สิ้นเสียง สายตาถังเฉาเย็นเยียบลงทันใด จิตสังหารเยือกเย็นแผ่ซ่านออกมาและหายไปเงียบๆ
ตราตัวตนอีกแล้ว!
ความจริงก่อนมาตระกูลถัง ถังเฉาพอจะเดาได้คร่าวๆแล้วว่าถังเหนียนหู่เรียกตัวเองมาทำไม
เป็นไปได้สูงว่าเพราะตราตัวตนที่เขาได้มาจากการประมูลที่เมืองเจียงเฉิงในราคาหนึ่งพันห้าร้อยล้าน
คนในตระกูลถังมีตราตัวตนกันคนละชิ้น เพื่อเป็นสัญลักษณ์ของฐานะพวกเขาที่มาจากตระกูลถัง แต่ตราสัญลักษณ์ของถังเฉาออกจะพิเศษกว่า
มันไม่ได้เพิ่งถูกตีตราขึ้นมา แต่ถูกสร้างไว้ตั้งแต่ยี่สิบปีก่อน ลักษณะของตรานั้นเรียบง่าย
ที่สำคัญกว่านั้น ถังเฉารู้ประวัติของตราตัวตนชิ้นนี้แล้ว
สาวพระแห่งราชวงศ์ต้าเซี่ยเคยทำนายไว้ว่าหากต้องชะตากัน วันหนึ่งในอนาคตข้างหน้าตรานี้จะกลับคืนสู่เจ้าของเดิมของมันอีกครั้ง
และตรานี้จะเป็นพยานให้กับเจ้าของมันในการเป็นจักรพรรดิสูงสุด กำราบใต้หล้า!
ตอนแรกไม่มีใครเชื่อคำทำนายนี้ จนกระทั่งถังเฉาประมูลมันออกมาที่งานประมูลในเมืองเจียงเฉิง
เวลาผ่านมายี่สิบปีพอดี!
และชื่อของคนที่ประมูลมันไปแซ่ถังพอดี!
นี่เป็นเรื่องบังเอิญหรือ?
หรือเป็นสิ่งที่ชะตาได้กำหนดไว้แล้ว?
ไม่มีใครรู้
แต่สิ่งหนึ่งที่มั่นใจได้คือตระกูลถังหวาดกลัว ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีไหน ก็จะต้องชิงตราตัวตนนี้กลับมาให้ได้
ทว่า หากถังเหนียนหู่กล้าขอให้ถังเฉามอบตราตัวตนออกมา ถังเฉาต้องบาดหมางกับเขาแน่นอน
แต่ ถังเฉาอดทนไว้ได้
เพราะก่อนหน้านี้ถังเหนียนหู่พูดมาประโยคหนึ่งที่เขาใส่ใจ
คนของราชวงศ์ต้าเซี่ยมา
ราชวงศ์ต้าเซี่ย!
นั่นเป็นตระกูลเก่าแก่ที่เจริญรุ่งเรืองและมีประวัติศาสตร์ที่ยาวนานยิ่งกว่าตระกูลหลวงในเยี่ยนตูเสียอีก
ตั้งแต่สมัยอยู่ที่เมืองเจียงเฉิง ฉินผู่หยางเคยบอกถังเฉาเกี่ยวกับข่าวของราชวงศ์ต้าเซี่ยเพื่อร่วมมือกับตัวเองในการต่อกรกับฉินกวนฉี
ตระกูลหลวงในเยี่ยนตูในตอนนี้นอกจากตระกูลหลินแล้ว ทุกครอบครัวทุกตระกูลล้วนแต่เป็นตระกูลอ่อนแอและธรรมดาที่สุดของราชวงศ์ต้าเซี่ยที่ต่างฝ่ายต่างพึ่งพาอาศัยอยู่
ทุกราชวงศ์ต้าเซี่ยต่างถูกขนานนามว่าเป็นตระกูลที่ซ่อนตัวจากโลก และเพื่อสื่อสารกับตระกูลหลวงในเยี่ยนตูที่ยังอยู่ในโลกนี้ ในราชวงศ์จะมีผู้สื่อสารที่เรียกว่า ‘สาวพระ’ อยู่ พวกเธอจะมาที่เยี่ยนตูและส่งมอบของบรรณาการรวมถึงข่าวสาร
และเพื่อเป็นการตอบแทน สาวพระก็จะบอกตระกูลหลวงว่าทำยังไงจึงจะได้รับความคุ้มครองจากราชวงศ์ต้าเซี่ย
ตัวอย่างเช่นคนบ้าดนตรีฉินเจียนเวย เธอเป็นคนของตระกูลฉินแห่งราชวงศ์ต้าเซี่ย บุคลิกนิ่งสงบประหนึ่งเทพเซียนนั้นไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์โลกพึงมีได้
โดยเฉพาะถังเฉาเพิ่งจะเอาตัวรอดจากความวิปโยคของตระกูลเจียงมาได้ ไหนจะชีวิตวัยเด็กแสนโหดร้ายของเจียงไป๋เสว่ ก็เกิดขึ้นเพราะการแทรกแซงจากราชวงศ์ไม่ใช่หรอ?
ขโมยสมุนไพรหายากที่จะถวายแด่ราชวงศ์ต้าเซี่ย ต้องถูกทั้งตระกูลด่าทอและครหา แม่ที่ป่วยหนักทนมองลูกสาวตัวเองที่อายุยังน้อยต้องถูกตรึงไว้บนเสาอัปยศไม่ได้ จึงเลือกที่จะฆ่าตัวตาย
หากราชวงศ์ของตระกูลเจียงไม่มา บทลงโทษของเจียงไป๋เสว่คงไม่รุนแรงขนาดนั้น
สรุปแล้วถังเฉาแทยจะมั่นใจได้เลยว่าสายสัมพันธ์ครอบครัวของราชวงศ์ต้าเซี่ยจืดจางยิ่งกว่าตระกูลหลวงในเยี่ยนตูเสียอีก อาจถึงขั้นไม่เหลือความเป็นมนุษย์แล้วด้วยซ้ำ
“คนจากราชวงศ์ต้าเซี่ยมาแล้วเกี่ยวอะไรกับตราตัวตนของฉัน?”
ถังเฉาคาดคั้นเสียงเย็น สีหน้าเฉยชา
หน้าตาถังเหนียนหู่เคร่งขรึมขึ้นไปอีก น้ำเสียงเริ่มโมโหขึ้นมาแล้ว
“ที่คนจากราชวงศ์ต้าเซี่ยมาก็เพราะตราตัวตนของแกนั่นแหละ”
“ตระกูลถังของเราแค่เชิญตัวแกมา คนจากราชวงศ์บอกว่าตราตัวตนในมือแกเป็นของพวกเขาราชวงศ์ หวังว่าแกจะยอมส่งมอบแต่โดยดี”
“เป็นของพวกเขาราชวงศ์?”
ถังเฉาโมโหจนหัวเราะ ส่ายหัวอย่างขำขัน พลางกล่าวเสียงเย็น “ในเมื่อเขามาถึงตระกูลถังแล้ว เพียงแต่ยังไม่ออกหน้า ก็เพราะอยากดูว่าฉันจะฉลาดเลือกหรือไม่ใช่มั้ย?”
“ถูกต้อง”
ถังฮันเจี๋ยยืนอยู่ด้านหลัง น้ำเสียงเย็นชา “ท่านผู้นั้นไม่ใช่คนที่นายแหยมด้วยได้ อย่าว่าแต่นายเลย ต่อให้เป็นพวกเราตระกูลถังก็ต้องปฏิบัติต่อเขาอย่างนอบน้อม อย่าทำให้ท่านผู้นั้นต้องโมโหเลยดีกว่า แบบนี้ดีกับนายดีกับฉันดีกับเราทุกฝ่าย”
ถังเฉาได้ฟังแล้วกลับไม่อารมณ์เสีย เขาเดินช้าๆมาที่โซฟาในห้องรับแขกตระกูลถังท่ามกลางสายตาที่จับจ้องมาอย่างเปิดเผยของทุกคน เขานั่งลงและเทชาให้ตัวเองหนึ่งแก้ว พลางเอ่ยด้วยรอยยิ้มบางๆ “ในเมื่อเขาอยากได้ตราตัวตนของฉัน ก็ให้เขามาขอกับฉันเอง มาสั่งพวกนายที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องแบบนี้ใช่ได้ที่ไหน”
ตู้ม!
พอเขาพูดแบบนี้ คนทั้งตระกูลเฉาตกตะลึงกันหมด รวมถึงถังฮันเจี๋ยและถังเหนียนหู่ เหงื่อไหลลงมาตามหน้าผาก
เขาไม่สนเรื่องที่มีความแค้นกับถังเฉาแล้ว พูดขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด “ถังเฉา นายไม่รู้จักความน่ากลัวของราชวงศ์ต้าเซี่ย คนไม่รู้ถึงไม่กลัว อย่าได้ประเมินตัวเองผิดไป!”
“น่ากลัวขนาดไหนเชียว?”
สายตาถังเฉาฉายแววดูแคลน พูดด้วยท่าทางสบายๆ “งั้นก็ออกมาให้ฉันได้ประจักษ์หน่อย”
“ตรานี่ฉันซื้อมาในราคาหนึ่งพันห้าร้อยล้าน ตอนนี้จะให้ฉันส่งมอบโดยไม่จ่ายสักแดง คนที่รู้เข้าใจว่านี่คือราชวงศ์ต้าเซี่ย คนไม่รู้นึกว่าโจรซะอีก!”
คำพูดคำจาไม่เห็นราชวงศ์ต้าเซี่ยอยู่ในสายตาเลยสักนิด
ทำเอาคนทั้งตระกูลถังตกอกตกใจกันหมด พวกเขามีสีหน้าร้อนใจ รีบบอกให้ถังเฉาหุบปาก
“ถังเฉา หุบปากซะ นายอยากตายก็ไม่ต้องลากพวกเราตระกูลถังไปด้วย!”
“ไม่ใช่พวกเราตระกูลถังที่อยากได้ตราตัวตนของนายสักหน่อย ราชวงศ์ต้าเซี่ยต่างหากที่อยากได้ นายจะทำให้พวกเราต้องลำบากไปด้วยทำไม?”
ถังเหนียนหู่ ถังฮันเจี๋ยและคนอื่นๆโกรธจนตัวสั่น
ถ้าสายตาฆ่าคนได้ ถังเฉาคงถูกธนูนับหมื่นทะลวงหัวใจไปแล้ว
“ใช่แล้ว นายพูดได้ตรงประเด็น ใช่ว่าตระกูลถังของพวกนายอยากได้ตราตัวตนของฉันสักหน่อย พวกนายจะแส่เข้ามาทำไมกัน?”
ถังเฉามองถังฮันเจี๋ยอย่างเย้ยหยันพลางกล่าว “พวกนายตระกูลถังจะยอมเป็นเบี้ยล่างไปทำไมกัน? อยากได้ตราตัวตนของฉันก็มาหาฉันด้วยตัวเอง ไม่มีความจริงใจเลยสักนิด ฉันไปล่ะ”
พูดจบ ถังเฉาก็ดื่มน้ำชาในแก้วหมดในอึกเดียว และก้าวยาวๆออกไป
เห็นถังเฉาจะเดินออกจากตระกูลถังแล้ว ถังเหนียนหู่สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก ชี้แผ่นหลังพลางเอ่ย “หยุดเขาไว้เร็ว”
ฟึ่บฟึ่บฟึ่บ!
ยามของตระกูลถังรีบพุ่งเข้ามา ขวางถังเฉาไว้
ถังเฉาชะงักฝีเท้า หันกลับมามองถังเหนียนหู่ “ผู้นำถัง ไม่เอาไม้อ่อน จะเอาไม้แข็งใช่มั้ย?”
ถังเหนียนหู่กดดันมาก เขากัดฟันพูด “ถังเฉา ตระกูลถังเราไม่อยากเป็นศัตรูกับแก แต่แกก็อย่าได้บีบบังคับพวกเรา!”
“บีบบังคับพวกนาย?”
สายตาถังเฉาดุดันขึ้น “ใครกันแน่ที่บีบบังคับ? ราชวงศ์ต้าเซี่ยอะไรนั่นมาถึงแล้วไม่ใช่หรอ เชิญเขามา ฉันอยากจะเห็นจริงๆว่าใครกันที่ใจกล้าขนาดอยากได้ของของฉันถังเฉา”
คำพูดเขาห้าวหาญสุดๆ ปิดตายทางถอยของตระกูลถัง
ถังเหนียนหู่สีหน้าย่ำแย่ ตอนที่เขากำลังจะพูดบางอย่าง เกิดเสียงดังตู้มจากส่วนลึกของคฤหาสน์ตระกูลถัง พลังอันแข็งแกร่งปะทุออกมา
จากนั้น เสียงคำรามที่เปี่ยมไปด้วยความกราดเกรี้ยวดังเข้ามา “ไอ้คนไว้หน้าแล้วไม่รู้จักเจียม ในเมื่อแกอยากเจอฉัน ฉันจะทำให้แกได้สมปรารถนา!”
“ซื่อเจิน หักแขนหักขาเขาแล้วโยนมาให้ฉัน!”
