ฉาวซวนลากเหยื่อที่ล่ากลับมา เป็นอาหารมื้อเย็นของทั้งสามคืน
เมื่อฉาวซวนจากไป กูซีจากเผ่าขนนกและฮงจินมองหาฉาวซวน กูซีนั้นว่างและเบื่อหน่าย เขาไม่เห็นฉาวซวน พบกับถัวและเลนคนสองคนฟังคำซุบซิบของเผ่าพิรุณเรื่องหลุมบ่อเหล่านั้น เล่าเรื่องตลกเพื่อฆ่าเวลา และฮงจิน ถึงเวลาที่จะต่อสู้กับฉาวซวน ไม่พบใครสักคนและจากไปอีกครั้ง
สำหรับเรื่องของเผ่าพิรุณ ถัวและเลนฟังการนินทาและถามฉาวซวน ฉาวซวนพูดกับพวกเขาอย่างคร่าว ๆ แต่ไม่ได้พูดมากเกินไป แต่ทั้งสองก็เข้าใจว่าสถานการณ์เป็นเช่นไรและพวกเขาก็ไม่อยากจะเชื่อ
ทำไมเขาปฏิบัติต่อหมอผีเช่นนี้? ในเผ่าเขาเพลิง หมอผีพูดหนึ่งไม่มีใครกล้าพูดสอง
อย่างไรก็ตาม คนสองคนไม่สนใจกิจการของคนต่างเผ่ามากนัก เพียงแค่รู้สึกว่า: “แย่!”
เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ในทีม พวกเขาไม่เชื่อว่าจะสามารถขอฝนที่นี่ได้จริงๆ เป็นหัวข้อของการพักผ่อน
ใกล้พลบค่ำ หยานซุ่ยให้ทุกคนเข้ามาและพบว่าฉาวซวนออกไปแล้ว ในฐานะหมอผีแห่งเผ่าพิรุณ หยานซุ่ยไม่อาจมาที่นี่ หากผู้คนมาเห็นเช่นนี้ มันง่ายที่จะนำปัญหามาสู่ฉาวซวน
มันยังคงเป็นบ้านไม้ที่แตกร้าว แต่ตอนนี้ไม่มีคนอื่นอยู่ในบ้าน เพียงหยานซุ่ยคนเดียว และก่อไฟ นั่งบนพื้นเพื่อรอฉาวซวน ถัดจากหยานซุ่ยมีถุงหนังสัตว์
พรุ่งนี้จะเป็นวันขอฝน แต่หยานซุ่ยดูเหมือนจะไม่รีบร้อน เงียบกว่าที่เห็นในตอนกลางวัน
“เป็นไงบ้าง?”ฉาวซวนเข้าไปในบ้าน แล้วถาม
“ฉาวซวน ข้าขอให้เจ้าช่วยข้าด้วย”หยานซุ่ยอ้อนวอน
“เจ้าพูดก่อน” ฉาวซวนพบสถานที่นั่งลงและรอให้หยานซุ่ยพูดออกมา
หยานซุ่ยมอบกระเป๋าหนังสัตว์ให้กับฉาวซวน: “หากข้าไม่สามารถทำได้ในวันพรุ่งนี้ ป้าและแม่ของข้าจะถูกส่งออกไป เจ้า….ช่วย …”
อาจจะรู้ด้วยว่าเขาค่อนข้างขอมากเกินไป และประโยคครึ่งหนึ่งของหยานซุ่ยติดอยู่ในลำคอ ในมิตรภาพ ฉาวซวนไม่ได้ลึกซึ้งกับเขามากนัก หากฉาวซวนให้การช่วยเหลือ มันจะเป็นปฏิปักษ์กับเผ่าพิรุณโดยตรง
หยานซุ่ยกล่าวอย่างรวดเร็ว โดยไม่รอให้ฉาวซวนพูดว่า: “ขอให้เจ้าช่วยพวกเขาออกจากเผ่าพิรุณ เหอเฉาต้องการพุ่งเป้ามาที่ข้า ถ้าคนอื่นออกจากเผ่าพิรุณ อย่างมากก็ถูกขับออกไป ไม่ต้องถูกไล่ล่า “
หยานซุ่ยกุมหัวกล่าวว่า “ถ้าพวกเขาถูกขับไล่ออกไป ข้าหวังว่าพวกเขาจะสามารถไปที่เผ่าเขาเพลิงของเจ้า ซึ่งเป็นภูเขาป่าสัตว์ร้าย ข้าได้ยินมาว่ามีคนหลงทางที่ติดตามเจ้าไป”
หยานซุ่ยยัดกระเป๋าหนังสัตว์ที่เต็มไปด้วยสกุลเงินต่างๆ ไว้ในมือของฉาวซวน และพูดต่อไปเกี่ยวกับการเตรียมการติดตามของเขา และกล่าวถึงผู้คนจำนวนมาก แต่กลับไม่ได้พูดตัวเองเลย
ฉาวซวนไม่ได้มองดูถุงหนังสัตว์กับเงินเปลือกหอย และถามว่า: “ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องแล้วเหรอ?”
หยานซุ่ยไม่มีทางเลือกนอกจากต้องวางมือของเขา “ไม่มีแล้ว “
“เป็นไปได้ไหมที่จะขอฝน?” ฉาวซวนถามอีกครั้ง
“ข้าหวังว่างั้น” หยานซุ่ยฉีกรอยยิ้มออกมา เขาไม่เชื่อมั่นตัวเอง เพียงแค่อิสระที่จะพูดออกไปหากเขาสามารถขอให้ฝนตก หัวหน้าเผ่าคนใหม่จะนับเป็นอะไร เหอเฉานับว่าเป็นตัวอะไรได้? เขาจะไม่เพียงแต่ไม่พ่ายแพ้ แต่ยังยืนอยู่ในตำแหน่งที่สูงขึ้นและมีความมั่นคงมากขึ้น! แต่ ……
ไม่มีอะไรเป็นไปได้!
“ไม่ต้องกังวล ถ้ามันสามารถช่วยได้ ข้าจะช่วยอย่างแน่นอน ชาช่าก็มาด้วยเช่นกัน เพียงเพราะเหตุผลของเจ้า ตอนนี้มันยังไกล ” ฉาวซวนไม่ได้คืนถุงเงิน ยอมรับมันเก็บของเหล่านี้ไว้ให้เพื่อความปลอดภัยก็เท่านั้น เมื่อเวลานั้นมาถึง ถ้าพ่อแม่และญาติของหยานซุ่ยถูกไล่ออกไปจริง ฉาวซวนจะกลับมาหาพวกเขาและวาดแผนที่เผ่าเขาเพลิงให้กับพวกเขา
เมื่อเขาได้ยินคำพูดของฉาวซวน เป็นการยากที่จะแสดงสีหน้าที่ผ่อนคลาย “ ขอบคุณ!”
ฉาวซวนโบกมือของเขา จากนั้นเขาก็ถามว่า : “เจ้าขอฝน พบว่ามีหนทางเดียว เจ้าเปลี่ยนวิธีการไม่ได้หรือ?” ตัวอย่างเช่น หากเจ้าเปลี่ยนกลับไปที่แส้หินก่อนหน้านี้อย่างเร็วที่สุดสำหรับการขอฝน “
หยานซุ่ยยิ้มและพูดอย่างปฎิเสธกับตัวเองเล็กน้อย: “มันไร้ประโยชน์ อย่างที่บอกไว้กฎที่บรรพบุรุษตั้งไว้ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ง่าย แต่พูดถึงวิธีการขอฝน ในความเป็นจริง ตราบใดที่มีความสามารถ นั้นจะทำอย่างไรก็ถูกต้อง หากมีสิ่งใดผิดพลาด สิ่งนั้นผิด “
ฉาวซวน “เจ้าหมายถึงอะไร … อยู่ที่ตัวหมอผี? ไม่ใช่วิธีการเหล่านั้นหรือ? “
“เจ้าสามารถพูดได้ อย่างไรก็ตาม ประเด็นคือ ตอนนี้เป็นจุดชี้ขาดแล้ว ไม่ใช่เพียงหมอผี แต่เป็นเมล็ดเพลิง ” หยานซุ่ยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “เปลวไฟของเผ่าพิรุณมีบางอย่างผิดปกติ “
มีปัญหากับเมล็ดเพลิง? ฉาวซวนสงสัย
“หมอผีสามารถเริ่มขอฝน และเปลวไฟตัดสินใจที่จะแสวงหาความสำเร็จหรือความล้มเหลวของฝน เนื่องจากมีข้อบกพร่องในเมล็ดเพลิง ไม่ว่าเจ้าจะขอมันอย่างไร ก็ไม่สามารถทำให้ฝนตก ข้าพบบันทึกในการครอบครองของหมอผีในสถานการณ์โดยบังเอิญ เพียงเพื่อรู้สิ่งนี้เท่านั้น พวกเขาบอกว่า เมล็ดเพลิงก็เหมือนนอนหลับใหล เมื่อหมอผีร้องขอฝน จะสามารถปลุกมันได้ มันจะตื่นขึ้นทุกปีเมื่อมีการเสียสละครั้งใหญ่เท่านั้น จะไม่ตื่นอีกครั้งถ้าเป็นการเสียสละครั้งใหญ่ในการขอฝน มีโอกาสมากที่จะประสบความสำเร็จ อย่างไรก็ตาม เมื่อการเสียสละขนาดใหญ่ ไม่ใช่ฤดูแล้ง และหนาวมาก ทุกคนไม่เต็มใจที่จะขอฝน นอกเวลาพิธีสังเวยครั้งใหญ่ เมล็ดเพลิงก็หลับไป และมันเป็นไปไม่ได้ที่จะปลุกให้ตื่น มันเป็นไปไม่ได้ที่จะประสบความสำเร็จในการขอฝน “
เป็นเรื่องบังเอิญที่หยานซุ่ยพบม้วนหนังสัตว์ที่เป็นความลับซุกซ่อนไว้ และม้วนหนังสัตว์นั้นยังฝังอยู่ใต้พื้นดิน โดยใช้อักขระสัญลักษณ์ที่หมอผีเท่านั้นที่สามารถเข้าใจได้
“เจ้าปลุกมันไม่ได้เหรอ?” ฉาวซวนถาม
“ถ้าเจ้าปลุกมันได้เจ้าก็ประสบความสำเร็จ ไม่รอจนถึงตอนนี้ ยิ่งไปกว่านั้น สถานการณ์เช่นนี้ยังคงดำเนินต่อไปเป็นเวลานาน ในความเป็นจริง ผู้สมัครหมอผีจะต้องออกเดินทาง จุดประสงค์ไม่ใช่เพื่อหาวิธีในการแก้ปัญหา วัตถุประสงค์หลักของกฎระเบียบนี้คือการเลือกคนที่แข็งแกร่งกว่าที่จะเป็นหมอผี และมีเพียงคนที่แข็งแกร่งเท่านั้นมีแนวโน้มที่จะกระตุ้นเมล็ดเพลิงให้ตื่นขึ้น . “
การพูดของหยานซุ่ยเป็นการปิดปากฉาวซวน กล่าวว่า “เจ้าสามารถฟังได้ แต่อย่าพูดออกไป มิฉะนั้นเผ่าพิรุณจะวุ่นวาย”
ถ้าเผ่านั้นวุ่นวาย และด้วยวิธีการของหัวหน้าเผ่าในปัจจุบัน แม้ว่าจะสามารถควบคุมมัน มันไม่สามารถควบคุมความตื่นตระหนกในจิตใจของผู้คนได้ ยิ่งเป็นเวลานานเท่าใด การพัฒนาของเผ่าพิรุณจะกลายเป็นรูปร่างผิดปกติมากขึ้น ถ้ามันร้ายแรงกว่านี้ มันอาจจะถูกทำลายลงอย่างช้าๆ ดังนั้น ผู้รู้ความลับเหล่านี้ จะซ่อนความลับและตายไปกับมัน
“ไม่ต้องกังวล ข้าจะไม่พูด”ฉาวซวนให้สัญญา เผ่าเขาเพลิงของพวกเขาอยู่ไกล และเผ่าพิรุณไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเผ่า และฉาวซวนเองก็ไม่ใช่คนที่ปากยื่นปากยาว
หลังจากพูดไปครู่หนึ่ง หยานซุ่ยก็ลุกขึ้นและออกไป เพื่อเตรียมตัวสำหรับพิธีกรรมแห่งความตายในวันรุ่งขึ้น สำหรับเขา พรุ่งนี้ พิธีขอฝนคือพิธีกรรมแห่งความตายของเขา
ฉาวซวนยังเอาถุงใส่เงินต่างๆ กลับไปยังสถานที่พักของเขา
วันรุ่งขึ้น ท้องฟ้าก็รุนแรงมากขึ้น ลมและทรายโบกสะบัดพัดปลิว ทัศนวิสัย์ลดลง และเป็นเหมือนพายุทราย
ผู้คนในทีมพักอยู่ในบ้านไม้ ยกเว้นออกไปแลกเปลี่ยนอาหาร อากาศข้างนอกแย่มากจริง ๆ พวกเขาไม่อยากออกไปกินฝุ่นทราย
รู้ว่าวันนี้เป็นเวลาสำหรับเผ่าพิรุณที่จะขอฝน ทุกคนไม่ได้วางแผนที่จะเข้าใกล้เผ่าพิรุณ ในเวลานี้ การป้องกันของเผ่าพิรุณนั้นเข้มงวดมากขึ้น
“ไม่มีความตื่นเต้น อากาศไม่ดี เฮ้อ!”กูซีอยู่ที่หน้าต่าง และมองไปที่ท้องฟ้าที่อยู่เหนือขึ้นไป
“เอาน่า ปิดเร็ว ทรายกำลังพัดเข้ามา!”คนในบ้านกล่าวตำหนิ
ถอนหายใจและดึงกระดานไม้ของหน้าต่าง กูซีถามผู้คนในห้องว่า: “เจ้าพูดว่า ผู้คนในเผ่าพิรุณ สามารถขอฝนได้จริงเหรอ?”
“เจ้าเชื่อในสิ่งนี้หรือไม่? เผ่าเล็กๆ เหล่านี้ชอบที่จะโอ้อวด และคุยโม้! “
ไม่เพียงแต่คนของเผ่าม้งที่คิด แต่คนอื่น ๆ มีความคิดที่คล้ายกัน เขาไม่ได้รอดูว่าจะมีฝนตกหรือไม่ พวกเขามีเวลาพักมากขึ้นในสองวันนี้ เมื่ออากาศดีขึ้น พวกเขาต้องเริ่มเดินทางใหม่อีกครั้ง เส้นทางข้างหน้ามันยากที่จะไป ยากที่จะหาที่พักเมื่อเจ้าไปถึงที่นั่น
ภายในเผ่าพิรุณ
บนลานพิธีสูงสร้างขึ้นเหนือหลุมไฟ บางสิ่งที่จำเป็นสำหรับพิธีขอฝนถูกวางไว้บนนั้น
พวกเขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเปลวไฟในหลุมไฟ เนื่องจากสถานการณ์นี้ พวกเขาไม่ได้เห็นมัน ยกเว้นช่วงเวลาของการเสียสละครั้งใหญ่ในตอนต้นของแต่ละปี
ผู้คนมากมายรวมตัวกันรอบ ๆ หลุมไฟ ทุกคนพูดเงียบ ๆ บางคนภาวนาขอฝน ไม่ว่าใครจะเป็นหมอผี และพวกเขามีพืชผลมากมายในพื้นที่การเกษตรของพวกเขา ยังมีบางคนที่ต้องการดูเรื่องตลกของหยานซุ่ย
บุคคลที่นำโดยฮีเฉ่า เป็นหัวหน้าเผ่าคนใหม่ และมองดูดวงตาของหยานซุ่ยที่เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมและคาดหวังรอคอยที่จะเห็นความล้มเหลวการขอฝน ถูกผลักไปที่เปลวไฟจากผู้คนของเผ่า
“ดูนั่นสิ!”
“มันเป็นกฎระเบียบ! หยานซุ่นกล้าดีอย่างไร!”
พวกเขาขอฝนจริงๆ เหรอ? พระเจ้าแห่งสายฝนจะโกรธ! “
ฮีเฉ่าตามสายตาของฝูงชนและเขาก็เห็น หยานซุ่ยสวมชุดผ้าทอสีเหลืองเขียวสำหรับพิธีขอฝน ตามด้วยแม่มดหมอผีทั้งแปด และนั่นคือแม่มดหมอผีที่เกือบทำให้ฮีเฉ่าถลึงตา
พวกเขาขู่เข็ญและล่อลวงให้บางคนออกไปจากหยานซุ่ย หมอผีผู้ที่ทำพิธีกรรมกับหยานซุ่ย แต่ไม่ได้คาดหวังว่าหยานซุ่ยจะทำแบบนี้!
พูดอย่างดูดี ร่างกายที่คดโค้งไหวเอน? พูดว่าเด็กสาวดีหรือไม่? !
ทำไมถึงมีหญิงชราสองสามคน? ! !
นั่นคืออะไร ลูกบอล?
แม่ของเม่ยซูกินพืชผิดพลาด ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของกระดูก และร่างกายของเธอยังบวมเหมือนลูกบอล แม้ว่าเธอจะอดอาหาร เธอจะรักษาอาการบวมน้ำนี้ ชุดพิธีการที่ต้องรีบร้อนข้ามคืน นั้นกว้างขึ้นเล็กน้อย และยิ่งอ้วนขึ้นเมื่อเธอสวมใส่ แม้ว่าแม่ของหยางซุ่ยจะไม่อ้วนมาก ร่างกายของเธอก็แตกต่างจากร่างกายของหญิงสาวอย่างชัดเจน และไม่มีความรู้สึกลื่นไหลเหมือนสายน้ำ สำหรับยายของหยางซุ่ย ไม่ต้องพูดถึง โดดเด่น เห็นได้ชัดเจน
กลุ่มคนเก้าคน ออกมาจากบ้านใกล้หลุมไฟ และตรงไปที่แท่นบูชา ไม่ว่าพวกเขาจะไปที่ไหน ผู้คนรอบ ๆ เขาหลบหลีก และบางคนก็ตอบสนองอย่างเชื่องช้าเพราะความตะลึงงัน กลับไปหาพระเจ้าหลังจากสติกลับมาใช้เวลาไม่กี่ก้าว เพราะกลัวว่าจะเข้าใจผิดว่ามีความสัมพันธ์กับคนเหล่านี้
คนอาวุโสบางคนในเผ่าที่คิดว่าพวกเขา “เป็นที่เคารพนับถืออย่างสูง” เห็นภาพนี้ และพวกเขาลูกตาเกือบจะพลิกกลับและล้มลง
โอ้นี่เป็นกรณีอะไร! เล่นตลกเกินไปไหม! ช่างน่า…!
นี่มันหลอกผู้คน หรือว่าเป็นการดูถูกบรรพบุรุษ? เป็นการยืนยันที่จะรุกรานพระเจ้า
พระเจ้า!
หยางซุยเป็นตัวปัญหามาก ถ้าพระเจ้าโกรธ ในอนาคตจะมีฝนตกอีกหรือไม่?
บางคนแก่เกินไป เพราะพวกเขาตื่นเต้นจนเกินไปและเป็นลม และมีความวุ่นวาย
ผู้คนที่อยู่ห่างไกลเพราะพายุทรายมีขนาดใหญ่เกินไปที่จะเห็นสถานการณ์ที่นั่น แต่เมื่อพวกเขาได้ยินข่าว พวกเขาตกใจมากจนไม่สามารถพูดอะไรได้นาน หลังจากกลับมาหาพระเจ้า เพียงแค่ติดตามจากหนึ่งคนขยายใหญ่ขึ้นผู้คนรอบๆ ตัว หยานซุ่ยและครอบครัวของเขา
“เผาไปสู่ความตาย ต้องเผา!”
“เผา! สำหรับการให้อภัยของพระเจ้า! “
