ตอนที่ 97 คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะมา
กลางคืนผ่านมาอย่างรวดเร็ว
ในห้องผู้ป่วยของบจันวิภา ธนภาคที่นั่งอยู่ด้านใน จ้อง มองจันวิภาหลับใหลอยู่อย่างเงียบๆ อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
ออกมา
สีหน้าของจันวิภาขาวซีดเป็นอย่างมาก แต่ทว่ากลับเป็น
ความป่วยที่งดงาม
เธอแข็งแกร่งและไม่ยอมแพ้อยู่ตลอดนั่นจึงทำให้ธนภาค ชื่นชมเธอมาก ดังนั้นจึงได้เกิดอารมณ์ที่แตกต่างกับเธอ
ไม่ใช่อารมณ์แบบเพื่อน และก็ไม่ใช่อารมณ์แบบคนรัก เพียงแค่ไม่ต้องการให้จันวิภาได้รับบาดเจ็บ.
แต่ทว่าธนภาคทำเพื่อจันวิภาไม่ได้มากนัก ตอนนี้สามารถ ทำเพื่อเธอได้แล้ว และเหมือนกับการปกป้องเธอเช่นนี้
นี่ก็ดึกมากแล้ว ในโรงพยาบาลเงียบสงัด ธนภาคเองก็ รู้สึกเหนื่อยล้าอยู่เล็กน้อยเช่นกัน
หลังจากนั้นไม่นาน เปลือกตาของธนภาคก็หนักขึ้นมาเล็ก น้อยเสียแล้ว แต่ทว่าตอนที่เขาเอนตัวพิงเก้าอี้เพื่อที่จะพักผ่อน อยู่นั้น จู่ๆก็ได้ยินเสียงประตูดังขึ้นมา
“เอี้ยด..”
แม้ว่าเสียงนี้จะแผ่วเบา แต่ในสภาพแวดล้อมที่เงียบสงัด เช่นนี้จึงทำให้ได้ยินมันอย่างชัดเจน
ในความคิดของธนภาคคือสุมิตรที่ตัดใจไม่ลง จนในที่สุด ก็มาเยี่ยมจันวิภา?
แต่ตอนที่เขากำลังจะเดินไปเปิดประตูอยู่นั้น เงาสีดำได้พุ่ง เข้ามากระแทกเขาอย่างจัง
ธนภาครู้สึกเหมือนกับหน้าอกของตนเองถูกหินก้อนใหญ่ ยักษ์มาชนเข้าอย่างแรงอย่างไรอย่างนั้น อวัยวะภายในสั่น สะเทือน ร่างกายล้มลงไปกับพื้น กะโหลกศีรษะแทบจะแยก ออก
ธนภาคแหงนหน้าขึ้นมอง เห็นชายชุดดำคนหนึ่งในมือถือ มีดปลายแหลมที่ส่องแสงแวววับอยู่เล่มหนึ่ง ภายใต้แสงไฟ จากห้องผู้ป่วยมีดปลายแหลมเล่มนั้นส่องสว่างเสียดแทง สายตาหาใดเปรียบ มันช่างเยือกเย็นและเปี่ยมไปด้วยจิต สังหารแห่งการฆ่าฟัน
เห็นได้ชัดว่าชายชุดดำก็คาดไม่ถึงเช่นกันที่มีคนอยู่ใน ห้องผู้ป่วย ใจเต้นอยู่เล็กน้อย แล้วหยิบมีดที่มพุ่งไปทางจันวิภา
นี่คือนักฆ่า? ! หัวใจของธนภาคสั่นเทาขึ้นมาทันที บีบ
หน้าอกของตนเอาไว้ แล้วพุ่งถลันเข้าไป เท้าข้างหนึ่งเตะกวาด ไปตรงมีดปลายแหลมที่ชายชุมดำคนนั้นถือเอาไว้อยู่ในมือ
เขาจะต้องไม่ปล่อยให้จันวิภาได้รับบาตเจ็บเป็นอันขาด!
ตอนที่โจมตีอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียง “แกร็บ” ดังขึ้นมา ชาย ชุดดำคนนั้นไม่คาดคิดว่าธนภาคจะลุกขึ้นมาได้หลังจากที่ถูก ชนเข้าอย่างจัง เพียงไม่ทันไรก็ถูกเขาเตะไปที่ข้อมือเสียแล้ว
เสียงกระดูกเคลื่อนดังขึ้นมา ชายชุดดำคนนั้นเจ็บปวด มีด ปลายแหลมที่อยู่ในมือถูกเบี่ยงออกไป
“มีใครอยู่มั้ย! คุ้มกันที! ” ธนภาคให้เจ้าหน้าที่รักษา
ความปลอดภัยนอกโรงพยาบาลเข้ามา พร้อมกับอดทนต่อ ความเจ็บปวดแล้วกดมือสังหารลงไปอีกครั้ง
แต่ทว่านอกโรงพยาบาลกับเงียบสงบ ไม่มีใครตอบกลับ มา และในตอนนี้เห็นได้ชัดมือมือสังหารโกรธเข้าเสียแล้ว มีด ปลายแหลมที่อยู่ในมือพุ่งแทงไปทางเขา!
ธนภาคไม่อาจหลบหลีกได้ ทำได้เพียงแต่เอนตัวเพื่อเบี่ยง การโจมตีโดนจุดสำคัญของตนเอง
ธนภาครู้สึกเจ็บปวดจนถึงกระดูก มีดปลายแหลมแทง เข้าไปที่ไหล่ของตนเอง จากนั้นเลือดสีแดงสดก็ไหลย้อยลงมา จากปลายใบมีด
“ธนภาค! ” ในที่สุดจันวิภาที่อยู่บนเตียงผู้ป่วยก็ได้ถูก การต่อสู้ของทั้งสองคนปลุกให้ตื่น
แต่ตอนที่เธอตื่นขึ้นมา กลับได้เห็นธนภาคถูกมือสังหาร ชุดดำคนนั้นใช้มีดปลายแหลมแทงเข้าเสียแล้ว และตนเองก็ไม่อาจขัดขวางได้
“ที่ๆ ดูเหมือนว่าแกจะเป็นชู้ของเขานะ งั้นแกก็ตายไป ชะนี! 6 ตอนนี้มือสังหารชุดด่าไม่ได้สนใจจันวิภาที่ตื่นขึ้นมา อยู่ทางด้านหลัง จับมีดคนแน่น แล้วพูดกับธนภาคอย่างโหด เหี้ยม
เดิมที่เป้าหมายของมือสังหารมีแค่จันวิภาคนเดียวเท่านั้น แต่ตอนนี้เขากลับเข้าใจผิดว่าธนภาคเป็นนราวิชญ์เข้าเสียนี่
เนื่องจากการร้องขอของนวาระก่อนหน้านี้ มือสังหารชุด ดำจึงรู้ดีว่าหากกำจัดนราวิชญ์ออกไปได้ ค่าตอบแทนที่ตนเอง จะต้องรับรับจะเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน
“จันวิภา มันเป็น…นัก นักฆ่า! เธอรีบหนีไปเร็ว! ” เมื่อ ธนภาคเห็นจันวิภาฟื้นขึ้นมาแล้ว จึงรีบกดนักฆ่าชุดดำคนนั้น เอาไว้ แม้ว่าตนเองถูกแทงที่ไหล่อยู่ก็หาได้สนใจไม่ แล้วตระ โกนไปทางจันวิภาทั้งอย่างนั้น
ตอนนี้จันวิภาเข้าใจได้อย่างแจ่มแจ้งว่าธนภาคกำลัง ปกป้องเธออยู่ ภายในใจจึงรู้สึกซาบซึ้ง และหวาดกลัว
เธออยากลุกขึ้นมาช่วยธนภาค แต่กลับพบว่าตนเองไม่มี แรงอยู่เลย! ตอนที่พยายามเพื่อยืนบนพื้นอยู่นาน กลับเป็น เพราะร่างกายที่อ่อนแอ จึงรู้สึกหน้ามืดแล้วล้มลงไป
“จันวิภา! ” ธนภาคเห็นจันวิภาเกือบจะล้มลงไป ภาย ความตกใจจึงปล่อยมือออกไปด้วยไม่รู้ตัว
ใต้
มือสังหารชุดดำเห็นสถานการณ์เช่นนี้ จึงใช้เท้าเตะไปที่ ท้องน้อยของธนภาค และยังไม่จบ เขายังจับมีดปลายแหลม พุ่งเข้ามา ยึดมั่นว่าจะต้องสังหารธนภาคให้จงได้
เมื่อธนภาคเห็นมือสังหารชุดดำพุ่งเข้ามา แต่กลับถอน หายใจออกมาด้วยความโล่งอกอยู่เฮือกหนึ่ง
ตราบใดที่มีอสังหารยังอยากที่จะฆ่าตนเองอยู่ เช่นนั้น ชีวิตของจันวิภาก็ยังมีความหวัง!
เมื่อคิดเช่นนี้ ธนภาคไม่รู้ว่าไปเอาพลังมาจากไหน เขาฝืน
ยืนขึ้นมาแล้วต่อสู้กับมือสังหาร
จันวิภาที่เห็นธนภาคกำลังต่อสู้อย่างหนักหน่วงกับฆาตกร เธอรู้สึกแสบจมูก น้ำตาที่อยู่ในดวงตาไหลออกมาเสียแล้ว
ธนภาค! เขาไม่จำเป็นต้องทำสิ่งนี้เพื่อจันวิภาเลยด้วย
ซ้ำ!
“ธนภาค นายรีบหนีไปเร็ว เป้าหมายของมันคือฉัน ฉัน….” จันวิภาเห็นว่าธนภาคบาดเจ็บสาหัส จึงกรีดร้องออก มา “ฉันหนีไม่ไหวหรอก แต่นายจะตายไม่ได้นะ! นายต้องหนี ออกไป! ”
“หุบปาก” ธนภาคตะโกนออกมา ราวกับโกรธแค้นกับ พฤติกรรมที่ไม่รู้หนักเบาของจันวิภา “ฉันเป็นผู้ชายอกสามศอก ทำไมจะต้องหนี? จันวิภา เธออย่าลืมสิ เธอยังมีเด็กอยู่!
150….”
ยังไม่ทันที่จะได้พูดจบ ธนภาคก็ได้ถูกมือสังหารชุดน้ำ ฉวยโอกาสโจมตีมาหนึ่งหมัด
ธนภาคสูญเสียจุดถ่วง ล้มลงไปกับพื้น และในตอนนี้ มีอ สังหารชุดดำก็ได้กุมมืดเอาไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง แล้วลอบแทง
ข้างหลังของธนภาค
การโจมตีนี้ต้องตายอย่างแน่นอน ฆ่าผู้ชายคนนี้ได้แน่ จากนั้นมันก็ง่ายตายที่จะฆ่าจันวิภาต่อ และรางวัลมันก็มาก พอที่เขาจะอยู่ได้ชั่วชีวิต!
เมื่อคิดเช่นนี้ ดวงตาของมือสังหารก็เปี่ยมไปด้วยความ ละโมบและโหดเหี้ยม แสงประกายจากในดวงตาแพรวพราวยิ่ง กว่าคมมีดนั่นเสียอีก
“อย่านะ! ”
จันวิภามองดูสถานการณ์นี้อย่างสิ้นหวัง อยากที่จะพุ่ง เข้าไป แต่ไร้เรี่ยวแรง
น้ำตาเจิ่งนองจนทำให้ตาเบลอ หัวใจเต้นแรงจนถึงขีด
จำกัด
แต่ถ้าเป็นเช่นนี้ เธอทำได้เพียงแค่มองดูชายที่อยู่ต่อหน้า ซึ่งไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับตนเองเลย แต่ธนภาคกลับ ปกป้องเธอจนตัวตาย
ในเวลานี้ จันวิภาหวังว่าจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นมาใน
Tan!
ตอนที่มีดของมือสังหารกำลังจะแทงเข้าไปในหัวใจของ ธนภาค ทันใดนั้นจู่ๆประตูห้องคนไข้ก็ถูกเตะอย่างแรงจนเปิด ออก จากคนมีชายคนหนึ่งปรากฏกายออกมา ปัดป้องการ โจมตีของมือสังหารที่หมายเอาชีวิตได้ภายในชั่วอึดใจ!
สุมิตร ชายที่มาคนนั้นคือสุมิตรจริงๆ!
หลังจากเห็นชายที่ปรากฏออกมาได้อย่างชัดเจนแล้ว จัน วิภาจึงรู้สึกปลื้มปีตีและขมขึ่นในเวลาเดียวกัน ปลื้มปีตีคือธนภาคได้ถูกช่วยเอาไว้แล้ว ขมขื่นคือ ชาย
ที่มาช่วยนั้นคือสุมิตร
เขามาทำไมกัน? ยังต้องการทำร้ายลูกของเธอต่ออีก หรอ? จันวิภากำหมัดจนแน่นพร้อมกับครุ่นคิด
และทางด้านนั้น มือสังหารชุดดำที่ถูกสุมิตรเตะมีดที่อยู่ใน มือปลิวออกไปได้เห็นชายที่ปรากฏตัวอยู่ทางด้านหน้า จู่ๆก็ตัว สั่นเทาขึ้นมา
ถ้าหากเป็นคนที่เดินอยู่บนเส้นทางสายนี้ ทุกคนต่างพากัน กลัวชายผู้นี้กันถึงจิตวิญญาณ เพราะเขาเป็นจักรพรรดิใต้ดิน ของเมือง เจ้าพ่อแห่งโลกมืดที่แท้จริง…สุมิตร!
