ตอนที่185ฉันอยากซื้อแหวนเพชรให้ภรรยาใน
อนาคต “ไม่ได้ ! “สุมิตรยังไม่ทันพูดจบในวิภาก็พูดแทร
กคําพูดของเขาขึ้นมา”นายพักอยู่ที่นี่ไม่ได้ !
คิดถึงประสบการณ์อันเจ็บปวดเมื่อคืนนี้เธอรู้สึก ว่าเธอไม่สามารถอยู่ใต้หลังคาเดียวกันกับสัตว์ร้ ายตัวนี้ได้พอไม่มีเรื่องอะไรก็ทำให้มันเกิดเรื่อง ขึ้นจนได้
“ทําไม?”สุมิตรมองเธออย่างไม่เข้าใจ
“เพราะว่า…… น้ำเสียงของจันวิภาหยุดชะงักลงเ ธอไม่อาจพูดอย่างตรงไปตรงมาได้ว่ากลัวเขาจ ะกินเธอรวบรวมคำพูดจนวิภาใช้วิธีการพูดอีกวิธี หนึ่งที่อ่อนหวานมากกว่านี้อยู่เล็กน้อย เพราะว่ ……นไงชายหญิงอยู่กันตามลำพังแล้วนอนด้ วยกันคืนหนึ่งมันจะดูไม่ค่อยดีนะ กระจายออกไปมันจะแย่เอา” …นี่ถ้าข่าวมัน “ไม่ใช่ว่าเมื่อคืนเราก็นอนด้วยกันหรือมีอะไรไม่ ดี?”สุมิตรต่อคําของจันวิภาอย่างรวดเร็วหลังจา กพูดจบทันใดนั้นเองจู่ๆก็เหมือนกับเขาคิดอะไร ขึ้นมาได้แล้วก็เผยออกมาให้เห็นถึงรอยยิ้มที่ไม่ อาจคาดเดาได้พร้อมกับพูดขึ้น ที่แท้….เธอก็ก ลัวฉันจะทําอย่างนั้นกับเธอแบบเมื่อคืนนี้?”
เมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืนสีหน้าของจันวิภาคีแดงก่
ขึ้นมา !
เธอเกลียดชังก้มหน้าลงแล้วส่งเสียงอิ่มออกมา เบาๆ
แต่ความอัปยศนี้กินเวลาไปเพียงไม่กี่วินาทีจู่ๆจั นวิภาก็เงยหน้าขึ้นแล้วพูดอย่างจริงจัง แต่ถึงอ ย่างไรพวกเราสองคนก็มีความสัมพันธ์เป็นเจ้าน ายกับลูกน้องนายมีคู่หมั้นฉันเองก็มีลูกและเมื่อ คืนนี้มันเป็นอุบัติเหตุถ้าคืนนี้นายยังพักอยู่ที่นี่แ ละถูกคนอื่นรู้เข้าภาพลักษณ์นายจะดูไม่ดีชื่อเสี ยงฉันก็ป่นปี้เหมือนกัน….
เมื่อได้ยินดังนั้นสุมิตรจึงหัวเราะออกมาเบาๆเขา มองจันวิภาด้วยท่าทีที่ขี้เล่นหัวเราะแล้วพูด เธอ สบายใจได้ฉันไม่ทำเรื่องแบบเมื่อคืนนั่นอีกหรอ .……..แบบเรื่องที่เธอกังวลนะวางใจเถอะฉันรับร องเลยว่าจะไม่มีใครรู้และมันก็จะไม่ส่งผลกระท บต่อชื่อเสียงของเธอ”
คนผู้นี้ทำไมถึงฟังไม่เข้าใจนะ!
จันวิภารําคาญเข้าเสียแล้วเดินที่เธอคิดจะปฏิเส ธสุมิตรอย่างอ่อนโยนตอนนี้ดูเหมือนว่าจะต้องตั ดสินใจใช้ไม้แข็งเสียแล้ว
ปัดตะเกียบทิ้งไปแล้วพูดออกมาอย่างไม่พอใจ ฉันไม่ชอบที่นายมาอยู่ที่นี่ไม่ได้งั้นหรอ? ”
ในที่สุดเธอก็ชักสีหน้าแล้ว?
เมื่อเห็นนวิภากลับเข้าสู่การมีชีวิตชีวาเหมือนเ ช่นเคยภายในหัวใจของสุมิตรจึงมีความสุขอยู่ ล็กน้อยแต่ทว่าใบหน้ากลับแข็งทื่อและพูดออก ไปอย่างเคร่งขรึม แน่นอนว่าไม่ได้เจ้านายมาอ ยู่ที่บ้านเธอเพราะงานเธอยังไม่เต็มใจที่จะดูแลเ จ้านายอีกเคยมีลูกน้องทำอย่างเธอหรือเปล่าเนี่ ย?”
เจ้าสารเลวคนนี้ ! รู้จักหยิบเอาเรื่องฐานะมากด ทับเธอไว้ ! จันวิภาโกรธขึ้นมาเล็กน้อยเหวี่ยงสีหน้าใสสมิต ร”ในเมื่อนายหยิบเอาเรื่องนี้มาพูดกับฉันงั้นฉัน ก็จะถามนายกลับอีกครั้งนายที่เป็นเจ้านายเห็นไ ด้ชัดเลยว่ามีทั้งอำนาจและเงินทองสามารถหาโ รงแรมใหญ่ๆที่อยู่แถวนี้พักอยู่ได้คืนหนึ่งทำไม ถึงมารบกวนที่บ้านอันแสนจะเล็กของฉันกันล่ะ แรงจูงใจของนายคืออะไรกันแน่?”
“ใช่หรอ?” ใบหน้าของสุมิตรไม่ได้คิดอย่างนั้นเข าค้อนข้างที่จะมีท่าทีอีกเหิมต่อหน้าจั่นวิภาแล้วเ อ่ยถามอย่างจริงจัง งั้นฉันจะถามเธอกลับในเมื่ อมีสถานที่ที่สามารถกินข้าวและนอนหลับได้โด ยที่ไม่ต้องเสียเงินแล้วทำไมฉันถึงจะต้องไปจ่า ยเงินให้กับโรงแรมกันล่ะ?ฉันก็ไม่ใช่คนใช้จ่าย มือเติบ
ไม่ใช่ว่านายมีเงินมากมายมหาศาลอย่างนั้นหรื อ ?! บ้าจริง !!!
ท่าทางของสุมิตรกวนบาทาเป็นอย่างมากจั่นวิภ าโมโหเข้าเสียแล้วเธอตบโต๊ะอย่างแรงจากนั้น จึงลุกขึ้นยืนและมองสุมิตรที่นั่งอยู่จากด้านบนพู ดเย้ยหยัน”ขอถามท่านประธานใหญ่สุมิตรนะคะ ท่านกำลังล้อฉันเล่นอยู่ใช่มั้ย ?! นายถูกขจัดใ ห้เป็นประธานใหญ่ของบริษัทธุรกิจแผ่กระจายไ ปทั่วประเทศแม้แต่การพัฒนาในต่างประเทศแต่ นายกลับบอกฉันว่ามาหาฉันเพื่อประหยัดเงินเพื่ ยนะ ?! ฉันไม่เชื่อ ! ”
เทียบกับความโกรธของจันวิภาแล้วเห็นได้ชัดว่ า มิตรสงบกว่ามากเขาเคาะโต๊ะอย่างไม่ค่อยใส ใจนักแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เกียจคร้าน”ใช่หรอ? ที่แท้เธอก็เข้าใจบริษัทของพวกเราได้ถึงขนาด นี้…..แต่ว่าฉันต้องการสู้ขอคนที่จะมาเป็นภรรยา ของฉันเพื่อภรรยาในอนาคตของฉันฉันต้องประ หยัดเพื่อชุดแต่งงานของเธอและซื้อแหวนเพชร ที่ใหญ่ที่สุดให้เธอให้เธอมีงานแต่งงานที่ยิ่งให ญ่ที่สุดในโลกหลังจากแต่งงานกับเธอแล้วฉันจ ะทําให้เธอหมดห่วงไม่ต้องออกไปทำงานฉันจะ เลี้ยงเธอไปชั่วชีวิต………..
“เธอบอก เพื่อภรรยาของฉันฉันจะไม่ประหยัดเ งินสักหน่อยหรอ? ในเมื่อมาจนถึงตอนนี้แล้วเธอ ยังจะให้ฉันไปอีกหรอ?” จีนวิภาถูกเขาพูดใสเสียจนความโกรธไม่มีเหลือ อยู่แล้วเมื่อเธอเห็นสุมิตรหยอกล้อเธอมากขึ้นเ อยๆก่อนหน้านี้เธอไม่เคยเห็นสุมิตรเป็นเช่นนี้ มาก่อน ! ง่ายๆเลยก็คือ…..เพื่อให้บรรลุเป้าหมา ยแล้วถึงกับไม่เลือกวิธีการ !
เมื่อเห็นจันวิภาไม่พูดอะไรสุมิตรจึงเผยรอยยิ้ม ที่พึงพอใจออกมา เธอไม่พูดอะไรงั้นฉันถือว่าเ ธอยอม……..
พึ่งจะพูดไปได้แค่ครึ่งเดียวทันใดนั้นเองโทรศัพ ท์ของสุมิตรก็ดังขึ้นมาทันทีเขานิ่งไปครู่หนึ่งจา กนั้นจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพูดด้วยน้ำเสียงที่รับ ร้อน”มีธุระก็พูดมาถ้าไม่มีฉันจะวางแล้ว”
ทางด้านนั้นไม่รู้ว่าพูดอะไรใบหน้าที่ไม่มีความสุ ขเนื่องจากถูกขัดจังหวะพูดของสุมิตรจู่ๆก็เปลี่ย นไปเขาเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจ”นายพูดอะไร เจ ริญศรีได้รับบาดเจ็บ ?!”
เมื่อได้ยินดังนั้นจันวิภาจึงตกใจมีลางสังหรณ์ลา งร้ายปีนป่ายหัวใจขึ้นมาแต่ใบหน้ายังคงนิ่งสงบ และจ้องมองสุมิตรคุยโทรศัพท์ สีหน้าของสุมิตรเคร่งขรึมเป็นอย่างมากทางด้า นนั้นดูเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างเขาถามขึ้นม าประโยคหนึ่งว่าโรงพยาบาลไหนแล้วรีบเดินออ
กไปทันที
เขาพูดกับจันวิภาด้วยน้ำเสียงที่รีบร้อน”นาราวีร ะนนท์คู่หมั้นของฉันเกิดเรื่องขึ้นมาฉันต้องไปดูเ ขาหน่อยเรื่องเมื่อกี้ถือว่าฉันไม่ได้พูดนะขอบใจ สําหรับมื้อค่ำในวันนี้ฉันไปก่อนนะ
พูดจบเขาก็เปิดประตูออกไปโดยที่ไม่หันกลับมา
จันวิภาจ้องมองสุมิตรที่ออกไปด้วยสีหน้าที่งุนง งเธอไม่อาจยอมรับเรื่องจริงที่อยู่ต่อหน้าได้คำพู ด สุมิตร งพูดออกมานั้นเธอยังไม่ทันได้เอาม าใส่ใจแต่คำพูดและการกระทำของสุมิตรในเวล านี้มันอดไม่ได้ที่จะเข้าไปในหัวใจเธอ
สุมิตรพึ่งจะพูดเขาต้องการที่จะทำดีกับภรรยาใ นอนาคตของเขาสุมิตรพูดเขาต้องการจัดงานแ ต่งงานที่ยิ่งใหญ่สำหรับภรรยาในอนาคตของเข าและเขายังพูดอีกว่าจากนี้เขาจะเลี้ยงภรรยาไป ชั่วชีวิตและให้เธอมีชีวิตอยู่อย่างไร้กังวล…..
คําพูดพวกนั้นตอนนี้มันเหมือนกับเข็มที่ทิ่มแทง หัวใจของจันวิภาค แล้วเจริญศรีคือคู่มั่นคนปัจจุ บันของเขาแน่นอนว่าจะต้องเป็นภรรยาในอนาค ตของเขาแน่ตอนที่สุมิตรพูดใบหน้าและท่าทาง เขาดูจริงจังมากเขาคงจะชอบเจริญศรีมากแน่ๆ
ไม่เช่นนั้นหลังจากที่รู้ว่าเจริญศรีเกิดเรื่องขึ้นเข าจึงมีท่าทีตอบสนองที่ใหญ่โตเช่นนี้และรีบร้อน ออกไปเช่นนี้
จันวิกาทุกข์ใจอยู่เล็กน้อยเธอไม่รู้ว่าตนเองเป็น อะไรไปเมื่อคิดถึงสุมิตรที่ทำดีต่อเจริญศรีภายใ น่ใจก็ไม่ค่อยมีความสุข
เฮ้อ…..ที่แท้ตนเองเป็นมารผจญหรือไง?
จันวิภาเก็บชามที่อยู่บนโต๊ะด้วยสภาพจิตใจที่ไม่ ค่อยดีนักจากนั้นจึงไปอาบน้ำที่ห้องอาบน้ำแล้ว ปีนขึ้นเตียงไป
เนื่องจากกลางวันนอนไปเยอะมากแล้วกลางคื นก็เลยนอนไม่กลับจนวิภานอนพลิกไปพลิกมาใ นสมองยังคงคิดถึงฉากที่สุมิตรเดินจากไป จันวิภาเอาหน้าซุกผ้าห่มพยายามสะกดจิตตัวเอ งให้ไม่คิดถึงเขาอีกไม่ต้องคิดถึงเขาอีกไม่ต้อง คิดถึงเขาอีก……
