ตอนที่ 113 อยากเป็นเพื่อน
ส่วนหวาเหวินหลังจากที่กลับมาจากบ้านตระกูลหวาแล้ว เธอก็เอาแต่วาดภาพตลอดช่วงบ่าย พร้อมกับฟังเพลงเคล้าคลออย่างสบายอารมณ์
พอตกกลางคืน ก็ได้ยินเสียงคนมาเคาะประตูอย่างฉับพลัน
หยินซิ่งไปเปิดประตู ด้วยความตกใจ
“ขอโทษนะคะ มาหาใครคะ?”
“สวัสดีค่ะ ขอถามหน่อยนี่บ้านของหวาเหวินไหม?”
ผู้หญิงที่มาเคาะประตู หน้าตาสะสวย สวมใส่เสื้อกันลมสีข้าวแบรนด์เบอร์เบอรี่ ถือกระเป๋าแอร์เมสอยู่ในมือ
ใส่แบรนด์ทั้งตัว แต่กลับไม่มีกลิ่นอายของคนชั้นสูงเลยสักนิด
“ค่ะ”
“ฉันมาหาคุณหนูหวาเหวิน รบกวนแจ้งให้หน่อยนะคะ” ผู้หญิงพูดขึ้นด้วยความเกรงใจ
“คุณหนูรู้จักกับคุณไหมคะ?”
หยินซิ่งไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่นัก หวาเหวินไม่มีเพื่อน ดังนั้นย่อมไม่มีทางรู้จักกับคนที่ไม่ได้รับเชิญตรงหน้าคนนี้อย่างแน่นอน
“น่าจะไม่รู้จักค่ะ แต่ฉันกับคุณหนูหวามาจากแหล่งเดียวกัน ฉันไม่ได้มีเจตนาไม่ดีกับเธอ คุณวางใจได้”
หยินซิ่งขวางไว้ ไม่ยอมให้เธอเข้าบ้าน
เมื่อพูดคุยกันไปสักพักหนึ่ง หวาเหวินก็ได้ยินเสียงดังมาจากข้างนอก
จึงได้เดินออกมา “เกิดอะไรขึ้น?”
“คุณหนูคะ ผู้หญิงคนนี้บอกว่าจะขอพบคุณหนู แต่บ่าวรู้สึกว่าคุณหนูไม่น่ารู้จักเธอค่ะ”
เมื่อหยินซิ่งพูดจบ หวาเหวินก็มองไปทางเด็กผู้หญิงที่หน้าประตู อายุของเธอน่าจะราว ๆ 20 กว่าปี
หน้าตาดูดีเช่นเดียวกัน เธอเผยรอยยิ้มเล็กน้อย
“พวกเรารู้จักกันไหม?”
“ไม่รู้จักคะ แต่ฉันอยากรู้จักเธอ” เด็กผู้หญิงยิ้มต่อไป
“ทำไมถึงอยากรู้จักฉันคะ?” หวาเหวินมองไปทางเธอด้วยสายตาเรียบเฉย
“เพราะฉันอยากเป็นเพื่อนกับเธอ”
เรื่องนี้ หวาเหวินตกใจยิ่งกว่า
“ทำไมเธอถึงมาหาฉันที่บ้าน?”
“หลังจากที่เห็นข่าวเธอแต่งงานกับประธานเจียง และมาอาศัยอยู่เฟิงหวาหลี่ หน่วยรักษาความปลอดภัยหน้าประตูเป็นแฟนคลับของฉันพอดี เพราะเคยดูหนังที่ฉันเล่น จึงอนุญาตให้ฉันเข้ามาได้ บอกว่าอย่าไปรบกวนเธอก็พอแล้ว”
หลังจากที่ได้ยินเรื่องนี้ หวาเหวินก็รู้สถานะขงผู้หญิงคนนี้ เธออยู่ในวงการบันเทิง และเป็นดารา
แต่เห็นแล้วไม่ค่อยคุ้นนัก น่าจะไม่ได้มีชื่อเสียงมากเท่าไหร่
“เข้ามาเถอะ”
หวาเหวินเองก็ไม่ชินที่จะให้คนยืนอยู่หน้าประตูเท่าไหร่นัก
ถึงแม้ว่าจะไม่ชอบต้อนรับคนแปลกหน้าก็ตาม แต่ก็ยังให้เธอเข้ามา
“หยินซิ่ง เสิร์ฟชาหน่อย”
“ค่ะ คุณหนู”
หยินซิ่งไปชงชา
ผู้หญิงคนนี้หยิบกล่องที่ห่ออย่างสวยงามขึ้นมากล่องหนึ่ง
“นี่เป็นมารยาทในการพบปะ กรุณารับไว้ด้วยนะคะ”
“ขอโทษด้วยนะคะ ฉันไม่ชินที่จะรับของขวัญของใครคะ” หวาเหวินปฏิเสธ
“นี่ไม่ใช่ของที่มีราคามากนัก ได้ยินมาว่าคุณหนูหวาชื่นชอบเรื่องงานปัก ฉันมีกระเป๋าเงินที่ผู้เฒ่าในบ้านทิ้งเอาไว้ให้ใบหนึ่งพอดี เลยคิดว่าเธอน่าจะชอบ”
“ของสำคัญขนาดนี้ฉันยิ่งไม่กล้ารับค่ะ พูดเจตนาที่มาดีกว่าค่ะ ฉันไม่ค่อยชอบอ้อมค้อม” หวาเหวินจ้องไปทางผู้หญิงคนนี้
ผู้หญิงยกมือขึ้นมา แล้วจับผมเล็กน้อย
“ฉันชื่อเหลียงเซียวเซียวค่ะ ความจริงแล้วระหว่างเรามีที่มาแห่งเดียวกัน ฉันคือคนนั้น……ในงานแต่งงานของเธอกับคุณชายแซ่ ดาราอันดับสามที่โผล่มาคนนั้น คนที่ทำให้คุณชายแซ่ต้องหนีจากงานแต่งไปคนนั้นค่ะ ความจริงแล้ว ฉันต้องการมาขอโทษคะ เรื่องนั้น… จริง ๆ แล้วเป็นความผิดของฉัน แต่ฉันรักคุณชายแซ่จริง ๆ นะคะ”
เมื่อได้ยินเธอแนะนำตัวเองจบลง หวาเหวินก็เข้าใจในทันที
ผู้หญิงคนนี้เป็นคนรักคนนั้นของแซ่จื๋อจ้วน นางเอกหญิงที่ปรากฏอยู่ในวิดีโองานแต่งอย่างงดงามคนนั้น
“อื้อ ที่มาวันนี้ ต้องการอะไร?” หวาเหวินยังคงมองด้วยสายตาเรียบเฉย
ไม่ใช่เพราะเธอคือเหลียงเซียวเซียว แล้วจะรีบไล่แต่อย่างใด
“ฉันอยากมาขอโทษเธอ จากนั้น ….. ก็ปรารถนาว่าเราสองคนจะกลายเป็นเพื่อนกันได้”
หวาเหวินมองไปทางเธออย่างเงียบๆ และยิ้มออกมาเล็กน้อย
มาขอโทษ และยังมาขอเป็นเพื่อน? นี่มันอะไรกันเนี่ย?
หรือว่าวงการบันเทิงมักจะนิยมผู้หญิงที่ชอบเสแสร้งแกล้งทำเป็นคนดีกัน?
