เธอเป็นลูกสาวของ ถังเฉา!
หลังจากที่หูจิ้งจู๋พูดประโยคนี้ออกมา บรรยากาศความยินดีที่กำลังคึกคักแต่เดิมได้เปลี่ยนมาเป็นนิ่งเงียบ
คนทั้งหมดในเหตุการณ์ต่างยืนมองตาค้าง ใบหน้าแสดงท่าทีไม่เชื่อกับตาตนเอง
“ไม่ใช่หรอก เธอจะเป็นลูกสาวของถังเฉาได้ยังไง?”
“ฉันได้ยินว่าถังเฉามีลูกสาวจริง ๆ อายุน่าจะประมาณเด็กผู้หญิงคนนี้”
“ลูกสาวของเขา มาปรากฏตัวอยู่ที่ตระกูลหูของพวกเราได้ยังไง?”
“วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่ พาเด็กคนนี้มาที่นี่ อยากทำให้คุณปู่อารมณ์เสียใช่ไหม?”
ได้ยินเสียงโต้แย้งดังขึ้นมาในเหตุการณ์ ดวงตาของทุกคนจ้องมองหูจิ้งซู ด้วยสายตาแปลก ๆ
หูจิ้งซูเองก็ตกใจดวงตาเบิกกว้าง จ้องมองหูจิ้งจู๋ด้วยสายตาขึงขัง
ถ้าหากดวงตาสามารถฆ่าคนได้แล้วล่ะก็ อย่างนั้นหูจิ้งจู๋ก็คงตายไปไม่รู้กี่ครั้งแล้ว
“พี่ชาย คุณ……”
ทำไมหูจิ้งซูถึงคิดไม่ถึง มีดที่แทงข้างหลังเธอ ที่แท้ก็คือพี่ชายฝาแฝดของเธอนั่นเอง!
“เพราะอะไร?”
หูจิ้งซูตั้งสติ ถามกลับด้วยความโกรธ
สายตาหูจิ้งจู๋จับจ้องหูจิ้งซู เผยรอยยิ้มเย็นชา
“น้องสาว พี่ทำเพราะหวังดีต่อเธอนะ”
“พวกเราต่างก็เป็นคนในตระกูลหู ต้องแยกแยะให้ชัดเจน ใครคือศัตรู ใครคือคนกันเอง ต้องแยกแยะจุดยืนให้ดี”
หูจิ้งซูใบหน้าโกรธมาก: “ฉันไม่ได้สร้างความวุ่นวาย ฉันกับถังเฉายังคงเป็นศัตรูกันเหมือนเดิม แต่ว่าเด็กคนนี้เป็นผู้บริสุทธิ์!”
หูจิ้งจู๋ถอนหายใจส่ายศีรษะแล้วพูดว่า: “น้องสาว พี่เห็นแก่ความเป็นพี่น้องฝาแฝดของเรา จึงพูดออกมาตรง ๆ ไม่อยากให้เธอทำผิดแล้วอีก!”
“แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้ฟังคำพูดของพี่ จนปัญญา ทำได้เพียงให้คุณปู่เป็นคนตัดสิน”
จากนั้น หูจิ้งจู๋มองไปที่หูเซียว: “คุณปู่ น้องสาวของผมพาลูกสาวของถังเฉามาที่นี่ ทำให้ท่านอารมณ์เสีย หวังว่าจะให้อภัย”
ในเวลานั้น ใบหน้าของหูเซียวนั้นบูดบึ้งราวกับก้นหม้อ ตะโกนใส่ หูจิ้งซู ว่า: “นี่แท้จริงแล้วมันเรื่องอะไรกัน?”
หูเซียวแสดงอารมณ์โกรธอย่างรุนแรง ทำให้ถังเสี่ยวลี้ที่อยู่ในอ้อมแขนนั้นตกใจหวาดกลัว
“พวกเขาเป็นใคร ดูน่ากลัวจัง……”
เด็กน้อยกอดคอหูจิ้งซูจนแน่น
หูจิ้งซูรีบปลอบโยนไปว่า: “เสี่ยวลี้ไม่ต้องกลัว พี่อยู่ที่นี่”
จากนั้น มองไปที่หูเซียว และไม่บอกถึงสาเหตุที่อุ้มถังเสี่ยวลี้มาที่นี่ได้อย่างไร แต่กลับพูดว่า
“คุณปู่ แม้ว่าเธอจะเป็นลูกสาวของถังเฉา แต่ก็เป็นผู้บริสุทธิ์ จิตใจที่คับแคบของพวกคุณทุกคน หรือว่าไม่ยอมปล่อยเด็กตัวเล็ก ๆ คนนี้เลยใช่ไหม?”
“ยังกล้าพูดจาสั่งสอนคุณปู่อีกเหรอ?”
หูเข่อเฟิงรีบตะโกนออกมา
เขาเกลียดถังเฉามากที่สุด ในเวลาที่เห็นลูกสาวของถังเฉา แทบจะอยากเข้าไปฆ่าเธอให้ตาย
“คุณปู่ ผมรู้สึกว่า น้องจิ้งซูอุ้มลูกสาวไอ้สวะคนนั้นมาที่นี่ ก็ทำให้ท่านต้องอึดอัดใจ แม้น้องจิ้งซูจะมีความสามารถที่โดดเด่น มีสถานะทางสังคมที่สูง ก็ไม่ควรข้ามหน้าข้ามตาท่าน!”
ทุกคนต่างสนับสนุนเห็นด้วยกับคำพูดของหูเข่อเฟิงขึ้นทันที
“ถูกต้อง ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้ยังเป็นวันเกิดของท่านอีก ยิ่งไม่ควรอารมณ์เสียไปกับไอ้เด็กคนนี้”
“เอาเธอโยนออกไป!”
“โยนออกไป!”
“โยนออกไป!”
ครู่เดียว คนตระกูลหูทั้งหมดอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมาด้วยความโกรธ ต่างก็อยากจะโยนถังเสี่ยวลี้ออกไป
เด็กน้อยมองดูการโต้เถียงนี้แล้วรู้สึกหวาดกลัว จนพูดอะไรไม่ออก
แขกคนอื่นที่มาอวยพรวันเกิดก่อนหน้านี้ ก็เคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับบ้านใหญ่ของตระกูลหูที่ถูกคนหนุ่มที่ชื่อถังเฉารื้อถอนมาบ้างแล้ว
ยิ้มเยาะเช่นกัน
“ผู้นำตระกูลหู เรื่องศักดิ์ศรีหน้าของตระกูลสำคัญมากกว่าอะไร ตอนนี้ลูกหลานศัตรูอยู่ตรงหน้าพวกเรา ท่านจะไม่ทำอะไรสักอย่างเลยเหรอ?”
สีหน้าของหูเซียวยิ่งดูถมึงทึง ดวงตาเป็นประกายเย็นชา
มองดูสถานการณ์ หูจิ้งจู๋อาศัยโอกาสนี้พูดอีกว่า: “คุณปู่ ได้ยินว่าก่อนหน้านี้ ท่านมีความคิดที่จะมอบตำแหน่งผู้นำตระกูล ให้กับน้องสาวของผม เป็นความจริงใช่ไหม?”
พูดเรื่องนี้ขึ้นมาในเวลานี้ ยิ่งเป็นการเอาน้ำมันไปราดบนกองไฟ
หูเซียวเดือดดาลเหมือนดั่งไฟลุกโชน
ก่อนหน้านี้เขา มีความคิดเช่นนี้จริง ๆ
อีกทั้งยังเป็นความคิดที่หนักแน่น
แต่ตอนนี้มาเกิดเหตุการณ์แบบนี้ หูเซียวล้มเลิกความคิดนี้อย่างสิ้นเชิง
แม้หูจิ้งซูจะมีความสามารถที่โดดเด่นเพียงไร สถานภาพสูงส่งขนาดไหน การนำเอาลูกสาวของศัตรูมาที่ตระกูล ยิ่งกว่านั้นวันนี้ยังเป็นวันเกิดของเขาอีก ก็นับว่าเป็นการกระทำที่อุกอาจไร้คุณธรรม!
หูเซียวไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นแน่นอน!
“พูดจาไร้สาระ ฉันเคยพูดแบบนี้เมื่อไหร่?”
หูเซียวแสดงท่าทีขึงขังดุดันเบิกตากว้าง ใบหน้าที่แก่ชรา เต็มไปด้วยความโมโห จ้องมองหูจิ้งจู๋
หูจิ้งจู๋ไม่เพียงไม่กลัว กลับพอใจเป็นอย่างมาก คว้าโอกาสตีเหล็กขณะที่ร้อนพูดสำทับอีกว่า: “ในเมื่อน้องสาวไม่ได้คิดอย่างรอบด้าน งั้นผู้ที่ได้รับตำแหน่งผู้นำตระกูล ท่านจะเลือกใคร?”
หูเซียวไม่มีทาง ไม่รู้ความหมายในคำพูดของหูจิ้งจู๋ หรี่ตามองดูเขาอย่างละเอียด
หูจิ้งจู๋กับหูจิ้งซูสองพี่น้องฝาแฝด ทั้งคู่เดินทางกลับจากต่างประเทศ
ถึงแม้หูจิ้งจู๋จะมีความสามารถไม่โดเด่นเหมือนหูจิ้งซู แต่เขาชนะที่มีความทะเยอทะยาน มีความตั้งใจแน่วแน่ในการทำจนบรรลุถึงเป้าหมาย
ดังนั้น คนหนุ่มสาวในรุ่นนี้ มีเพียงเขาเท่านั้นที่เหมาะสมที่สุด
ดูเหมือนจะไม่มีใครให้เลือกอีกแล้ว……
หูเซียวทำได้เพียงพูดว่า : “ในเมื่อหลายถามขึ้นมา งั้นก็ใช้โอกาสนี้ พูดเกี่ยวกับเรื่องนี้พร้อมหน้ากันเถอะ “
หูเซียวกวาดสายตามองทุกคน พูดด้วยเสียงดังกังวาน
“ฉันก็อายุมากแล้ว ผ่านวันเกิดวันนี้ไปก็จะอายุครบเจ็ดสิบปี มาถึงเวลาที่ต้องใช้ชีวิตสงบในวัยชราแล้ว กิจการตระกูลหูก็ยังไม่สำเร็จ จึงต้องสรรหาใครสักคน เพื่อรับตำแหน่งผู้นำคนต่อไป นำพาตระกูลหูไปสู่ความรุ่งโรจน์!”
โครม!
คำพูดนี้ออกมาจากปาก อารมณ์ของทุกคนในเหตุการณ์ต่างแสดงถึงความตื่นเต้น แม้แต่สีหน้าก็ยังแดงก่ำ
ผู้ได้รับเลือกให้เป็นผู้นำคนต่อไปของตระกูลหู ในที่สุดก็จะประกาศแล้วใช่ไหม？
สีหน้าของหูจิ้งจู๋ แสดงถึงความตื่นเต้นขึ้นมาในทันที
ในที่สุดช่วงเวลาแห่งประวัติศาสตร์ กำลังจะมาถึงแล้ว
ได้ยินเพียงเสียงกระแอมของหูเซียว ค่อย ๆ พูดว่า : “ผู้นำตระกูลที่เหมาะสมคนหนึ่ง นอกจากความสามารถที่โดดเด่นแล้ว ยังต้องให้ทุกคนเป็นคนตัดสิน”
“คนในตระกูลหูทั้งหมด ทุกคนทีหนึ่งเสียง เลือกคนที่พวกเธอเห็นว่าเหมาะสม คนนั้นก็จะเป็นผู้นำตระกูลคนต่อไป”
ครู่เดียว คนในตระกูลหูทั้งหมดต่างแสดงสีหน้าประหลาดใจ
หูจิ้งจู๋กลับเผยรอยยิ้มแห่งชัยชนะที่อยู่ในมือ
ทันใดนั้น หูเข่อเฟิง หูเย่าหยาง หูหลิงหลิงและคนอื่นๆ ต่างมองไปที่ หูจิ้งจู๋
“ฉันเลือกพี่จิ้งจู๋!”
“ฉันก็เลือกพี่จิ้งจู๋!”
หูเข่อเฟิง หูเย่าหยาง พวกเขาต่างแสดงความคิดที่จะเลือก หูจิ้งจู๋
ไม่นานนัก นอกจากหูจิ้งซูที่ไม่แสดงความคิดเห็นใดๆ ทุกคนต่างพากันเลือก หูจิ้งจู๋
ไม่มีใครเลือกหูจิ้งซู!
เมื่อมองดูฉากนี้แล้ว หูเซียวจึงประกาศผลครั้งสุดท้าย
“หูจิ้งจู๋รับตำแหน่งผู้นำ ตระกูลหูคนต่อไป”
เสียงปรบมือ……
ทันใดนั้น เสียงปรบมือก็ดังขึ้นไปทั่วทั้งบริเวณ
คนทั้งหมดที่ลงคะแนนให้หูจิ้งจู๋ บนใบหน้าเต็มไปด้วยความสุข เหมือนกับว่าพวกเขาได้รับตำแหน่งผู้นำตระกูลเสียเอง
มองดูทุกอย่างด้วยสายตาเย็นชา หากในเวลานี้ยังไม่เข้าใจว่านี้เป็นเรื่องอะไร หูจิ้งซูก็เป็นแค่คนโง่คนหนึ่ง
เพียงแต่ ณ เวลานี้ ในใจของเธอนั้นหนาวเหน็บเป็นอย่างมาก เหมือนมีคนใช้มีดแทงไปที่หัวใจอย่างดุดัน
“คนที่เป็นผู้นำที่แอบวางแผนให้ทุกคนในตระกูลหูต่อต้านฉัน ก็คือพี่สินะ?”
หูจิ้งซูมองหูจิ้งจู๋ที่กำลังแสดงท่าทางดีอกดีใจ ย้อนถามด้วยเสียงเย็นชา
