บทที่ 50 ทั้งสองออกไปด้วยกัน
หลังอาหารเช้าซูซีมู่รับโทรศัพท์แล้วรีบขึ้นไปชั้นบน
ส่วนโล่เฟยเอ๋อหยิบจานบนโต๊ะไปล้างในครัว
เข้าไปในครัวได้ไม่นานเท่าไหร่เธอก็ได้ยินเสียงกริ่งหน้าประตู
เมื่อคิดได้ว่าซูซีมู่อยู่ข้างบน โล่เฟยเอ๋อรีบวางผ้าขี้ริ้วในมือ เธอเปิดก๊อกน้ำล้างมือ แล้ววิ่งเหยาะๆไปเปิดประตู
นอกประตูเป็นชายวัยกลางคนยืนถือกล่องเครื่องมือแพทย์อยู่
โล่เฟยเอ๋อมองไปที่กล่องเครื่องมือแพทย์ในมือเขา ก็พอจะเดาได้ว่าเขาเป็นหมอที่โจวเฉิงบอกว่าจะมาดึงกระดูกต้นคอให้ซูซีมู่
เธอทักทายกันอย่างสุภาพว่า “สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ”หมอเฉิงมองผู้หญิงตรงหน้าด้วยความอยากรู้
เขาเป็นหมอประจำตระกูลของตระกูลซูมาหลายปี แม้ว่าเขาจะไม่ได้บอกว่าเขารู้จักซูซีมู่เป็นอย่างดี แต่ก็ชัดเจนว่าซูซีมู่นั้นเย็นชาและไม่แยแส และยากที่จะเข้าถึง โอกาสที่จะอยู่ใกล้สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าผู้หญิงของเขาน่าจะเป็นศูนย์
แต่ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร? เธอถึงสามารถเข้ามาในวิลล่าของเขาได้?
โล่เฟยเอ๋อไม่รู้ว่าหมอเฉิงคิดยังไงกับเธอ เธอยิ้มให้หมอเฉิงแล้วพูดว่า：“คุณกำลังมองหาซูซีมู่ใช่ไหม？”
“ใช่ครับ ผมมาหาประธาณซู”เฉิงพยักหน้าด้วยความอยากรู้
“เชิญเข้ามาก่อนค่ะ”โล่เฟยเอ๋อถอยไปสองก้าว ให้หมอเฉิงเข้ามาข้างใน
หมอเฉิงเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นแล้วถามว่า“ประธาณซู อยู่ไหมครับ？”
“ซูซีมู่อยู่ข้างบน คุณนั่วรอก่อน เดี๋ยวฉันไปเรียกเขาให้”โล่เฟยเอ๋อตอบ
หมอเฉิงพยักหน้า“รบกวนคุณแล้ว”
“ไม่รบกวนหรอกค่ะ” โล่เฟยเอ๋อส่ายหัว กำลังจะเดินไปข้างบน
เสียงของซูซีมู่ก็ดังขึ้นมาพอดี “มีอะไรเหรอ？”
ซูซีมู่ได้ยินเสียงข้างล่างเขาเลยลงมา
โล่เฟยเอ๋อชี้ไปที่หมอเฉิง；“มีแขกมาหาคุณ”
หมอเฉิงเห็นซูซีมู่ลงมา ก็ลุกจากโซฟาทันที“ประธาณซู ให้ผม……”
หมอเฉิงยังพูดไม่จบ ซูซีมู่ก็พูดแทรกขึ้นมา“ขึ้นมาข้างบน”
หมอเฉิงนิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้าถือกล่องเครื่องมือแพทย์ขึ้นบันไดไป
ซูซีมู่เดินกลับมาสองก้าวแล้วพูดกลับโล่เฟยเอ๋อ：“ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเขา”
“อืม”โล่เฟยเอ๋อรู้ว่าซูซีมู่ไม่ต้องการให้เธอรู้อาการบาดเจ็บของเขา เธอพยักหน้าแล้วหันกลับไปที่ห้องครัว
หลังจากเก็บกวาดเรียบร้อยแล้ว โล่เฟยเอ๋อก็กดเปิดทีวีในห้องห้องนั่งเล่นดู
ประมาณครึ่งชั่วโมง หมอเฉิงก็ลงมาพร้อมกล่องเครื่องมือแพทย์
โล่เฟยเอ๋อที่นั่งเหมือนผู้หญิงโง่บนโซฟารีบลุกขึนทันที“หมอ กระดูกต้นคอเขาเป็นยังไงบ้าง？”
หมอเฉิงนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนที่จะตอบว่า “แม้ว่าการรักษาด้วยการดึงของประธาณซูจะดำเนินไปนานกว่าหนึ่งอาทิตย์แต่เขาก็มีเวลาพักผ่อนน้อยเกินไปทำให้อาการกลับมากำเริบอีก”
“มีการรักษาแบบอื่นๆ หรือไม่ เมื่อคืนเขามีอาการเจ็บปวด”โล่เฟยเอ๋อขมวดคิ้วแล้วถาม
หมอเฉิงยิ้มอย่างขมขื่น：“ไม่มีวิธีแล้วจริง มีแต่ต้องพักผ่อน แต่คุณก็รู้ว่างานของ ประธาณซู……”
โล่เฟยเอ๋อเข้าในความหมายของหมอเฉิงทันที งานของซูซีมู่ ไหนเลยจะได้？
แม้ว่าจะไม่ได้ไปทำงานที่บริษัท แต่มีเอกสารมากมายที่บ้าน
โล่เฟยเอ๋อถอนหายใจอย่างหนักใจ แล้วถาม“งั้นต้องระวังอะไรเป็นพิเศษบ้าง？”
หมอเฉิงมองลึกลงไปที่โล่เฟยเอ๋อแล้วพูดว่า：“อันดับแรกต้องให้คออบอุ่นอยู่เสมอ ความเย็นจะกระตุ้นให้อาการปวดแย่ลงอันดับสองต้องใส่ใจการพักผ่อน ไม่ควรก้มหน้านานเกินไป ลดเวลาทำงานลง ให้น้อยกว่าหนึ่งชั่วโมงจะให้ดีก็นวดสักหน่อย”
โล่เฟยเอ๋อยิ้มขอบคุณหมอเฉิง“โอเคค่ะ ขอบคุณค่ะหมอ”
“ไม่เป็นไร ผมไปก่อนนะ”หมอเฉิงส่ายหัว
“ฉันไปส่งค่ะ”
โล่เฟยเอ๋อส่งหมอเฉิงออกไปจากที่วิลล่า ซูซีมู่ก็เดินลงมาข้างล่าง
“ทำไมคุณไม่นอนพักบนเตียง？”
ซูซีมู่ไม่ตอบโล่เฟยเอ๋อ เพียงพูดว่า：“ผมจะไปแล้ว”
“หะ？”โล่เฟยเอ๋อสังเกตว่าซูซีมู่เปลี่ยนเสื้อผ้า
ซูซีมู่ตอบว่า“ไปข้างนอก”
“ไปข้างนอก？ไม่ได้”โล่เฟยเอ๋อส่ายหัวโดยไม่คิด
ซูซีมู่ขมวดคิ้วและพูดว่า:“ผมต้องไปผมมีธุระ”
“แต่ว่า คุณ……”โล่เฟยเอ๋ออยากจะพูดอะไรต่อ
ซูซีมู่หยิบกุญแจจากน้ำชาแล้วก็ออกไป
“เดี๋ยวก่อน”โล่เฟยเอ๋อรีบไปขวางเขา
ซูซีมู่ไม่ได้พูด แต่ถามเธอด้วยท่าทาง
“ต้นคอของคุณไม่ค่อยสบาย เวลาออกไปนอกบ้านเปลี่ยนเป็นเสื้อคอสูงเพื่อป้องกันคอของคุณสักหน่อย”พูดแล้วโล่เฟยเอ๋อก็จูงมือซูซีมู่ขึ้นไปด้านบน
มาถึงห้องของซูซีมู่ โล่เฟยเอ๋อก็เปิดตู้เสื้อผ้าของซูซีมู่ แล้วถามว่า “มีเสื้อสเวตเตอร์คอสูงไหม？”
“มีเสื้อกันหนาว”ซูซีมู่ตอบ
โล่เฟยเอ๋อมองหาเสื้อผ้าของเขา แล้วพูดว่า：“เสื้อกันหนาวก็ได้ อยู่ไหนล่ะ？”
ซูซีมู่ไม่ตอบกลับมาแต่ดึงไหล่ของโล่เฟยเอ๋อและนำเสื้อสเวตเตอร์สีขาวออกมาจากตู้ตรงกลาง
โล่เฟยเอ๋อมองสเวตเตอร์แล้วพูดว่า：“คุณรีบเปลี่ยนเร็ว”
ซูซีมู่‘อืม’เบาๆ แต่โล่เฟยเอ๋อไม่ยอมขยับ
โล่เฟยเอ๋อนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะรู้ตัวว่าซูซีมู่ต้องการเปลี่ยนเสื้อผ้าและพูดว่า：“ฉัน ฉันไปรอด้านนอกนะ”
พูดจบ โล่เฟยเอ๋อไม่ได้รอซูซีมู่ตอบกลับ แต่รีบวิ่งออกจากห้องซูซีมู่ไป
ดวงตาสีดำที่สะท้อนให้เห็นหญิงสาวที่เตลิดออกไป เหมือนกับสัตว์ตัวเล็กๆ ริมฝีปากของซูซีมู่ยิ้มออกมาเล็กน้อย
ซูซีมู่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วออกมา ก็เห็นโล่เฟยเอ๋อรอเขาที่หน้าบ้านแล้ว
พอเห็นเขาออกมา โล่เฟยเอ๋อเข้ามาหาเขาทันที“เอากุญแจให้ฉัน ฉันจะขับรถให้คุณเอง”
ซูซีมู่มองเธอเงียบๆ และในที่สุดก็ให้กุญแจแก่เธอ
หลังจากขับรถออกมาจากหมู่บ้าน โล่เฟยเอ๋อถึงถามเขาว่า“คุณจะไปที่ไหน？”
ซูซีมู่หันไปมองเธอ แล้วตอบว่า：“เขตซีหลัน”
เขตซีหลัน？เมืองเมืองaที่หรูหรานั่นเหรอ ห้างสรรพสินค้าที่ทันสมัย？ เขาจะไปทำอะไรที่นั่น？โล่เฟยเอ๋อกะพริบตาปริบๆ แล้วไม่ได้ถามอะไร เพียงแค่บังคับพวงมาลัยไปทางเขตซีหลัน
ครึ่งชั่วโมงต่อมา พวกเขาก็ถึงที่เขตซีหลัน
หลังจากจอดรถในลานจอดรถที่เขตซีหลัน
ซูซีมู่พาโล่เฟยเอ๋อไปยังอาคารที่สร้างสไตล์ยุโรปที่มีเอกลักษณ์ในเมืองa เขตซีหลัน
โล่เฟยเอ๋อไม่รู้ว่าซูซีมู่จะทำอะไร ได้แต่เดินตามเขาไม่ไกลนัก
ในที่สุดซูซีมู่ก็หยุดหน้าร้านแบรนด์เนมชื่อดังร้านหนึ่ง“คุณเข้าไปข้างใน”
“หะ？”ใบหน้าของโล่เฟยเอ๋อมีความประหลาดใจ
ซูซีมู่พูดเบาๆ：“เลือกชุดที่เป็นทางการหน่อย เดี๋ยวจะมีงานเลี้ยง คุณต้องไปกับผม”
เสื้อผ้าที่เป็นทางการ？โล่เฟยเอ๋อก้มมองตัวเอง ข้างบนสวมเสื้อยืด ข้างล่างใส่กางเกงยีน เอ่อ……ถ้าต้องร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำมันไม่เป็นทางการแน่นอน
แต่ว่า……โล่เฟยเอ๋อมองไปที่ร้านแบรนด์เนมราคาแพง แล้วก็มองไปที่ซูซีมู่อีกครั้ง ในที่สุดก็ตัดสินใจก้าวเข้าไป
