ลิขิตรักส่งฉันมาเป็นคู่เธอ – ตอนที่ 77

ตอนที่77ไม่ได้พบกันมานาน

หวาเหวินกำลังจะเขียนบทสวดคุณนายเจียงก็เปิดประตูเข้ามาพอดี

“เหวินเหวิน”เธอได้ยินเจียงหยู่เรียกแบบนี้เธอเลยเรียกตาม

หวาเหวินตื่นตกใจเล็กน้อยจากนั้นก็รีบวางพู่กันในมือลงก่อนลุกขึ้นแล้วพยักหน้า“คุณแม่”

คุณนายเจียงพยักหน้ารับการเรียกขานด้วยความพอใจ

จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องหนังสือ“ได้ยินเจียงหยู่พูดว่าหลังจากที่นายหญิงเสียไปร่างกายเธอก็ไม่ค่อยจะดีเลย”

“ค่ะอาจเป็นเพราะกำลังเสียใจอยู่ค่ะ”

“ร่างกายเธอบอบบางต้องทะนุถนอมหน่อยนะฉันให้คนส่งรังนกมาให้เด็กรับใช้ของเธอไปต้มให้เธอดื่มแล้ว”คุณนายเจียงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

คุณนายเจียงสวมใส่เสื้อผ้าสบายๆและมักชอบใส่กระโปรงสีสันสดใสและมีผ้าพันคอพันอยู่ด้านนอกอย่างเรียบง่าย

ดูมีสไตล์สามัญชนแต่ก็ยังไม่วายดูแพงมีระดับ

การแต่งตัวสไตล์นี้หวาเหวินชอบมากทีเดียว

ไม่เหมือนกับคุณนายหวาแม่ของเธอคุณนายหวาชอบแต่งตัวโอ่อ่าสง่าผ่าเผยชอบใส่เครื่องเพชรเครื่องประดับมากมายเต็มตัว

ความเป็นธรรมชาติทำให้คุณนายเจียงยกตัวเองให้ดูสูงขึ้นไม่น้อย

“เธอกำลังฝึกเขียนอยู่เหรอ?”คุณนายเจียงมองไปทางตัวอักษรที่ยังเขียนเสร็จกับพู่กันบนโต๊ะ

หวาเหวินพยักหน้า“ไม่มีอะไรทำก็เลยจะเขียนบทสวดให้คุณย่าคะ”

คุณนายเจียงค่อนข้างสนใจเลยเดินเข้าไปดูใกล้ๆ

ตัวอักษรของหวาเหวินสวยงดงามไม่เหมือนกับผู้หญิงทั่วไป

มีจังหวะลงเหมือนกับผู้ชายที่หนักแน่นเน้นปลายพู่กันเส้นคมชัด

“ไม่เลวเลย”

“คุณแม่ก็ตลกเกินไปค่ะหนูไม่เคยเรียนมาก่อนถึงตัวองจะชอบก็ต้องเรียนในช่วงปิดเทอมเป็นครั้งคราว”

“คัดลอกคัมภีร์มหากรุณาธารณีเหรอ?”

“คุณแม่เข้าใจด้วยเหรอคะ?”หวาเหวินเหนือความคาดหมาย

“แน่นอนจ๊ะครอบครัวที่ร่ำรวยแบบเราไม่เชื่อในพระเจ้าถ้าเป็นมหากรุณาธารณีก็พอได้คุณย่าของเธอได้คิดใคร่ครวญไว้ทั้งก่อนหลังเธอเกิดแล้วและไม่เสียแรงเปล่าที่รักเธอมีใจให้เด็กน้อยอย่างเธอ”

“คะหนูก็ทำได้แค่เรื่องเหล่านี้เท่านั้น”

“อย่าเพิ่งเขียนก่อนเลยมาลงไปนั่งเป็นเพื่อนแม่หน่อย”

คุณนายเจียงกลับไม่เกรงใจจูงมือหวาเหวินออกจากห้องหนังสือไป

ทั้งสองนั่งอยู่ภายในห้องรับแขก

หยินซิ่งชงชาดอกไม้ให้ทั้งสองคน

หวาเหวินกับแม่สามีที่ไม่ค่อยจะคุ้นชินคนนี้พูดคุยกันสักพัก

ความจริงหลังจากพูดคุยกันก็รู้ว่าเธอไม่ใช่คนหัวแข็งเธอมักจะเงียบๆด้วยซ้ำ

ถึงชุนเถาและหยินซิ่นที่ปรนนิบัติรับใช้เธอมาหลายปีแต่ก็ไม่มีโอกาสได้พูดคุยกับหวาเหวินแบบนี้มาก่อนแต่อย่างใด

แต่คุณนายเจียงค่อนข้างอบอุ่นไม่มีเจตนาร้ายใดๆ

เมื่อพูดคุยกันแล้วหวาเหวินก็ไม่ได้เป็นคนไม่รู้จักให้เกียรติแต่อย่างใด

คุณนายเจียงนั่งอยู่ประมาณชั่วโมงกว่าถึงจะแยกตัวจากไปหลังจาที่คุณนายเจียงไป

ชุนเถาก็พูดกับหวาเหวินว่า“คุณหนูนอกจากรังนกแล้วคุณนายยังซื้อของบำรุงอื่นๆมาให้ไม่น้อยเลยนะคะนอกจากมีก็ยังมีเม็ดเก๋ากี๊เมล็ดบัวเม็ดบัวต้นลิลลี่แล้วก็เห็ดหูหนูขาวจริงสิแล้วก็ยังมีผักป่าบนเขาบอกว่าคุณหนูชอบกินมังสวิรัติผักเหล่านี้ล้างปากได้จริงสิแล้วก็ยังมีไก่ดำอีก2ตัวด้วยบอกเอาไว้ต้มให้คุณหนูกินด้วยค่ะ”

หวาเหวิน…….

พูดจริงๆแล้วหลายปีมานี่นอกจากคุณย่าแล้วไม่มีใครเอาใจใส่เธอแบบนี้มาก่อนในเวลานี้หวาเหวินยังปรับตัวไม่ได้

ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี?

ถูกคนเมินเฉยใส่มานานอยู่ๆก็ดันมีคนมาเอาใจใส่ซะงั้นความรู้สึกนี้มันช่าง……..

“คุณหนูแม่สามีคนนี้ของคุณหนูดูไม่เลวเลยนะคะฉันคิดว่าฐานะร่ำรวยอย่างครอบครัวเจียงแม่สามีคนนี้ของคุณหนูทำเรื่องที่พิเศษมากมายเป็นหญิงแก่ที่ไม่ชอบหาเรื่องใครอย่างนั้นแหละ?”หยินซิ่นยิ้มออกมา

“ไม่มีทางฐานะอย่างครอบครัวเจียงคุณสมบัติผู้ดีต้องสูงมากแน่ไม่มีทางแสดงท่าทางอย่างพวกตลาดแน่นอนแต่…….แม่ของเจียงหยู่ฉันเองก็คิดไม่ถึงแต่อาจจะเป็นเพราะว่ารักลูกชายมากก็ได้”

“คุณหนูไม่ว่าคุณนายเจียงจะรักลูกชายหรือยังไงเธอก็ดีต่อคุณหนูไม่สร้างความลำบากใจให้แก่คุณหนูนั้นถือว่าเป็นเรื่องดีแล้ว”ชุนเถาพูด

หวาเหวินพยักหน้า“ก็จริงฉันเองก็ไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักบุญคุณขนาดนั้นเอางี้……ฉันจะหาของขวัญที่สิ่งของที่เธอชอบให้สักอย่างแล้วกัน”

ในสายตาของหวาเหวินคนอื่นดีต่อเธอดีมาก็ต้องดีตอบเธอไม่ใช่คนที่เอาแต่เสพสุขความสบายใจของคนอื่นฝ่ายเดียว

ในตอนนั้นเองวีแชทของเธอก็ดังขึ้น…….

เมื่อเปิดดูก็พบว่าเป็นเจียงหยู่ไม่ผิด