ทันทีที่เสียงลดลง เซี่ยสิงจู๋และลู่โป๋หานก็ต่างคนต่างโทรศัพท์ของตัวเอง
“ออกคำสั่งลงไป เรียกรวมยอดฝีมือทั้งหมดที่ตระกูลเซี่ยรับสมัครมา เข้าสู่สถานะพร้อมสู้ระดับที่หนึ่ง รอฟังคำสั่ง!”
“เรียกคนจากทุกแผนกมาให้ระมัดระวัง ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ให้เปลี่ยนกลยุทธ์การพัฒนา ใช้กำลังทั้งหมดยึดกิจการของตระกูลหู ห้ามเหลือแม้แต่ที่เดียว!”
เมื่อฟังเนื้อหาของการสนทนาทั้งสองนี้ ทุกคนในตระกูลหู รวมทั้งหูเซียวและหูจิ้งจู๋ สีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
บนใบหน้าของคนไม่น้อยถึงกับหวาดผวาเป็นอย่างมาก
หูอีซานคนเดียวอย่างมากนำอุปสรรคบางอย่างมาสู่เศรษฐกิจของตระกูลหู ยังไม่เพียงพอที่จะทำลายห่วงโซ่เศรษฐกิจของตระกูลหูทั้งหมดได้
แต่ตระกูลลู่และตระกูลเซี่ยไม่เหมือนกัน!
ทั้งสองตระกูลนี้มีอำนาจไม่น้อยไปกว่าตระกูลยักษ์ใหญ่ของตระกูลหู
ความตกต่ำหลายปีที่ผ่านมาของตระกูลเหวิน ตระกูลหูตระกูลเซี่ยและตระกูลลู่สามตระกูลค่อยๆเปลี่ยนเป็นสถานการณ์เป็นสภาพประเทศที่แบ่งเป็นสามก๊ก
ทั้งสองตระกูลใดเข้าใกล้กันมาก ก็เพียงพอกระตุ้นความระมัดระวังและความสนใจเป็นอย่างมากของตระกูลที่สาม
แต่ตอนนี้ ตระกูลเซี่ยและตระกูลลู่ร่วมมือกันแล้ว จะกำจัดตระกูลหู สิ่งนี้ทำให้พวกเขารู้สึกเหมือนหายนะใกล้เข้ามา
โดยเฉพาะหูเซียว
ต่อสู้กันจนตกตายไปด้วยกันทั้งสองฝ่ายเขาเพียงแค่นำมาข่มขู่ตระกูลลู่และตระกูลเซี่ยเท่านั้น คาดไม่ถึงพวกเขาจะต่อสู้กันจริงๆ!
แขกทุกคนถึงกับตกตะลึง หน้าซีดเซียว
สามตระกูลใหญ่ต่อสู้กัน ธุรกิจก็จะพัวพันไปด้วย สิ่งแรกที่ถูกทำลาย คือบริษัทเหล่านั้นที่พึ่งพาตระกูลหู
แม้แต่หูจิ้งจู๋ ก็รู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก ความรู้สึกเสียใจก็เกิดขึ้นในใจ
ใช้ประโยชน์จากถังเสี่ยวลี้ เตะหูจิ้งซูลงไปก็พอแล้ว ทำไมจะต้องลงมือกับลูกสาวของเขาด้วย?
ใบหน้าของหูหลิงหลิงซีดเซียว มาถึงตรงหน้าของหูเซียว และพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา: “คุณปู่ ไม่งั้น พวกเราพูดความจริงออกไปเถอะ คืนลูกสาวให้เขา!”
“สารเลว!”
หูเซียวกลับตบลงไปบนใบหน้าของเธอ ตบจนเธอล้มลงกับพื้น
หูจิ้งจู๋ก็มาถึงข้างกายของหูหลิงหลิง พูดอย่างเย็นชาว่า: “แกโง่หรือเปล่า? ก่อนหน้านี้ไม่พูด ตอนนี้ถึงพูดออกมา ลูกสาวของเขาถูกหญิงสาวที่ชื่อเฉิงเพ่ยทรมานตั้งนานแล้ว”
“เรื่องโกหกนี้ ห้ามพูดออกไป พูดแล้วตระกูลหูของพวกเราก็จบแล้วจริงๆ เข้าใจมั้ย?”
หลังจากฟังการวิเคราะห์ของหูเซียว สีหน้าของหูหลิงหลิงก็ซีดเซียว และพยักครั้งแล้วครั้งเล่า
“ห้ามพูด ห้ามพูดเด็ดขาด!”
ทั้งตระกูลหู เงียบกริบ ไม่มีใครพูดอะไร
หูเซียวมองไปที่เซี่ยสิงจู๋และลู่โป๋หานแล้วพูดว่า: “พวกนาย แน่ใจว่าเพื่อแค่ลูกเขยแต่งเข้า จะต่อสู้กับตระกูลหูของเราเหรอ?”
ทุกคนฟังออก หูเซียวขาดความมั่นใจเล็กน้อย
เซี่ยสิงจู๋และลู่โป๋หานไม่พูดอะไร เพียงแค่มองดูอย่างเยือกเย็น
หูเซียวชี้ไปที่ถังเฉาอย่างกะทันหัน และพูดอย่างโกรธเคือง: “ถ้าหากพวกนายเพียงเพราะเขาเป็นลูกเขยของตระกูลหลินของตระกูลหลวงในเยี่ยนตู ก็อยากประจบประแจงเขา ฉันจะบอกพวกนายให้ ไม่มีความจำเป็นด้วยซ้ำ”
“เดี๋ยวก็เป็นประชุมแดนเหนือแล้ว ท้ายที่สุดจะตกหล่นอยู่ที่ใคร ก็ไม่รู้ พวกนายเดิมพันสมบัติไว้บนตัวของเขา เสียเวลาเปล่าชัดๆ!”
ในความคิดของเขา ตระกูลลู่และตระกูลเซี่ยช่วยเหลือถังเฉา อยากมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับหลินรั่วหวีผู้นำของตระกูลหลิน ผ่านฐานะที่เขาเป็นลูกเขยของตระกูลหลิน
นี่เป็นไปไม่ได้ด้วยซ้ำ!
หลังจากที่หูเซียวพูดจบ เซี่ยสิงจู๋และลู่โป๋หานต่างก็มองเขาด้วยสายตาที่สงสาร
“หูเซียว ตระกูลหูตกอยู่ในมือของคุณ ต้องตาย!”
“เพราะคุณเพียงแค่เห็นแก่ผลกำไรเล็กน้อยที่อยู่ตรงหน้า ไม่มองการณ์ไกลขึ้นบ้าง”
“หูอีซานเป็นแบบนี้ ตอนนี้คุณถังก็เป็นแบบนี้”
เซี่ยสิงจู๋มองไปที่หูเซียว และพูดเสียงดัง
“คุณไม่มีวันรู้หรอกว่า อะไรคือเหตุผลที่ตระกูลเซี่ยของฉันช่วยคุณถัง เขาเป็นผู้นำโดยธรรมชาติ คุณสมบัติความสามารถไม่มีอะไรมาเปรียบเทียบได้ ทำให้คนอดไม่ได้ที่อยากจะติดตามเขา!”
เซี่ยสิงจู๋อดไม่ได้ที่จะมองไปทางถังเฉา โอบกอดความหวังแล้วพูด
ทุกคนดูตกใจ
ชายคนหนึ่ง โอบกอดความหวังมองไปทางผู้ชายอีกคน
นอกเหนือจากเขาสารภาพความในใจ ก็คือคุณสมบัติความสามารถของอีกฝ่ายทำให้เขายอม
ลู่โป๋หานก็รู้สึกว่าบนร่างกายของถังเฉามีความรู้สึกแบบนี้ แต่ว่าสิ่งที่เขาเลือกไม่ใช่ติดตาม แต่เป็นแย่งชิง
สิ่งนี้กำหนดให้จุดจบของเขาและเซี่ยสิงจู๋ไม่เหมือนกันอย่างสิ้นเชิง
หูเซียวก็คาดไม่ถึงว่าเซี่ยสิงจู๋จะพูดสิ่งเหล่านี้ออกมา หลังจากที่ตกใจ บนใบหน้าก็เต็มไปด้วยความเหยียดหยาม
“นายกลายเป็นคนหลอกง่ายตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาก็แค่ลูกเขยแต่งเข้าที่อาศัยภรรยา ไม่มีภรรยาของเขา เขาถูกศัตรูฆ่าตายไปนานแล้ว จะมีคุณสมบัติความสามารถที่ไหนกัน?”
หูเซียวดูถูกถังเฉาอย่างรุนแรง แต่ว่าถังเฉาไม่ได้โกรธ เพียงแค่มองดูด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
สำหรับหูอีซาน เพียงแค่ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้
พ่อคนนี้ของเขาไม่เพียงโหดเหี้ยม แต่ยังแก่ดื้อรั้นมาก เชื่อว่าเรื่องราวไม่มีทางพลิกแพลง
ตัวอย่างเช่นเมื่อก่อนเขาเคยอ่อนแอและไร้ความสามารถ ตอนนี้เขาก้าวหน้าจนถึงทุกวันนี้ ในสายตาของหูเซียว ก็ยังคงอ่อนแอและไร้ความสามารถ
นี่อาจเป็นความเศร้าอย่างหนึ่ง
“หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว!”
หูเซียวอารมณ์ร้อนจ้องมองไปที่ทุกคนด้วยความโกรธ: “ในเมื่อพวกนายสองตระกูลตัดสินใจจะต่อสู้ ก็อย่าหาว่าฉันโหดเหี้ยม พวกนายทุกคน วันนี้ก็ต้องตายอยู่ที่นี่ซะ!”
เมื่อคำพูดเหล่านี้ลดลง ทั้งตระกูลหูก็พัดกระโชกด้วยลมหนาว ตลบอบอวลด้วยจิตสังหารที่เยือกเย็นน่ากลัว
ห่วงโซ่เศรษฐกิจของตระกูลหูถูกทำลายแล้ว แต่ว่าหูเซียวยังคงมีความมั่นใจอย่างมาก ซึ่งสิ่งนี้ทำให้สีหน้าของเซี่ยสิงจู๋และลู่โป๋หานเปลี่ยนไปเล็กน้อย
“เจ้าบ้านหู คุณยังคิดจะขัดขืนเหรอ?”
ลู่โป๋หานตะโกนอย่างโกรธจัด
หูเซียวแสยะยิ้ม: “พวกนายคิดว่า ทำให้เศรษฐกิจของตระกูลหูตกต่ำ ฉันก็ไม่สามารถเปลี่ยนความพ่ายแพ้ให้เป็นชัยชนะได้เหรอ?”
“บอกพวกนายให้ ฉันไม่ได้แพ้! ตั้งแต่ต้นจนจบก็ไม่ได้แพ้ เพราะตราบใดที่พวกนายตาย ตระกูลหูของฉันก็เกิดขึ้นได้อย่างฉับพลัน เป็นสิ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้”
“คืนนี้เป็นหายนะของตระกูลหูของฉัน แล้วทำไมจะไม่ใช่โอกาสของตระกูลหูของฉันด้วยล่ะ?”
ใบหน้าของทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความตกใจ ในช่วงเวลาแห่งความเป็นและความตายนี้ ไม่นึกเลยว่าหูเซียวยังคิดถึงโอกาส?
แต่ในไม่ช้า ทุกคนก็เข้าใจว่าความมั่นใจของหูเซียวมาจากไหน
คู่นักมีดทั้งใต้และเหนือ ในเวลานี้ก็ยืนขึ้นมา และดวงตาทั้งสองที่ลับอยู่ ก็ลืมตาขึ้นแล้ว
ในขณะนี้ ทุกคนรู้สึกกดดันอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
นี่ เป็นพลังของผู้แข็งแกร่ง
เมื่ออยู่ภายใต้สถานการณ์ของพลังอ่อนแอของคนธรรมดาทั่วไป ผู้แข็งแกร่งนี้ก็สามารถอยู่เหนือกฎหมาย และครอบงำชีวิตของคนธรรมดาได้อย่างสูงส่ง
“แย่แล้ว ผู้แข็งแกร่งของพวกเขาตระกูลหูออกมาแล้ว รีบคุ้มกันคุณถังออกไป!”
สีหน้าของเซี่ยสิงจู๋เปลี่ยนไปอย่างมาก และหันไปพูดกับลู่โป๋หาน
ลู่โป๋หานก็กลัวจนไม่กล้าเคลื่อนไหว
คู่นักมีดทั้งใต้และเหนือ ทั้งสองคนจับจ้องมองไปที่เขา
ในขณะนี้ เขาเหมือนตกลงไปในถ้ำน้ำแข็ง เหมือนราวกับเรือลำเล็กหนึ่งลำที่ถูกคลื่นที่โหมกระหน่ำซัดสาด และจะพลิกคว่ำได้ตลอดเวลา
เฟิ่งหวงจับตาดูการเคลื่อนไหวของคู่นักมีดทั้งใต้และเหนือโดยตลอด ในเวลานี้เห็นพวกเขาลืมตาทั้งสองขึ้น กริชในมือของเฟิ่งหวงก็จับไว้แน่น
สีหน้าท่าทางของเธอดูน่าเกรงขาม: “รองหัวหน้า สองคนนี้เป็นฝาแฝดกัน มีกระแสจิต ถ้าหากลงมือพร้อมกัน ฉันอาจจะจัดการได้ยาก!”
แม้แต่เฟิ่งหวงก็พูดแบบนี้ออกมา เพียงพอพอที่จะเห็นความแข็งแกร่งของคู่นักมีดทั้งใต้และเหนือ
ถังเฉากลับลุกขึ้นอย่างเหี้ยมหาญ ตบไหล่ของลู่โป๋หาน แล้วพูดกับเซี่ยสิงจู๋ว่า: “พวกนายพาคนไปค้นหาทุกซอกทุกมุมของตระกูลหู มีฉันอยู่ สองคนนี้ทำอะไรพวกนายไม่ได้”
