บทที่470 ยุยงโจวซวงซวง
“งั้นก็ได้ ฉันนอนก่อนนะ ราตรีสวัสดิ์”เมื่อเห็นข้อความแล้วโล่เฟยเอ๋อก็รู้สึกซาบซึ้งฟ้าดินมากมาย ในที่สุดก็ไม่ต้องคุยกับคนยากที่จะรับมือได้แบบนี้แล้ว
ดูจากน้ำเสียงของซือจิ้งสวน ซือเหม่ยหยวนเป็นพวกที่ไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการก็สาบานว่าจะไม่ยอมหยุด แม้ว่าครั้งนี้จะรับมือได้
แต่เธอต้องหาโอกาสมากขึ้น
ต้องคิดหาวิธีจัดการให้สิ้นซากถ้าหลอกเธอไปแบบนี้ตลอดมันไม่ดีแน่
เธอมัวแต่ครุ่นคิด ซูซีมู่เข้ามาในห้องเด็กอ่อนเธอก็ไม่สังเกตเห็น
“เฟยเอ๋อ เฟยเอ๋อ”
เรียกติดต่อกันสองครั้ง โล่เฟยเอ๋อก็ยังไม่ได้ยิน สุดท้ายซูซีมู่จึงตบไหล่เธอเบาๆ เธอถึงจะได้สติกลับมา
“กำลังคิดอะไรอยู่”ซูซีมู่ถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย
“ฮ้า……ไม่มีอะไรๆ ดึกไปหน่อยแล้ว ฉิงฉิงหลับไปแล้ว พวกเราก็ไปนอนกันเถอะ”โล่เฟยเอ๋อลุกขึ้นมากอดซูซีมู่ไว้แล้วพูด
ซูซีมู่รู้สึกว่าโล่เฟยเอ๋อแปลกไป แต่ก็ไม่พูดอะไร อุ้มโล่เฟยเอ๋อเข้าไปในห้องนอน
เพราะในตอนกลางคืนที่โล่เฟยเอ๋อกับซูซีมู่ไปพักผ่อนฉิงฉิงก็มีพี่เลี้ยงเด็กมาดูแลแทนดังนั้นจึงไม่ต้องเป็นห่วงอะไร
ซูซีมู่เหนื่อยล้ามาทั้งวันแล้วเพิ่งอาบน้ำเสร็จดังนั้นจึงอยากนอนให้ไว อันที่จริงการทำงานในบ้านเพียงแค่ประหยัดการเดินทางไปกลับเท่านั้นแต่ความระดับความเหนื่อยล้ายังคงเท่าเดิม
โล่เฟยเอ๋อรู้ว่าซูซีมู่เหนื่อยจึงพูดพลางลูบผมเขาอย่างเป็นห่วงเป็นใย”โอเคล่ะ อย่าคิดอะไรมาก รีบนอนกันเถอะ”
“งั้นกู๊ดไนท์นะครับที่รัก”ซูซีมู่จุ๊บปากโล่เฟยเอ๋อเบาๆ ทีหนึ่งแล้วมุดเข้าไปในผ้าห่มนอนหลับทันที
เขาหลับไปอย่างรวดเร็ว ฟังเสียงหายใจที่สม่ำเสมอของเขา ในใจโล่เฟยเอ๋อว้าวุ่น เธอไม่รู้ว่าที่ตัวเองทำแบบนี้ถูกหรือไม่ หากเรื่องนี้ซูซีมู่รู้เข้าเขาจะโทษตัวเองไหม ทุกอย่างในทุกอย่างในใจโล่เฟยเอ๋อไม่รู้จะทำยังไง
คิดมากไหวแล้ว โล่เฟยเอ๋อหยิบรีโมทมาปิดไฟแล้วตัวเองก็หลับไปทันที
ทางด้านนี้ซือเหม่ยหยวนนั้นนอนนอนไม่หลับ ซือจิ้งสวนและเหซิงโม่คือดีกัน ส่วนทางด้านนั้นของซูซีมู่ตัวเองก็ไม่ได้รับเรื่องราวที่แม่นยำ ความยุ่งเหยิงทุกอย่างรอให้มาเธอจัดการ
ทางด้านซือจิ้งสวนปล่อยเอาไว้ก่อน เพียงแค่จัดการซูซีมู่ได้แล้ว ก็พูดแต่ซือจิ้งสวนเลยแม้แต่ตระกูลซือทั้งหมดก็ไม่อยู่ในสายตาของเธอทั้งสิ้น
ดังนั้นเธอจึงคิดถึงใครคนหนึ่ง–โจวซวงซวง
หลายวันนี้โจวซวงซวงส่งข้อความให้เธอไม่น้อย เป็นเรื่องกู้ชิงหลันทั้งหมด หลายวันนี้ซือเหม่ยหยวนมัวแต่ยุ่งเกี่ยวกับการตีสนิทซูยุ่นจากนี้ก็สร้างความบังเอิญเพื่อเจอซูซีมู่ ดังนั้นจึงไม่ได้สนใจอะไรโจวซวงซวง
หนึ่งโจวซวงซวงนั้นรักกู้ชิงหลันรักจนหวาดระแวง หากเรียกเธอไปพบโล่เฟยเอ๋อ งั้นเรื่องราวก็อาจพัฒนาไปอีกขั้น
“นอนรึยัง”ซือเหม่ยหยวนเริ่มส่งข้อความไปถามโจวซวงซวง “ยัง……”โจวซวงซวงตอบกลับ
เธอหลับไม่สนิทมาหลายวันแล้ว ช่วงนี้กู้ชิงหลันไม่สนใจเธอเลย
จึงไม่สามารถทนได้อีกต่อไปเธอกลับบ้านเพื่อขอให้พ่อแม่ช่วย สุดท้ายกลับโดนเยาะเย้ยเสียดสีไปชุดหนึ่ง โจวซวงซวงที่ผิดหวังอย่างมาออกไปตามหากู้ชิงหลันด้วยตัวเองผลที่ได้คือไม่ได้อะไรเลย
“ด้านกู้ชิงหลันนั้นยังไม่ได้ข่าวคราวเหรอ”ซือเหม่ยหยวนแกล้งถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย
“ยัง พี่เหม่ยหยวนฉันควรทำยังไงดี ฉันหากู้ชิงหลันมาหลายวันแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้พบเบาะแสของเขาสักนิด เป็นไปได้ไหมว่าเขาจะไม่เอาฉันจริงๆ “ทางด้านโจวซวงซวงนี้ร้อนใจจนร้องไห้ออกมา หลายวันมานี้เธอร้องไห้จนตาแทบจะบวมแล้ว
“ว้าย ซวงซวงเธอคือผู้หญิงที่ดี แต่กู้ชิงหลันคนนั้นไม่มีค่าพอให้เธอทุ่มเทเพื่อเขาขนาดนั้น เธอดูฐานะทางบ้านของเธอก็ไม่เลว ไม่งั้นก็หย่ากับกู้ชิงหลันแล้วหาคนใหม่ที่รักเธอใส่ใจเธอเถอะ เธอเป็นแบบนี้เป็นห่วงเธอมากเลยนะ”
จะพูดว่าซือเหม่ยหยวนสามารถได้ใจคนได้นั้นพึ่งพาสิ่งนี้ คือแกล้งทำเป็นห่วงเป็นใย
เธอรู้อยู่แล้วว่าโจวซวงซวงในตอนตัดกู้ชิงหลันออกไปจากชีวิตได้แท้ๆ ก็ยังจะจงใจพูดเช่นนี้เหมือนไม่ยอมเพื่อเธอ ร้องขอความ เป็นธรรมเพื่อเธอ
ยิ่งสามารถทำให้ความรักที่โจวซวงซวงมีต่อกู้ชิงหลันเด่นออกมา
และมันเป็นจริงอย่างที่คาดไว้ สิ่งที่โจวซวงซวงแสดงออกมาไม่ทำให้ผิดหวัง”ไม่ได้……ฉันไม่สามารถไปจากกู้ชิงหลันจริงๆ ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าครั้งนี้เขาจะเด็ดขาดขนาดนี้ฉันไม่น่าพูดรุนแรงแบบนั้นเลย ตอนนี้เขาต้องโมโหฉันมากๆ แน่ เพราะแบบนี้ถึงจงใจหลบหน้าฉัน”
“งั้นไม่แน่ตอนนี้เขาอาจจะกำลังเกลือกกลั้วกับผู้หญิงคนนี้อยู่”
แค่ประโยคเดียวที่เอ่ยตามสบายอารมณ์ของซือเหม่ยหยวนก็สามารถทำลายฟางเส้นสุดท้ายของโจวซวงซวงได้ด้วยประโยคเดียว
โจวซวงซวงสูญเสียการควบคุมทันที เธอพูดคัดค้าน”พี่พูดมั่วๆ ไม่ได้นะ เป็นไปไม่ได้เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด”
“เป็นไม่ได้รึเปล่าในใจเธอไม่รู้แน่เหรอ ยังจำโล่เฟยเอ๋อที่กิ๊กกันกับเขาคนนั้นไหม ซวงซวงฉันเห็นเธอเป็นเพื่อนซี้จริงๆ ถึงยอมพูดความจริงกับเธอ ฉันไม่อยากอะไรที่พูดปลอบใจเธอและไม่เป็นจริงไปตลอดหรอกนะ
จริงนะ กู้ชิงหลันตอนนี้อาจจะอยู่กับโล่เฟยเอ๋อก็ได้”
เมื่อพูดคำพูดเหล่านั้นจบ โจวซวงซวงว้าวุ่นไปหมดทันที เธอส่ายหัวสุดชีวิต พูดพึมพำกับตัวเอง”เป็นไปไม่ได้…..เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด”
เธอรีบตอบกลับซือเหม่ยหยวน “ประธานซูคนนั้นพี่น่าจะรู้นะ โล่เฟยเอ๋อเป็นภรรยาของเขาน่ะ สามีของเธอไม่รู้ดีกว่ากู้ชิงหลันเป็นกี่เท่า จะเป็นไปได้ยังไงที่โล่เฟยเอ๋อจะโง่จนสมคบกับกู้ชิงหลันด้วย
ที่จริงแล้วตอนที่ซือเหม่ยหยวนพูดนั้นโจวซวงซวงก็วุ่นวายใจ โจวซวงซวงที่ติดต่อกู้ชิงหลันไม่ได้เป็นเวลานาน สมองเธอกลวงไปหมด สามารถถูกคนอื่นจูงจมูกได้อย่างง่ายดาย
ต่อจากนั้นซือเหม่ยหยวนก็โทรหาโจวซวงซวงทันที พูด”ฉันรู้ ฉันพูดพวกนี้กับเธอ ในเวลาอันสั้นในใจเธอคงรับไม่ได้แน่ๆ แต่เธอคิดดูดีๆ หลังจากที่กู้ชิงหลันเจอโล่เฟยเอ๋อแล้วเขาถึงเลือกที่จะหายไปใช่ไหม ฉันจะบอกเธอให้นะว่าเป็นไปไม่ได้ที่ผู้หญิงจะพึงพอใจผู้ชายเพียงแค่คนเดียว ถึงซูซีมู่จะยอดเยี่ยมยังไง โล่เฟยเอ๋อนั้นจะออกไปหาของทานเล่นจากข้างนอกกินดูบ้างไม่ได้เหรอ ต้องรู้นะ ว่ารักแรกนั้นมันลืมยากที่สุด ซวงซวง”
ประโยคสุดท้ายมีความหมายลึกซึ้ง ในพริบตาเดียวสมองของโจวซวงซวงก็ระเบิดแตกแล้ว
“ฉัน……ฉันควรทำยังไงดี……”โจวซวงซวงร้องไห้ย่างควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ เธอกลัวจริงๆ ว่ากู้ชิงหลันจะไม่เอาเธอแล้ว
เพื่อกู้ชิงหลันเธอทะเลาะกับคนในบ้านจนแตกหักกันไปหมด คนรอบข้างเยาะเย้ยเธอดูถูกเธอ แต่เรื่องพวกนี้เธอไม่สนใจเลยขอเพียงแค่กู้ชิงหลันอยู่ข้างกายเธอก็พอ
เธอเชื่อเสมอว่าเวลาสามารถเปลี่ยนหัวใจที่ดื้อดึงของกู้ชิงหลันได้
เพื่อกู้ชิงหลันเธอถือว่าทรยศคนทั้งโลกแล้ว ถึงสุดท้ายเธอยอมรับเรื่องที่กู้ชิงหลันไม่ต้องการเธอนี้ไม่ได้เด็ดขาด
“ฉันรู้ว่าในใจเธอทุกข์ทรมาน เธอเป็นแบบนี้เธอก็รู้สึกไม่ได้ ตอนนี้หากู้ชิงหลันไม่เจอจึงทำได้เพียงไปหาโล่เฟยเอ๋อเท่านั้น เธอต้องรู้แน่นอนว่ากู้ชิงหลันอยู่ที่ไหน”ซือเหม่ยหยวนเริ่มค่อยๆ ดึงโจวซวงซวงเข้ามาในกับดัก
โจวซวงซวงเสียใจมากจนสูญเสียความสามารถในการแยกแยะสิ่งที่ถูกผิด เธอเช็ดน้ำตาพลางพูด “ฉันไม่เคยติดต่อโล่เฟยเอ๋อมาก่อน ฉันจะไปหาเธอได้ยังไง
