ตอนที่ 382 : ให้ข้าลองดู
ฉาวซวนพิสูจน์การตัดสินของเขา คนอื่น ๆ ก็เชื่อเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับคำพูดของฉาวซวน
“อย่างไร?” เต่าเพิ่งมองมาที่ซุย
ใบหน้าที่โผล่ออกมาจะถูกฝังไว้ในใบไม่โดยไม่มีการแสดงออก : “ถ้าตัดสินใจแล้วก็ออกล่า”
สัตว์กระดูกหินเป็นสิ่งล่อใจอย่างมากสำหรับพวกเขา นักล่าที่ไม่ต้องการล่าเหยื่อที่ดีไม่ใช่นักรบที่เก่ง
กำหนดการล่า เต่าเพิ่งเรียกคนอื่นๆ ให้กลับมาและวางแผนที่จะพูดคุยแล้วเริ่มการล่าสัตว์อีกครั้ง หากเป็นเหยื่ออื่น พวกเขาไม่ต้องมามีการสนทนาเช่นนี้ พวกเขาสามารถตรงไป และพวกเขาจะร่วมมือกันมากขึ้นกว่าครั้งก่อน แต่สัตว์กระดูกหินยังเป็นครั้งแรกที่พวกเขากำลังตามล่า มันไม่ได้อยู่ในแผนเดิม ดังนั้นควรเตรียมพร้อม
น่าเสียดายที่เวลาไม่รอใคร
พวกเต่าเพิ่งมีการถกเถียงเรื่องแผนการล่าสัตว์ นกบินไปมาบนท้องฟ้า บินลงมาเหมือนระเบิด และปลาถูกจับจากในแม่น้ำ จากนั้นบินโฉบไปมาในอากาศ วางแผนที่จะหาหินเพื่อพักผ่อนและกิน
เต่าเจิ้งและคนอื่นๆ จ้องมองอย่างหงุดหงิดที่นกคอยาว แล้วพูดอย่างเงียบ ๆ ว่า : บินหนีไป บินหนีไปสิ!
เป็นเรื่องที่น่าเสียดาย นกนั้นไม่ไป และจ้องไปที่ก้อนหินขนาดใหญ่บนฝั่งแม่น้ำ ดวงตากำลังมองเลือกอย่างฐ์จีจุกจิก และดูเหมือนกำลังจะตัดสินว่าหินชนิดใดที่ยืนกินได้สบายที่สุด
จากนั้น เต่าเจ๋งและคนอื่น ๆ เห็นนกคอยาวพร้อมกับปลา บินไปที่หัวของสัตว์ร้าย
เสียงคำรามในใจของทุกคน: บัดซบ! เจ้าจะเลือกอันนั้นได้อย่างไร!! การเลือกต้นไม้ไม่ใช่ว่าดีกว่า “หิน” เหรอ! ! !
เมื่อขาของนกเหยียบลงหัวสัตว์กระดูกหิน เต่าเจิ้งและคนอื่น ๆ รู้สึกหมดหวังในหัวใจ และอดใจรอไม่ไหวที่จะยิงนกที่อยู่ตรงหน้า มีบางคนที่หลับตาและไม่สามารถมองตรงๆ ได้ ไม่ได้กลัวที่จะเห็นนกที่กำลังจะถูกกิน แต่กลัวว่าจะอดไม่ได้ที่จะส่งลูกศรอีกดอกให้กับนก
โอกาสที่ดี มันถูกทำลายจากนกโง่!
หากนกเลือกหินก้อนอื่น บางที่สัตว์กระดูกหินไม่สามารถเห็นเหยื่อตัวน้อย และยังคงซุ่มโจมตีต่อไปแต่ถ้ามีเหยื่อยืนอยู่บนหัวของมัน แม้ว่ามันจะเป็นเหยื่อตัวเล็ก สัตว์กระดูกหินก็จะไม่ปล่อยมันไป.
โฮกกก
เสียงกรีดร้องต่ำเช่นหินกลิ้งจะถูกจดจำในทันที หัวสัตว์ร้ายซึ่งแต่เดิมเป็นหินก้อนใหญ่ทั่วไปบนฝั่งแม่น้ำ เผยปากขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยเขี้ยวที่เหมือนหนาม และกัดนกคอยาวที่กล้าเหยียบมัน
สัตว์ที่ร้องคำรามเสียงคมชัดผสมกับเสียงนกที่กรีดร้อง นกอื่น ๆ ในป่ารอบ ๆ นั้นก็ตกตะลึงไปพร้อมกันเสียงกระพือปีกพยายามบินหนีไป สัตว์กรงเล็บขนาดเล็กที่กินใบไม้จะส่ายหัวและสะบัดหู ละทิ้งต้นไม้จากไปทันที
เสียงกรีดร้องของนกหยุดลง และปลาที่จับมาได้จากนกก็ล้มลงกับพื้นดิน และดิ้นรน มันต้องการที่จะกระโดดลงไปในแม่น้ำ แต่คือ สัตว์กระดูกหินเหยียบอุ้งเท้าลงไปกลายเป็นซอสเนื้อปลา
สัตว์กระดูกหินซุ่มโจมตีอยู่ใต้พื้นหินทราย เหมือนเนินเขาที่พุ่งขึ้นมาจากพื้นดิน รูปร่างใหญ่โตปรากฏตัวอย่างกระทันหัน และกรงเล็บแหลมสั้นเหยียบลงบนพื้นดิน หินบนพื้นทำเสียงลั่นดังเอี้ยดที่เปราะบาง
กัดนกคอยาวในปากของมัน สัตว์ร้ายหายใจช้าๆ เหมือนก้อนหิน และมันก็กระทบลงในใจของทุกคน
ทุกคนมองไปที่สัตว์กระดูกหินที่อยู่ไกลออกไป ไม่ได้มีความเข้าใจที่ชัดเจน ดังนั้นแม้ว่ามันจะไม่ใกล้เกินไป แต่มันให้ความรู้สึกที่ทรงพลังมากขึ้น
ฉาวซวนอยู่บนต้นไม้ ดูสัตว์ร้ายกระดูกหินที่เผยโฉมร่างของมันที่ฝั่งแม่น้ำ
สัตว์กระดูกหินค่อนข้างคล้ายกับรูปลักษณ์ของสัตว์ร้ายที่น่ากลัว แต่มันเป็นเพียงโครงร่างคร่าวๆ และรูปลักษณ์โดยรวมยังคงแตกต่างกันมาก, กินมังสวิรัติ, กินเนื้อ
จากที่มองไป ส่วนหัวของมันดูเหมือนว่าจะขนาดใหญ่ และสัตว์กระดูกหินดูแข็งแกร่งขึ้น สัตว์ร้ายขนาดยักษ์ที่เผ่าได้จับมาก่อนนั้นเปรียบได้กับสัตว์ร้ายกระดูกหินในตอนนี้ ซึ่งเปรียบเสมือนความแตกต่างระหว่างหมูอ้วนกับวัวที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ
แน่นอน การป้องกันที่แข็งแกร่งของสัตว์ร้ายกระดูกหินคือกระดูกที่เหมือนหิน ต่อต้านการโจมตี การป้องกันที่แข็งแกร่ง เพิ่มความยากในการล่ามันอย่างมาก
เมื่อมองไปที่สัตว์ร้ายกระดูกหินที่ริมฝั่งแม่น้ำจัดการมื้ออาหารอย่างช้าๆ เต่าเพิ่งเข้าร่วมพูดคุยกับคนสองสามคนลดเสียงลงเพื่อพูดคุย
“ข้าควรทำอย่างไรต่อไป?” มีคนถาม
ยอมแพ้ ในใจไม่เต็มใจ เริ่มต้นใหม่? ไม่มีความเข้าใจ แน่นอนว่าพวกเขายังไม่ได้พูดคุยอะไรเลย มีการเปลี่ยนแปลงและความกังวล
เต่าเจิ้งก็กำลังคิดถึงเรื่องนี้อยู่เช่นกัน มีแผนหลายอย่างที่คิดออก แต่พวกมันก็ถูกปฏิเสธ อันตรายสูงเกินไป แม้ว่าจะประสบความสำเร็จ จะมีผู้คนบาดเจ็บล้มตายในทีม ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการเห็น พวกเขายังไม่ถึง จุดที่ต้องใช้คนเป็นเหยื่อ
กำลังคิด เต่าเพิ่งรู้สึกตัวเมื่อมีคนมาสะกิด และมองข้ามไป เขากำลังรวบข้อศอก สายตากวาดไปอย่างรวดเร็ว ท่าทางของเต่าเพิ่งทำให้เกิดความสนใจผู้คนที่นั่น
เต่าเพิ่งทำตามคำแนะนำของซุยและมองไป เมื่อเห็นว่าฉาวซวนไม่รู้ว่าสังเกตอะไรในต้นไม้ เขาลดเสียงของเขาลงและถามว่า: “ฉาวซวน เจ้าคิดว่าไง?
สำหรับความเห็นของผู้อาวุโสหนุ่มนี้ เต่าเพิ่งยังคงต้องฟังมัน อย่าลืมว่าอีกฝ่ายหนึ่งมีความแข็งแกร่งและมีสถานะในเผ่า
“ข้าจะลอง”ฉาวซวนกล่าว
“อะไรนะ? “เต่าเจิ้งขยหูของเขา ราวกับว่าเขาเพียงหูแว่ว และถามอีกครั้ง
“ข้าจะลองดู” ฉาวซวนลงมาจากต้นไม้ แล้วพูด
ผู้คนในทีมขหูและมองไปที่ฉาวซวน ถึงแม้ว่าสายตาไม่ได้มองเป็นเรื่องน่าขัน แต่พวกเขาไม่คิดว่ามันเป็นความคิดที่ดี
“อย่าดูถูกสัตว์ร้าย” เต่าเจ๋งกล่าวอย่างจริงจัง
สัตว์ร้ายยักษ์จำนวนมาก ดูเหมือนจะเชื่องช้าเพราะขนาดของพวกมัน แต่เมื่อพวกมันถึงเวลาจริง เมื่อนั้นพวกเขาจะตระหนักถึงพลังของพวกมันอย่างลึกซึ้ง
“ข้ารู้”
ความเร็วของนกคอยาวยังคงเร็วมาก แต่สัตว์กระดูกหินพยายามด้วยความเร็วที่เร็วยิ่งกว่าเพื่อที่จะจับนกได้ ด้วยวิธีนี้ มันขึ้นอยู่กับพลังที่ระเบิดออกมาของมันทันที ฉาวซวนมีความเข้าใจเบื้องต้นเกี่ยวกับการกระจายตัวของกล้ามเนื้อและความแข็งแรง เมื่อสัตว์กระดูกหินกระโจนขึ้นจากพื้นทราย
“ข้าจะลองก่อน มั่นใจได้ ข้ามีบางอย่างในใจ” ฉาวซวนกล่าว
ทันทีที่ฉาวซวนกล่าวว่ามีบางอย่างในใจของเขา ความกังวลของเต่าเจิ้งและคนอื่น ๆ ก็ผ่อนลงเล็กน้อยกำลังคิดเกี่ยวกับฉาวซวนว่ามีความสามารถอื่นอีกหรือไม่?
“ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ต้องระวัง ถ้าไม่สำเร็จ เราจะคอยให้การสนับสนุนแล้วหลบหนีออกไป” เต่าเจ๋งกล่าว
“อ่า….ถ้าข้าไม่สามารถต้านทานได้ ข้าจะบอก แต่ถ้าข้าไม่ได้พูดอะไร พวกเจ้าก็อย่าเข้ามา”ฉาวซวนกล่าวเพิ่ม
เต่าเพิ่งลังเลและพยักหน้า: “ได้”
เต่าเพิ่งต้องการให้อาวุธของเขากับฉาวซวน และถูกฉาวซวนปฏิเสธ
“ขอบคุณ ข้ามีของข้า” หลังจากฉาวซวนพูดคุยจบแล้ว เขาหยิบกระเป๋าของเขาและเดินไปที่ฝั่งแม่น้ำ
เมื่อมองไปที่ด้านหลังของฉาวซวน นักรบหนุ่มคนหนึ่งถามเต่าเจิ้ง : เขายังมีอะไรอีกนอกเหนือจากมีดดำ?
“ข้าไม่รู้” เต่าเพิ่งส่ายหัว
“มีดทำจากหินหรือ?” นักรบอีกคนกังวล
เต่าเจิ้งถอนหายใจและหยุดคำพูดของทุกคน: “ดูก่อน”
เมื่อมองไปที่ฉาวซวนอย่างเงียบ ๆ ใกล้กับริมฝั่งแม่น้ำ ทุกคนในใจอดไม่ได้ที่จะกล่าวชื่นชม : ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นนักรบผ่านศึก บางทีเขาอาจจะมีวิธี
จากนั้นเต่าเจิ้งและคนอื่น ๆ เห็นว่าฉาวซวนหยุดอยู่ครู่หนึ่งบนต้นไม้สูงริมฝั่งแม่น้ำ จากนั้นสะบัดมือออกไป ยังไม่เผชิญหน้าไปทางสัตว์กระดูกหิน
ไปทางทิศตะวันออกเหรอ?
ในใจของผู้คนมีกลยุทธ์หลายอย่างที่ใช้ในการล่าสัตว์ เปิดตาของเจ้าให้ดี เรียนรู้เกี่ยวกับมัน อย่างไรก็ตาม ฉากต่อไปทำให้ทุกคนตะลึงลิ้งค้าง
ฉาวซวนวิ่งออกไป และรีบตรงไปหาสัตว์กระดูกหิน
เต่าเพิ่งที่เห็นฉากนี้ไม่สามารถรอให้เลือดกระอักออกมาได้ นี่แม่เจ้าเถอะ คือสิ่งที่เจ้าพูดว่า “มั่นใจ” ?!
