บทที่ 363 โล่หยิวชิวที่บ้าคลั่ง
หลังจากที่มัดโล่เฟยเอ๋อเรียบร้อยแล้ว ชายทั้งสองคนก็ลากโล่เฟยเอ๋อเข้าไปในบ้าน
โล่เฟยเอ๋อไม่อยากจะเชื่อคำพูดของชายทั้งสองนี้ แม้กระทั่งเข้ามาในบ้านแล้ว ก็ได้เห็นโล่ชิงไป๋จริงๆ
“พ่อ……”
เขาไม่แม้แต่จะเหลียวมองโล่เฟยเอ๋อเลยสักนิด พูดกับชายทั้งสองโดยตรง “พวกนายมาแล้วหรือ? ”
“เงินเตรียมพร้อมหรือยัง? ” ชายคนนั้นจับข้อมือของโล่เฟยเอ๋อไว้ สอบถามโล่ชิงไป๋
โล่ชิงไป๋ชี้ไปที่กระเป๋าบนโต๊ะน้ำชา และพูดว่า “เตรียมพร้อมแล้ว”
ผู้ชายส่งสายตาให้ชายอีกคนหนึ่ง ชายคนนั้นเดินไปที่โต๊ะน้ำชาทันที เปิดกระเป๋าใบนั้นออก
ข้างในมีธนบัตรใหม่เอี่ยมเป็นก้อนๆ หลังจากที่ชายคนนั้นนับเสร็จ ก็พยักหน้าให้ชายอีกคน
“คนให้คุณ” ชายคนนั้นผลักโล่เฟยเอ๋อมาทางโล่ชิงไป๋
โล่ชิงไป๋ไม่ได้พยุงโล่เฟยเอ๋อ แต่ปล่อยให้โล่เฟยเอ๋อเดินโซเซ พยายามทรงตัวให้คงที่
ชายคนนั้นทำเสียงจุ๊ๆ ให้กับโล่เฟยเอ๋อ จากนั้นก็ถือเงินไว้ แล้วออกไปกับชายอีกคนเลย
โล่เฟยเอ๋อมองไปที่โล่ชิงไป๋อย่างสงบ แล้วถามว่า “เพราะอะไร? ”
“เพราะอะไร? เพราะฉันต้องการใช้เธอเพื่อเปลี่ยนตัวจิ้นเหยากลับมา” โล่ชิงไป๋ตอบกลับโดยตรง
เมื่อได้ยินโล่ชิงไป๋บอกว่า ต้องการใช้เธอเพื่อแลกตัวจิ้นเหยาออกมา เธอยิ้มอย่างน่าสังเวช
ที่แท้ก็เพื่อเห้อจิ้นเหยา……
ปกปิดความเศร้าในใจ โล่เฟยเอ๋อพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบ “หลายปีที่ผ่านมา ฉันอยากจะถามคุณเรื่องหนึ่งมาโดยตลอด”
“ถามเรื่องอะไร? ” โล่ชิงไป๋ถาม
“ฉันอยากจะถามคุณว่า ตกลงฉันเป็นลูกสาวของคุณจริงหรือเปล่า? ” ดวงตาของโล่เฟยเอ๋อ จ้องตรงไปที่โล่ชิงไป๋
คำถามของโล่เฟยเอ๋อนี้ ทำให้โล่ชิงไป๋รู้สึกเป็นวัวสันหลังหวะอย่างมาก
เพราะว่าโล่เฟยเอ๋อเป็นลูกสาวของเขาจริงๆ แต่เพราะว่าไม่ชอบแม่ของโล่เฟยเอ๋อ ดังนั้นเขาจึงเกลียดโล่เฟยเอ๋อมาโดยตลอด
ก่อนหน้านี้ตอนที่รู้ว่า เห้อจิ้นเหยาทำให้แม่ของโล่เฟยเอ๋อต้องตาย และยังคิดอยากจะฆ่าโล่เฟยเอ๋อ เขาก็ใจอ่อนจริงๆ
แต่แล้วโล่เฟยเอ๋อก็ยืนยันที่จะขังเห้อจิ้นเหยา ซึ่งทำให้เขาผิดหวังมาก เพราะเขามีความรักที่ลึกซึ้งมากต่อเห้อจิ้นเหยา
จนกระทั่งเวลาต่อมา เขาได้ติดต่อกับโล่หยิวชิว
โล่หยิวชิวได้เสนอวิธีที่จะช่วยเห้อจิ้นเหยาให้กับเขา โดยใช้โล่เฟยเอ๋อเพื่อเปลี่ยนตัวเห้อจิ้นเหยาจากมือของซูซีมู่
หลังจากเขาได้พิจารณาแล้ว ก็รู้สึกว่าวิธีนี้ไม่เลว จึงตอบตกลง
จึงเป็นเหตุผลที่โล่เฟยเอ๋อถูกลักพาตัวในวันนี้
“เฟยเอ๋อ เพียงแค่น้าเหยาของเธอกลับมาอย่างปลอดภัย ฉันก็จะปล่อยเธอกลับไป”
โล่เฟยเอ๋อเพียงแค่จ้องมองเขา โดยไม่พูดอะไร
“เฟยเอ๋อ……” โล่ชิงไป๋ยังอยากจะพูดอะไรอีก ในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น
เขาเหลือบมองไปที่อักษรสามตัว “โล่หยิวชิว’ ที่แสดงบนหน้าจอโทรศัพท์ ก็กดปุ่มรับสาย “หยิวชิว? ”
เมื่อโล่เฟยเอ๋อได้ยินโล่ชิงไป๋เรียกคำว่า ‘หยิวชิว’ ดวงตาก็ขยายขึ้นทันที
ทางปลายสายส่งเสียงของโล่หยิวชิวดังออกมา “พ่อ เรื่องจัดการได้เป็นยังไงบ้าง? พ่อได้ตัวโล่เฟยเอ๋อหรือยัง? ”
“ได้ตัวแล้ว” โล่ชิงไป๋ตอบ
“จริงเหรอ?” เสียงของโล่หยิวชิว เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ
โล่ชิงไป๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย ตอบว่า “อืม ตอนนี้เธออยู่ที่บ้านที่อยู่ในชานเมืองของฉัน”
โล่หยิวชิวส่งเสียง ‘อ๋อ’ ทันใดนั้นก็เหมือนกับนึกอะไรได้ แล้วถามว่า “พ่อ ไม่มีใครรู้ใช่ไหม ว่าพ่อลักพาตัวเธอ? ”
“ไม่มี คนที่ฉันจัดไป ได้จัดการออกไปแล้ว” โล่ชิงไป๋ตอบเสร็จ แล้วพูดว่า “เธอโทรหาซูซีมู่ ให้เขาเอาแม่เธอมาเปลี่ยนตัวโล่เฟยเอ๋อเลย! ”
“ฉันรู้แล้ว พ่อ” หยุดชะงักชั่วขณะ โล่หยิวชิวพูดต่อ “พ่อ แม่ฉันวันนี้ก็น่าจะได้กลับมาเลย ที่บ้านจัดไว้เรียบร้อยหรือยัง? ”
โล่ชิงไป๋นิ่งอึ้งไปไม่กี่วินาที ตอบกลับ “ยังเลย ฉันลืมไปแล้ว”
“พ่อ พ่อรีบกลับไปจัดการหน่อยเถอะ”
“แต่ว่า เฟยเอ๋อ……” โล่ชิงไป๋มีความลังเลเล็กน้อย
“พ่อ เฟยเอ๋ออยู่ที่นั่นคนเดียว ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก” โล่หยิวชิวพูดถึงตรงนี้ เหมือนยังกลัวว่าโล่ชิงไป๋จะไม่วางใจ ก็พูดเสริมว่า “หลังจากที่ฉันเปลี่ยนตัวแม่ได้แล้ว ก็ให้ซูซีมู่ไปรับเธอทันทีเลย”
เมื่อได้ยินโล่หยิวชิวพูดอย่างนี้ โล่ชิงไป๋ก็ต้องเห็นด้วยโดยธรรมชาติ
หลังจากที่เขาวางสายโทรศัพท์ ก็พูดกับโล่เฟยเอ๋อที่ถูกมัดมือมัดเท้าว่า “ดึกหน่อยซูซีมู่ก็จะมารับตัวเธอ”
โล่เฟยเอ๋อก้มหน้าไว้ ไม่พูดอะไร
โล่ชิงไป๋รีบกลับไปจัดการที่บ้าน จึงไม่ได้พูดอะไรกับโล่เฟยเอ๋ออีก จากไปโดยตรง
เขาไม่รู้ว่า หลังจากที่เขาออกไปได้ไม่นาน โล่หยิวชิวก็ได้มาถึงที่ลานบ้านแล้ว
โล่เฟยเอ๋อมองไปที่โล่หยิวชิว ซึ่งไม่ได้เห็นมาครึ่งกว่าปี ในใจมีความรู้สึกที่หลากหลาย
ครั้งหนึ่งเธอคิดว่า เธอเป็นลูกสาวบุญธรรมของตระกูลโล่ ลูกสาวของเห้อจิ้นเหยา
แต่ไม่คิดว่า เธอจะเป็นลูกสาวแท้ๆ ของเห้อจิ้นเหยากับโล่ชิงไป๋
ครั้งหนึ่งเธอคิดว่า เธอเป็นคนในหัวใจของซูซีมู่ แต่ไม่นึกว่า นั่นเป็นเพียงแผนหลอกลวง ที่โล่หยิวชิววางไว้ให้เธอ……
โล่หยิวชิวจ้องมองโล่เฟยเอ๋ออย่างมีชัยชนะ พูดว่า “โล่เฟยเอ๋อ เธอคิดไม่ถึงว่าฉันจะมาใช่ไหม? ”
“คิดไม่ถึงจริงๆ เดิมทีฉันคิดว่าตอนนี้เธอไปหาซูซีมู่ เพื่อเปลี่ยนตัวเห้อจิ้นเหยาแล้ว” โล่เฟยเอ๋อตอบ
เมื่อได้ยินคำพูดของโล่เฟยเอ๋อ โล่หยิวชิวก็หัวเราะเสียงดัง “ฮ่าๆ ……ถูกต้อง ฉันต้องการใช้เธอเปลี่ยนกับแม่ของฉันจริง แต่ว่า ฉันไม่ได้คิดที่จะใช้เธอที่มีชีวิตอยู่มาเปลี่ยน”
“เธอ……” โล่เฟยเอ๋อไม่คาดคิดว่าโล่หยิวชิวจะมีแผนเช่นนี้ ตกใจจนเบิกตากว้าง
โล่หยิวชิวดูเหมือนจะพอใจกับปฏิกิริยาของโล่เฟยเอ๋อมาก เธอหัวเราะบ้าคลั่งมากขึ้น “เธอว่า ถ้าซูซีมู่พบว่าที่เปลี่ยนกลับไป คือศพของเธอ เขาจะเป็นยังไง? ”
“โล่หยิวชิว เธอบ้าไปแล้ว? ” ใบหน้าของโล่เฟยเอ๋อเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก
“ฉันบ้าไปแล้วจริงๆ ตั้งแต่วันที่ซูซีมู่โยนฉันไปที่แอฟริกา ไม่อนุญาตให้ฉันก้าวเข้ามาในหัวเซี่ยแม้แต่ก้าวเดียว ก็บ้าไปแล้ว” โล่หยิวชิวเก็บรอยยิ้ม จ้องมองโล่เฟยเอ๋อด้วยความโกรธแค้น “ก็เพราะเธอ ถ้าไม่ใช่เธอ ในสายตาของเขา ก็คงจะสามารถมองเห็นฉัน คนที่แต่งงานกับเขา ก็คือฉัน คือฉันโล่หยิวชิว……”
โล่หยิวชิวพูดพร้อมกับหยิบมีดเล่มหนึ่งออกจากกระเป๋า ชี้ไปที่ โล่เฟยเอ๋อ แล้วพูดว่า “ดังนั้นฉันจะต้องฆ่าเธอ ฆ่าเธอทิ้ง เขาก็สามารถมองเห็นฉันแล้ว เขาก็จะเป็นของฉัน……”
โล่เฟยเอ๋อกลัวในใจยิ่งนัก แต่ภายนอกยังคงแสร้งทำเป็นเป็นสงบ แล้วพูดว่า “โล่หยิวชิว ต่อให้เธอฆ่าฉันทิ้ง เธอก็ไม่ได้ตัวเขา”
“เป็นไปไม่ได้……” โล่หยิวชิวกุมหัวไว้ พูดสามคำนี้ไม่หยุด
หลังจากที่โล่เฟยเอ๋อสังเกตเห็นว่าอารมณ์ของโล่หยิวชิวผิดปกติ ก็ตั้งสติขึ้นมา “ไม่ ต่อให้ฉันตายไป เขาก็จะไม่เป็นของเธอ”
โล่หยิวชิวกุมหัวไว้ จ้องไปที่โล่เฟยเอ๋ออย่างเคียดแค้น “ไม่ใช่นะ ไม่ใช่……”
และในขณะนี้ มีเสียงดังขึ้นจากด้านนอก
โล่เฟยเอ๋อหันหน้ากลับ ก็เห็นซูซีมู่พาคนมาพวกหนึ่ง วิ่งพุ่งเข้ามาจากประตูบ้าน
การปรากฏตัวของซูซีมู่ ทำให้โล่หยิวชิวดึงสติกลับมาจากความบ้าคลั่ง
เธอใช้มือในมือ จี้คอของโล่เฟยเอ๋อ จากนั้นก็พูดเตือนซูซีมู่ “ซูซีมู่ ถ้าคุณเข้ามาอีก ฉันก็จะฆ่าเธอ”
ซูซีมู่หยุดก้าวเดิน สายตากวาดมองไปที่ตัวของโล่เฟยเอ๋อ หลังจากมั่นใจว่าโล่เฟยเอ๋อไม่ได้รับบาดเจ็บ ถึงได้พูดกับโล่หยิวชิวว่า “เธอต้องการอะไร? ”
“ฉันต้องการให้คุณหย่ากับเธอ แล้วมาแต่งงานกับฉัน” โล่หยิวชิวเงยหน้ายกคางขึ้นแล้วตอบกลับ
