ตอนที่ 163 ทางที่ดีที่สุดเธออยู่เงียบๆ
แต่ยิ่งจันวิภาคน สุมิตร ก็ยิ่งโมโห ยิ่งใช้แรงทับเธอ ลงไม้
ลงมือแรงมาก!
ทันใดนั้นรู้สึกมีความจะสิ้นหายใจมาทีเดียว จนวิภา หายใจยาก ก็ค่อยๆหยุดดิ้น พูดว่า “ สุมิตร .. นาย …..…..
นายอยากทำไรกันแน่……………..ปล่อยฉัน
เห็นในวิภาเชื่อฟังแล้ว ไม่ดิ้นแล้ว หัวเราะอย่างเย็นชา
* เลขาของผมอย่าบ้าผู้ชายมาก ต้องใกควบคุมบ้างอย่าออก
ไปอยมั่ว ขายหน้าผม
ผู้ชายบ้าน! เธอบ้าผู้ชายที่ไหน
จนวิภาโกรธ แต่ตอนนี้เธอหายใจยากจนทรามาน เริ่ม มอีกครั้ง มือทั้งมือไหล่เขา อยากให้เขาปล่อยเธอ
เห็นสีหน้าในวิภาเริ่มซีด แล้วซ้ำๆ สุมิตรก็เย็นชาเหมือน
เดิม ใบหน้าเย็นชา สายตาก็เย็นชา
จนนวิภาเกือบจะเป็นลมไป สุมิครเพิ่งจะเอามือปล่อย ช้าๆ สั่งด้วยเสียงเย็นซาว่า ” ครั้งนี้ผมแค่เตือนคุณ หากครั้ง
หน้าคุณยังทำแบบนี้ ผมไม่ปล่อยไปง่ายๆเหมือนวันนี้แน่! ..ยิ้มๆ!” จันวิภาหายใจได้แล้ว รีบหันตัวไป แล้วไอ อย่างแรง พยายามหายใจ เธอเกือบจะสลบไป!
ไอ้บ้า! ยัวเหมือนกับ6ปีแล้วไม่เปลี่ยน ชอบสงสัยเธอมีไร
กับผู้ชายคนอื่น ใครตเอาแต่ใจ ไม่มีเหตุผล โหดเหี้ยมอีก!!! สุมิตร ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ!!!
ถ้าไม่ใช่เพราะลูกชาย เธอไม่อยากอยู่ข้างๆไอ้บ้าน
รอจนหายใจเริ่มดีขึ้น จนวิภาต่างที่หนูเย็นชา เธอมองไป มิตรอย่งเย็นชา ประชดว่า “คุณประธานสุมิตรมีสิทธิ์อะไรมา ยุ่งกับเรื่องฉัน ฉันจะอยหรือไม่ออยผู้ชาย ฉันทำเรื่องสกปรก หรือไม่ทำ เกี่ยวไรกับนาย? นายมีสิทธิ์ไรมายัง?!
เธอไม่จันวิภาคนเดิม ซึ่งไม่ใช่คุณผู้หญิงของสุมิตรนั้นอีก ต่อไป! เขามีสิทธิ์อะไรที่จะมาทำแบบนี้? “เธอพูดอะไร?” พอฟังเสร็จ สุมิตรมองไปที่จันวิภาอย่าง
โมโห ความโกรธบนตัวเขาไม่ได้จางหายไป แล้วยิ่งโดนเธอ
พูดเยาะเย้ยแบบนี้อีกก็ยิ่งโกรธมาก
“ฉันบอก…… จนวิภาสูบหายใจเข้าลึกๆ ในตาเลือดเย็น มาก วินาทีต่อมา เธอยิ้ม แล้วองไปที่สุมิตร ท่าทายเต็มที่ : “ฉัน เป็นแค่เลขาคุณ ไม่ใช่ที่รักคุณไม่ใช่สัตว์คุณ เรื่องส่วนตัวฉัน คุณประธานไม่จำเป็นต้องมายัง ฉันจะอยู่กับใคร นอนกับใคร ก็ไม่ต้องการให้คุณมายัง ได้ยินไหม?”
สุมิตรโกรธมาก ในตาเหมือนกับจะมีไฟนั้นออกมา ผู้หญิง คนนี้กล้าเยาะเย้ยเขา! ดูเหมือนว่าถ้าไม่สั่งสอนเลขาใหม่คนนี้ ดีๆ เธอคงไม่รู้ที่สูงที่สะแล้ว
ตอนนั้นสุมิตรเร็วเหมือนฟ้าผ่า ตั้งแขนอีกข้างของจันวิภา ไว้ ทับเธออีกครั้งตามที่เคยทับมา โดยไม่สนว่าอยู่ในรถ ตรง
หน้ามีคนขับรถคนหนึ่ง
สุมิตรล็อกมือจนวิภาไว้ ทับเธอไว้ไม่ให้เธอดิ้น แล้วก็ร้อม
ปากเธอไว้ เสร็จก็จูบลงไป
เหมือนกับเป็นการจูบที่โหดร้ายมากสำหรับจันวิภาแล้ว มาอย่างโหดเหี้ยมไม่มีเหตุผลร้าย เอาแต่ใจ ลำปามเต็มสิบ
“เห้ย………. ไม่…….. จนวิภาปฏิเสธไม่เอา แต่ก็ดันเขา
ออกไม่ไหว
แปปเดียว ปากของฉันวิภาก็โดนสุมิตรกัดจนแดงไป
สุมิตรแค่อยากทําโทษเธอโดยการจูบเธอ ให้เธอกลัว คิดไม่ถึงเลยพอจูบไป เขาดันมีอารมณ์กับเธอทนไม่ไหว ร่างกายบอกเขาว่าอยากมากกว่านั้น………
รู้สึกถึงมือที่ร้อนนั้น จันวิภาถึงเพิ่งรู้ ไม่ เธอจะทำแบบนี้ไม่ ……ปีผ่านไป เธอจะถูกสุมิตรทำแบบนี้ไม่ได้ และอีกอย่าง เธอก็ไม่อยาก!
ตอนนั้นเธอดิ้นมาก แต่ในวิภา ยิ่งธอแบบนี้ ยิ่งทำให้สุ
มิตรอยากครอบครองมากขึ้น……… สุมิตรถอดหายใจ เพราะว่ามีอารมณ์เสียงเลยแบบ : “อย่าดิ้น?!”
ไม่ตื่นก็บ้านดี! ฉันจะไม่โดนนายท่าแบบนั้น
จนวิภาไม่รู้เลยว่าสุมิตรทรมานแค่ไหน เธอก็ขึ้นอยู่อย พอถูกไปดูมา เธอก็สึกผิดปกติ……..
เธอก็ใช่ผู้หญิงที่ไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้มาก่อน ตอนนั้น
ร่างกายแข็งไปหมด ไม่กล้าขยับ
ตอนนี้สุมิตรทนไม่ไหวแล้ว เขากิดฟันสู้ไว้แล้ว ก็ก้มลงไป
จูบจันวิภาอีกครั้ง
จนวิภากัดริมฝีปากไว้แน่นมาก ไม่ให้ตัวเองมีเสียงอะไร
ออกไป……
ไอ่สุมิตรนี้ ตอนนี้อยู่ในรถนะ
จันวิภาทั้งโกรธทั้งเขิน เธออยากจะต่อสู้ แต่ถ้าต่อก็จะยิ่ง ทำให้สุมิตรโกรธ ในสถานการณ์ เธอเลือกกัดลิ้นเขา
สุมิตรทำไรไม่ถูก แปปเดียวกลิ่นเลือดก็ได้ลอยเต็มใน ปากทั้งสอง เขารู้สึกเจ็บ เลยปล่อยจันวิภา
นั่งตรงจัดเสื้อตัวเอง จนวิภาต้องอย่างโกรธ
หลังจากเรื่องนั้น ผ่านไป บรรยากาศไม่กัดกัน แต่กลุ่ม ไหม้มาเต็ม แปลกๆ มีความรู้สึกแปลๆ…….
เวลาต่อมา สุมิตรไม่ได้ทำอะไรกับจันวิภา แต่เขารู้ตัว ถ้า ไม่ใช่ว่าขับรถอยู่ เขาจะกินผู้หญิงคนนี้เลย!
รถกลับถึงบริษัท แต่ตอนนี้ได้เวลาเลิกงายแล้ว จันวิภาลง จากรถแล้วเดินออกไปโดยตรง กลับไปห้องพักตัวเอง
สุมิตรมองดูเงาที่ค่อยๆตางหายไป คิดย้อน………
พอกลับไปถึงห้องพักที่จองไว้ ลิฟต์เปิดมา จนวิภาก้มหน้า หากุญแจ ทีนใดที่เงยหน้า เธอพบเห็นธนภาคที่ยืนอยู่ตรงหน้า
ห้องเช้าเธอ
พอเห็น จนวิภาตกใจหมด เธอยืนอึ้งอยู่ที่เดิม ไม่รู้จำยังไง
เขาอยู่ที่นี้ได้ไง? !
เหมือนกับรอนานแล้ว ธนภาคเห็นเธอ พูด : * Hi จันวิภา
6ปีแล้ว ไม่ได้เจอกันนานเลย…….
นวิภา “……”
เขา……..เขาจําฉันได้
คำพูดของธนภาค ทำให้ในวิภาเหมือนกับโดนฟ้าผ่า ไม่ กล้าที่จะขยับ เขารู้สถานะความจริงของเธอ?
….เขารู้ได้ยังไง?! เขา……เข
