บทที่208 แผนการของโจวหยุนถูกเปิดเผย
หลังจากซูซีมู่ขับรถออกไป โล่เฟยเอ๋อก็ไม่นอนเลย รอซูซีมู่อยู่ข้างหน้าต่าง
รอนานแล้ว น่าเบื่อแล้ว โล่เฟยเอ๋อเลยพิงราวระเบียงเขี่ยโทรศัพท์เล่น
ตอนสามโมงเช้า ในที่สุดก็มีเสียงเครื่องยนต์ดังมาจากชั้นล่าง ไฟสูงของรถส่องแสงจากด้านนอกมายังสวนด้านใน
ดวงตาของโล่เฟยเอ๋อเป็นประกาย จ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง จากนั้นวางโทรศัพท์ไว้ที่ระเบียง แล้วหันหน้าวิ่งเข้าไปยังข้างในห้อง
เมื่อโล่เฟยเอ๋อวิ่งลงบันได ซูซีมู่เพิ่งเข้ามาจากโถงทางเดิน
ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหว เขาเงยหน้าขึ้น แล้วเห็นโล่เฟยเอ๋อโดยไม่คาดคิด “คุณลงมาทำไม ดึกขนาดนี้แล้ว ?”
ยังไงโล่เฟยเอ๋อก็คงไม่บอกซูซีมู่ ว่าเธอยังไม่นอนเลยด้วยซ้ำ เพียงเพื่อรอเขากลับ เธอแค่บอกว่า “ฉันปากแห้ง เลยลุกมาดื่มน้ำ”
หยุดนิ่งพักนึง โล่เฟยเอ๋อถามอีกว่า “คุณออกไปข้างนอกเหรอคะ?”
“อืม มีธุระนิดหน่อย ”ซูซีมู่พยักหน้า
โล่เฟยเอ๋อบอก‘ออ’หนึ่งคำ ก็ไม่พูดอีก บรรยากาศก็เงียบลง
ผ่านไปสักพัก โล่เฟยเอ๋อก็พูดต่อ “คุณ……”
ทันใดที่เธอพูด ซูซีมู่ก็พูดขึ้นมา “คุณ….. ”
ทั้งสองไม่คาดคิดเลยว่าจะพูดพร้อมกัน แล้วปิดปากพร้อมกันอีกครั้ง
ผ่านไปไม่กี่นาที โล่เฟยเอ๋อชี้ไปทางห้องครัวแล้วพูดว่า “ฉันไปตักน้ำค่ะ”
“อืม ผมขึ้นไปชั้นบนก่อนละ”
ทั้งสองเดินเฉียดไหลผ่าน คนหนึ่งไปห้องครัว อีกคนขึ้นบันได……
วันที่เจ็ดของเดือนหนึ่ง เป็นวันแรกที่โล่เฟยเอ๋อไปทำงาน หลังจากผ่านปีใหม่ไป
ถึงแม้เมื่อคืนจะไม่ค่อยได้นอน แต่โล่เฟยเอ๋อก็ยังตื่นได้เช้าเหมือนเดิม
ตอนลงบันได ไม่เห็นซูซีมู่เลย เธอเลยถามคนรับใช้ คนรับใช้บอกซูซีมู่ยังไม่ตื่นเลย
โล่เฟยเอ๋อไม่เอะใจเลย เพราะว่าเมื่อคืนซูซีมู่กลับมาดึกมาก
หลังกินข้าวเช้าเสร็จ โล่เฟยเอ๋อนั่งรถคนขับรถหลี่ไปทำงานที่บริษัท
ทันทีที่เข้าประตูบริษัท สิ่งที่ดึงดูดสายตาของโล่เฟยเอ๋อคือโปสเตอร์ขนาดใหญ่ที่คุ้นเคย
โปสเตอร์อันใหญ่เป็นภาพเครื่องประดับไม่กี่ชิ้น แต่รูปนี้ มันเป็นภาพวาดการออกแบบที่โล่เฟยเอ๋อเคยวาด
ภาพออกแบบที่เธอวาด ทำไมถึงมาปรากฏบนโปสเตอร์ขนาดใหญ่ของบริษัทนี้ได้? ในสมองของโล่เฟยเอ๋อเกิดคำถามและข้อสงสัยขึ้น แล้วก็ได้ยินเพื่อนร่วมงานในบริษัทหลายคนกำลังคุยเรื่องโปสเตอร์ขนาดใหญ่อันนี้กัน
“เห็นไหม?” ผลงานในโปสเตอร์อันนี้ คือสินค้าที่ขายดีที่สุดของบริษัทในช่วงตรุษจีน”
“ผลงานสวยงามมาก ใครออกแบบหรอ? นักออกแบบเหวินหรอ?”
“ไม่ใช่ เป็นนักออกแบบหยุน”
“นักออกแบบหยุนเปลี่ยนรูปแบบใหม่ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?”
“คุณไม่รู้สินะ?ในปีนี้ผลงานของนักออกแบบหยุนเปลี่ยนเป็นสไตล์น่ารักสดใสทั้งหมดเลย ได้ยินว่าได้รับความนิยมอย่างมากจากลูกค้า……”
ฝั่งนั้นยังคุยกันไม่หยุด โล่เฟยเอ๋อก็ไม่ไหวจะฟังต่อแล้ว
เธอแค่อยากไปถามโจวหยุนให้แน่ชัด ว่าทำไมผลงานที่เธอออกแบบ ถึงกลายเป็นของโจวหยุน?
ขณะนี้นักออกแบบหยุนกำลังนั่งอยู่ในสำนักงานอย่างภาคภูมิใจ ครั้งนี้เธอใช้ภาพออกแบบของโล่เฟยเอ๋อ คว้าแชมป์แกรนด์สแลมรับชัยชนะสูงสุดในช่วงเทศกาลตรุษจีน และยังได้รับคำชื่นชมอย่างมากจากผู้บริหารระดับสูงของบริษัท
จากข่าวที่เธอได้ยินมา รอช่วงเวลาที่งานแน่นหลังจากจบช่วงเวลาการหยุดงาน ทางบริษัทจะส่งเธอไปที่บริษัทดี้ก้วน
ใช่ ข่าวถูกปล่อยออกมา สำนักงานใหญ่ของร้านจิวเวลรี่ว่านฟู๋ เป็นบริษัทเครื่องประดับที่ใหญ่ที่สุดในเมือง A ซึ่งก็คือบริษัทดี้ก้วนนั่นเอง
บริษัทดี้ก้วน นั่นเป็นความฝันเธอที่อยากไปที่นั่น
โจวหยุนรู้สึกมีความพึงพอใจอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน เธอแค่อยากเชิดหน้าโชว์ให้เหวินจีได้เห็นว่าเธอก็มีดีกว่าใคร ไม่เคยคิดว่าจะมีประโยชน์ที่คาดไม่ถึงแบบนี้ด้วยล
“พี่โจวหยุน พี่นี่ตาถึงจริงๆเลย ใช้ภาพร่างของโล่เฟยเอ๋อ ประสบความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้”ผู้ช่วยส่วนตัวของโจวหยุนที่ประจบสอพลอ
โจวหยุนยิ้มอย่างได้ใจบนใบหน้า “ไม่ใช่เรื่องไร้สาระฉันอุตส่าห์เสียเวลาปลูกฝังเธอมานาน”
ปลูกฝัง? โจวหยุนมีหน้ามาพูดคำนี้
เธอหลอกให้โล่เฟยเอ๋อวาดภาพร่างให้เธอ จากนั้นก็ยึดผลภาพร่างของโล่เฟยเอ๋อไว้ ตอนนี้ยังกล้าพูดเสียงหวานน่าฟังทำเป็นดีแบบนี้อีก หน้าด้านจริงๆ
ผู้ช่วยส่วนตัวพูดตามเธอ “ที่พี่โจวหยุนพูดถูกค่ะ”
โจวหยุนพยักหน้าแล้วบอกว่า‘ใช่’ จากนั้นก็ชี้ไปที่ไหล่และพูดว่า “ปวดไหล่จังเลย”
“ฉันช่วยนวดให้ค่ะพี่โจวหยุน”ผู้ช่วยส่วนตัวยิ้มกล่าวและเดินตามหลังโจวหยุน นวดไหล่ให้เธอ
โจวหยุนหลับตา ใบหน้ายิ้มมีความสุข
ผู้ช่วยส่วนตัวพูดขึ้นอย่างกะทันหันราวกับว่าคิดอะไรได้บางอย่าง “ใช่แล้ว พี่โจวหยุน แล้วโล่เฟยเอ๋อจะไม่มาโวยวายกับพี่เหรอคะ?”
“มาก็มาสิ คนอย่างเธอ จะทำอะไรได้?” โจวหยุนตอบด้วยแววตาดูถูก
ผู้ช่วยส่วนตัวกล่าวอย่างเป็นห่วง “พี่โจวหยุน ถ้าโล่เฟยเอ๋อมีภาพออกแบบขึ้นมา แล้วมาสร้างปัญหาให้ ก็คงไม่ดีนะคะ”
โจวหยุนทำเสียงฮึ่มแล้วกล่าว “ภาพออกแบบเหรอ? คุณคิดว่าฉันจะให้เธอเก็บภาพออกแบบไว้หรอ?
ที่แท้ ที่เมื่อก่อนโล่เฟยเอ๋อมอบภาพออกแบบให้กับโจวหยุน แล้วโจวหยุนมักจะหาข้อแก้ตัวที่จะไม่คืนภาพให้เธอ ในความเป็นจริงก็เพื่อเวลาเกิดเรื่องเหล่านี้ โล่เฟยเอ๋อจะได้ไม่สามารถเอาภาพร่างออกมาให้ดู
แน่นอนว่าถ้าโล่เฟยเอ๋อฉลาดพอ เธอก็ไม่ต้องตกอยู่สถานการณ์แบบนี้
แววตาของโจวหยุนดูร้ายกาจนัก
ผู้ช่วยส่วนตัวยิ้มและประจบสอพลอต่อโจวหยุน “แผนการพี่โจวหยุนนี่สูงจริงๆเลย”
โจวหยุนกล่าวอย่างภาคภูมิใจ “นั้นสิ ต่อไปคุณก็เชื่อฟังฉัน แน่นอนว่าฉันจะต้อง…….”
คำพูดจากโจวหยุนยังพูดไม่จบ จู่ๆประตูห้องทำงานก็เปิดออกจากข้างนอก
พวกเธอหันไปมอง ก็เห็นโล่เฟยเอ๋อกับผู้ช่วยอีกคนของโจวหยุนกำลังถกเถียงกันตรงประตูออฟฟิศ
อีกคนจะเข้ามา อีกคนไม่ให้เข้า
โจวหยุนขมวดคิ้ว สายตามองไปที่ผู้ช่วยส่วนตัวแล้วถาม “เกิดอะไรขึ้น?”
ผู้ช่วยชี้ไปที่โล่เฟยเอ๋อแล้วพูดว่า “นักออกแบบหยุน เธอจะบุกเข้าไปข้างในค่ะ”
“นักออกแบบหยุน ฉันหาคุณ เพราะฉันมีเรื่องสำคัญค่ะ ”โล่เฟยเอ๋อตอบตามมารยาท
โจวหยุนมองไปที่โล่เฟยเอ๋อจากนั้นโบกมือให้ผู้ช่วยส่วนตัว “คุณออกไปก่อน”
“ครับ ” ผู้ช่วยพยักหน้า ออกจากออฟฟิศ และปิดประตูออฟฟิศด้วย
หลังปิดประตูออฟฟิศแล้วโจวหยุนมองไปที่โล่เฟยเอ๋อด้วยท่าทีใบหน้าที่สง่าผ่าเผยและถาม “คุณหาฉันมีเรื่องไรหรอ?”
โล่เฟยเอ๋อระงับความโกรธในใจ ลองถามด้วยน้ำเสียงสงบ “นักออกแบบหยุนคะ ฉันอยากรู้ว่าทำไม ภาพออกแบบของฉันถึงปรากฏบนโปสเตอร์ของบริษัทคะ?”
“ภาพออกแบบของคุณบนโปสเตอร์บริษัท? ” โจวหยุนยิ้มอย่างยังเกร็งๆ แล้วหันไปถามผู้ช่วยส่วนตัวข้างหลังว่า “มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรอ?”
“ไม่เคยได้ยินนิ ”ผู้ช่วยส่วนตัวตอบอย่างจริงจัง
โจวหยุนทำสีหน้า ‘คุณดูสิ’ “คุณดูสิผู้ช่วยฉันยังไม่รู้เรื่องนี้เลย”
โล่เฟยเอ๋อตะลึงไปชั่วขณะ พูดว่า “อาจเป็นเพราะบริษัททำผิดไปแล้วนะค่ะ ที่เอาภาพออกแบบของฉันลงบนโปสเตอร์ที่ประตูบริษัท นักออกแบบหยุนช่วยจัดการด้วยนะคะ”
โจวหยุนถามด้วยรอยยิ้มที่เหมือนจะไม่ยิ้มว่า “โปสเตอร์ที่ประตูบริษัทเป็นของคุณเหรอ?”
“ใช่ค่ะ นั่นคืองานที่นักออกแบบหยุนมอบหมายให้ฉันเมื่อปลายปีที่แล้ว คุณจำไม่ได้แล้วหรอ?” โล่เฟยเอ๋อมองไปที่โจวหยุนอย่างสงสัย ยังไงก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติไป
