พิชิตใจนายปีศาจ – ตอนที่ 168

ตอนที่168 ถูกล้อเล่น โดยเขา

พูดจบ สุมิตรมองผ่านในวิภาหนึ่งรอบ

ดวงตาของสุมิตรที่มองจันวิภาแบบทนไม่ไหวจนเขาสั่น

คำพูดของเขานี้หมายความกำลังล้อเล่น โดยเขาใช่ไหม!

หน้าไม่อายจริงๆ

ด้านนอกสัมผัสคนเขา

! มีคู่หมั้นอยู่แล้วแท้ๆ

ยังอยากจะอยู่

ใจเย็นลงสักพัก ดูถูกเหยียดหยาม “เรื่องของฉันไม่

ต้องให้ท่านประธานมาคิดมาก ฉันชอบตัวของตัวเองแบบนี้

ไม่ต้องแต่งตัวขนาดนั่นก็ได้

อ๋อ? สมัยนี้ยังมีผู้หญิงไม่อยากสวยด้วย? สุมิตรหัวเราะ

เขาไม่เชื่อค่าพูดของฉันวิภา

ผัดกาด ต่างคนต่างมีความชอบ เรื่องแบบนี้ประธานคง ไม่ค่อยเข้าใจมั้ง จันวิภาพูดประชด

ได้ยินว่าเสียงหัวเราะของจันวิภานั่น สุมิตรไม่สนใจ เขา ยักคิ้วตัวเองเล็กน้อย เสียงหัวเราะ “นารา ทุกครั้งคุณกับ ฉันต่อต้าน ยังแต่งหน้าได้ขี้เหน่ขนาดนี้ นั่นไม่ใช่สิ่งที่จะ คุณสำเร็จกับการดึงดูดฉัน

ดึงดูดฉันหรอ? วันนี้ฉันจะพูดให้เธอฟัง คุณเป็นเกียรติมาก
จนวิภายิ้มแห้งๆ เป็นในแบบด้านนั้น

คนๆนี้มีโรคหรอ

ยังกล้าคิดให้ตัวไป

ไม่เอาไม่พูด จะนวิภานี้รู้ว่าต้นฉบับของสุมิตรมีความรัก

ตนเองที่ซับซ้อน เขาถูกครอบงำด้วยผู้หญิงมากมาย จิตใต้สำนึกของเขาคิดว่าผู้หญิงทุกคนที่ใกล้ชิดกับเขามีความ คิดบางอย่างเกี่ยวกับเขา

ในขณะเดียวกันที่จันวิภาแอบตัดสินใจจิตใต้สำนึก มิตรต้องอุบัติเหตุทางรถยนต์ สมองก็ถูกกระแทกจนโง่

ไม่ได้ตอบคำถามของเขา จันวิภาดึงเก้าอี้ละนั่งลงต่อ พู ด้วยความรู้สึกที่เย็นชา ฉันตั้งใจที่จะพูดให้คุณ ฉันคือแม่คน นึ่งที่มีลูก ฉันแน่ใจว่ามันจะไม่น่าสนใจสำหรับประธานใหญ่ อย่างคุณ ไม่ว่าคุณจะคิดยังไง นั่นก็เรื่องของคุณ ตอนนี้ฉัน จะทำงานแล้ว ถ้าหากไม่มีเรื่องไรแล้ว ก็ขอให้ประธานเชิญ กลับเถอะ

สุมิตรยิ้มอย่างแห้ง พฤติกรรมของจันวิภาได้กระตุ้น

ความปรารถนาที่แข็งแกร่งของเขาที่จะเป็นเจ้าของและควบคุม หรือไหมก่อนทาเขาจะหันหลังไปก่อน เขาก้มลงอย่างรวดเร็ว ในการเคลื่อนไหว มือใหญ่จับคางของเธออีกครั้ง ก้าวไป ข้างหน้าและจูบเธอ

หลังจากจบ สุมิตร รําลึกถึงความหวานของจันวิภา อย่างน่าพอใจในขณะที่ปล่อยมือ เธอเขาพูดด้วยความเย่อหญิง: “ฉันไม่สนใจสิ่งที่คุณคิด ฉันจําได้ว่าคุณต้องเป็นเลขา

ของฉันหนึ่งวัน ก็ยังคงเป็นคนของฉัอยู่วันหนึ่ง ฉันไม่อนุญาต

ให้คุณคุยกับฉันในท่าที่เป็นชา

พูดจบ

หน้าของวันวิภาก็ไม่มองสักครั้ง หันไปรอบๆ

แล้วเข้าไปที่ห้องทำงาน

จันวิภากรีดร้องที่ด้านหลังของสุมิตร , นี่คืออะไร แต่บอก ว่ามันจะเป็นอันธพาล? ทำไมเธอถึงไม่รู้ว่าสุมิตรเดิมนั้นช่างไร้

เดียงสาเ

อยากจะบ้าตายๆจริงๆ

จันวิภาเช็ดสถานที่ที่เพิ่งถูกจูบโดยสุมิตร และคิดว่ามัน

ชั่วร้าย

อย่างไรก็ตามผลที่ตามมาจากการยั่วโมโหของจันวิภา

ก็คือกาแฟของสุมิตรนั้นไม่มีหมดแล้ว

ธนภาคมาหาสุมิตรเพื่อที่จะคุยเรื่องอะไรหน่อย ตอนที่

เดินผ่านหน้าเลข การนั่นดูสีหน้าท่าที่จะไม่ดี ก็เลยเข้ามาถาม เขาว่า “จันวิภา เกิดอะไรขึ้น? ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ค่อยมี

ความสุขสักเท่สไหร่

จะนวิภามองไปที่ธนภาค และใบหน้าของเขาค่อนข้าง

ผ่อนคลาย เธอไม่ต้องการพูดถึงคนนอกใจอย่างสุมิตร เธอ ทำได้แค่สะบัดหัวแล้วพูดว่า “ฉันสบายดีฉันเกือบจะถูกสุนัขกัดเมื่อฉันออกไปเช้านี้

อะไรนะ? “ไม่คิดเลยว่าตั้งแต่ธนภาคได้ยินแล้วตอบกลับ เสียงดังมาก เขาขมวดคิ้วและถามว่า “กฎหมายและความ สงบเรียบร้อยอยู่ข้างคุณแล้วเหรอ? จะเปลี่ยนที่สักหน่อยไหม?

จันวิภาเดิมทีแค่พูดเรื่องที่เธอเกือบจะถูกกัด โดยสุนัขสิ่ง ที่ถูกกัดแค่เกือบจะดนกัด เรื่องก็คือถูกหมาสุมิตรกัด

เมื่อเห็นความวิตกกังวลของธนภาค จันวิภายักไหล่อย่าง เฉยเมยและพูดว่า “ไม่เป็นไรมันเป็นสุนัขตัวผู้ อยากจะกัดคน ไปเรื่อย ไม่เป็นไร เออว่าแล้ว คุณมาได้ยังไง

คำพูดของจันวิภาประสบความสำเร็จในการถ่ายทอด ความสนใจของธนภาค เขารู้ว่า “เอ็ม” วันนี้ฉันมาคุยเรื่อง งานกับสุมิตรนิดหน่อย

ได้ยิน จันวิภาพยักหน้า เขานั่งนึกได้เรื่องหนึ่ง มอธน ภาคอย่างจริงจัง ก็ปกติ “ธนภาค คุณอยู่บริษัทคุณไม่ต้อง เรียกฉันว่า ในวิภา ต้องเรียกฉันว่านารา แค่เห็นฉันแต่งตัว แบบนี้ คุณก็ต้องเรียกฉันว่านารา ไม่งั้นจะทำให้คนอื่นเข้าใจ ผิด

ก็ได้ๆ “ธนภาคพยักหน้าและพยักหน้าเขาเห็นว่า จัน วิภายังคงแต่งตัวเหมือนหญิงชราและน่าเกลียดเหมือนวัย สามสิบของเธอ มันแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากผู้หญิงที่สวยงาม ในระดับเทพธิดาเมื่อวานนี้น่าเศร้าที่ฉันพูดอย่างช่วยไม่ได้ ทำไมคุณถึงแต่งตัวแบบนี้ทำไมคุณไม่แต่งตัวเหมือนเมื่อวานล่ะ? อย่างไรก็ตามเขาก็คงจำคุณไม่ได้

จันวิภามองไปที่ชุดของเขาเธอยิ้มมอง ด้วยท่าทางที่ธน ภาคไม่เข้าใจพูดว่า “ไม่ถ้า ฉันกลายเป็นรูปลักษณ์ดั้งเดิมไม่ เพียง แต่ บริษัท จะไม่ให้ฉันเข้าด้วยคาดว่าฉันจะจำฉันไม่ ได้ นอกจากนี้ถ้าเจริญศรี มาที่ บริษัท เพื่อมาหาสุมิตร ดู เลขานุการผู้หญิงที่สวยงามแบบนี้ เธอว่าเขาเห็นด้วยไหม เธอคงเอามีดออกจากกระเป๋าแล้วฆ่าฉันแล้วเธอต้องรู้ไว้เธอ เป็นที่น่าเกลียดของฉัน เลยแนะนำให้ฉันเป็นเลขานุการของ มิตร… ”

ถังเสี่ยวเค่อเปลี่ยนชุดของคำพูดที่ทำให้ธนภาคหัวเราะ เธอดูน่ารักแม้จะมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียด แต่ธนาคยังคง ชอบและเป็นที่น่าสนใจมาก

ในตอนนี้ฉันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะและพูดว่า “คุณพูดได้มี สาระ งั้นก็ตามที่คุณพูดแล้วกัน”

เมื่อเห็นธนภาคหัวเราะแบบนี้ จะนวิภาก็พูดเบา

แล้วเธอก็คิดว่าจะถามเรื่องของธนภาค ดูเขาอย่างจริงจังแล้ว ถามว่า: “ใช่ฉันถามคุณเมื่อวานนี้คืออะไร? คุณเคยถามสุมิตร ให้ต่อสู้กับลูกชายของฉันเหรอ? ”

อ่า ได้ยิน ธนภาคที่ยิ้มจากนั่นสีหน้าของเธอก็เปลี่ยน เขาค่อยมาบรรจบกับรอยยิ้มของเขาเองและเขาพูดอย่าง จริงจัง “ยังฉันกำลังคิดที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ในวันนี้ ไม่ต้องกังวลฉันสัญญากับคุณบางอย่างฉันจะช่วยคุณแน่นอน ***คุณจะรู้สึกสบายใจมาเป็นเลขานุการของเขาอย่างต่อไป

ถูก จันวิภาพยักหน้าด้วยความเสียใจ ตอนนี้นอกเหนือ

จากความเชื่อของเธอและพึ่งพาธนภาค เธอไม่สามารถหาคน

ที่สองที่สามารถช่วยเธอได้”

เห็นนวิภาดูสูญเสียใบหน้า ในภาคแค่อยากจะพูดบาง อย่างที่มีความสุขทำให้เธอหัวเราะแล้วเสียงเธอก็เบาลง ก็มา จากด้านข้างของธนภาค คุณมาที่นี่ได้ยังไง

สุมิตร ขมวดคิ้วและเดินออกจากออฟฟิศเขามา แลเว ถามว่าทำไมจะนวิภาไม่เอากาแฟมา และเขาก็เห็นเพื่อนของ

เขาคุยกับเลข การอย่างใกล้

พวกเขาพึ่งเคยเห็นไม่กี่ครั้ง ก็ดูเหมือนสนิทกันมาห ธนภาคหันกลับไปเห็นสุมิตร ยังทันที่จะพูด สุมิตรถาม ตอบกลับ มีข้อสงสัยบางอย่าง “คุณเคยรู้จักกันมาก่อนหรือ

ไม่”