ฟู่ๆๆ！
สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ เฮลิคอปเตอร์ที่บินทยอยกันลงมา
เฮลิคอปเตอร์สู้รบแต่ละลำมีคนเดินลงมาสิบคน
ทั้งหมดสี่สิบห้าสิบคน
นี่ก็คือสมาชิกสำรองของกองทัพปราณมังกร
พวกเขาทุกคนล้วนแต่สวมชุดเกราะกันกระสุนสำหรับสู้รบสีดำ รองเท้าบูทคอมแบตหนาและหนักสีดำ เหยียบลงบนพื้น เกิดเสียงฉึบๆ
คนสี่สิบห้าสิบคนรวมกลุ่มกันเป็นหน้ากระดาน เดินตรงมาอย่างรวดเร็ว
ทุกคนก็รู้สึกถึงพลังอันแข็งแกร่งที่แผ่ซ่านออกมา
สมาชิกสำรองของกองทัพปราณมังกรแต่ละคนล้วนแต่มีพละกำลังที่มากมายมหาศาลเหมือนคนนับสิบคน！
สมาชิกดั้งเดิมอย่างเป็นทางการของกองทัพปราณมังกรหนึ่งคนมีค่าเท่ากับทหารนับพันม้านับหมื่น
ถึงยังไงเจ้ามังกรก็มาจากกองทัพปราณมังกร
“ยินดีต้อนรับการกลับมาของกองทัพปราณมังกร！”
“คำนับ！”
พอเห็นภาพตรงหน้านี้ นายพลหวางชื่อก็ตะโกนขึ้นมาเสียงดัง คำนับ
เหล่าบรรดาทหารอารักขาจำนวนมากมายที่อยู่ข้างหลังก็คำนับอย่างพร้อมเพรียงกัน
เป็นภาพที่ดูน่าทึ่งมากๆ
แปะๆ……
เสียงปรบมือดังขึ้นมาไม่รู้จบ
พวกเขาเสียเลือดเสียหยาดเหงื่อเพื่อความสงบของประเทศ สมควรได้รับเสียงปรบมือ！
“พวกเราเองก็ปรบมือเหมือนกัน”
หลินรั่วหวีพูดกับพวกคนที่อยู่ข้างหลัง
พวกหลินเจิ้นสง หลินฉ่ายเวย เว่ยหมิงจวินก็ปรบมือเช่นกัน
แต่ก็เป็นเพียงแค่กลุ่มคนเล็กๆท่ามกลางผู้คนมากมายมหาศาลเท่านั้น
สมาชิกสำรองของกองทัพปราณมังกรก็ เผยให้เห็นถึงรอยยิ้ม โบกเป็นการตอบรับทักทายเช่นเดียวกัน
หวางชื่อมารับพวกเขาด้วยตัวเอง
แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าพวกเขารู้จักกันมาเนิ่นนานแล้ว พวกเขาทุบอกตัวเอง ถือเป็นการทักทาย
เจ้าเมืองเมืองเจียงเฉิง เซี่ยสิงจู๋ ผู้นำตระกูลของสามตระกูลยักษ์ใหญ่ ก็มาอยู่ตรงหน้าของพวกเขาเช่นกัน จับมือกันเพื่อแสดงความขอบคุณ
“ท่านนี้คือเจ้าเมืองของเมืองเจียงเฉิง ฟั่นชูหยวน”
“ท่านนี้คือผู้นำตระกูลเซี่ย เซี่ยสิงจู๋”
“ท่านนี้คือ……”
หวางชื่อแนะนำแขกที่มาทุกคนด้วยตัวเอง
สุดท้าย ก็มาถึงที่หลินรั่วหวี
ท่าทีของหวางชื่อดูเคร่งขรึมขึ้นจริงจังไม่น้อย“ท่านนี้คือผู้นำตระกูลหลินแห่งเยี่ยนจิงคุณหลินรั่วหวี และสหายญาติมิตรของเขา！ ”
ตอนแนะนำหลินรั่วหวี ดูยิ่งใหญ่มากกว่าตอนแนะนำเซี่ยสิงจู๋เสียอีก
สมาชิกสำรองจับมือกับหลินรั่วหวีทันที“สวัสดีครับ”
หวางชื่อพูดเบาๆอยู่ข้างๆ“พวกเขาถูกย้ายมาที่นี่โดยเฉพาะเลยครับ”
“โดยเฉพาะ?”
หลินรั่วหวีพูดขึ้นด้วยความสงสัย
หวางชื่อบอกข่าวข้อมูลที่สมาชิกสำรองของกองทัพปราณมังกรกลับมาให้กับหลินรั่วฟัง“ประชุมแดนเหนือจะเริ่มขึ้นแล้ว พวกเขาก็ได้รับเชิญเหมือนกัน ในฐานะกรรมการของการประชุมในครั้งนี้”
“โอ้！”
“จริงเหรอ?”
พอคำพูดนี้ออกมา หลินฉ่ายเวยกับเว่ยหมิงจวินก็สีหน้าตกใจ
ถ้าเป็นแบบนี้ ประชุมแดนเหนือจะต้องยิ่งใหญ่มากแน่ๆ การแข่งขันก็จะดุเดือดมากขึ้น
หวางชื่อเดินมาอยู่ตรงหน้าของสมาชิกสำรองของกองทัพปราณมังกร พร้อมกับพูดยิ้มๆ“ทุกท่าน คงเหนื่อยล้าจากการเดินทางมากแล้ว เราจัดเตรียมห้องพักไว้ให้เรียบร้อยแล้วครับ เดี๋ยวผมจะพาพวกคุณไปเอง”
หลินรั่วหวีก็อาศัยโอกาสนี้ในการพูดเชื้อเชิญ“พอดีว่าผมจองวาเลียนท์ วิลล่าทั้งหลังไว้ ถ้าไม่รังเกียจ เชิญทุกท่านมาร่วมทานอาหารเที่ยงด้วยกันสิครับ”
พวกเว่ยหมิงจวินก็รอพวกเขาตอบกลับมาอย่างตื่นเต้นเช่นกัน
ไม่ใช่ว่าใครจะมีโอกาสได้ร่วมทานอาหารกับสมาชิกสำรองของกองทัพปราณมังกรได้ง่ายๆ
ข้อมูลตัวตนของพวกเขาถูกเก็บเป็นความลับ ที่พูดได้ มีแค่โค้ดเนมเท่านั้น
ชายกำยำผิวดำที่เป็นผู้นำหนึ่งในนั้นกลับส่ายหัว“ยังไม่ถึงช่วงพักทานอาหาร ก่อนหน้านั้น พวกเรายังมีอีกเรื่องที่ต้องทำอยู่！”
คนอื่นๆก็สีหน้าท่าทีเข้มงวดจริงจัง ใบหน้าเคร่งขรึมเช่นกัน
พวกหลินรั่วหวีรีบหันไปหานายพลหวางชื่อทันที
กลับมากันแล้ว ไม่รู้ว่าพวกเขายังมีเรื่องอะไรต้องทำอีก
นายพลหวางชื่อก็สีหน้าท่าทีเข้มงวดจริงจังเหมือนกัน“ทุกครั้งที่ปฏิบัติภารกิจกลับมา พวกเขาก็จะต้องไปสักการะประติมากรรมสมาชิกทางการของกองทัพปราณมังกรเพื่อเป้าหมายของตัวเองที่มั่นคงแน่วแน่ไม่สั่นคลอน”
หลินรั่วหวีก็เข้าใจขึ้นมา“ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ควรจะไปสักการด้วยเหมือนกันนะครับ”
แต่หลินฉ่ายเวยจู่ๆก็พูดถามขึ้นมา“ถ้าอย่างนั้นรูปปั้นเจ้ามังกรก็อยู่ข้างในเหมือนกันใช่ไหม?”
พอคำถามนี้ออกมา ทุกคนก็มองเธอด้วยความประหลาดใจ
จากนั้นในแววตาของทุกคนก็เต็มไปด้วยความเคารพนับถือ
รวมถึงนายพลหวางชื่อด้วย
แม้ว่าปฏิกิริยาตอบสนองกลับของหลินรั่วหวีจะไม่ใหญ่มาก แต่สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
เจ้ามังกร
ผู้พิทักษ์แห่งต้าเซี่ย
นักรบเทพที่อยู่ในใจของทุกคน！
เจ้ามังกรมีอิทธิพลอย่างมาก ถ้าสามารถได้รับความโปรดปรานจากเจ้ามังกรได้ นั่นก็เหมือนกับได้นั่งจรวด ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า
แต่น่าเสียดาย เจ้ามังกรได้เกษียณไปแล้ว ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเขาคือใคร
“รูปปั้นเจ้ามังกร แน่นอนว่าอยู่ข้างในอยู่แล้ว แถมยังใหญ่ที่สุด เด่นชัดที่สุดด้วย”
นายพลหวางชื่อพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง
หลินเจิ้นสงพยักหน้า“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องไปกราบไหว้ให้ได้！”
“เมื่อก่อนพวกเรากราบไหว้กวนกง กราบไหว้ฉินฉง ตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นกราบไหว้เจ้ามังกรแล้ว เจ้ามังกรดูขลังมากกว่าฉินฉงซะอีก”
หลินฉ่ายเวยพูดกึ่งๆล้อเล่น
สมาชิกสำรองของกองทัพปราณมังกรเดินมาข้างหน้าสุด จากนั้นก็เป็นนายพลหวางชื่อและคนของเขา สุดท้ายถึงจะเป็นพวกหลินรั่วหวี
ภายในนี้ สถานภาพที่มาจากเยี่ยนจิงของพวกเขาถือว่าไม่มีค่าอะไรเลย
มาอยู่ข้างหลังของวิลล่า ในไม่ช้าพวกเขาก็เห็นรูปปั้นหินสูงสามถึงสี่เมตร
“นี่ก็คือประติมากรรมของสมาชิกทางการกองทัพปราณมังกรเหรอ?”
หลินฉ่ายเวยถามขึ้นด้วยความตกใจ
หวางชื่อพยักหน้า พูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง“ถูกต้อง พวกเขาได้ทุ่มเทเสียสละอย่างมากในสนามรบ คู่ควรที่โลกจะจดจำ”
ในอีกด้านหนึ่ง สมาชิกสำรองของกองทัพปราณมังกรมาถึงตรงหน้าของรูปปั้นพวกนี้แล้ว ต่างคนก็ก้มลงกราบไหว้สักการะ
นายพลหวางชื่อกับพวกหลินรั่วหวีก็เข้าไปกราบไหว้
ไม่นาน ก็มาถึงตรงหน้าของประติมากรรมรูปปั้นที่ใหญ่และเด่นชัดที่สุดตรงกลาง
“รูปปั้นเจ้ามังกร……”
สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่รูปปั้น สีหน้าเคร่งขรึม
พวกหลินฉ่ายเวยพบว่า สมาชิกสำรองของกองทัพปราณมังกรที่สีหน้าท่าทีนิ่งขรึมก่อนหน้านี้ ตอนที่อยู่ต่อหน้ารูปปั้นเจ้ามังกร สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นตื่นตัวขึ้นมา
นี่มันเป็นการเคารพนับถืออย่างไม่ลืมหูลืมตา เหมือนพวกที่คลั่งไคล้ไล่ตามดาราอย่างไรอย่างนั้น
“ครูฝึก！”
สมาชิกสำรองของกองทัพปราณมังกรที่อยู่ข้างหลังก็พูดตะโกนขึ้นมาเสียงดัง
หวางชื่อ พวกหลินรั่วหวีก็หมอบลงไปกราบ
ข้างหลัง หลินฉ่ายเวยมองดูรูปปั้นอย่างละเอียด ก่อนจะพูดด้วยความสงสัย“ทำไมฉันถึงรู้สึกว่า รูปปั้นเจ้ามังกรนี้ มันเหมือนกับถังเฉาเลย?”
“เหมือนเหรอ?”
หลินเจิ้นสงอึ้งแล้วก็ตกใจเหมือนกัน มองดู ก็รู้สึกว่าเหมือนอยู่ไม่น้อย
ไม่ใช่รูปร่างหน้าตา แต่มันคือความรู้สึก
รูปปั้นหินไม่มีทางให้ความรู้สึกประหลาดใจเหมือนกับรูปแกะสลักหยก รูปปั้นเจ้ามังกรนี้ มีเพียงแค่โครงร่างคร่าวๆเท่านั้น
แต่โครงร่างของหน้านี้มันก็เหมือนถังเฉามากๆ
แต่หลินรั่วหวีกับเว่ยหมิงจวินมองไม่ออก
นายพลหวางชื่อยิ้มพลางพูดกับชายกำยำผิวดำคนนั้น“ครูผู้ฝึกเถี่ยนิ้ว ไปพักทานอาหารได้แล้วครับ”
ชายกำยำผิวดำคนนี้มีโค้ดเนมว่า“เถี่ยนิ้ว”ชื่อได้มาจากพละกำลังที่มากมายมหาศาลของเขา
เถี่ยนิ้วยิ้มๆ“เด็กๆ ไปกันเถอะ ไปกินข้าว！”
“ทุกท่าน รอเดี๋ยว”
ทันใดนั้น จู่ๆเว่ยหมิงจวินก็ยิ้มพร้อมกับพูดรั้งเอาไว้
เถี่ยนิ้วและคนอื่นๆก็ขมวดคิ้วมองไปยังเว่ยหมิงจวิน
หวางชื่อก็ขมวดคิ้วเหมือนกัน“คุณจะทำอะไร?”
เว่ยหมิงจวินไม่รีบไม่ร้อนเลยสักนิด พูดยิ้มๆ“ฉันมีหนึ่งเรื่องที่จะมาบอกกับพวกคุณทุกคน”
หลินฉ่ายเวยกับหลินเจิ้นสงหันมองหน้ากัน สักพักในใจก็รู้สึกกระวนกระวายขึ้นมา
“เรื่องอะไร?”
เถี่ยนิ้วพูดถามขึ้นมา
เว่ยหมิงจวินพูดยิ้มๆ“พวกคุณเป็นฮีโร่ที่อยู่ในดวงใจของพวกเรา เพราะว่ามีพวกคุณอยู่ จึงสามารถปกป้องให้ต้าเซี่ยเกิดความสงบสุขได้ พวกเราควรจะร้องรำทำเพลงเฉลิมฉลองให้กับความสงบสุขนี้”
“พวกเรามาต้อนรับทุกท่านด้วยความจริงใจถึงที่สุด แต่มีบางคน กลับไม่เห็นพวกคุณอยู่ในสายตาเลยด้วยซ้ำ！”
