บทที่ 868 ช่วยเหลือเร่งด่วน
“พวกเราจะช่วยยังไง? ดูเหมือนผู้คุ้มกันของเล่หงถังจะเข้มงวดมาก นายดู มีลูกของเล่หงถังเฝ้าอยู่โดยรอบ และในทุกๆ ช่วงเวลาจะมีลูกของเล่หงถังคนหนึ่งจะออกลาดตระเวน พวกเราเข้าไปแบบนี้โดยภาระการณ์จะต้องถูกพบเห็นแน่ๆ” เล๋ยเล่มองสถานการณ์ของเล่หงถังที่อยู่ตรงหน้าแล้วบอกกับเฉินเกอ
สำหรับสถานการณ์ที่เล๋ยเล่วิเคราะห์ พวกเฉินเกอทั้งสามก็เห็นด้วย
ตรงตามที่เล๋ยเล่พูด ผู้คุ้มกันของเล่หงถังก็เข้มงวดอย่างมาก
ดูเหมือนว่าพวกเขาเตรียมพร้อมที่จะป้องกันไม่ให้หลินจื่อหลันและเกาจื่อเฉิงได้รับการช่วยเหลืออยู่แล้ว รอเพียงให้พวกเฉินเกอมาติดกับ
“คุณหนูใหญ่เจิน เธอมีความคิดเห็นอย่างไร?”
ในเวลานี้เฉินเกอถามเจินจีที่มองไปด้านข้าง อยากถามความเห็นของเจินจี
ได้ยินเฉินเกอถามตัวเอง เจินจีตกอยู่ในความคิดทันที เขาก็เข้าใจถึงสถานการณ์ปัจจุบันเป็นอย่างดี รู้ว่าพวกเขาต้องการช่วยเหลือเป็นเรื่องยากจริงๆ
“เว้นแต่เราจะสามารถดึงดูดความสนใจของลูกน้องของเล่หงถังได้มิฉะนั้นจะไม่มีทางที่เราจะเข้าถึงอาณาเขตของลูกน้องเล่หงถังได้ เลิกพูดถึงเรื่องช่วยคนได้เลย” หลังจากคิดไตร่ตรองสักพัก เจินจีค่อยๆ พูดเสนอแนะกับเฉินเกอ
“เธอพูดถูก ความคิดเหมือนฉัน ฉันก็คิดแบบนี้ บุกเข้าไปช่วยโดยภาระการณ์เป็นไปไม่ได้แน่
เราทำได้เพียงดึงความสนใจของพวกเขาออกไป เช่นนั้นก็จะสามารถกระโดดปีนข้ามเข้าไปจากกำแพงรั้วตรงนั้นเพื่อช่วยเหลือคนออกมาได้”
เฉินเกอก็มองทุกคนและพูดอธิบายอย่างจริงจัง
“เฉินเกอ นายบอกมาเถอะ พวกเราควรทำยังไง พวกเราฟังนาย นายพูดยังไงพวกเราก็จะทำตามอย่างนั้น”
ขณะนี้เล๋ยเล่มองไปที่เฉินเกอพูดด้วยสีหน้าแน่วแน่
“ใช่ เฉินเกอ นายมอบหมายเถอะ”
โจวโน่ก็คล้อยไปตามคำพูดของเล๋ยเล่บอกกับเฉินเกอ
“ได้ งั้นต่อไปนี้ฉันจะเริ่มแยกกันปฏิบัติภารกิจ โจวโน่ เล๋ยเล่ พวกคุณทั้งสองปีนข้ามกำแพงรั้วเข้าไปกับฉัน ฉันไปช่วยคน พวกนายรับผิดชอบปกป้องฉัน คุณหนูใหญ่เจิน เธอรับผิดชอบดึงดูดความสนใจของผู้คนอื่นๆ ในเล่หงถังต้องรบกวนเธอด้วย”
จากนั้นเฉินเกอก็มอบหมายออกคำสั่งเล๋ยเล่และโจวโน่ก่อน จากนั้นก็มอบหมายออกคำสั่งกับเจินจี
“ได้ ไม่มีปัญหา! คอยดูฉันละกัน!”
เจินจีฟังแล้วก็ตอบตกลงทันทีโดยไม่มีข้อคิดเห็นใดๆ
“พวกนายรอสัญญาณจากฉัน ทางฉันเกิดความเคลื่อนไหว พวกนายก็ดำเนินการทันที หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจแล้วเรารวมตัวกันในป่าที่นอกเมืองของเมืองมังกรแดง”
เจินจีมองไปพูดกับเฉินเกออีกครั้ง
เฉินเกอพยักหน้าเล็กน้อยหลังจากฟัง ครั้งนี้จะเกิดความสำเร็จหรือความล้มเหลวของปฏิบัติการช่วยเหลือนี้ขึ้นอยู่กับพวกเขาแล้ว
หลังจากพูดจบ เจินจีก็ถอยจากไป เธอจะต้องไปรับผิดชอบในการทำให้เล่หงถังเกิดความวุ่นวาย ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่จะดึงดูดความสนใจของเล่หงทั้งหมดมาถังได้
และในขณะนี้เฉินเกอพาเล๋ยเล่และโจวโน่เดินไปอย่างเงียบๆ ใต้กำแพงรั้ว โชคดีที่กำแพงรั้วสูงมาก ไม่มีทางที่คนจะสามารถพบเห็นได้เลย สิ่งนี้ทำให้พวกเฉินเกอทั้งสามสามารถหลบซ่อนและปกปิดได้อย่างสมบูรณ์
หลังจากมาถึงใต้กำแพงรั้ว พวกเฉินเกอทั้งสามมองไปที่เจินจีและคนอื่นๆ ที่อยู่ไม่ไกล รอสัญญาณของเจินจีที่จะให้กับพวกเขาอย่างเงียบๆ
“ฟิ้ว!”
วินาทีต่อมา ได้ยินเพียงแค่แสงไฟที่พุ่งสูงขึ้นฟ้า แสงไฟพุ่งตรงเข้าไปในดินแดนของลูกน้องเล่หงถังโดยตรง ทำให้ข้างในบ้านหลังหนึ่งเกิดเพลิงลุกไหม้ขึ้น
ในขณะนี้ผู้คนในเล่หงถังตื่นตระหนกตื่นตกใจขึ้นมาทันที ทยอยกันรีบเร่งกันดับไฟ
เห็นสิ่งนี้ พวกเฉินเกอทั้งสามรู้ว่าสัญญาณจากเจินจีมาแล้ว จากนั้นพวกเขาทั้งสามก็เริ่มดำเนินการ
หลังจากได้รับสัญญาณ เฉินเกอก็พาเล๋ยเล่กับโจวโน่ปีนขึ้นไปบนกำแพงรั้ว
หลังจากปีขึ้นกำแพงรั้ว พวกเฉินเกอทั้งสามอยู่ด้านบนมองสำรวจไปรอบๆ พบว่าลูกน้องของเล่หงถังที่เฝ้าสังเกตการณ์ล้วนถูกดึงดูดไปโดยความเคลื่อนไหวของเจินจีและคนอื่น ๆ
พวกเฉินเกอทั้งสามเดินผ่านห้องโถงหลักอย่างรวดเร็ว มาถึงคุกใต้ดินที่อยู่ข้างหลัง ศีรษะยื่นออกมาจากประตูคุกใต้ดินและมองไปที่ลูกน้องของเล่หงถังสองคนข้างหน้า หลังยืนยันว่าไม่ถูกพบเห็น เฉินเกอจึงค่อยๆ ดึงกระบี่ซิงหยวนของตัวเองออกมาอย่างระมัดระวัง
วินาทีต่อมา เฉินเกอก้าวไปข้างหน้า ใช้แรงแกว่งกระบี่ในมือของตัวเอง เพียงฟาดกระบี่ครั้งเดียวก็ฟันเข้าที่คอของลูกน้องคนหนึ่งของเล่หงถังทันที
เลือดสาดทันที ผู้ลูกน้องคนนี้ของเล่หงถังก็ถูกเฉินเกอฆ่าโดยตรงอย่างหมดจด
ลูกน้องอีกคนของเล่หงถังก็มีปฏิกิริยาเช่นกัน รีบเหวี่ยงมีดยาวของตัวเองและมุ่งฟันที่หัวของเฉินเกอ
ดีที่เฉินเกอตอบสนองอย่างรวดเร็ว เอียงกายหลบมีดยาวไปได้ ยกเท้าขึ้นเตะมีดบินยาวออกไป จากนั้นเฉินเกอก็พุ่งขึ้นไปเตะเข้าที่ท้องของลูกน้องคนนี้ของเล่หงถัง
ทันใดนั้นลูกน้องคนนี้ของเล่หงถัง รู้สึกเจ็บปวด ทั้งคนโค้งงอลำตัวทันที
เฉินเกอเห็นสถานการณ์ก็ต่อยเข้าที่หัวของเขา ฆ่าเขาในทันที
ในระยะเวลาสั้นๆ เฉินเกอก็ฆ่าผู้ลูกน้องของเล่หงถังสองคนได้อย่างรวดเร็ว ความเร็วและวิธีการที่รวดเร็วและคมมาก ไม่ให้โอกาสใดๆ กับพวกเขาที่จะต่อสู้กลับเลย
เฉินเกอมีพลังฝีมือที่แข็งแกร่งมาก ดังนั้นลูกน้องของเล่หงถังไม่สามารถทนได้เลย เปลี่ยนเป็นคนอื่นเกรงว่าจะไม่สามารถทำร้ายพวกเขาได้ด้วยซ้ำ
หลังจากจัดการลูกน้องสองคนนี้ของเล่หงถัง เฉินเกอฟันกระบี่ลงบนโซ่ของคุกใต้ดิน
“แคร๊ง!”
ตามด้วยเสียงแตกหักที่คมชัดดังขึ้น โซ่ถูกกระบี่ซิงหยวนตัดขาดโดยตรง
ต้องบอกเลยว่า กระบี่ซิงหยวนนี้คมและแข็งมาก แม้แต่โซ่ก็ขาดได้
หลังจากโซ่ขาด เฉินเกอก็ดึงเปิดประตูกรงเหล็ก เดินเข้าตรวจสอบดูหลินจื่อหลันและ เกาจื่อเฉิง
และแล้ว ในเวลานี้ ก็เห็นเล่หู่เดินออกมาจากในห้องโถงพร้อมกับผู้คนด้วยความโกรธ เหลือมองทิศทางของคุกใต้ดิน พบว่าในคุกใต้ดินหลินจื่อหลันและเกาจื่อเฉิงหายไปแล้ว
จากนั้นเล่หู่ก็เริ่มมองไปรอบๆ ทันใดนั้นก็พบว่าพวกเฉินเกอทั้งสามกำลังปีนขึ้นไปบนกำแพงรั้ว
“หืม? ไอ้นั่นมาช่วยคนแล้ว รีบจับมัน ตามจับมัน!”
ทันใดนั้นเล่หู่ก็แหงนหน้าตะโกน ตะโกนที่เต็มไปด้วยความโกรธให้กับลูกน้องของตัวเอง
หลังจากตะโกน เล่หู่ก็รีบพุ่งไปยังทิศทางของพวกเฉินเกอทั้งสาม
ในตอนนี้เฉินเกอได้นำตัวหลินจื่อหลันและเกาจื่อเฉิงส่งออกไปแล้ว และเล๋ยเล่ก็รับอยู่ข้างนอก
“โจวโน่ เล๋ยเล่ พวกนายพาพวกเขาสองคนไปก่อน ฉันล่อพวกเขาออกไป!”
เฉินเกอออกคำสั่งต่อโจวโน่และเล๋ยเล่
“เฉินเกอ”
“อย่าพูดมาก รีบไป ไม่อย่างนั้นสักพักพวกเราจะไม่มีใครหนีไปได้เลย!”
ได้ยินโจวโน่เหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง เฉินเกอก็ดุเสียงดังทันที
ได้ยินคำสั่งของเฉินเกอแล้ว เล๋ยเล่กับโจวโน่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่ฟังทำตาม จากนั้นทั้งสองก็พาหลินจื่อหลันและเกาจื่อเฉิงจากไปอย่างรวดเร็ว
เฉินเกอวิ่งไปอีกทางหลังจากปีนข้ามกำแพง เขาต้องล่อลูกน้องของเล่หงถังเหล่านี้ออกไป
และในขณะนี้เล่หู่และคนอื่นๆ ก็ไล่ล่าตามออกมา ทันทีที่เล่หู่และคนอื่นๆ ออกมาก็พบเฉินเกอที่กำลังวิ่งหนี
