บทที่ 141 แพะรับบาป
เผยลี่เชินเงยหน้าโดยไม่สนใจคนรอบข้าง กวาดสายตามองฟางหรงเทียนแล้วพูดด้วยเสียงเรียบๆ “หากฉันไม่มั่นใจ ฉันก็จะไม่ร่วมมือใดๆ ทั้งสิ้น”
ตอนนี้โรงงานมีออเดอร์จำนวนมาก ถ้ามีออเดอร์ด่วนอีก 50,000 รายการ เกรงว่าโรงงานจะรับไม่ไหว หากพวกเขาไม่สามารถส่งสินค้าได้ตามเวลาก็ถือว่าผิดสัญญา เมื่อถึงเวลานั้นพวกเขาก็จะเสียค่าปรับ ซึ่งเป็นการสูญเสียมากกว่า
เห็นได้ชัดว่าหวางคุนไม่คิดว่าเผยลี่เชินจะปฏิเสธ “ประธานเผย ลองคิดดูให้ดีก่อนนะ พวกเราร่วมมือกันมาก็สองสามครั้งแล้ว ทุกครั้งก็สำเร็จได้ด้วยดี แต่ทำไมครั้งนี้……”
เผยลี่เชินขัดจังหวะด้วยน้ำเสียงเย็นๆ “ประธานหวาง ตอนนี้ทางโรงงานของผมมีออเดอร์จากที่อื่นเยอะพอสมควร ออเดอร์ล็อตใหญ่ขนาดนี้ คุณควรหาโรงงานอื่นช่วยผลิตจะดีกว่า”
ถึงตอนนี้ประธานหวางก็หมดคำพูด สีหน้าเย็นชา ฟางหรงเทียนซึ่งยืนอยู่ข้างๆ เฝ้ามองสีหน้าของเผยลี่เชิน คำพูดที่ติดอยู่ที่ปากได้แต่กลืนลงคอไป
หลังจากรับประทานอาหารแล้ว ไป๋เสว่เอ๋อร์เดินตามเผยลี่เชินออกจากร้านอาหาร ขณะกำลังขึ้นรถ เธออดไม่ได้ที่จะถามเขา “ประธานเผยคะ เมื่อสักครู่คุณปฏิเสธความร่วมมือครั้งนี้ คงมีเหตุผลมากกว่านี้ใช่ไหมคะ?”
เผยลี่เชินได้ยินเธอพูดจึงเงยหน้ามองเธอพร้อมขมวดคิ้ว “เธอดูออกด้วยรึ?”
ไป๋เสว่เอ๋อร์ยิ้มพร้อมพยักหน้ารับ
เธอติดตามเผยลี่เชินมาได้ระยะหนึ่งแล้ว จึงรู้ว่าเผยลี่เชินต้องคิดอย่างละเอียดรอบคอบแล้ว การร่วมมือครั้งนี้ ต้องมีผลประโยชน์ที่มองเห็นมากพอ ก็ไม่มีเหตุผลใดที่ต้องปฏิเสธ
“วันนี้ที่ฉันให้เธอวางมือจากงานในช่วงเช้าก่อน แล้วมาเข้าร่วมประชุมผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของเขา ก็เพื่อให้มาดูการนำเสนอผลิตภัณฑ์ใหม่ของบริษัทพวกเขา แต่ผลิตภัณฑ์ของพวกเขายังคงติดปัญหาเรื่องสิทธิบัตร อาจพูดได้ว่าผลิตภัณฑ์ของพวกเขามีปัญหา แม้ว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับบริษัทเราไม่มาก แต่ในกรณีนี้การไม่ร่วมมือกับพวกเขาจะเป็นการดีกว่า”
ไป๋เสว่เอ๋อร์รู้และเข้าใจในทันที มิน่าเผยลี่เชินจึงปฏิเสธออเดอร์ล็อตใหญ่ขนาดนี้ ก็เพราะเหตุผลนี้นี่เอง
เผยลี่เชินหันไปมองท่าทางแสดงความเข้าใจของเธอ พร้อมรอยยิ้มที่มุมปากจากนั้นหันกลับบมาสั่งเจิงหง “ไปบาร์หลันกุ้ยฟัง”
ไป๋เสว่เอ๋อร์ได้ยินรู้สึกประหลายใจ “พึ่งจะกินข้าวมาไม่ใช่หรือคะ? แล้วจะไปบาร์หลันกุ้ยฟังทำไม?”
“เธอแน่ใจนะว่ากินอิ่มแล้ว?” เผยลี่เชินยักคิ้ว
เมื่อกี้เธอนั่งอยู่ข้างเขา ตั้งแต่เริ่มจนจบยังไม่ได้จับตะเกียบเลย อาหารทั้งหมดล้วนแต่มีรสเผ็ด ซึ่งเขาก็มองเห็นตลอดเวลา
หัวใจของไป๋เสว่เอ๋อร์รู้สึกอบอุ่น จึงมีรอยยิ้มที่มุมปาก ที่แท้เขาก็รู้ตลอด
ขณะเดียวกันสีหน้าของฟางหรงเทียนอึมครึมขณะขึ้นรถ กวาดตามองร่างอานโหรว พูดเสียงเย้ยหยัน “ออเดอร์มาถึงมือแล้วกลับไม่เอา ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเผยลี่เชินเขาคิดอะไรอยู่”
อานโหรงที่อยู่ด้านข้างนั่งนิ่งเงียบไปสักครู่ ก่อนพูดเบาๆ “ประธานฟางคะ ฉันมีวิธีหนึ่งคะ”
ฟางหรงเทียนขมวดคิ้ว “ไหนพูดมาซิ”
“ประธานเผยไม่ยอมรับออเดอร์นี้ แต่ไม่แน่ว่ารองประธานเผยอาจจะรับ ฉันได้ยินว่าช่วงนี้รองประธานเผยยุ่งเรื่องการลงทุนสร้างภาพยนตร์ จึงไม่ค่อยมีใครให้ความร่วมมือด้วย”
เมื่อฟางหรงเทียนได้ยินแบบนี้ ดวงตาเป็นประกาย ยิ้มแบบมีเลศนัย “ที่เธอพูดก็ถูก ให้เผยอี้เป็นแพะรับบาปก็เหมาะสมดี”
เขาหันไปพูดกับอานโหรว “ติดต่อเผยอี้ นัดเขาให้เจอกับฉัน”
อานโหรวพยักหน้ารับ “คะ”
วันถัดมา ขณะที่เผยลี่เชินเพิ่งเสร็จจากการประชุม ก็รับโทรศัพท์จากคุณท่านเสิ่น
“สวัสดีครับพ่อ มีธุระอะไรหรือปล่าครับ?”
“แกรู้เรื่องที่เผยอี้ไปรับออเดอร์มาล็อตหนึ่งหรือเปล่า?”
“ออเดอร์อะไรครับ ไม่เห็นเขาบอกอะไรเลย” เผยลี่เอชินพลิกดูรายงานที่ส่งมาวันนี้ แต่ไม่เห็นของเผยอี้เลย
“ออเดอร์สินค้าชิ้นส่วนของบริษัทเทคโนโลยีหลั่งอี้ วันนี้เขามาพูดกับพ่อ”
เผยลี่เชินได้ยินขมวดคิ้ว “เมื่อวานผมไปพบกับประธานของบริษัทหลั่งอี้มาแล้ว และก็ปฏิเสธออเดอร์นั้นแล้ว เพราะออเดอร์ล็อตนั้นจำนวนไม่น้อย แถมยังให้รีบส่ง เกรงว่าโรงงานจะทำไม่ทัน”
“เรื่องนี้เผยอี้พูดกับพ่อแล้ว แต่เขาปรึกษากับประธานหวางแล้ว ทางโน้นเขาจะให้เวลาเพิ่มอีกหนึ่งสัปดาห์ พ่อคำนวณดูแล้วก็น่าจะรับไหว ในเมื่อเขารับมาแล้วก็เลยตามเลย ส่วนเขาก็รู้ว่าเมื่อวานแกปฏิเสธออเดอร์นี้ จึงไม่กล้ามาหาแก จึงให้พ่อมาพูดกับแกแทน”
เผยลี่เชินพูดเสียงสูง “พ่อ ที่ผมไม่รับออเดอร์นี้ผมก็มีเหตุผลของผม ถ้าออเดอร์นี้มีปัญหาจะทำอย่างไร?”
คุณท่านเสิ่นพูดด้วยน้ำเสียงตักเตือน “พอเถอะ ช่วงนี้เขาก็ไม่ค่อยได้ทำงานอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน กลับมาถึงบ้านก็หน้ามุ่ยบ่นทุกวัน แกให้เขาทำงานโน่นนี่บ้างก็ดีเหมือนกันนะ”
ปกติแม้ว่าเขาจะตำหนิหรือวิจารณ์เผยอี้อย่างไร คุณท่านเสิ่นก็คงแก้ตัวให้ลูกรักคนนี้ตลอด
จิตใจของเผยลี่เชินตอนนี้เย็นชา เดิมทีคำพูดที่อยากจะพูดออกมา ก็ติดอยู่ตรงลำคอไม่พูดอะไรอีกเลย “ผมทราบแล้ว แค่นี้นะครับ”
เขากับเผยอี้เป็นลูกพ่อเดียวกัน คุณท่านเสิ่นเข้มงวดกวดขันกับเขาตั้งแต่เด็ก แต่กับเผยอี้กลับรักและเอาใจใส่ พอแม่ตายพ่อก็แต่งงานใหม่ ห่างเหินจากเขาไปอีก ทั้งหมดกลายเป็นหอกทิ่มแทงใจเขาหลายปี จะดึงก็ดึงไม่ออก
ทันใดนั้น มีเสียงเคาะประตู
เผยลี่เชินหันหลังกลับรวบรวมสติอีกครั้ง “เข้ามา”
ไป๋เสว่เอ๋อร์เดินถือเอกสารเข้ามา “ประธานเผย นี่คือรายงานสรุปของฝ่ายการตลาด”
เผยลี่เชินพูดเสียงเข้ม “วางลง”
ไป๋เสว่เอ๋อร์วางรายงานไว้ที่โต๊ะ บังเอิญเห็นแก้วกาแฟบนโต๊ะว่างเปล่า จึงยื่นมือไปหยิบ ทันใดนั้นก็มีมืออีกมือหนึ่งขวางไว้แล้วจับข้อมือเธอไว้
ไป๋เสว่เอ๋อร์ตกใจจึงมองไปที่เผยลี่เชิน จึงพบว่าดวงตาทั้งสองข้างของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง มือของเขาเย็นพอสมควร….
“ประธานเผย…….”
เผยลี่เชินเรียกสติกลับคืน คิ้วเริ่มผ่อนคลาย เขาปล่อยมือเธอ แล้วหยิบแฟ้มเอกสารที่อยู่ข้างๆ ส่งให้เธอ “เอาแฟ้มนี้ไปส่งให้เผยอี้”
ไป๋เสว่เอ๋อร์กวาดตามอง รู้สึกสงสัย “ก็ไหนคุณปฏิเสธออเดอร์ของบริษัทเทคโนโลยีหลั่งอี้ไปแล้ว แล้วทำไม……”
เผยลี่เชินพูดเสียงเย็นชา “คุณท่านเสิ่นมอบหมายให้เผยอี้รับผิดชอบแล้ว เธอเอาแฟ้มไปให้เขาเถอะ”
เผยลี่เชินรุ้สึกเย็นยะเยือกไปทั่วร่างกาย เขาไม่อยากพูดอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไป๋เสว่เอ๋อร์พยักหน้ารับ หันหลังกลับเดินออกจากออฟฟิศไป
เธอรู้เรื่องเกี่ยวกับครอบครัวตระกูลเผยเพียงเล็กน้อย เธอรู้จักนิสัยของเผยลี่เชินดี เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ของเผยอี้ไม่อยู่ในสายตาของเขา แต่เมื่อเป็นคำสั่งของคุณท่านเสิ่นแล้ว เขากลับต้องเชื่อฟัง
ไป๋เสว่เอ๋อร์ถอนหายใจ เดินถือแฟ้มลงลิฟต์ไปที่ออฟฟิศของเผยอี้ เมื่อไปถึงเธอหายใจเข้าลึกๆ ยกมือเคาะประตู
เมื่อได้ยินเสียงจากด้านใน ไป๋เสว่เอ๋อร์จึงผลักประตูเข้าไป
เผยอี้นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ดูเหมือนกำลังเตรียมงานให้ผู้ช่วยของตัวเอง ไป๋เสว่เอ๋อร์เดินเข้าไป พวกเขามองหน้ากัน บรรยากาศดูแปลกไปทันที
สายตาของเผยอี้หยุดที่ร่างของเธอสักสองสามวินาที จากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เลขาไป๋มาหาฉัน มีอะไรให้ฉันรึ?”
ไป๋เสว่เอ๋อร์ได้ยินน้ำเสียงถากถางจากเขา จึงขมวดคิ้ว เธอก้าวมาข้างหน้าตอบด้วยน้ำเสียงดุดัน “ประธานเผยให้ฉันนำเอกสารพวกนี้มาให้คุณคะ”
