งานแต่งพี่สาว แต่…ฉันกลับเป็นเจ้าสาว! – ตอนที่ 334

ตอนที่ 334

บทที่ 334 เจอเพื่อนเก่า

“ไม่หิว” โล่เฟยเอ๋อส่ายหน้า

ซูซีมู่จึงถามความคิดเห็นของเธอ “อย่างนั้นเธอดูทีวีสักพัก รอฉันอ่านเอกสารสองสามฉบับนี้ให้จบก่อนแล้วค่อยไปกินข้าวดีไหม?”

“อืม นายไปทำธุระเถอะ” โล่เฟยเอ๋อพยักหน้าอย่างน่าเอ็นดู จากนั้นก็เปิดรายการวาไรตี้ชื่อดังรายการหนึ่งในแท็บเล็ตขึ้นมา

ซูซีมู่จึงหยิบเอกสารไม่กี่ฉบับที่วางไว้บนโต๊ะกาแฟก่อนหน้านี้ขึ้นมาแล้วอ่านอย่างตั้งใจ

โล่เฟยเอ๋อนั่งดูรายการวาไรตี้พอถึงช่วงโฆษณา ซูซีมู่ก็อ่านเอกสารในมือเหล่านั้นเสร็จพอดี

ซูซีมู่รวบรวมเอกสารในมือเหล่านั้นขึ้นมาแล้ววางไว้บนโต๊ะกาแฟ จากนั้นก็ยื่นมือออกไปหาโล่เฟยเอ๋อ “พวกเราไปกินข้าวกัน”

“อืม” โล่เฟยเอ๋อวางแท็บเล็ตในมือลง แล้ววางมือลงบนฝ่ามือของซูซีมู่ จากนั้นก็เดินออกไปข้างนอกพร้อมกับซูซีมู่

ปรากฏว่าในตอนที่พวกเขากำลังเปิดประตูห้องทำงานอยู่นั้น ก็เห็นโจวเฉิงกำลังเดินมาอย่างรีบร้อน

“ประธานซู คุณกับคุณนายกำลังจะออกไปข้างนอกเหรอครับ?”

“ไปกินข้าวกลางวัน” ซูซีมู่ตอบสั้นๆ ง่ายๆ

โจวเฉิงพูดอย่างลังเลว่า: “แต่ประธานซูครับ เมื่อสักครู่ สถาบันการเงินLMเพิ่งจะโทรศัพท์มาหาเลขาของประธานเย่และตอนนี้ประธานเย่ก็ต้องการที่จะประชุมทางวิดีโอกับคุณ…”

เมื่อได้ยินที่โจวเฉิงบอก ซูซีมู่ขมวดคิ้วขึ้นมา

ส่วนโล่เฟยเอ๋อก็เข้าใจซูซีมู่เป็นอย่างดี “ในเมื่อประธานเย่ต้องการประชุมทางวิดีโอกับนาย นายก็รีบไปเถอะ”

“แต่ว่าอาหารกลางวัน เธอ…” ซูซีมู่ยังไม่ทันพูดจบ โล่เฟยเอ๋อก็พูดแทรกว่า “ก็กินอาหารพนักงานที่บริษัทนี่แหละ”

ซูซีมู่ยกมือขึ้นจัดทรงผมที่กระจัดกระจายอยู่ข้างแก้มของโล่เฟยเอ๋อแล้วตอบว่า “แต่อาหารที่บริษัทอาจจะไม่ถูกปากเธอ”

“อาหารพนักงานที่บริษัทดี้ก้วนก็ไม่เลวนะ ฉันเชื่อว่าอาหารพนักงานที่บริษัทซูซื่อจะต้องดีกว่าแน่นอน” โล่เฟยเอ๋อตอบ

ซูซีมู่จึงพยักหน้าแล้วหันไปบอกโจวเฉิงว่า: “โจวเฉิงนายไปสั่งข้าวกล่องง่ายๆ ที่โรงอาหารขึ้นมาสองชุด”

“ครับ ประธานซู” โจวเฉิงพยักหน้าและหมุนตัวเตรียมที่จะไปโรงอาหาร แต่กลับถูกโล่เฟยเอ๋อห้ามไว้ “ให้โจวเฉิงไปประชุมกับนายเถอะ ฉันไปสั่งอาหารกลางวันเองได้”

ซูซีมู่เหลือบมองโล่เฟยเอ๋อแวบหนึ่งแล้วพยักหน้า “อย่างนั้นให้สงเฟยเหวินไปเป็นเพื่อนเธอ”

“ได้…”

พอโล่เฟยเอ๋อออกมาจากห้องทำงานของซูซีมู่แล้วจึงไปหาสงเฟยเหวิน จากนั้นก็ไปที่โรงอาหารกับเธอ

“คุณนายคงมาทานข้าวที่บริษัทครั้งแรกใช่ไหมคะ?” สงเฟยเหวินไปด้วยพร้อมชวนโล่เฟยเอ๋อพูดคุยไปด้วย

“ใช่ค่ะ” โล่เฟยเอ๋อพยักหน้าจากนั้นถาม “ปกติแล้วซูซีมู่จัดการเรื่องอาหารกลางวันอย่างไรเหรอคะ?”

“เรื่องอาหารกลางวันของประธานซู นอกจากงานเลี้ยงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้แล้ว ส่วนใหญ่ก็จะทานอาหารพนักงานที่บริษัทค่ะ” สงเฟยเหวินตอบตามความเป็นจริง

“อย่างนี้นี่เอง!” ถึงแม้โล่เฟยเอ๋อจะมีสีหน้าที่สงบนิ่ง แต่ในใจกลับรู้สึกหวานละมุน

ที่แท้ในเวลาปกติตัวเขาเองก็ทานอาหารพนักงาน แต่กลับกังวลว่าอาหารพนักงานจะไม่ถูกปากเธอ

หลังจากนั้น โล่เฟยเอ๋อก็ยังถามสงเฟยเหวินเกี่ยวกับเรื่องในบริษัทที่ซูซีมู่ทำในเวลาปกติ แล้วก็ทำให้เธอพบว่า ตัวเธอยังไม่รู้ความลับของซูซีมู่อีกมาก

ยกตัวอย่างเช่น ก่อนหน้านี้เวลาที่ซูซีมู่จะเข้าประชุมหรือออกไปพบลูกค้า จะไม่พกโทรศัพท์มือถืออย่างแน่นอน แต่พอมาตอนนี้โทรศัพท์มือถือกลับไม่เคยห่างจากตัว

ยังมีอีก เมื่อก่อนซูซีมู่ดื่มแค่กาแฟไม่ดื่มนม แต่ตอนนี้ดื่มแค่นมไม่ดื่มกาแฟ

……

ในสายตาของสงเฟยเหวินซูซีมู่อาจจะดูเปลี่ยนไป แต่สำหรับโล่เฟยเอ๋อแล้ว เธอกลับรู้สึกตื้นตันใจเป็นอย่างมาก เพราะเธอรู้ดีว่าซูซีมู่ทำแบบนี้ก็เพื่อเธอ

เมื่อถึงโรงอาหารของพนักงานแล้ว โล่เฟยเอ๋อก็สั่งอาหารให้ตนเองและซูซีมู่

สงเฟยเหวินที่ได้ยินโล่เฟยเอ๋อสั่งอาหารก็ถามขึ้นมาอย่างแปลกใจ “คุณนาย คุณไม่สั่งอาหารที่ตนเองชอบเหรอคะ?”

“มีส่วนหนึ่งที่เป็นของที่ฉันชอบนะ” โล่เฟยเอ๋อตอบ

สงเฟยเหวินจึงเอ่ยว่า: “อ้อ ที่แท้คุณนายกับประธานซูก็ชอบรสชาติเหมือนกันนี่เอง”

รสชาติเหมือนกัน? โล่เฟยเอ๋ออึ้งไปสักพัก หลังจากได้สติกลับมา ก็รู้ได้เลยว่าซูซีมู่คงจะสั่งของชอบของเธอที่บริษัทบ่อยๆ

โล่เฟยเอ๋อเม้มริมฝีปากแล้วเอ่ยแค่เพียง‘อืม’ จากนั้นก็เปลี่ยนหัวข้อ “คุณรู้ไหมว่าคุณโจวชอบรสชาติแบบไหน?”

“ผู้ช่วยพิเศษโจวเหรอคะ? รู้ค่ะ” โล่เฟยเอ๋อพยักหน้า

โล่เฟยเอ๋อ “ถ้าอย่างนั้นรบกวนคุณช่วยสั่งให้คุณโจวสักหนึ่งชุดเถอะค่ะ”

สงเฟยเหวินชี้ไปทางช่องสั่งอาหารที่อยู่ไม่ไกลแล้วเอ่ยว่า: “ผู้ช่วยพิเศษโจวชอบทานอาหารที่นั่น คุณนายรอฉันตรงนี้สักครู่นะคะ”

“ได้ค่ะ…”

พอสงเฟยเหวินจากไปได้ไม่นาน โล่เฟยเอ๋อก็เจอเพื่อนเก่าที่ไม่ได้พบกันมานาน

“เฟยเอ๋อ?” อาจเป็นเพราะคนที่เรียกเธอก็รู้สึกไม่แน่ใจเล็กน้อย น้ำเสียงนั้นจึงลังเลอย่างเห็นได้ชัด

จู่ๆ ได้ยินเสียงคนเรียกตนเอง โล่เฟยเอ๋อจึงหันกลับไปมองตามสัญชาตญาณ

เมื่อหันไปมองก็พบว่าเป็นกู้ชิงหลันที่ไม่ได้พบกันเสียนานพร้อมกับหนุ่มๆ สาวๆ กลุ่มหนึ่งที่กำลังเดินเข้ามาในโรงอาหาร

“เฟยเอ๋อ ใช่เธอจริงๆ ด้วย ฉันยังนึกว่าฉันจำผิดไปแล้วเสียอีก?” กู้ชิงหลันเดินเข้ามาอย่างดีใจ

“ไม่เจอกันนานเลยนะ” เวลาผ่านไปนานกว่าครึ่งปี เมื่อได้พบกู้ชิงหลันอีกครั้ง แต่ในใจของโล่เฟยเอ๋อกลับรู้สึกสงบมาก

เมื่อก่อนเธอเคยแอบรักกู้ชิงหลันมานานถึงสี่ปี แต่สุดท้ายเพื่ออนาคตแล้วกู้ชิงหลันก็ได้เลือกถังหซิวฉี

แน่นอนว่าในเวลานั้นเธอโกรธแค้นเขา แต่ตอนนี้ไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว

เทียบกับโล่เฟยเอ๋อที่มีสีหน้าเรียบเฉยแล้ว กู้ชิงหลันดูจะตื่นเต้นกว่ามากและยังคอยถามไถ่โล่เฟยเอ๋ออยู่สองสามคำถาม “เฟยเอ๋อ เธอก็ทำงานที่บริษัทซูซื่อเหรอ? ทำงานอยู่แผนกอะไรล่ะ? แล้วสบายดีไหม?”

โล่เฟยเอ๋อเลือกตอบแค่คำถามสุดท้าย “ที่ผ่านมาฉันสบายดีมาก”

“อย่างนั้นก็ดี” กู้ชิงหลันพยักหน้า แต่จู่ๆ ก็เหมือนกับนึกอะไรขึ้นได้: “เรื่องครั้งก่อนที่เธอถูกลักพาตัวไปที่จริงแล้วฉันอยากจะขอโทษเธอมาโดยตลอด เพียงแต่ฉันตามหาเธอไม่เจอ”

โล่เฟยเอ๋ออึ้งไปสักพัก กว่าจะได้สติกลับมาแล้วคิดขึ้นได้ว่ากู้ชิงหลันกำลังพูดถึงเรื่องในครั้งก่อนที่เธอถูกลักพาตัวที่ริมถนน

เธอจำได้ว่าตอนนั้นเธอรู้ว่ากู้ชิงหลันเป็นคนทำ แต่ตอนนี้หัวใจของเธอมีแต่ซูซีมู่ ไม่ได้มีความรู้สึกโกรธอะไรกู้ชิงหลันอีกแล้ว เพียงแค่รู้สึกผิดหวังนิดหน่อยก็เท่านั้นเอง

อีกทั้งเธอยังได้รู้จากโจวเฉิงว่าเรื่องนี้ถังหซิวฉีเป็นคนทำและกู้ชิงหลันไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องมากมายขนาดนั้น

“เรื่องมันผ่านไปนานขนาดนั้น ฉันลืมไปตั้งนานแล้ว แล้วอีกอย่างเรื่องนั้นก็ไม่ได้เกี่ยวกับนาย”

ตอนแรกกู้ชิงหลันเตรียมตัวที่จะมาขอโทษโล่เฟยเอ๋อดีๆ แต่ปรากฏว่าโล่เฟยเอ๋อกลับบอกว่า ‘เรื่องมันผ่านมานานขนาดนั้น ฉันลืมไปตั้งนานแล้ว’

เขาอ้าปากอยากที่จะชวนโล่เฟยเอ๋อคุยเรื่องอื่น แต่ในขณะนั้นเอง สงเฟยเหวินก็เดินเข้ามา “คุณนาย”

โล่เฟยเอ๋อหันกลับไป ก็เห็นว่าเป็นสงเฟยเหวินเลยถามว่า “สั่งอาหารเสร็จแล้วเหรอ?”

“เสร็จแล้วค่ะ” สงเฟยเหวินพยักหน้า

“อย่างนั้นพวกเรากลับไปที่ห้องทำงานกันเถอะ” โล่เฟยเอ๋อพูดจบก็หันกลับไปบอกกู้ชิงหลันว่า: “ฉันยังมีธุระ ขอตัวก่อนนะ โอกาสหน้าค่อยคุยกันใหม่”

กู้ชิงหลันยังคงไม่รู้สึกตัวเลยสักนิดหลังจากที่ได้ยินสงเฟยเหวินเรียกโล่เฟยเอ๋อว่า ‘คุณนาย’ เขาได้แต่ยืนเหม่อมองโล่เฟยเอ๋อ

โล่เฟยเอ๋อพยักหน้าให้เขาโดยที่ไม่รอให้กู้ชิงหลันได้ตอบกลับ จากนั้นก็เดินออกไปพร้อมกับสงเฟยเหวิน

หลังจากที่รอให้พวกเธอจากไป คนอื่นๆ ที่มาด้วยกันกับกู้ชิงหลันในตอนแรกก็รีบเข้ามารุมล้อมกู้ชิงหลัน “กู้ชิงหลัน นายรู้จักเลขาสงด้วยเหรอ?”

กู้ชิงหลันที่นิ่งอึ้งไปชั่วขณะก็เพิ่งจะได้สติกลับมา “อะไร?”

“ก็ผู้หญิงสวมชุดสูทที่เดินเข้ามาทีหลังคนนั้นไง สงเฟยเหวินเธอเป็นผู้ช่วยพิเศษเลขาหญิงเพียงหนึ่งเดียวของท่านประธาน ถ้านายไม่รู้จักเธอ แล้วจะคุยกับเธอได้อย่างไร?”

“ไม่รู้จัก” พอพูดสามคำนี้จบกู้ชิงหลันก็หันหลังเดินจากไป

เธอเคยมอบหัวใจวางไว้ตรงหน้าเขาอย่างจริงใจ แต่เพื่ออนาคตแล้วเขากลับเลือกถังหซิวฉี

ตอนแรกเขาคิดว่าการได้เจอกันในบริษัทซูซื่อครั้งนี้ เขาคงมีโอกาสอย่างมากที่จะดึงเธอให้กลับมา

แต่คิดไม่ถึงเลยว่า เธอจะแต่งงานแล้วและได้กลายเป็นภรรยาของคนอื่นไปแล้ว

ถ้าหากตอนนั้นเขาไม่ได้เลือกถังหซิวฉีเพื่ออนาคต แล้วเลือกเธอ สภาพตอนนี้จะเป็นแบบไหนกัน?

แต่น่าเสียดายที่ไม่มีคำว่าถ้าหาก…….

งานแต่งพี่สาว แต่…ฉันกลับเป็นเจ้าสาว!

งานแต่งพี่สาว แต่…ฉันกลับเป็นเจ้าสาว!

Status: Ongoing

โล่เฟยเอ๋อคิดไม่ถึง เธอมาเข้าร่วมงานแต่งงานของพี่สาว แต่สุดท้าย เธอกลายเป็นเจ้าสาวซะเอง หนี ต้องหนีไป ซูซีมู่เป็นคนที่ชอบควบคุมทุกสิ่งทุกอย่าง อยากสั่งให้เขาแต่งงานอย่างเชื่อฟัง ไม่มีทาง เมื่อโล่เฟยเอ๋อที่กำลังหนีงานแต่งงานมาพบกับซูซีมู่ที่กำลังหนีงานแต่งงานเหมือนกัน จะเกิดอะไรขึ้น

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท