ตอนที่ 245 สันดานเลว ๆ ของผู้ชาย
หวาเหวินหยุดก้าวทันที โชคที่พ่อของหวาเหวินและผู้หญิงคนนั้นอยู่ห่างออกไปไกล ไม่อย่างนั้นถ้าต้องประจันหน้ากัน คงจะอึดอัดไม่น้อยทีเดียว
“ไปกันเถอะ”
เมื่อหวาเหวินเห็นภาพนี้ เธอก็ไม่มีกระจิตกระใจที่จะเดินเก็บสตรอเบอร์รี่อีกต่อไป
เธอพาชุนเถาและหยินซิ่งออกจากสวนทางประตูข้าง เพื่อไม่ให้ประจันหน้ากับพ่อของตัวเอง
หลายปีมานี้หวาเหวินกลับไปบ้านของตัวเองน้อยมาก เวลาที่จะได้อยู่กับพ่อแม่จึงมีไม่มากเช่นเดียวกัน เธอจึงเข้าใจพ่อของเธอเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ความสัมพันธ์ระหว่างหวาเจิ้นเยว่กับภรรยานั้นไม่เลว ถึงแม้ว่าจะไม่ถึงในสถานะที่ดูรักกันมากขนาดนั้นก็ตาม แต่ก็เคารพให้เกียรติซึ่งกันและกันมาโดยตลอด ไม่มีการทะเลาะกัน
สำหรับคนภายนอก ถือว่าพวกเขานั้นเป็นแบบอย่างของคู่รักตระกูลมั่งคั่งร่ำรวยคู่หนึ่งเลยทีเดียว ส่วนหวาเจิ้นเยว่หลายปีมานี้ก็ไม่เคยมีข่าวลือเสีย ๆ หาย ๆ ออกมาให้ได้ยินแต่อย่างใด
ลูกสาวทั้งห้าต่างก็คลอดออกมาจากภรรยาคนแรก ต่อมาร่างกายของเขาก็ทรุดลง ไม่ได้เข้าบริษัท
จึงมอบหมายให้ลูกสาวคนแรกและคนที่สองเป็นคนบริหารดูแลต่อ เวลาส่วนใหญ่จึงหมดไปกับการดื่มชาพูดคุยไม่ก็ตีกอล์ฟกับเพื่อน ๆ
หวาเหวินแทบจะไม่เคยได้ยินข่าวลือที่เกี่ยวกับพ่อตัวเองมาก่อน แต่ภาพที่เห็นจะ ๆ เมื่อกี้นี้ …….
“คุณหนู คุณหนูอย่าเสียใจไปเลยคะ บางที…… อาจจะเป็นแค่เพื่อนของคุณผู้ชายก็ได้นะคะ” ชุนเถาปลอบใจ
หยินซิ่งเบะปากเล็กน้อย “ชุนเถา คำพูดของเธอไม่มีน้ำหนักเอาเสียเลย ถ้าเป็นเพื่อนของคุณผู้ชายจริง ต้องจับมือของคุณผู้ชายด้วยเหรอ เห็น ๆ อยู่ว่าความสัมพันธ์นั้นมันไม่ปกติอ่า ในใจของคุณหนูเข้าใจดีกว่าเรา เธอไม่ต้องอธิบายหรอก ยิ่งอธิบายยิ่งแย่ลง”
หวาเหวินนั่งหันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่างรถอยู่เบาะหลัง แต่สภาพจิตใจกลับไม่ดีขึ้นเลย
ถึงจะเป็นเรื่องระหว่างพ่อกับแม่ก็เถอะ แต่เมื่อเห็นพ่อมีผู้หญิงคนอื่น ความรู้สึกนั้น ….. มันช่างอัดอั้นอยู่ในใจมากจริง ๆ
เพราะถึงอย่างไรพ่อก็มักจะทำตัวเป็นสุภาพบุรุษต่อหน้าพวกเธออยู่เสมอ แต่ใครจะไปคิดว่าเขาจะเดินจับมือถือแขนกับผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าตัวเองตั้งเกือบ 20 ปี แถมยังยักคิ้วหลิ่วตาอยู่ในสวนสตรอเบอร์รี่นั้น ?
ถ้าเรื่องนี้รู้ถึงหูของแม่ จะโกรธมากขนาดไหน? ถึงเธอจะเป็นคนที่มีนิสัยหัวแข็งก็ตาม แต่เธอก็ไม่มีทางยอมก้มหัวให้กับมือที่สามอย่างแน่นอน
“คุณหนู เราจะทำยังไงกันดีคะ?” หยินซิ่งถามขึ้น
“จะทำยังไงได้ละ ก็ต้องปิดไปก่อน เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องที่อัปยศต่อวงศ์ตระกูลเป็นอย่างยิ่ง ขืนหลุดออกไป พวกเราคงได้วุ่นวายกันอย่างแน่นอน อีกอย่างคนนอกก็จะเอาไปหัวเราะเยาะได้” หวาเหวินทอดถอนใจเล็กน้อย
“งั้น….. พวกเราจะไม่ทำอะไรหน่อยเหรอ ? ถ้าผู้หญิงนั้นเข้ามาหาคุณผู้ชายเพื่อหลอกเอาเงินละ?”
“งั้นคงจะเหมือนกับจิวยี่ทำอุบายเฆี่ยนอุยกายแล้วละ คนหนึ่งก็เต็มใจจะสู้ คนหนึ่งเต็มใจจะถูกตำหนิ เธอชอบเงินของพ่อฉัน พ่อฉันก็ชอบความสวยของเธอ มันก็เป็นความสัมพันธ์ที่ยุติธรรมดีไม่ใช่เหรอ?” หวาเหวินพูดประโยคนี้ออกมาด้วยเสียงเย็นชา มุมปากแสยะยิ้ม ผู้ชายอ่านะ ก็สันดานเลวกันทั้งหมดนั้นแหละ
ไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ สุดท้ายก็ขาดความหอมเย้ายวนใจของดอกไม้ป่าไม่ได้
เรื่องนอกลู่นอกทาง อย่าว่าแต่นิสัยประจำตัวเลย ถึงจะเป็นคนในตระกูลมั่งคั่งร่ำรวย ก็ยังยอมที่แตกหักกับภรรยาคนแรกเพื่อเมียน้อยได้ง่าย ๆ
เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องธรรมดาในตระกูลมั่งคั่งร่ำรวยอยู่แล้ว ……….
“ชุนเถา”
“คุณหนู พูดมาได้เลยค่ะ”
“เธอกลับไปหาข้อมูลของผู้หญิงคนนั้นมาให้ฉันที ดูสิว่ามีอะไรน่าสงสัยไหม? ถ้าแค่เป็นเมียน้อยทั่วไปก็ดีไป แต่ถ้ามีคนวางแผนมาทำร้ายตระกูลหวาของเรา ก็ไม่ใช่เรื่องดีละ เราต้องรักษาชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลเอาไว้ ถ้าเราพบ นักข่าวก็มีสิทธิ์ที่จะพบเจอภาพนี้ด้วยเหมือนกัน”
“ได้ค่ะ บ่าวจะรับกลับไปหาข้อมูลให้ทันทีค่ะ คุณหนูวางใจเลยค่ะ”
จริง ๆ แล้วหวาเหวินอยากจะหาการพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างพ่อและผู้หญิงคนนั้นด้วยซ้ำ ถ้าเพิ่งจะรู้จักกัน คุณพึ่งพาฉัน ฉันพึ่งพาคุณ หรือว่า ……. เลี้ยงดูมานานหลายปีแล้ว แบบมีความสัมพันธ์กันลับ ๆ อะไรทำนองนั้น?
ถึงอย่างไรสถานะและความมั่งคั่งของตระกูลหวา ก็ย่อมสามารถมีลูกได้มากกว่าหนึ่งคนอยู่แล้ว แต่ถึงอย่างนั้นในอนาคตก็ต้องมีการแบ่งสมบัติกัน และก็ต้องเกิดสงครามที่ไม่รู้จักจบจักสิ้นตามมา
แต่อย่าลืมว่าคุณย่าก็เพิ่งจะเสียไม่ไม่นาน พี่น้องก็ยังแบ่งแยกกันอีก …. ถ้าไม่ใช่เพราะมีเจียงหยู่คอยสนับสนุนอยู่ข้าง ๆ ละก็ ป่านี้พี่ใหญ่กับพี่รองก็คงจะเอาเปรียบเธอไปนานแล้ว
เวลาบ่าย 4 โมงเย็น ชุนเถากลับเข้ามาจากด้านนอก พร้อมกับถือซองใส่เอกสารหนังหนาซองหนึ่งในมือ
“คุณหนูคะ หาเจอแล้วค่ะ คุณดูนี่ก่อนค่ะ”
