ตอนที่ 119 ล้วนเป็นเขาที่ฆ่า
“จันวิภา เธอกำลังทำอะไรน่ะ? ! ” สุมิตรอดไม่ได้ที่จะ ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ
เมื่อได้ยินดังนั้น จันวิภาจึงค่อยๆหันหน้าไปมองสุมิตร อย่างช้าๆ การแสดงออกของเธอราวกับท่อนไม้ นัยน์ตามีความ เกลีบดชังและความบ้าคลั่งหลงเหลืออยู่
สุมิตรถูกดวงตาของเธอทำให้ตกตะลึง จากนั้นเขาดู เหมือนจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ รีบไปดูที่โต๊ะทำงานของ ตนเอง จึงได้เห็นว่าลิ้นชักได้ถูกเปิดออกแล้ว และในมือของจัน วิภายังมีกระดาษสองแผ่นที่ถูกจับไว้อย่างแน่น
กระดาษแผ่นหนึ่งคือหนังสือสัญญาที่มะลิวัลย์ขายจันวิภา เพื่อเป็นทาสให้กับสุมิตร อีกใบหนึ่งคือหนังสือแจ้งการเสียชีวิต ของพ่อเธอ..
ทุกอย่าง มันดูเหมือนจะชัดเจนในตัวเองอยู่แล้ว
สายตาของสุมิตรหนักลง เขาเดินข้ามสิ่งกีดขวางที่อยู่บน
พื้น เดินมาอยู่ตรงหน้าจันวิภา ยกคอเสื้อของเธอขึ้นมาแล้ว สมุดของฉัน?”
ตะโกนออกไปด้วยความโกรธ ” ใครใช้ให้เธอเข้ามาที่ห้อง ตอน119ล้วนเป็นเขาที่ฆ่า
ตอนที่ 119 ล้วนเป็นเขาที่ฆ่า
“จันวิภา เธอกำลังทำอะไรน่ะ? ! ” สุมิตรอดไม่ได้ที่จะ ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ
เมื่อได้ยินดังนั้น จันวิภาจึงค่อยๆหันหน้าไปมองสุมิตร อย่างช้าๆ การแสดงออกของเธอราวกับท่อนไม้ นัยน์ตามีความ เกลีบดชังและความบ้าคลั่งหลงเหลืออยู่
สุมิตรถูกดวงตาของเธอทำให้ตกตะลึง จากนั้นเขาดู เหมือนจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ รีบไปดูที่โต๊ะทำงานของ ตนเอง จึงได้เห็นว่าลิ้นชักได้ถูกเปิดออกแล้ว และในมือของจัน วิภายังมีกระดาษสองแผ่นที่ถูกจับไว้อย่างแน่น
กระดาษแผ่นหนึ่งคือหนังสือสัญญาที่มะลิวัลย์ขายจันวิภา เพื่อเป็นทาสให้กับสุมิตร อีกใบหนึ่งคือหนังสือแจ้งการเสียชีวิต ของพ่อเธอ..
ทุกอย่าง มันดูเหมือนจะชัดเจนในตัวเองอยู่แล้ว
สายตาของสุมิตรหนักลง เขาเดินข้ามสิ่งกีดขวางที่อยู่บน
พื้น เดินมาอยู่ตรงหน้าจันวิภา ยกคอเสื้อของเธอขึ้นมาแล้ว สมุดของฉัน?”
ตะโกนออกไปด้วยความโกรธ ” ใครใช้ให้เธอเข้ามาที่ห้อง ความเกลียดชังและความบ้าคลั่งปืนย้อนกลับไปที่ใบหน้า ของบจันวิภา เธอผลักสุมิตรไปทางด้านหลังอย่างแรง แล้ว สะบัดสิ่งที่อยู่ในมือของเขาไปที่หน้าของสุมิตรอย่างแรง หัว เราะฮ่าๆแล้วพูดขึ้น “สุมิตร! คิดไม่ถึงเลยว่านายจะหลอกฉัน ตั้งแต่ต้นจนจบ! แต่งงาน? ที่ที พวกเราไม่ได้แต่งงานกันตั้งแต่ แรกอยู่แล้ว มีแต่หนังสือสัญญาที่ขายฉันไปเป็นทาสให้นาย! นายพูดอยู่หลายต่อหลายครั้งว่าพ่อของฉันยังมีชีวิตอยู่ แต่วัน นี้เขากลับไม่อยู่ และเสียชีวิตไปเมื่อเดินก่อนแล้ว! สุมิตร! นายจะอธิบายกับฉันอย่างไง? ! ”
สุมิตรแทบจะถูกจันวิภาผลักล้มลงไปกับพื้น บวกกับสิ่งที่ เธอสะบัดมา พฤติกรรมเช่นนี้เหมือนกับทำให้เขาได้รับความ อัปยศอย่างไรอย่างนั้น ทำให้ความโกรธในใจของเขาเผาไหม้ ขึ้นมา
สุมิตรยิ้มเยาะอย่างไม่พอใจ แล้วตะคอกออกมา “ฉัน หลอกเธอ? ไม่ นั่นก็เป็นเพราะว่าเธอโง่ เธอคิดว่าฉันสุมิตรคนนี้ จะเอาผู้หญิงร่านมาทำเมียหรอ? จันวิภา เธอรู้มั้ยว่าทำไมฉันถึง ได้ทรมานเธออยู่ตลอดเวลา? ก็เพราะพ่อเธอมันทนไม่ได้! ตายไปแล้ว ดังนั้นฉันก็เลยส่งความแค้นทั้งหมดมาลงที่เธอ แทน! ”
“นาย..นายพูดอะไร? ! ” เมื่อได้ยินดังนั้น จันวิภาจึง เบิกตากว้างขึ้นมาทันที เธอมองสุมิตรอย่างตกตะลึง แล้วพูด อย่างตะกุกตะกัก
สุมิตรแสยะยิ้มขึ้นมาที่มุมปากอย่างเยาะเย้ย พูดไม่จา ความเกลียดชังและความบ้าคลั่งปืนย้อนกลับไปที่ใบหน้า ของบจันวิภา เธอผลักสุมิตรไปทางด้านหลังอย่างแรง แล้ว สะบัดสิ่งที่อยู่ในมือของเขาไปที่หน้าของสุมิตรอย่างแรง หัว เราะฮ่าๆแล้วพูดขึ้น “สุมิตร! คิดไม่ถึงเลยว่านายจะหลอกฉัน ตั้งแต่ต้นจนจบ! แต่งงาน? ที่ที พวกเราไม่ได้แต่งงานกันตั้งแต่ แรกอยู่แล้ว มีแต่หนังสือสัญญาที่ขายฉันไปเป็นทาสให้นาย! นายพูดอยู่หลายต่อหลายครั้งว่าพ่อของฉันยังมีชีวิตอยู่ แต่วัน นี้เขากลับไม่อยู่ และเสียชีวิตไปเมื่อเดินก่อนแล้ว! สุมิตร! นายจะอธิบายกับฉันอย่างไง? ! ”
สุมิตรแทบจะถูกจันวิภาผลักล้มลงไปกับพื้น บวกกับสิ่งที่ เธอสะบัดมา พฤติกรรมเช่นนี้เหมือนกับทำให้เขาได้รับความ อัปยศอย่างไรอย่างนั้น ทำให้ความโกรธในใจของเขาเผาไหม้ ขึ้นมา
สุมิตรยิ้มเยาะอย่างไม่พอใจ แล้วตะคอกออกมา “ฉัน หลอกเธอ? ไม่ นั่นก็เป็นเพราะว่าเธอโง่ เธอคิดว่าฉันสุมิตรคนนี้ จะเอาผู้หญิงร่านมาทำเมียหรอ? จันวิภา เธอรู้มั้ยว่าทำไมฉันถึง ได้ทรมานเธออยู่ตลอดเวลา? ก็เพราะพ่อเธอมันทนไม่ได้! ตายไปแล้ว ดังนั้นฉันก็เลยส่งความแค้นทั้งหมดมาลงที่เธอ แทน! ”
“นาย..นายพูดอะไร? ! ” เมื่อได้ยินดังนั้น จันวิภาจึง เบิกตากว้างขึ้นมาทันที เธอมองสุมิตรอย่างตกตะลึง แล้วพูด อย่างตะกุกตะกัก
สุมิตรแสยะยิ้มขึ้นมาที่มุมปากอย่างเยาะเย้ย พูดไม่จา ทันใดนั้นรูม่านตาของจันวิภาก็กว้างขึ้นมาทันที รู้สึกได้ว่า เหตุและผลได้ถูกความโกรธแค้นครอบงำอีกครั้ง เธอหยิบ คีย์บอร์ดที่อยู่บนโต๊ะข้างๆขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แล้วตีไปทางสุ มิตร
ดวงตาของจันวิภาแดงก่ำ ในปากตะโกนกรีตร้องออกมา “สุมิตร! ฆ่าแก…ฉันจะฆ่าแก! ”
ครั้งแรกสุมิตรก็ถูกจันวิภาผลักจนเกือบล้มอย่างน่า ประหลาดใจ ครั้งที่สองเขาจึงไม่แปลกใจมากที่ถูกจันวิภาดีอีก
เขายื่นมือออกมาขวางแป้นพิมพ์ที่จันวิภาตีเข้ามา สุมิตร ใช้แรงที่ข้อมือ แย่งแป้นพิมพ์มาจากมือเธอ จากนั้นจึงหมุน กลับ แล้วสะบัดไปข้างหลังจันวิภา
แต่ทว่าจันวิภากลับใช้แรงดีมากเกินไปเนื่องจากการดึง อย่างฉับพลันสุมิตร ร่างกายจึงถอยไปข้างหลังเพราะแรงเฉื่อย
เสียง “ตู้ม” จันวิภาล้มลงกับพื้น แผ่นหลังกระแทกเข้ากับ โต๊ะ ทันใดนั้นเองก็ได้มีอาการเจ็บปวดแผ่ซ่านออกมา แต่แขน ยิ่งมากกว่าเพราะดันไปถูกับเศษหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่แตก ละเอียดอยู่บนพื้น ไถลจนมือได้รับบาดเจ็บ เลือดไหลรินออกมา
จันวิภาเจ็บเสียจนน้ำตาไหลออกมา คราวนี้ เธอไม่มีพลัง พอที่จะลุกขึ้นยืนอีกแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าพ่อของเธอจะถูกสุมิตร ทำร้ายจนตาย เธอรู้สึกราวกับฟ้าจะถล่มทลายลงมา
เพียงไม่นาน จันวิภาก็เป็นดั่งเด็กน้อยที่ถูกกลั่นแกล้ง รังแก แล้วปล่อยเสียงร้องไห้โฮออกมา ทันใดนั้นรูม่านตาของจันวิภาก็กว้างขึ้นมาทันที รู้สึกได้ว่า เหตุและผลได้ถูกความโกรธแค้นครอบงำอีกครั้ง เธอหยิบ คีย์บอร์ดที่อยู่บนโต๊ะข้างๆขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แล้วตีไปทางสุ มิตร
ดวงตาของจันวิภาแดงก่ำ ในปากตะโกนกรีตร้องออกมา “สุมิตร! ฆ่าแก…ฉันจะฆ่าแก! ”
ครั้งแรกสุมิตรก็ถูกจันวิภาผลักจนเกือบล้มอย่างน่า ประหลาดใจ ครั้งที่สองเขาจึงไม่แปลกใจมากที่ถูกจันวิภาดีอีก
เขายื่นมือออกมาขวางแป้นพิมพ์ที่จันวิภาตีเข้ามา สุมิตร ใช้แรงที่ข้อมือ แย่งแป้นพิมพ์มาจากมือเธอ จากนั้นจึงหมุน กลับ แล้วสะบัดไปข้างหลังจันวิภา
แต่ทว่าจันวิภากลับใช้แรงดีมากเกินไปเนื่องจากการดึง อย่างฉับพลันสุมิตร ร่างกายจึงถอยไปข้างหลังเพราะแรงเฉื่อย
เสียง “ตู้ม” จันวิภาล้มลงกับพื้น แผ่นหลังกระแทกเข้ากับ โต๊ะ ทันใดนั้นเองก็ได้มีอาการเจ็บปวดแผ่ซ่านออกมา แต่แขน ยิ่งมากกว่าเพราะดันไปถูกับเศษหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่แตก ละเอียดอยู่บนพื้น ไถลจนมือได้รับบาดเจ็บ เลือดไหลรินออกมา
จันวิภาเจ็บเสียจนน้ำตาไหลออกมา คราวนี้ เธอไม่มีพลัง พอที่จะลุกขึ้นยืนอีกแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าพ่อของเธอจะถูกสุมิตร ทำร้ายจนตาย เธอรู้สึกราวกับฟ้าจะถล่มทลายลงมา
เพียงไม่นาน จันวิภาก็เป็นดั่งเด็กน้อยที่ถูกกลั่นแกล้ง รังแก แล้วปล่อยเสียงร้องไห้โฮออกมา เธอร้องให้จนแทบอยากจะตาย นราวิชญ์ พ่อ ทั้งสองคนนี้ ต่างก็ถูกสุมิตรฆ่าตาย และเธอ! ก็ไม่มีพลังพอที่จะแก้แค้น!
ในตอนนี้ จันวิภาไม่อาจที่จะอธิบายถึงความเกลียดชังที่มี ต่อสุมิตรได้ เธออยากจะให้เขาตายทั้งเป็น และจ่ายมันอย่าง หนักหน่วงสำหรับสิ่งนี้!
เห็นได้ชัดว่าจันวิภาได้รับการโจมตีอย่างใหญ่หลวง ภายในใจของสุมิตรสะเทือนใจได้อยู่ช่วงเวลาหนึ่ง แต่ขณะ เดียวกันเหตุและผลก็ถูกครอบงำเอาไว้อีกครั้ง นี่เธอยังถือว่า เบาอยู่ ตอนฉันยังเด็กฉันทุกทรมานมากกว่าเธอในตอนนี้เป็น ร้อยเท่า! เป็นพันเท่า!
ในตอนนี้สุมิตรหัวเราะเยาะออกมาอย่างอดไม่ได้ “ในเมื่อ เธอรู้แล้ว งั้นฉันก็จะบอกเธอตรงๆ! จันวิภา มันเป็นเพราะ ตัณหาอันเหลือทนของแม่เธอ ใช้อำนาจบีบบังคับการแต่งงาน ของพ่อแม่ฉัน ทำให้แม่ของฉันตาย ดังนั้น ฉันจะไม่ปล่อย ครอบครัวเธอไปแน่ แม่เธอตายไปแล้ว พ่อเธอก็มาแทน พ่อเธอ ตายไปแล้ว เธอก็มาแทน! ชั่วชีวิตนี้อย่าหวังว่าเธอจะหนีไป จากฉันได้เลย ฉันจะค่อยๆทรมานเธอไปซ้าๆจนกว่าจะตาย!
“สุมิตร! แกมันโหดร้ายเหมือนกับเดรัจฉานไม่มีผิด! จิต วิปริต! แกมันไม่มีความเป็นคน! แกจะไม่ตายดีแน่! ! ! ” ใบหน้าของจันวิภาเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา เธอเงยหน้าขึ้นมอง สุมิตรแล้วตะคอกออกมา
“ที่ ฉันเป็นคนอย่างไง ก็ไม่ต้องให้เธอมาวิจารณ์หรอก เธอร้องให้จนแทบอยากจะตาย นราวิชญ์ พ่อ ทั้งสองคนนี้ ต่างก็ถูกสุมิตรฆ่าตาย และเธอ! ก็ไม่มีพลังพอที่จะแก้แค้น!
ในตอนนี้ จันวิภาไม่อาจที่จะอธิบายถึงความเกลียดชังที่มี ต่อสุมิตรได้ เธออยากจะให้เขาตายทั้งเป็น และจ่ายมันอย่าง หนักหน่วงสำหรับสิ่งนี้!
เห็นได้ชัดว่าจันวิภาได้รับการโจมตีอย่างใหญ่หลวง ภายในใจของสุมิตรสะเทือนใจได้อยู่ช่วงเวลาหนึ่ง แต่ขณะ เดียวกันเหตุและผลก็ถูกครอบงำเอาไว้อีกครั้ง นี่เธอยังถือว่า เบาอยู่ ตอนฉันยังเด็กฉันทุกทรมานมากกว่าเธอในตอนนี้เป็น ร้อยเท่า! เป็นพันเท่า!
ในตอนนี้สุมิตรหัวเราะเยาะออกมาอย่างอดไม่ได้ “ในเมื่อ เธอรู้แล้ว งั้นฉันก็จะบอกเธอตรงๆ! จันวิภา มันเป็นเพราะ ตัณหาอันเหลือทนของแม่เธอ ใช้อำนาจบีบบังคับการแต่งงาน ของพ่อแม่ฉัน ทำให้แม่ของฉันตาย ดังนั้น ฉันจะไม่ปล่อย ครอบครัวเธอไปแน่ แม่เธอตายไปแล้ว พ่อเธอก็มาแทน พ่อเธอ ตายไปแล้ว เธอก็มาแทน! ชั่วชีวิตนี้อย่าหวังว่าเธอจะหนีไป จากฉันได้เลย ฉันจะค่อยๆทรมานเธอไปซ้าๆจนกว่าจะตาย!
“สุมิตร! แกมันโหดร้ายเหมือนกับเดรัจฉานไม่มีผิด! จิต วิปริต! แกมันไม่มีความเป็นคน! แกจะไม่ตายดีแน่! ! ! ” ใบหน้าของจันวิภาเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา เธอเงยหน้าขึ้นมอง สุมิตรแล้วตะคอกออกมา
“ที่ ฉันเป็นคนอย่างไง ก็ไม่ต้องให้เธอมาวิจารณ์หรอก เธอไม่มีคุณสมบัติที่จะมาวิจารณ์ฉัน” สุมิตรยิ้มเยาะเย้ยอย่าง ไม่พอใจ เขาเรียกสาวใช่เข้ามา “ช่วยฉันลากนางสารเลวนี่ออก ไปจากห้องที! แล้วจับมันขังเอาไว้ อย่าให้มันออกจากห้องได้ อีกแม้แต่ครึ่งก้าว! ”
“ค่ะ! ”
สาวใช้วางมาดเดินเข้ามาหาจันวิภาอย่างพร้อมเพรียง เกือบที่จะลากเธอออกไป และเศษหน้าจอแตกละเอียดที่กองอยู่ บนพื้นอย่างเละเทะ ตอนที่พวกเข่าลากจันวิภาอยู่นั้น ขาของจัน วิภาก็ได้ไถลจนได้รับบาดเจ็บอยู่ไม่น้อย
คราวนี้ ทั้งมือและเท้าต่างก็มีเลือดไหลออกมาไม่หยุด แต่ ทว่าเธอไม่รู้สึกเจ็บปวด เพราะไม่มีความเจ็บปวดใจมากไปกว่า ใจที่เจ็บปวด
หลังจากที่จันวิภาถูกสาวใช้ลากออกไปแล้ว สุมิตรก็ได้นั่ง บนเก้าอี้ในห้องสมุด ดวงตาที่เยือกเย็นจ้องมองกระดาษสอง แผ่นนั้นที่อยู่บนพื้น หัวใจรู้สึกชินชา
ในความเป็นจริงแล้วหนังสือแจ้งการเสียชีวิตของพ่อจัน วิภา เขาเองก็พึ่งจะได้รับมันเมื่อวานซืนนี้เอง ถอนหายใจออก มาเล็กน้อย สุมิตรหลับตาทั้งสองลงด้วยความเหนื่อยล้า
ไม่สนอะไรแล้ว เรื่องที่ฆ่านราวิชญ์ก็ทำไปแล้ว ครั้งไม่ สนใจว่าจันวิภาจะเข้าใจเขาผิดอีกครั้งหรอก และเช่นนี้มันก็มี ประโยชน์มากกว่าที่เขาจะได้ทรมานจันวิภา เขาอยากจะทำให้ เธอทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส และจะทรมานอย่างเต็มที่ เธอไม่มีคุณสมบัติที่จะมาวิจารณ์ฉัน” สุมิตรยิ้มเยาะเย้ยอย่าง ไม่พอใจ เขาเรียกสาวใช่เข้ามา “ช่วยฉันลากนางสารเลวนี่ออก ไปจากห้องที! แล้วจับมันขังเอาไว้ อย่าให้มันออกจากห้องได้ อีกแม้แต่ครึ่งก้าว! ”
“ค่ะ! ”
สาวใช้วางมาดเดินเข้ามาหาจันวิภาอย่างพร้อมเพรียง เกือบที่จะลากเธอออกไป และเศษหน้าจอแตกละเอียดที่กองอยู่ บนพื้นอย่างเละเทะ ตอนที่พวกเข่าลากจันวิภาอยู่นั้น ขาของจัน วิภาก็ได้ไถลจนได้รับบาดเจ็บอยู่ไม่น้อย
คราวนี้ ทั้งมือและเท้าต่างก็มีเลือดไหลออกมาไม่หยุด แต่ ทว่าเธอไม่รู้สึกเจ็บปวด เพราะไม่มีความเจ็บปวดใจมากไปกว่า ใจที่เจ็บปวด
หลังจากที่จันวิภาถูกสาวใช้ลากออกไปแล้ว สุมิตรก็ได้นั่ง บนเก้าอี้ในห้องสมุด ดวงตาที่เยือกเย็นจ้องมองกระดาษสอง แผ่นนั้นที่อยู่บนพื้น หัวใจรู้สึกชินชา
ในความเป็นจริงแล้วหนังสือแจ้งการเสียชีวิตของพ่อจัน วิภา เขาเองก็พึ่งจะได้รับมันเมื่อวานซืนนี้เอง ถอนหายใจออก มาเล็กน้อย สุมิตรหลับตาทั้งสองลงด้วยความเหนื่อยล้า
ไม่สนอะไรแล้ว เรื่องที่ฆ่านราวิชญ์ก็ทำไปแล้ว ครั้งไม่ สนใจว่าจันวิภาจะเข้าใจเขาผิดอีกครั้งหรอก และเช่นนี้มันก็มี ประโยชน์มากกว่าที่เขาจะได้ทรมานจันวิภา เขาอยากจะทำให้ เธอทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส และจะทรมานอย่างเต็มที่ ความตายของแม่เขา เขาต้องการให้ครอบครัวของเธอ
ชดใช้ความขมขึ้น!
หลังจากจันวิภาถูกลากกลับไปที่ห้อง สาวใช้ก็พันแผลให้ เธออย่างเร่งรีบ จากนั้นจึงขังเธอไว้ในห้อง เมื่อถึงเวลาทานข้าว จึงจะมีคนเข้าไปส่งอาหารให้เธอกิน
ภายในห้องมืดเป็นอย่างมาก ไม่ได้เปิดไฟ จันวิภารู้สึก เหน็บหนาว หนาวเสียจนตัวสั่น เธอขดตัวเป็นวงกลม ไม่ว่า ผ้าห่มของเธอจะหนาแค่ไหน ก็ไม่สามารถห่มหัวใจที่เย็นชา ของเธอให้มีอุณหภูมิขึ้นมาได้
ในค่ำคืนที่มืดมิด จันวิภาค่อยๆหลับลงไป ในความฝัน เธอฝันร้าย ฝันเห็นสุมิตรยืนอยู่ต่อหน้าเธอ ฆ่าพ่อของเธอกับ มือ ฆ่านราวิชญ์ และฆ่าคนดีอีกมากมายก่ายกอง.
จันวิภาหวาดกลัวถึงขนาดคุกเข่าร้องขอความเมตตาไม่ หยุดหย่อน แต่ไม่ว่าเธอจะร้องหรือขัดขวางอย่างไร แม้ว่าหน้า ปากของเธอจะโขกจนเลือดไหลออกมา แต่สุมิตรก็ยังไม่หยุด มือ
แต่กลับกันเขายิ้มขึ้นมาอย่างกระหายเลือด จ้องมองเธอ อย่างทะนงตน แล้วพูดจาอย่างเยาะเย้ยถากถาง “ไม่มี ประโยชน์..แม่เธอตายไปแล้ว..พ่อเธอก็มารับแทน พ่อ ของเธอตายไปแล้ว..นราวิชญ์ก็มารับแทน นราวิชญ์ตายไป แล้ว..จันวิภา เหลือเพียงแต่เธอเท่านั้น..” ความตายของแม่เขา เขาต้องการให้ครอบครัวของเธอ
ชดใช้ความขมขึ้น!
หลังจากจันวิภาถูกลากกลับไปที่ห้อง สาวใช้ก็พันแผลให้ เธออย่างเร่งรีบ จากนั้นจึงขังเธอไว้ในห้อง เมื่อถึงเวลาทานข้าว จึงจะมีคนเข้าไปส่งอาหารให้เธอกิน
ภายในห้องมืดเป็นอย่างมาก ไม่ได้เปิดไฟ จันวิภารู้สึก เหน็บหนาว หนาวเสียจนตัวสั่น เธอขดตัวเป็นวงกลม ไม่ว่า ผ้าห่มของเธอจะหนาแค่ไหน ก็ไม่สามารถห่มหัวใจที่เย็นชา ของเธอให้มีอุณหภูมิขึ้นมาได้
ในค่ำคืนที่มืดมิด จันวิภาค่อยๆหลับลงไป ในความฝัน เธอฝันร้าย ฝันเห็นสุมิตรยืนอยู่ต่อหน้าเธอ ฆ่าพ่อของเธอกับ มือ ฆ่านราวิชญ์ และฆ่าคนดีอีกมากมายก่ายกอง.
จันวิภาหวาดกลัวถึงขนาดคุกเข่าร้องขอความเมตตาไม่ หยุดหย่อน แต่ไม่ว่าเธอจะร้องหรือขัดขวางอย่างไร แม้ว่าหน้า ปากของเธอจะโขกจนเลือดไหลออกมา แต่สุมิตรก็ยังไม่หยุด มือ
แต่กลับกันเขายิ้มขึ้นมาอย่างกระหายเลือด จ้องมองเธอ อย่างทะนงตน แล้วพูดจาอย่างเยาะเย้ยถากถาง “ไม่มี ประโยชน์..แม่เธอตายไปแล้ว..พ่อเธอก็มารับแทน พ่อ ของเธอตายไปแล้ว..นราวิชญ์ก็มารับแทน นราวิชญ์ตายไป แล้ว..จันวิภา เหลือเพียงแต่เธอเท่านั้น..” สุมิตร คาดไม่ถึงเลยว่าคิดจะฆ่าเธอด้วย!
จ้องมองสุมิตรที่ถือมีตที่อาบชุ่มไปด้วยเลือดค่อยๆ ใกล้ เข้ามาหาเธอ จันวิภาส่ายหัวแล้วถอยหลังไปไม่หยุด ถอยหลัง ไปๆ ไม่รู้ว่าตอนไหนที่ถอยหลังมาอยู่ข้างหน้าผา
จันวิภาพลาด หล่นลงมาจากหน้าผาที่มองไม่เห็นกันเหว
และที่ด้านบน
“ไม่–” สุมิตร คาดไม่ถึงเลยว่าคิดจะฆ่าเธอด้วย!
จ้องมองสุมิตรที่ถือมีตที่อาบชุ่มไปด้วยเลือดค่อยๆ ใกล้ เข้ามาหาเธอ จันวิภาส่ายหัวแล้วถอยหลังไปไม่หยุด ถอยหลัง ไปๆ ไม่รู้ว่าตอนไหนที่ถอยหลังมาอยู่ข้างหน้าผา
จันวิภาพลาด หล่นลงมาจากหน้าผาที่มองไม่เห็นกันเหว
และที่ด้านบน
“ไม่–“
