บทที่189 คืนนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่
หลังจากที่ออกมาจากวิลล่าบ้านโล่ โล่เฟยเอ๋อก็รู้สึกโล่งใจ เธอหันหน้าไปทางพระอาทิตย์ หยดน้ำตาของเธอไหลลงมาตรงหางตา
ตอนที่ซูซีมู่หันไป ก็พบกับน้ำตาของเธอพอดี เขากะพริบตาเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไรออกไป แสร้งทำเหมือนไม่เห็นอะไรแล้วเดินไปเปิดประตูฝั่งข้างคนขับ “ขึ้นรถเถอะ”
“อืม โอเค”โล่เฟยเอ๋อรีบยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตา จากนั้นก็ขึ้นรถ
ซูซีมู่เดินอ้อมไปขึ้นรถฝั่งคนขับ สตาร์ทรถ หมุนพวงมาลัยรถอย่างชำนาญแล้วขับออกไป
วันนี้รถค่อนข้างติด รถสามารถขยับได้ทีละน้อยอย่างช้าๆ
อาจเป็นเพราะซูซีมู่กลัวว่าโล่เฟยเอ๋อจะเบื่อ ก็เลยเปิดเพลงในรถ
ภายในรถเสียงเพลงก็ดังขึ้น อารมณ์ที่หดหู่ของโล่เฟยเอ๋อก็ค่อยๆดีขึ้น
หลังจากนั้นคหรือ่งชั่วโมง ถนนก็โล่งขึ้น รถของซูซีมู่ก็เร่งความเร็วขึ้นเยอะมาก
เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมง รถก็จอดลง
โล่เฟยเอ๋อมองไปยังด้านนอกผ่านกระจกรถ ปรากฏว่าที่นี่คืออำเภอหมาผั่นที่เธอไม่ค่อยคุ้นเคยนัก เธออึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็หันไปมองซูซีมู่ “นี่?”
“มีนัดทานอาหาร”ซูซีมู่พรางตอบพรางดับเครื่องยนต์ แล้วลงจากรถ
“อ้อ”โล่เฟยเอ๋อพยักหน้าแล้วตามลงไป
ซูซีมู่ล็อกรถ จากนั้นจูงมือของโล่เฟยเอ๋อแล้วมุ่งตรงไปยังอีกด้านหนึ่งของถนน
โล่เฟยเอ๋อเพิ่งสังเกตเห็นว่ามีร้านอาหารขนาดใหญ่อยู่ตรงข้ามของถนน ซินหยูจู เป็นชื่อร้านที่มีศิลปะมาก
หลังจากที่เข้าไปในร้าน ก็แจ้งชื่อห้องที่จองไว้ พนักงานเดินนำทางพวกเขาขึ้นไปยังชั้นบนอย่างมีมารยาท ไปหยุดอยู่ที่ห้องอาหารพิเศษที่หรูหรา
คนในห้องพิเศษนี้ โล่เฟยเอ๋อเคยเห็น ครั้งแรกที่เธอไปเมืองหลวงกับซูซีมู่ก็เคยร่วมทานข้าวกับพวกเขา พวกเขาคือรองประธานเย่กับภรรยาของเขาแห่งบริษัทLM
เมื่อเห็นซูซีมู่กับโล่เฟยเอ๋อเข้ามา พวกเขาก็ลุกขึ้นมาทักทาย “ประธานซูพวกคุณมากันแล้วหรอครับ!”
“ขอโทษที่ให้ทั้งสองคนรอนานนะครับ”ซูซีมู่พูดขึ้นอย่างมีมารยาท
“พวกผมก็เพิ่งมาถึงไม่นานเองครับ”เย่ซีกล่าวทักทายพวกเขา แล้วเชิญพวกเขานั่ง
หลังจากที่คุยไปไม่นาน อาหารก็เริ่มมาเสิร์ฟ
ทุกคนเริ่มกินไปด้วยและพูดคุยไปด้วย โล่เฟยเอ๋อไม่ค่อยสนิทกับพวกเขา หลังจากที่กล่าวทักทายไป ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปอีก
หลังจากนั้น พวกผู้ชายก็ไปคุยธุระของพวกเขา กู่ฉินหันมายิ้มแล้วพูดกับโล่เฟยเอ๋อ “ไม่เจอกันนานเลยนะคะ คุณโล่”
“ใช่ค่ะ ไม่เจอกันนานเลยนะคะ คุณนาย”โล่เฟยเอ๋อพยักหน้าเล็กน้อยอย่างมีมารยาท
กู่ฉินยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดขึ้นว่า “ครั้งที่แล้วที่clubเจียงหนาน ไม่ค่อยได้ดูแลคุณโล่ดีๆ ครั้งนี้มาซินหยูจู ฉันต้องชดเชยให้แล้วล่ะค่ะ”
เมื่อได้ยินกู่ฉินพูดถึงclubเจียงหนาน โล่เฟยเอ๋อก็อึ้งไปครู่หนึ่ง เธอเคยไปclubเจียงหนานเพราะโล่หยิวชิวแค่ครั้งเดียว แต่เธอจำไม่ได้ว่าเธอเคยเห็นกู่ฉินที่นั่น
“คุณนาย วันนั้นคุณก็อยู่clubเจียงหนานหรอคะ?”
“ใช่ค่ะ คุณโล่ลืมแล้วหรอคะ?”นัยน์ตาของกู่ฉินเผยความประหลาดใจออกมา จากนั้นก็ยิ้มออกมาเหมือนนึกอะไรได้สักอย่าง “อ้อใช่ค่ะ คืนนั้นคุณโล่ดื่มจนเมา ก็เลยน่าจะลืมแล้วค่ะ”
“ค่ะ วันนั้นฉันไปรับพี่สาวที่clubเจียงหนานค่ะ…….”ตอนที่โล่เฟยเอ๋อพูดคำว่า ‘พี่สาว’ เธอหันไปมองซูซีมู่โดยไม่รู้ตัว แล้วไปสบตากับซูซีมู่ เธอจึงรีบหลบสายตาทันที
กู่ฉินไม่ได้สังเกตถึงการทำตัวแปลกๆของโล่เฟยเอ๋อ เธอยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “ความสัมพันธ์ของคุณโล่กับพี่สาวนี่ดีจังเลยนะคะ”
“ก็ดีประมาณหนึ่งค่ะ”คำพูดนี้เธอพูดออกไปด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย และเธอก็ไม่กล้าแม้แต่จะมองไปยังซูซีมู่อีกเลย
เรื่องระหว่างเธอกับโล่หยิวชิว เพราะเธอครอบครองตำแหน่งของโล่หยิวชิว จนกลายเป็นศัตรูกันแล้ว เรื่องนี้ซูซีมู่รู้ดีที่สุด ก่อนหน้านี้เธอและเขาก็เคยทำตัวเหมือนคนแปลกหน้ากันแล้วครั้งหนึ่ง
ตอนแรกซูซีมู่ก็กำลังคุยกับเย่ซีอย่างสนุกสนาน จู่ๆก็ได้ยินกู่ฉินพูดว่าเธอเคยเห็นโล่เฟยเอ๋อที่clubเจียงหนาน ความสนใจของเขาก็เปลี่ยนไปทันที
เท่าที่เขารู้จักโล่เฟยเอ๋อ เธอจะไม่มีทางไปที่แบบclubเจียงหนานอย่างไม่มีสาเหตุแน่นอน
จนกระทั่งได้ยินโล่เฟยเอ๋อพูดว่า เธอไปclubเจียงหนานเพื่อไปรับโล่หยิวชิว แถมยังเมาอีก ซูซีมู่เปลี่ยนไปเล็กน้อย
เธอไปรับโล่หยิวชิว แล้วเมาได้ยังไง? เพราะปกติเธอไม่ใช่คนที่จะดื่มง่ายๆ
เมื่อเรื่องมันโยงถึงโล่หยิวชิว ซูซีมู่รู้สึกโดยสัญชาตญาณว่าสิ่งเหล่านั้นไม่ได้ง่ายขนาดนั้น
บางทีต้องหาโอกาสถามคุณนายเย่แล้วล่ะ แววตาของเขาเป็นประกาย จากนั้นก็แสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไร แล้วพูดคุยธุระกับเย่ซีต่อ
หลังจากที่ทานอาหารเสร็จ ซูซีมู่กับโล่เฟยเอ๋อก็ลุกขึ้นร่ำลาพวกเขา
“ขอบคุณประธานเย่กับคุณนายสำหรับอาหารมื้อนี้นะครับ”
“ประธานซูเกรงใจเกินไปแล้วครับ”เย่ซีกับกู่ฉินมาส่งพวกเขาถึงหน้าห้อง
ซูซีมู่พยักหน้าให้พวกเขาสองคน จากนั้นก็เดินจากไปพร้อมกับโล่เฟยเอ๋อ
เดินถึงประตูใหญ่ของซินหยูจู ซูซีมู่ก็หยุดเดินกะทันหัน
โล่เฟยเอ๋อหันไปมองเขา “เป็นอะไรไป?”
“ผมลืมกุญแจรถ”ซูซีมู่ตอบ
โล่เฟยเอ๋อพูดขึ้นโดยไม่คิดไตร่ตรองเลยว่า “งั้นเดี๋ยวฉันกลับไปเอาที่ห้องอาหารให้”
“ไม่ต้อง คุณรออยู่ที่นี่แหละ”ซูซีมู่พูดจบ ไม่รอให้โล่เฟยเอ๋อตอบกลับ ก็หันหลังแล้วเดินจากไป
โล่เฟยเอ๋อรู้สึกว่าท่าทางของซูซีมู่นั้นแปลกๆ แต่ก็ไม่คิดอะไรมาก
เธอยืนรอซูซีมู่อยู่ที่ทางเข้าประตูใหญ่อย่างเงียบๆ จนเวลาผ่านไปสิบกว่านาที
เธอดูเวลาในโทรศัพท์ ในตอนที่เตรียมโทรตามซูซีมู่ ซูซีมู่ก็ออกมาพอดี
“ทำไมถึงไปนานขนาดนี้?”โล่เฟยเอ๋อทักทายเขา
ซูซีมู่จ้องไปยังโล่เฟยเอ๋อครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดตอบว่า “กุญแจถูกพนักงานเก็บไป เลยต้องใช้เวลาหานิดหน่อย”
“อ้อ”โล่เฟยเอ๋อพยักหน้าแล้วพูดขึ้นว่า “ไปกันเถอะ”
ผมจะต้องสืบเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนวันที่คุณอยู่clubเจียงหนานให้ชัดเจน! นัยน์ตาของเขาเผยให้เห็นถึงความเยือกเย็น จากนั้นก็เดินตามเธอไป
ซูซีมู่ไม่ได้ลืมกุญแจรถตั้งแต่แรก เขาแค่เอามาเป็นข้ออ้างเพื่อที่จะเข้าไปถามกู่ฉินว่า ในคืนที่โล่เฟยเอ๋ออยู่clubเจียงหนานมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
หลังจากที่ได้รับรู้เรื่องราวคร่าวๆจากปากของกู่ฉิน ซูซีมู่ยิ่งมั่นใจในการคาดการณ์ของตัวเองมากขึ้น การเมาของโล่เฟยเอ๋อในคืนนั้นมันผิดปกติ
ถึงแม้ว่าเขาจะจัดการเรื่องโล่หยิวชิวแล้ว แต่สำหรับซูซีมู่ผู้ซึ่งพยายามต่อสู้เพื่อความจริงเสมอ ก็ยังคงเตรียมที่จะสืบหาความจริงของเรื่องในคืนนั้นให้ได้………..
ตอนแรกโล่เฟยเอ๋อคิดว่า การที่ซูซีมู่พูดว่าธุระที่เมืองหลวงเกือบจะเรียบร้อยหมดแล้วนั้น เขาจะสามารถพักผ่อนและรอสนุกในวันตรุษจีนอย่างสบายๆได้
แต่หลังจากที่กลับมาจากซินหยูจู โจวเฉิงก็เอาเอกสารกองโตมารออยู่ในวิลล่าแล้ว
หลังจากนั้นเขาและซูซีมู่ก็เดินเข้าไปในห้องทำงาน และไม่ได้ออกมาจากห้องทำงานตลอดทั้งบ่าย
ช่วงหัวค่ำ ในตอนที่โจวเฉิงถือเอกสารกองโตจากไป โล่เฟยเอ๋อคิดว่าซูซีมู่ทำงานเสร็จแล้ว ควรที่จะออกมาแล้ว
สุดท้ายเธอรอไปสักพัก ก็ไม่เห็นซูซีมู่ออกมา
“ทำงานไปทั้งบ่าย ยังทำไม่เสร็จหรอ?”โล่เฟยเอ๋อพึมพำกับตัวเอง แล้วลุกขึ้นเดินไปยังห้องทำงาน
ในตอนที่โล่เฟยเอ๋อเข้าไปในห้องทำงาน ซูซีมู่กำลังวีดีโอคอลประชุมอยู่
เมื่อเห็นว่าเธอเข้ามาในห้องทำงาน เขาก็หันไปทำท่าให้เธอประมาณว่า ‘เงียบๆ’ แล้วชี้ไปที่โซฟา จากนั้นก็หันไปประชุมกับคนในสายต่อ
โล่เฟยเอ๋อไม่ได้รบกวนซูซีมู่ ไปนั่งรอที่โซฟาแต่โดยดี สายตาของเธอมองไปรอบๆห้องหนึ่งรอบ จากนั้นก็ไปมองซูซีมู่ที่กำลังวิดีโอคอลประชุมอยู่
