ถังเฉาทำท่าโอเคแล้วไปที่ห้องหนังสือ แต่ถังเฉาจะอยู่ดีๆได้ไง ระหว่างทาง เขาได้ทุบผู้ใต้บังคับบัญชาของตระกูลไป๋สองคนจนสลบ แล้วแอบตามไป๋ตี๋มาถึงห้องรับแขกของตระกูลไป๋
“เจ้าหญิงอายาเสะ ไม่ทราบว่าคุณมาที่ตระกูลไป๋มีธุระอะไร?ผมจำไม่ได้ว่าก่อนหน้านี้ตระกูลไป๋ของผมกับเจ้าหญิงอายาเสะเคยพบเจอกัน แต่ขอเพียงเจ้าหญิงอายาเสะต้องการ ก็สามารถขอได้ ตระกูลไป๋จะพยายามทำให้ทุกอย่างที่คุณต้องการ”
ในเวลานี้ อายาเสะและโอดะไอชำเลืองมองกันและกัน
“ผู้นำไป๋ช่างใจกว้างจริงๆ รู้ว่าเราสองคนมาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือ และใจกว้างเช่นนี้ ถ้าอย่างนั้นฉันจะพูดตามตรงเลยนะ”
องค์ชายทั้งสองมิยาโมโตะและมูโตะได้มาหาผู้นำไป๋ ผู้นำไป๋สามารถเดาได้ว่าทำไม แต่ที่เจ้าหญิงอายาเสะมา ผู้นำไป๋กลับเดาไม่ได้เลย
“เจ้าหญิงอายาเสะบอกมาได้เลย ถ้าผมสามารถช่วยได้ ผมจะช่วยอย่างแน่นอน เพราะความสัมพันธ์ระหว่างประเทศของเรากับราชวงศ์ต้าเซี่ยเป็นอะไร?ใช่ไหม?
เมื่อเห็นใบหน้าเจ้าเล่ห์ของผู้นำไป๋ เจ้าหญิงอายาเสะก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างเย็นชา
“ท่านผู้นำไป๋ จะมาเสแสร้งแบบนี้ทำไมเล่า คุณอยากทำอะไรกับฉันก็พูดมาเลยดีกว่า”
ในเวลานี้ เจ้าหญิงอายาเสะและโอดะไอ ยังไม่รู้ว่าเป้าหมายของตระกูลไป๋จริงๆแล้วคือโอดะไอ หลังจากได้ยินคำพูดของเจ้าหญิงอายาเสะแล้ว ผู้นำไป๋ก็พูดด้วยสีหน้างุนงง
“เจ้าหญิงอายาเสะ หมายความว่าอย่างไร?ผมกำลังมีเรื่องอะไรซ่อนเจ้าหญิงอายาเสะไว้เหรอ?รบกวนเจ้าหญิงอายาเสะอธิบายเพิ่มเติมให้ชัดเจนด้วย”
เจ้าหญิงอายาเสะกล่าวด้วยรอยยิ้มเย็นชา
“ถ้าฉันคาดไว้ไม่ผิด พี่ชายทั้งสองของฉันน่าจะมาหาคุณแล้ว เพื่ออะไร ฉันพอจะเดาได้บ้างแล้ว คุณบอกมาเถอะ ต้องทำยังไงคุณถึงจะไม่เข้ามายุ่งเรื่องภายในของประเทศของเรา?”
ผู้นำไป๋รู้ว่าแผนการของเขาได้ถูกเปิดเผยแล้ว ดังนั้นเขาจึงหัวเราะอย่างเฉยเมย
“ในเมื่อเจ้าหญิงอายาเสะจริงใจมากเช่นนี้ จนพาคุณโอดะไอมาที่นี่ แล้วเราจะไปปิดบังอะไรอีกล่ะ?”
“ผมรู้ว่าทุกคนกลัวความตาย เจ้าหญิงอายาเสะ ผมสัญญาว่าถ้าคุณยอมมอบโอดะไอให้เรา เราจะไม่มีวันแตะต้องคุณ และเรายังสามารถรักษาชีวิตของคุณไว้ได้ต่อหน้าองค์ชายทั้งสอง”
หลังจากผู้นำไป๋พูดจบ ใบหน้าเจ้าหญิงอายาเสะก็เหลือเชื่อมาก เพราะเธอเคยคิดว่าเป้าหมายของเสด็จพี่ทั้งสองคือตัวเธอเอง แต่เธอคิดไม่ถึงว่ามันจะเป็นโอดะไอ ส่วนโอดะไอที่อยู่ข้างเธอก็งงเช่นกัน
เดิมทีคิดว่าตนเองมาที่นี่เพื่อปกป้องเจ้าหญิงอายาเสะ แต่ไม่คิดว่าคนที่ตกเป็นเป้าหมายคือตัวฉันเอง
หลังจากพูดจบ ผู้คนในตระกูลไป๋ก็รวมตัวกันและปิดกั้นผู้หญิงสองคนไว้
“ผู้นำไป๋หมายความว่าอย่างไร พี่ชายสองคนของฉันบอกอะไรคุณ?”
ผู้นำไป๋เพิ่งค้นพบเบาะแสในเวลานี้ และสายตาของเขาเต็มไปด้วยความชั่วร้าย
“คิดไม่ถึงว่าฟ้าจะทรงดูแลผมมากขนาดนี้ หลังจากทำธุรกรรมกับเสด็จพี่ทั้งสองของคุณเสร็จแล้ว คุณก็ส่งคนมาถึงบ้าน คาดว่าคุณยังไม่รู้ว่าใครคือเป้าหมายของพี่ชายคุณ ถ้าอย่างนั้น ผมขอบอกคุณได้เลยว่าเป้าหมายของเสด็จพี่ของคุณไม่ใช่คุณ แต่เป็นโอดะไอที่ข้างกายคุณ”
ในที่สุดเจ้าหญิงอายาเสะก็เข้าใจ โอดะไอเคยเป็นสมาชิกของตระกูลโอดะมาก่อน และได้รับการสนับสนุนจากทุกคนในตระกูลโอดะ ก็เท่ากับสำเร็จไปครึ่ง
ผู้คนในตระกูลโอดะได้หลบหนีไปแล้ว เสียชีวิตไปแล้วบ้าง เหลือเพียงโอดะไอที่ความจำเสื่อมที่ยังคงอยู่ในราชวงศ์ต้าเซี่ย เป้าหมายขององค์ชายทั้งสองมุ่งเน้นไปที่ตัวโอดะไอเพียงอย่างเดียว
ทันใดนั้น เจ้าหญิงอายาเสะเริ่มตื่นตระหนกเล็กน้อย แต่โอดะไอที่อยู่ข้างๆดูโล่งใจ ไม่กังวลเลย
“ถ้าเป้าหมายของพวกคุณคือฉัน ก็พูดตั้งแต่แรกสิ? ฉันจะได้ไม่ต้องกังวลแบบนี้ เพราะกลัวว่าเจ้าหญิงอายาเสะจะได้รับบาดเจ็บ”
หลังจากได้ยินคำพูดของโอดะไอ ทุกคนในตระกูลไป๋ก็ตกใจ
ทั้งๆที่บุคคลที่ตระกูลไป๋จะจัดการคือเธอ แต่โอดะไอกลับสงบเช่นนี้ ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น สิ่งนี้ทำให้ตระกูลไป๋ตื่นตระหนก
“คุณไม่กลัวเหรอ? คุณกำลังจะโดนผมฆ่า คุณไม่รู้สึกประหม่าหน่อยเหรอ?”
โอดะไอเชื่อในความแข็งแกร่งของถังเฉา และเธอก็รู้ด้วยว่าถังเฉากำลังปกป้องตัวเองอยู่ข้างหลัง
ถ้าเป้าหมายคือเจ้าหญิงอายาเสะ เจ้าหญิงอายาเสะจะกังวลแน่นอน แต่ถ้าเป็นโอดะไอ โอดะไอจะไม่กลัวเพราะเธอเชื่อในตัวถังเฉา
“มีอะไรต้องกังวล? ตระกูลไป๋ของคุณฆ่าฉันไม่ได้หรอก แล้วจะมีอะไรให้กังวลล่ะ?”
ขณะพูด ผู้นำไป๋ก็หัวเราะเสียงดัง
“คุณคิดว่านี่คือที่ไหนหรือ? นี่คือในตระกูลไป๋ หากคุณอยู่บนถนนหรือในราชวงศ์ ก่อนลงมือผมอาจต้องครุ่นคิดสักหน่อย แต่ผมฆ่าคุณในตระกูลไป๋ แค่โบกมือ”
“แน่นอน ถ้าฉันมาคนเดียว คุณโบกมือ ฉันก็จะตาย แต่วันนี้ฉันมาโดยได้เตรียมการพร้อมแล้ว”
ผู้นำไป๋เป็นคนขี้สงสัย หลังจากได้ยินคำพูดของโอดะไอ เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
“พูดมาเร็ว คุณพาคนมาที่นี่กี่คนกันแน่? หรือคุณได้พาทุกคนจากตระกูลลั่วมาช่วยด้วย?”
ผู้นำไป๋คิดว่าโอดะไอได้นำทั้งตระกูลลั่วมา สิ่งนี้จะทำให้เขายุ่งยาก แต่มันจะไม่ส่งผลกระทบต่อความตั้งใจของผู้นำไป๋ที่จะฆ่าโอดะไอ
เพราะยังไงแล้ว ระหว่างสองตระกูลใหญ่ แค่ฆ่าคนนอก ไปอธิบายต่อหน้าราชวงศ์ในเวลานั้น และไม่ต้องกังวลมากนัก แค่จะสร้างปัญหาเล็กน้อยเท่านั้นเอง
“สู้กับคุณจำเป็นต้องยกทั้งตระกูลมาด้วยเหรอ? ฉันแค่พาคนๆเดียวมาเท่านั้น”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ผู้นำไป๋ก็หัวเราะออกมา
“ผมยังคิดว่าคุณมีความสามารถแค่ไหนเชียว ที่สามารถเรียกทั้งตระกูลลั่วมาได้ คิดไม่ถึงว่าคุณแค่คุยโว คนที่คุณพามาคือเจ้าหญิงอายาเสะหรือเปล่า?ผมขอบอกได้เลยว่า เสด็จพี่ทั้งสองของเธอต้องการจะฆ่าเธอ คุณคิดว่าคุณปกป้องเธอไว้ได้ไหม?”
“ทุกคนมา! จับตัวทั้งสองคนเดี๋ยวนี้”
ขณะพูด ผู้นำไป๋โบกมือโดยตรง และให้คนของเขารีบวิ่งเข้าไป แต่ในขณะนี้ก็มีเสียงมาจากห้องโถงของตระกูลไป๋
“ถึงอยากมีชื่อเสียงและเงินทองโดยเร็ว ก็ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนี้มั้ง รออีกหน่อยไม่ได้เหรอ”
เสียงนี้ ผู้นำไป๋คุ้นเคยบ้าง และมีความเกลียดเสียงนี้อยู่ในใจ
ผู้นำไป๋หันกลับไปมอง สายตาของเขาเริ่มจริงจังในทันที และหมัดในมือของเขากำแน่นแล้ว
“บัดซบ ที่แท้ก็คุณนี่เอง! คุณจะทำอะไร? ผมขอบอกคุณนะว่า เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของคุณ ถ้าคุณออกไปตอนนี้ ผมจะไม่เอาเรื่องคุณ แต่ถ้าคุณต้องการแทรกแซง ผมไม่อาจรับประกันได้ว่าคุณจะมีชีวิตออกไปจากที่นี่”
