？”
ซ่งหรูอี้ดูแคลน “สบายใจได้ ฉันไม่มีทางทำร้ายแก เพียงแต่ ให้เพื่อนเก่า พาแกกลับไปเยี่ยนจิง”
เมื่อพูดจบ ก็มีชายสามคนเดินออกมาจากในห้อง
นั่นคือเหยียนเสี้ยงหม่า หลินโป๋หลาย ถังหลินทั้งสามคน
เมื่อเห็นสามคนนี้ หลินชิงเสว่ก็เข้าใจในทันที เกรี้ยวกราดขึ้นทันใด
“ที่แท้ ทั้งหมดนี่ก็เป็นความคิดของพวกแก！”
หลินโป๋หลายเดินเข้ามา พูดกับหลินชิงเสว่ว่า “พูดให้ถูกคือ ฉันขอให้หรูอี้ทำ เพื่อคุณ และเพื่อคนอื่น คุณกลับเยี่ยนจิงเถอะนะ”
“เราเปลี่ยนใจแล้ว จะหย่าไม่หย่าก็ช่าง เพียงแค่คุณอยู่เยี่ยนจิง แต่งงานกับคุณชายตระกูลฉิน ก็เหมือนกัน”
