บทที่111 เขาไม่เคยเจอเธอ เธอไม่เคยรักเขา
เสียงคนขับรถดังเข้ามา “คุณหนู ถึงแล้วครับ”
โล่เฟยเอ๋อค่อยๆหันมา ค่อยๆดึงสติกลับมาเพิ่งรู้ว่า ถึงลานกว้างหวั้นด๋าแล้ว
จ่ายค่ารถ แล้วลงจากรถ โล่เฟยเอ๋อผ่านลานกว้างหวั้นด๋า แล้วไปเดินยังทะเลสาบเย่ว
ครั้งก่อนที่มาทะเลสาบเย่ว มีเขามาเป็นเพื่อนด้วย………
โล่เฟยเอ๋อเม้มปาก และนั่งลงบนพื้นริมทะเลสาบ
เธอมองทะเลสาบที่มีแสงระยิบระยับ ข้างหูเธอมีเสียงของสนทนาของเขากับเธอตอนคุยกันในห้อง
เธอถาม”คุณช่วยฉันเลือกเหรอ?”
เขาตอบว่า”ใช่”
โล่เฟยเอ๋อสองแขนกอดเข่า เริ่มร้องไห้โฮออกมา
โล่เฟยเอ๋อร้องไห้เจ็บปวดใจมาก ราวกับว่ากำลังเจอกับเรื่องทรมานใจอย่างที่สุด
เธอยิ่งร้องไห้ก็ยิ่งเจ็บ สุดท้ายแล้วร่างกายเธอสั่นไปทั้งตัว
ครั้งแรกที่เจอเขาคือที่โรงแรมบั้นเต๋า เธอหนีออกมาจากงานแต่ง กำลังยืนตัวสั่นโบกรถอยู่ริมทาง คนขับรถของเขาจอดรถ
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ยินดีเท่าไหร่ แต่เขาก็ไม่ได้ไล่เธอลงจากรถ
ครั้งที่สองเจอเขาที่คลับดี้เหา กู้ชิงหลันบอกรักถังหซิวฉี ถังหซิวฉีได้ใจเชิดหน้าใส่เธอ และจะตบหน้าเธอทีหนึ่ง เขาเป็นคนที่ห้ามโดยการจับมือถังหซิวฉีไว้ไม่ให้ตบ เขาเป็นคนช่วยเธอไว้ และพาเธอไปห้องของเขา
ครั้งที่สามพวกเขาบังเอิญเจอกันที่บริษัท พวกเขาขึ้นลิฟต์ด้วยกัน ในลิฟต์เป็นครั้งแรกที่เธอพูดคุยกับเขามากเป็นพิเศษ
ครั้งที่สี่นั้นบังเอิญเจอกันข้างทาง เธอขึ้นรถของเขา และเธอก็ได้ลืมถุงของเธอไว้บนรถเขา ตั้งแต่ตอนนั้นมา พวกเขาก็เริ่มไปมาหาสู่กันบ่อยขึ้น
เธอเชิญเขาทานข้าวในร้านอาหารใหญ่ของเมืองA สุดท้ายก็ไม่ได้กินเด็กเพราะพนักงานไล่เธอ กลับกลายเป็นเขาที่พาเธอไปทานข้าวที่ร้านหยู้ผินเซียงแทน สุดท้ายก็เขาเป็นคนเช็คบิลนั้น
เธอขอความช่วยเหลือจากเขา ให้ไปเป็นเพื่อนในงานแต่งของเพื่อนร่วมห้องสมัยเรียน ภายในงาน เธอไม่อยากเสียหน้า จึงให้เขาแกล้งเป็นแฟนของเธอ ตอนเผชิญหน้ากับความสงสัยของถังหซิวฉี เขาช่วยเธอตบหน้าถังหซิวฉี
เธอรู้ตัวว่าตนเองตกหลุมรักเขาเข้าแล้ว เธออยากจะบอกรักเขา แต่เพราะได้ยินเขาคุยโทรศัพท์กับคนอื่นว่า เขาเกลียดผู้หญิง และจะไม่มีวันชอบผู้หญิงคนไหนแน่ เธอเริ่มวิตกกังวล กลัวเขารู้เรื่องนี้
จนถึงตอนนี้เธอได้เปิดเผยออกมาสักที และผลตอบรับจากเขาก็คือการปฏิเสธอย่างเยือกเย็น
เธอก็ออกจากโลกของเขาโดยดีแล้ว มองอยู่ไกลก็ไม่ได้ เขายังคิดจะแนะนำคนอื่นให้เธอเป็นแฟน ทำให้จิตใจเธอตายลง
เพราะอะไร เธอแค่มองเขามีความสุขอยู่ห่างๆก็ไม่ได้ ยังจะให้เธอหมดหวังถึงเพียงนี้
เพราะอะไร ใจที่ตายไปแล้ว เธอยังเจ็บปวดได้ขนาดนี้ ?
ไม่รู้ว่าร้องไห้ไปนานแค่ไหน เสียงของโล่เฟยเอ๋อแหบไปหมด น้ำตาก็ไม่ออกแล้ว เธอจึงลุกขึ้นไปจากทะเลสาบเย่ว
ทรมานเหลือเกิน ถึงแม้ฉันจะชอบคุณ แต่กลับไม่มีสิทธิ์ที่จะยืนข้างคุณ
หมดหวังแล้วจริงๆ ความรักมันต้องใช้ความกล้า แต่คุณกลับทำให้ฉันสูญเสียความกล้าทั้งหมดของฉันไป
โล่เฟยเอ๋อเงยหน้าขึ้น เธอปาดน้ำตาบนใบหน้าออก และค่อยๆเดินจากไปทีละก้าว
จากนี้ไป ฉันจะไม่ปรากฏในโลกของคุณอีก
คิดซะว่าคุณไม่เคยเจอฉัน และฉันก็ไม่เคยรักคุณ… …
หลังจากออกมาจากลานกว้างหวั้นด๋า เธอโบกแท็กซี่คันหนึ่ง กลับไปยังวิลล่า
เธอลงจากรถแท็กซี่ ตอนที่เธอกำลังจะเข้าไปในชุมชน ก็มีผู้ชายคนหนึ่งมาขวางทางเธอ
ความจริงเขาก็ไม่ใช่ชายแปลกหน้าหรอก เธอกับผู้ชายคนนี้เคยเจอหน้ากันครั้งหนึ่ง
ครั้งก่อนตอนเธออยู่ตึกอวิ๋นเหซียงตรงนั้น ขณะที่เธอถูกรถชนจนตัวล้ม ก็เป็นผู้ชายคนนี้กับคนขับรถลงจากรถพร้อมกัน
แต่ว่าเขามาขวางหน้าเธอทำไม?
อาผินกล่าวกับโล่เฟยเอ๋ออย่างมีมารยาท:”คุณหนู คุณท่านของเรามีเรื่องจะหาคุณหนูครับ”
โล่เฟยเอ๋องงๆแปบหนึ่ง แล้วจึงกล่าว :”คุณคะคุณทักคนผิดหรือเปล่าคะ? ฉันไม่รู้จักคุณท่านของพวกคุณค่ะ”
อาผินอธิบายอย่างมีมารยาท:”คุณหนูครับ คุณท่านของพวกเรานามสกุลซู คุณชายของบ้านเราชื่อซูซีมู่ ”
ได้ยินซูซีมู่สามคำนี้ สีหน้าของโล่เฟยเอ๋อเย็นลงทันที ผ่านไปสักนาน เธอถึงกลับมาเป็นปกติ
“คุณคะ ฉันกับคุณชายบ้านคุณก็ไม่สนิทกันค่ะ”
คุณไม่สนิทกับคุณชายบ้านผม แล้วคุณสนิทกับใครอ่ะ! อาผินขำทำหน้าทำตาในใจ แล้วกล่าวกับโล่เฟยเอ๋ออย่างมีมารยาท :”คุณหนูครับ คุณท่านของเรารอคุณอยู่นะครับ”
สุดท้ายโล่เฟยเอ๋อจำต้องยอมไปกับอาผินเพื่อไปเจอคุณท่าน
รถหรูโรลส์ – รอยซ์แฟนทอมแบบต่อยาว โล่เฟยเอ๋อเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณท่านถึงต้องการพบเธอ
คงเป็นเพราะวันนั้นเคยเห็นเธอตรงหน้าประตูวิลล่าของซูซีมู่ แล้วคิดว่าเธอกับซูซีมู่มีความสัมพันธ์อะไรกันละสิ
อดทนต่อความปวดร้าวในใจ โล่เฟยเอ๋อยืนอย่างสงบเงียบ
อาผินเคาะประตูรถ กล่าวกับคนด้านในอย่างมีมารยาท :”คุณท่านครับ คนมาถึงแล้วครับ”
ด้านในไม่มีปฏิกิริยาตอบรับใดๆ ผ่านไปหลายวินาที ประตูรถถูกเปิด คนเหมือนจะเป็นบอดี้การ์ดได้ลงจากรถ
“พี่ผิน คุณท่านให้พี่พาคนเข้าไปด้านใน “คนนั้นได้กล่าวกับอาผินอย่างมีมารยาท
อาผินตอบ”อืม”คำหนึ่งแบบเย็นชา และกล่าวกับโล่เฟยเอ๋ออย่างมีมารยาท:”คุณหนู เชิญครับ”
โล่เฟยเอ๋อลังเลอยู่หลายวินาที แล้วขึ้นรถตามอาผิน
ภายในรถโรลส์ – รอยซ์แฟนทอมแบบต่อยาวนั้นกว้างมาก การจัดตกแต่งด้านในก็หรูหรามาก
ด้านในมีคนเฒ่าผมหงอกนั่งอยู่บนโซฟา เพียงผู้เดียว
โล่เฟยเอ๋อไม่รู้ว่าฝ่ายเขาเป็นอะไรกันกับซูซีมู่ และไม่รู้ว่ามันควรเรียกอีกฝ่ายว่าอะไรดี ก็เลยทักทายแบบมีมารยาทว่า:”สวัสดีค่ะท่าน”
คุณท่านจ้องหน้าโล่เฟยเอ๋อแว็บหนึ่ง แล้วชี้ไปที่โซฟาด้านหน้า:”เชิญนั่ง”
“ขอบคุณค่ะ”โล่เฟยเอ๋อลังเลแปบเดียวแล้วก็เดินเข้าไปนั่งลง
พอโล่เฟยเอ๋อนั่งลง คุณท่านก็เอ่ยปากกล่าวอย่างเยือกเย็น:”ผมเป็นคุณปู่ของซูซีมู่”
เมื่อได้ยินอีกฝ่ายบอกว่าเป็นคุณปู่ของซูซีมู่ โล่เฟยเอ๋องงๆทันที ผ่านไปหลายวินาที โล่เฟยเอ๋อถึงดึงสติกลับมาได้ :”สวัสดีค่ะท่าน ไม่ทราบว่าที่หาหนูมีเรื่องอะไรเหรอคะ?”
คุณท่านไม่พูด เพียงแต่โบกมือให้อาผิน
คนนั้นก็รีบควักเช็คที่มีลายเซ็นออกมาจากกระเป๋ายื่นให้โล่เฟยเอ๋อ
“ส่วนค่าตัวเลขคุณอยากเขียนเท่าไหร่ก็เขียน” คุณท่านกล่าวอย่างเยือกเย็น
โล่เฟยเอ๋อเม้มปาก สีหน้าซีดเซียวลง :”ท่านหมายความว่ายังไงคะ?”
น้ำเสียงคุณท่านเยือกเย็น กล่าวอย่างใจจืดใจดำว่า:”คุณไม่คู่ควรกับเขา เอาตัวเลขเงินที่คุณพอใจ ออกจากชีวิตเขาซะ ”
ที่จริง ตอนที่คุณท่านให้อาผินยื่นเช็คให้เธอ โล่เฟยเอ๋อก็ทายได้แล้วว่าคุณท่านต้องการทำอะไร
เธอจะปล่อยมือเมื่อกี้นี้อยู่แล้ว แต่ไม่คิดว่าคุณปู่ของซูซีมู่จะมาหาถึงที่
“คุณท่านคะ ความหมายของท่าน หนูเข้าใจดีแล้วค่ะ”
ได้ยินโล่เฟยเอ๋อพูดแบบนี้ คุณท่านงงๆทันที”หึ้ม?”
โล่เฟยเอ๋อมองตาลง และกล่าว:”ที่จริงเรื่องที่คุณท่านกำลังเป็นห่วงอยู่ มันไม่เคยเกิดขึ้นเลยด้วยซ้ำ เฉพาะฉะนั้นก็ไม่จำเป็นต้องจบลงค่ะ”
สิ่งที่เธอพูดมันหมายความว่าไง? ทำไมเรื่องราวมันไม่เป็นอย่างที่คิดไว้ ?
“เพราะฉะนั้น”โล่เฟยเอ๋อหน้าตานิ่งสงบไม่แสดงสีหน้าใดๆ:”หนูจะหายตัวไปจากเขาเองค่ะ ท่านวางใจได้”
“ไม่ใช่ คุณ…..”คุณท่านจะพูดบางอย่าง
แต่โล่เฟยเอ๋อลุกขึ้นคำนับคุณท่านทีหนึ่ง”นี้ก็ดึกแล้ว หนูต้องขอตัวนะคะ ลาก่อนค่ะ”
กล่าวจบ ไม่รอคุณท่านตอบกลับ โล่เฟยเอ๋อก็หันไป ลงจากรถ
เหลือเพียงแค่คุณท่านบ้านซูที่ทำหน้างงๆงง
“อาผิน เรื่องมันเป็นยังไง?”
“คุณท่าน ผมก็ไม่รู้ครับ……”
