“ปล่อยมือ!”
หลินชิงเสว่กัดฟันและกล่าว ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ
ถังเฉาที่อยู่ด้านข้างเห็นสิ่งเหล่านี้ และถอนหายใจเบาๆในใจ
ถ้าชิงเสว่ไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเธอ เธออาจจะไม่ขุ่นเคืองพวกเขาขนาดนี้
แต่ปัญหาคือ เธอรู้แล้ว
หลินรั่วหวีไม่ใช่พ่อผู้ให้กำเนิดของเธอ พ่อผู้ให้กำเนิดของเธอคือหลินเจิ้นสง
เดิมทีเธอเป็นแค่คนธรรมดาสามัญ แต่เพราะต้องรักษาหน้าของตระกูลหลิน พวกเขาจึงแย่งเธอไป
พ่อของเธอถูกไล่ออกจากเยี่ยนจิง และต้องออกจากบ้านเกิดของตนเพื่อมาที่เมืองหมิงจู
ในไม่ช้าแม่ผู้ให้กำเนิดก็ซึมเศร้าและป่วย และเสียชีวิตในเมืองหมิงจู
เธอถูกหลอกมาโดยตลอด
เรื่องทั้งหมดนี้ คือหลินรั่วหวีผู้ที่ก่อเรื่องทุกอย่างขึ้น
บางที ในฐานะหัวหน้าของตระกูลหลิน หลินรั่วหวีไม่ได้ทำอะไรผิด แต่ในสายตาของหลินชิงเสว่ เขาเป็นศัตรูและเป็นฆาตกรโดยตรงต่อการตายของแม่ของเธอ
ความขัดแย้งระหว่างกัน ไม่เพียงแต่ไม่ได้รับการแก้ไข แต่ยังสะสมมากขึ้นและมากยิ่งขึ้น
พบกันอีกครั้งในเวลานี้ แน่นอนว่าหลินชิงเสว่ไม่ยอมพูดดีๆกับพวกเขาอยู่แล้ว
เสียงของเว่ยหมิงจวินดังขึ้น “ชิงเสว่ คุณอย่าพึ่งโมโห เปิดประตูก่อน พ่อของคุณแค่อยากจะมาเยี่ยมพวกคุณ”
อารมณ์ของหลินชิงเสว่ยังคงร้อนรน กดบานประตูอย่างแรง “ปล่อยมือนะ ถ้ายังไม่ยอมเอามือออก นิ้วของคุณหัก ก็เรื่องของคุณนะ”
เสียงของหลินรั่วหวียังคงสงบ “ถ้าอย่างนั้นก็ลองดู”
ใบหน้าของหลินชิงเสว่เหม่อลอย และจากนั้นก็ยิ่งหงุดหงิดมากขึ้น ตั้งใจที่จะหนีบนิ้วของหลินรั่วหวีออกจริงๆ
อย่างไรก็ตาม ในเวลาต่อมา นิ้วของหลินรั่วหวีก็ใช้กำลังอย่างรุนแรง
ปัง！
เกิดแรงผลักดันมหาศาล และบานประตูดูเหมือนจะถูกกระแทกและโยกไปมาอย่างรุนแรง
“อ๊าก—-”
หลินชิงเสว่ผู้ซึ่งไม่ได้ฝึกวิชาการต่อสู้ ถูกสั่นจนฝ่ามือของเธอชาไปหมด อุทานด้วยความตกใจและเกือบจะเซลงกับพื้น
ถังเฉาพยุงเธอไว้อย่างรวดเร็ว
ในเวลานี้ สายตาของถังเฉาเริ่มเย็นชาลง
เขาดูออกแล้วว่าหลินรั่วหวีเองก็เป็นผู้ที่เก่งกาจคนหนึ่ง
แต่ชองเสว่เป็นภรรยาของเขา
ตอนนี้เธอท้องอีก จะมาทนกับการกระทำแบบนี้ไม่ได้
แม้ว่าหลินรั่วหวีจะเป็นพ่อตาในอนาคตของเขา แต่ถังเฉาก็ไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้น
ประตูเปิดออก หลินรั่วหวีและเว่ยหมิงจวินได้เดินเข้ามาแล้ว
ในขณะนี้ ใบหน้าไร้อารมณ์ของหลินรั่วหวีเต็มไปด้วยสีที่เย็นชา
“แม้แต่ประตูก็ไม่เปิดให้เรา คุณจะตัดสัมพันธ์กับเราหรือ?”
จริงที่หลินรั่วหวีจะมีอดทนต่อหลินชิงเสว่ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะยอมให้หลินชิงเสว่แสดงพฤติกรรมเอาแต่ใจแบบนี้
แม้ว่าในใจเว่ยหมิงจวินจะโกรธมาก แต่ต่อหน้าของหลินรั่วหวี เธอจะไม่แสดงมันออกมาแน่นอน
รีบพูดกับหลินชิงเสว่ว่า “ชิงเสว่ รีบขอโทษกับพ่อของคุณ นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”
ลุกขึ้นจากอ้อมแขนของถังเฉา หลินชิงเสว่หัวเราะอย่างเย็นชาซ้ำแล้วซ้ำอีก”ตัดความสัมพันธ์? ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดระหว่างเรา เราจะตัดอย่างไร?”
“คุณพูดอะไร?”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา สีหน้าของหลินรั่วหวีและเว่ยหมิงจวินก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
ทั้งสองคนดูประหลาดใจ แต่ค่อยๆ ใบหน้าของหลินรั่วหวีเริ่มมืดมน เต็มไปด้วยความโกรธ
ใบหน้าของเว่ยหมิงจวินเต็มไปด้วยความรู้สึกตื่นตระหนก แต่ในใจกลับหัวเราะอย่างเย็นชาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
นี่เธอกำลังท้าทายความอดทนของหลินรั่วหวีชัดๆ
“ดูเหมือนว่า คุณจะรู้ทุกอย่างแล้ว”
อย่างไรก็ตาม ในชั่วพริบตา ความโกรธบนใบหน้าของหลินรั่วหวีก็หายไป และมันก็สงบลงแทน
“ฉันรู้ทุกอย่างแล้ว คุณไม่ใช่พ่อของฉัน อย่ามาควบคุมฉันอีก!”
เสียงของหลินชิงเสว่ราวกับหมาป่าตัวเมียที่ได้รับบาดเจ็บ ทุ้มต่ำและโกรธ
หลินรั่วหวีส่ายหัว “แม้ว่าคุณจะรู้ความจริงเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว แต่ว่า คุณยังคงเป็นองค์หญิงคนโตของตระกูลหลินของเรา และคุณยังเป็นลูกสาวคนโตของผม นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการที่จะตัด ก็สามารถตัดขาดได้”
“ใช่ ชิงเสว่ สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นคือรั่วหวีทำเกินไปหน่อย แต่ทั้งหมดก็เพื่อตระกูล อีกอย่าง หลายปีมานี้รั่วหวีก็ได้ชดเชยให้คุณมาโดยตลอดไม่ใช่หรือ”
เว่ยหมิงจวินยังคงพยายามพูดเกลี้ยกล่อมเธอ แต่ในความเป็นจริง เธอเหมือนกำลังราดน้ำมันบนกองไฟ กระตุ้นอารมณ์ความรู้สึกของหลินชิงเสว่อย่างต่อเนื่อง
“เดิมทีคุณเป็นเพียงลูกของสามัญชน แต่เพราะรั่วหวี คุณเปลี่ยนจากคนธรรมดาเป็นองค์หญิงของตระกูลหลิน มีคนมากมายที่อยากได้โชคลาภแบบนี้ก็ไม่มีโอกาสที่จะได้เหมือนคุณ คุณไม่ขอบคุณไม่ว่า คุณยังมาโทษรั่วหวี ไม่มีจิตสำนึกจริงๆ”
“นางผู้หญิงต่ำทราม เงียบไปเลย คุณมีสิทธิ์มาพูดที่นี่เหรอ?”
หลินชิงเสว่มุ่งเป้าไปที่เว่ยหมิงจวินอีกครั้งและพูดอย่างโกรธเคือง “ฉันไม่อยากเป็นคุณหนูของตระกูลหลิน พวกคุณทำลายครอบครัวของฉันและทำให้แม่ของฉันตาย ยังอยากให้ฉันแท้งด้วย การกระทำของพวกคุณ ฉันรังเกียจมาก ตอนนี้ พวกคุณไสหัวออกไปจากห้องของฉันเลย!”
เว่ยหมิงจวินผงะอยู่ครู่หนึ่ง แล้วมองไปที่หลินรั่วหวีทันที “รั่วหวี เธอทำเกินไปแล้วนะ ฉันเกลี้ยกล่อมเธอดีๆ เธอกลับตะคอกใส่ฉัน!”
“พอแล้ว!”
สีหน้าของหลินรั่วหวีเริ่มมืดมนและเขาก็คำราม
“ผมได้ชดใช้ให้คุณมากพอแล้ว แต่คุณกลับไม่รักดี ดูสิ่งที่คุณเคยทำซิ เสียตัวให้ไอ้ขยะคนนั้น ยังมีลูกของเขาอีก ผมให้คุณทำแท้ง มันผิดอะไร? ”
“แม้ว่าคุณจะรู้ตัวตนที่แท้จริงของคุณ แต่คุณก็เป็นองค์หญิงคนโตของตระกูลหลินมานานกว่า 20 ปีแล้ว เรื่องที่คุณเป็นองค์หญิงคนโตของตระกูลหลิน ใครกล้าเปิดเผยความลับนี้จะต้องตาย คุณก็เช่นกัน เข้าใจไหม?”
เสียงของหลินรั่วหวีมีกลิ่นอายของการสังหาร
“ผมคิดว่าในใจคุณรู้ดีนะ ต่อให้รู้ความจริงก็คงจะไม่พูดมันออกมา ดูเหมือนว่าหลายปีมานี้ ผมจะใจกว้างกับคุณมากไปแล้ว วันนี้ผมจะสอนให้คุณรู้ว่า อะไรคือคุณธรรมทั้งปวง ความกตัญญูคืออันดับแรก!”
หลังจากพูดจบ หลินรั่วหวีก็ยกมือขึ้นและตบหน้าหลินชิงเสว่อย่างหนัก
เมื่อเห็นฉากนี้ แม้ว่าเว่ยหมิงจวินจะไม่แสดงอะไรบนใบหน้าของเธอ แต่ในใจของเธอก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
เธอถูกหลินชิงเสว่กดขี่มาหลายปีแล้ว และเธอก็อยากเห็นหลินชิงเสว่ถูกทุบตีมานานแล้ว
การตบของหลินรั่วหวีรวดเร็วมาก และแม้แต่หลินชิงเสว่ก็ไม่ทันตั้งตัว
ผัวะ!
เสียงที่คมชัด และร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าหลินชิงเสว่ทันที จับข้อมือของ หลินรั่วหวีอย่างแม่นยำ
“ถังเฉา!”
หลินชิงเสว่ดึงสติกลับมาได้ น้ำตาก็ไหลออกมาทันที
สีหน้าของหลินรั่วหวีมืดมนมากขึ้น มองไปที่ถังเฉาแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณกล้าห้ามผมสั่งสอนลูกสาวของผมหรือ? รีบไปให้พ้น!”
ถังเฉายังคงเฉยเมย แต่ดวงตาของเขาก็มืดมนลงมา
“ต่อให้คุณเป็นพ่อของเธอ คุณก็ลงมือกับเธอไม่ได้ อย่าเอาเกียรติที่ผมให้คุณ มาเป็นทุนที่เย่อหยิ่งของคุณ”
เสียงของถังเฉาเย็นชาและอาฆาต
รัศมีในร่างกายของเขาแข็งแกร่งกว่าของหลินรั่วหวี
ใบหน้าของเว่ยหมิงจวินเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ แล้วตะโกนอย่างโกรธเคือง”คุณ คุณกล้าดีจริงๆ คุณกล้าที่จะลงมือกับพ่อตาของคุณ ต่อไปอย่าได้คิดที่จะเข้าตระกูล!”
ถังเฉามองเว่ยหมิงจวินอย่างเย็นชา
เมื่อถูกสายตาของถังเฉากวาดมอง เว่ยหมิงจวินก็เหมือนตกลงไปในถ้ำน้ำแข็งทันที และดูเหมือนว่าวิญญาณของเธอได้รับผลกระทบอย่างมาก
“คุณคิดผิดแล้ว ไม่ใช่ผมที่จะไปเข้าตระกูลคุณ แต่ตระกูลหลินของคุณ ต้องยอมจำนนต่อผม!”
เสียงของถังเฉา ดังขึ้นอย่างช้าๆ
