บทที่ 101 แผนสูงจริงๆ（2）
โจว๋หวูนเฟิงส่ายหน้า พูดว่า “ท่านอาสาม ตัวท่านไม่ควรสละชีวิตตัวเองหรือ?”
โจว๋ก้องหรุงพูด “เด็กโง่! เจ้ารู้หรือไม่? ถ้าความลับของกล่องเซิ้นแพร่ออกไปมากพอ ข้าจะมีชื่อเสียงนับพันปี! ตัวข้านี้เป็นหัวหน้าทหารไม่เก่งกาจเท่าบิดาเจ้า ยุทธศาสตร์บ้านเมืองไม่เก่งเท่าอาสองของเจ้า วรยุทธยังห่างไกลจากปู่เจ้ามาก! ในสายตาผู้คนข้าโจว๋เจ้าสามดูเป็นคนไร้ประโยชน์เป็นไอ้หน้าโง่เพียงคนเดียว! ตอนนี้ มีโอกาสได้มีชื่อเสียงนับพันปี! ต่อให้ตาย ข้าโจว๋เจ้าสามจะไม่ขมวดคิ้วสักนิด! ข้าจะเป็นผู้ชนะในหมู่โจร! พ่อเจ้าไม่ได้สอนให้เจ้าเป็นแบบนี้หรือไง?”
“ฮึ่ย!”
โจว๋หวูนเฟิงถอนหายใจ ออกไปจากห้องลับ
เขาคิดว่าอาสามคงถูกผีเข้าไปแล้ว!
เขาไม่เข้าใจวิธีคิดบ้าๆสุดโต่งของอาสาม!
ทำให้คนๆหนึ่งเกือบจะหมดหวัง……
จะเอาชีวิตตัวเองไปแขวนเอาไว้หรือ?
ความลับของกล่องเซิ้นไม่มีใครแกะออกมาร้อยกว่าปีแล้ว…..
เขาทำแบบนี้จะพาตัวเองไปตายหรือไง?
เขาผู้นี้สูงส่ง……..
เป็นชายหนุ่มมีพรสวรรค์เลิศล้ำ
ตั้งแต่เด็กได้รับหน้าที่อันยิ่งใหญ่ของตระกูลโจว๋
เติบโตขึ้นได้รับความชื่นชมจากผู้คน……..
แต่จะเข้าใจจิตใจและชะตากรรมของโจว๋ก้องหรุงมากแค่ไหนกัน?
“ท่านโจว๋ ยินดีด้วย ตำหนักอ๋องโจว๋มีทายาทมีพรสวรรค์จริงๆ ทั้งยังมีฮองเฮาอีกด้วย ข้าหวังว่าตระกูลโจว๋จะยิ่งเจริญรุ่งเรือง! และอวยพรให้คนตระกูลโจว๋มีสุขภาพแข็งแรง แข็งแกร่งจนแก่เฒ่า!”
เสนาบดีถางเปิ่นขุยหน้าตายิ้มแย้ม เรียกให้องครักษ์และเหล่าเสนายกของกำนัลเข้ามา
ดวงตาท่านเฒ่าโจว๋หรี่ลงเล็กน้อย มองความคิดไม่ออก ทำได้แค่กล่าวอย่างหนักแน่น “กระหม่อมขอบพระทัยฝ่าบาท และขอบคุณท่านเสนาที่ส่งของกำนัลให้เจ้าเก้าด้วยตัวท่านเอง!”
ท่านเสนากล่าว “ฝ่าบาททรงใส่พระทัยเรื่องอภิเษกของราชวงศ์และตระกูลโจว๋นะ เดิมทีทรงวางแผนว่าจะรอให้อภิเษกแล้วค่อยแต่งตั้งอย่างเป็นทางการ แต่เหล่าเสนาว่าวันนี้เนวันดี ฝ่าบาทก็ทรงรับสั่งให้ข้าราชบริพารรับราชโองการและส่งของกำนัลแก่ท่าน ใช่แล้ว ท่านเฒ่าโจว๋ คนในตำหนักทั้งหมดพร้อมแล้วหรือไม่ ข้าจะประกาศราชโองการแล้ว!”
โจว๋เส้าฉีที่พึ่งเดินมาตอบว่า “พร้อมแล้วขอรับ”
ท่านเสนายิ้ม กวาดตามองโจว๋เส้าฉีจากบนลงล่างพูดว่า “ทำไมไม่เห็นโจว๋เจ้าสามล่ะ?”
โจว๋เส้าฉีตอบ “เขาไม่อยู่ในจวนขอรับ”
ท่านเสนาพูดอีก “แม่นางเก้าล่ะ? ทำไมไม่เชิญมารับพระบัญชาอภิเษกเล่า? ให้ข้าได้เห็นว่าที่ฮองเฮาเสียหน่อยก็ดี?”
โจว๋เส้าฉีพูดอย่างเย็นชา “น้องหญิงกำลังฝึกมารยาทอยู่ทางนั้น ท่านเสนาคงพอจะทราบ?”
“ตรงนั้นหรือ?”
“อ้อ”
ท่านเสนาทำเป็นไม่สนใจ พยักหน้า นำพระราชโองการออกมาจากอก “ท่านโจว๋ ส่งคนไปเชิญกล่องเซิ้นมาได้หรือไม่? ข้าจะประกาศราชโองการแล้ว! เพื่อเป็นของวิเศษของราชวงศ์ที่ใช้เป็นพยานแก่การอภิเษกครั้งนี้ ควรจะเชิญกล่องเซิ้นออกมาเพื่อทำการคารวะ”
นายท่านโจว๋กล่าว “กล่องเซิ้นอยู่ในการอารักขาในห้องลับ มิอาจเคลื่อนย้ายสะดวก ขอท่านเสนาประกาศราชโองการเถิด!”
ถางเปิ่นขุยเจ้าเล่ห์เริ่มฟังออกว่ามีเส้นสนกลใน จึงพูดว่า “นายท่านโจว๋ ข้าไม่ได้จงใจจะเล่นแง่กับท่าน เพียงแต่ฝ่าบาททรงต้องการให้ข้าน้อมส่งของกำนัล การประกาศราชโองการต้องอัญเชิญกล่องเซิ้นกลับวังหลวง! ถ้าหากกล่องเซิ้นไม่อยู่ เกรงว่าจะไม่ดีนักจริงไหม? ถ้านายท่านโจว๋เป็นห่วงความปลอดภัยของกล่องเซิ้นล่ะก็ ข้าเชื่อว่าตระกูลโจว๋มีฝีมือเหนือชั้น ไม่มีใครกล้าเอากล่องเซิ้นไปหรอกจริงไหม? นี่ถึงเป็นสาเหตุที่ฝ่าบาททรงไว้วางพระทัยส่งกล่องเซิ้นให้ตระกูลโจว๋ดูแล”
โจว๋เส้าฉีพูดด้วยเสียงโกรธเคือง “ท่านเสนาไม่ได้ยินที่พ่อข้าพูดหรือไร? ท่านจะประกาศราชโองการก็ประกาศไปสิ! ความปลอดภัยของกล่องเซิ้นนั้นเป็นหน้าที่ของตระกูลโจว๋อยู่แล้ว ในเมื่อฝ่าบาททรงให้กล่องเซิ้นอยู่ที่นี่ ก็แสดงว่าทรงไว้วางพระทัยให้พวกเราปกปักรักษากล่องเซิ้น! หรือว่าท่านเสนาแคลงใจกับรับสั่งของฝ่าบาท?”
ถางเปิ่นขุยหัวเราะเย็นชา “การเชิญกล่องเซิ้นกลับเป็นพระบัญชาของฝ่าบาท โจว๋เจ้าสองตึงเครียดเช่นนี้ ถึงขนาดคัดค้านพระบัญชา มันหมายความว่าอะไร? รึว่ากล่องเซิ้นไม่อยู่ที่ตำหนักอ๋องโจว๋แล้ว? ถึงได้ขัดพระบัญชา?”
โจว๋เส้ากวางแอบพูด “หายนะมาหาตระกูลโจว๋แล้ว”
นายท่านโจว๋สีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง สงบนิ่งไม่ไหวติงดั่งภูเขาไท่ซาน
ถางเปิ่นขุยกระแอมบีบบังคับ “โจว๋เจ้าสอง หรือว่าข้าพูดแทงใจเจ้า? กล่องเซิ้นหายไปจากตำหนักอ๋องโจว๋แล้วรึ?”
โจว๋เจ้าฉีโกรธ “อย่าพูดเหลวไหล!”
ในใจถางเปิ่นขุยพอจะคาดเดาได้ ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ตามที
แต่คนตระกูลโจว๋ยังยืนกรานไม่เชิญกล่องเซิ้นออกมาเช่นนี้…..
ต้องมีสาเหตุอะไรสักอย่างแน่นอน
ใจถางเปิ่นขุยดีใจนัก สีหน้ายังหนักแน่นคงเดิม “โจว๋เจ้าสอง! ถ้าเจ้าอยากให้ข้าคลายสงสัย ก็จงนำกล่องเซิ้นออกมา!”
โจว๋เจ้าฉีพูด “เจ้าจัดการพระราชโองการก็พอแล้ว!”
ถางเปิ่นขุยพูด “ในพระราชโองทรงอักษรไว้รึ?”
ถางเปิ่นขุยพูด “เอ่อ……”
โจว๋เส้าฉีหัวเราะพูดว่า “ถ้าพระราชโองการทรงอักษรไว้ชัดเจน ฝ่าบาททรงต้องรับสั่งใต้เท้าอัญเชิญกล่องเซิ้นกลับ พวกเราถึงจะเอากล่องเซิ้นออกมาในทันที! แต่ว่า ถ้าในพระราชโองการนี้ไม่ทรงจารึกเอาไว้ เกรงว่าท่านเสนาจะมีความผิดปลอมแปลงพระราชโองการ! วันนั้นฝ่าบาททรงรับสั่งด้วยพระองค์เอง! ตระกูลโจว๋มิบังอาจขัดพระบัญชาหรอก!”
