บทที่ 339 – แขกใหม่
บนทะเลสาบสวรรค์ หลี่เซียนเต่า ใช้พายุหิมะเพื่อฝังจักรพรรดิที่อยู่ห่างไกลออกไป
ผู้ใต้บังคับบัญชาของ หลี่เซียนเต่า ทุกคนร้องอุทาน เฒ่าเป่ยซึ่งเหลือเพียงคนเดียวล้มลงกับพื้นพร้อมกับสีหน้าตกตะลึง
“ เสร็จแล้ว…ข้าเสร็จแน่แล้ว ” เฒ่าเป่ยกำลังงุนงงและเขาไม่เข้าใจว่าทำไมภูเขาสวรรค์ถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?
นี่คือผู้เชี่ยวชาญที่น่าทึ่งที่สุดของตระกูลเป่ย เขาเป็นจักรพรรดิที่เติบโตขึ้นในขณะที่อยู่ในความสนใจ
จักรพรรดิที่ปกป้องตระกูลเป่ยมาอย่างน้อย 30,000 ปีถูกสังหารอย่างง่ายดาย
เขาถูกพายุหิมะของ หลี่เซียนเต่า สังหาร
เฒ่าเป่ย เฝ้าดูจักรพรรดิผู้นั้นเติบโตขึ้น เขาไม่สามารถฝ่าไปยังจักรพรรดิได้ดังนั้นเขาจึงฝากความหวังไว้ที่ผู้สืบทอด แต่ความหวังนี้ไม่น่ากล่าวถึงเลยแม้แต่น้อยในมือของ หลินฟาน
เขามองไปรอบ ๆ และเขาเป็นคนเดียวที่อยู่ในระดับการบ่มเพาะระดับจักรพรรดิ
ศิษย์ผู้อาวุโสและผู้นำนิกายคนอื่น ๆ ของเขาต่างก็ประหลาดใจโดยหลี่เซียนเต่า
“ ข้าบอกเจ้าแล้วว่าข้าจะให้เจ้าคิดในสามวัน เจ้าพอใจกับคำตอบนั้นหรือไม่ ? ” หลี่เซียนเต่า หัวเราะอย่างเย็นชา เขามองไปที่ศพอย่างไร้อารมณ์
เพื่อดูการต่อสู้เล็ก ๆ เหล่านั้น หลี่เซียนเต่า บอก อาสึนะ ให้ส่งจดหมายเชิญ
หลี่เซียนเต่า รู้ดีว่าเมื่อเขาดูดซับพลังงานมหาศาลในหินปราบปรามวิญญาณแล้วเขาจะสามารถทะลุไปยังอาณาจักรจักรพรรดิได้อย่างแน่นอน เมื่อถึงจุดนั้นปัญหาทั้งหมดจะไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป
ตามที่คาดไว้สิ่งที่ดูเหมือนเป็นปัญหาเมื่อสามวันก่อนได้รับการแก้ไขอย่างง่ายดาย
“ เจ้าบ้า เจ้าสังหารผู้คนจากกลุ่มใหญ่หลายสิบคนและยังสังหารจักรพรรดิประจำตระกูลของข้าด้วย บาปกรรมจะตามเจ้าแน่นอน !! ” เฒ่าเป่ย ตัวสั่นขณะที่เขาตะหวาด
หลี่เซียนเต่า เต็มไปด้วยความรังเกียจ “ ข้าสังหารเจ้า ? ”
“ ข้าจำได้ว่านั่นเป็นเพราะเจ้าพยายามยึดครองภูเขาสวรรค์และโจมตี เจ้าเป็นคนที่ทำให้ภูเขาสวรรค์ขุ่นเคืองไม่ใช่รึไง ? ” หลี่เซียนเต่า หัวเราะออกมา
เฒ่าเป่ย เต็มไปด้วยความเสียใจและความเกลียดชัง “ เราไม่ควรมาที่นี่ ตอนนี้นายน้อยเป่ยเฉินและจักรพรรดิตายแล้วและตระกูลเป่ยของเราก็ไม่มีความหวังอีกต่อไป ”
“ เจ้าก็ตายได้เช่นกัน ” หลี่เซียนเต่า กล่าวอย่างเย็นชา
“ ข้าแก่มากแล้วจึงไม่สำคัญว่าข้าจะตายหรือไม่ แต่ข้าไม่เต็มใจที่จะยอมรับว่าเจ้าได้ทำลายความหวังของเราดังนั้นข้าจึงต้องสังหารเจ้า ” เฒ่าเป่ย ยืนขึ้นด้วยความโกรธ เขาเป็นคนเดียวในปัจจุบันที่ยังมีชีวิตอยู่ที่จ้องมองไปที่ หลี่เซียนเต่า
การบ่มเพาะที่ใกล้เคียงกับอาณาจักรจักรพรรดิได้ระเบิดขึ้น แม้ว่ามันจะไม่น่ากลัวเท่าที่ หลี่เซียนเต่า ควบคุมส่วนหนึ่งของสวรรค์และโลก แต่ก็ยังแข็งแกร่งมาก
“ เจ้าสู้ข้าไม่ได้หรอก ” หลี่เซียนเต่า กล่าวอย่างเย็นชา
“ ข้ารู้ แต่ข้ายังต้องสังหารเจ้า เจ้าสังหารสมาชิกตระกูลเป่ยจำนวนมากและถ้าข้าไม่ทำอะไรข้าก็จะทำให้พวกเขาล้มเหลว ” เฒ่าเป่ย ตะโกนด้วยความโกรธ เขายกมือขึ้นและรวบรวมการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดไว้ในฝ่ามือของเขา
เปลวไฟที่ลุกโชติช่วงของตระกูลเป่ย ปรากฏขึ้นตรงกลาง
ข้างทะเลสาบสวรรค์ที่อุณหภูมิต่ำมากคลื่นความร้อนขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นจากร่างกายของ เฒ่าเป่ย
เขาใช้พลังทั้งหมดของเขาเพื่อต่อสู้กับความตาย
“ ข้าหวังว่าเจ้าจะสังหารข้าได้โดยเร็วและแสดงให้ข้าเห็นถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของจักรพรรดิ ” เฒ่าเป่ย กล่าว
หลี่เซียนเต่า คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ “ เจ้ารู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องหรือไม่ ? ”
เฒ่าเป่ย ขมวดคิ้ว ความหมายของคำเหล่านั้นคืออะไร ?
“ เจ้าก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน เนื่องจากเจ้าขอร้องข้าตอนที่เจ้ากำลังจะตายข้าก็จะทำให้เจ้าพอใจ ” หลี่เซียนเต่า ก้าวไปข้างหน้าและมีพลังดาบมากมายปรากฏขึ้นจากร่างกายของเขา
มันปกคลุมไปทั่วสวรรค์และโลกและพลังงานดาบก็เหมือนกับฝนเมื่อมันกวาดภูเขาสวรรค์ทั้งหมด
ในขณะนั้นภูเขาสวรรค์ล้อมรอบไปด้วยแสงดาบ พลังงานดาบแต่ละอันแข็งแกร่งและน่ากลัวมาก
คนตรงหน้าพลังดาบตื่นตา มหาสมุทรพลังงานดาบพุ่งขึ้นและเขาจมคลื่นดาบตายทันที แล้วก็ไม่มีอะไร
พลังของดาบแต่ละเส้นดึงวิญญาณของเขาไปเล็กน้อย ในทันใดจิตวิญญาณของเขารู้สึกเหมือนถูกฉีกขาด
อย่างที่ หลี่เซียนเต่า พูดเขาไม่สามารถรู้สึกได้
เขาไม่สามารถรู้สึกได้ว่าดาบเล่มนั้นน่ากลัวเพียงใด ในขณะที่มันติดต่อเขาก็ตายไปแล้ว
ไม่นานห้าวินาทีต่อมาพลังงานดาบก็สลายไปและศพก็เช่นกัน พลังงานดาบฉีกมันเป็นขี้เถ้าและหายไปในท้องฟ้ายามค่ำคืน
ในช่วงเวลาหนึ่งผู้เชี่ยวชาญที่ใกล้ชิดกับอาณาจักรจักรพรรดิมากก็ไม่สามารถใช้การเคลื่อนไหวใด ๆ ได้
หลี่เซียนเต่า แข็งแกร่งมาก !
“ จัดการกับศพเหล่านี้ นับจากนี้เป็นต้นไป ภูเขาสวรรค์ จะถูกปิดตายและไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าไปในวงใน คนปกติได้รับอนุญาตให้ล่าสัตว์และตัดต้นไม้ด้านนอกเท่านั้น ” หลี่เซียนเต่า สั่ง มู่หรงหลงเฉิน
สำหรับเขาเพียงแค่สังหารคนที่ใกล้ชิดกับอาณาจักรจักรพรรดิ หลี่เซียนเต่า ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย
เหมือนกับตอนที่เจ้าเหยียบมดเจ้าจะรู้สึกอะไรไหม ?
“รับทราบนายท่าน ! ” มู่หรงหลงเฉินเคารพ หลี่เซียนเต่า ในขณะนั้นเขารู้ว่าเจ้านายของเขาน่าทึ่งจริงๆ
เขาไม่รู้ว่าเมื่อสามวันก่อน หลี่เซียนเต่า ไม่ได้แข็งแกร่งไปกว่าเขา โชคดีที่ เทียนซิน ได้สังหาร นายน้อยเป่ยเฉิน และไปที่ หินปราบปรามวิญญาณ ซึ่งช่วยให้ หลี่เซียนเต่า ปรับปรุงได้อย่างรวดเร็ว
“ เอาล่ะ สัญญาของเราเสร็จสมบูรณ์แล้ว ข้าช่วยเจ้าปกป้องภูเขาสวรรค์และสังหารศัตรูทั้งหมด ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปพวกเจ้าทุกคนจะย้ายที่อยู่และรับใช้ข้า ” หลี่เซียนเต่า กล่าวอย่างใจเย็น
“ การได้ทำงานให้นายท่านถือเป็นเกียรติของ มู่หรงหลงเฉิน ” มู่หรงหลงเฉิน กล่าวด้วยความเคารพ
ยักษ์ไททันพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “ ข้าด้วย ”
งูหลามพิษก้มหัวลงเพื่อแสดงความเคารพ
สำหรับผู้ใต้บังคับบัญชาคนอื่น ๆ ของ หลี่เซียนเต่า พวกเขายอมแพ้มานานแล้ว
“ เอาล่ะในอีกไม่กี่วันข้างหน้าเริ่มการขุดและจัดการกับข้อตกลงเก่าๆ ” หลี่เซียนเต่า เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าและพึมพำ
ตั้งแต่เขาเข้ามาใน แดนนภาจันทรายะเยือก หลี่เซียนเต่า ก็ไม่ได้จัดการกับปัญหาหนี้สินใด ๆ เขากำลังบ่มเพาะหรือแก้ปัญหาที่ไม่จบสิ้นจนาถึงตอนนี้
ในที่สุดตอนนี้เขาก็ทะลุไปถึงจักรพรรดิ ในที่สุดเขาก็ตั้งหลักได้บน แดนนภาจันทรายะเยือก และมีความมั่นใจที่จะจัดการกับหนี้เก่า
ถ้าไม่ใช่ผู้ใต้บังคับบัญชาของหลี่เซียนเต่า ก็แค่อาณาจักรถ้ำ-สวรรค์ ผู้คนในอาณาจักรไร้ขอบเขต ถ้าพวกเขาไปทวงหนี้พวกเขาจะไม่ถูกทุบตีจนตายหรือ ?
เมื่อก้าวออกไป หลี่เซียนเต่า ก็เข้าไปในธนาคารแห่งจักรวาลและพบกับเสี่ยวฉีเพื่อถามนางเกี่ยวกับหนี้
ใครจะรู้ว่าเสี่ยวฉีก็ตามหาเขาเหมือนกัน นางกล่าวว่า “ มีแขกคนหนึ่งค่ะ ”
หลี่เซียนเต่า ตะลึง ช่างเป็นเรื่องบังเอิญ…แขกคนหนึ่งมาตอนที่เขากำลังจะถามเรื่องสัญญา
“ ภูมิหลังของเขาเป็นอย่างไร ? ” หลี่เซียนเต่า ถาม เขาพาเสี่ยวฉีเข้ามาในห้องโถงซื้อขาย
หลี่เซียนเต่า รอคอยที่จะได้พบกับแขกคนใหม่เสมอ หลี่เซียนเต่า ยินดีกับทุกคนที่สามารถนำผลกำไรมาสู่ ธนาคารแห่งจักรวาล ได้
“ แขกคนใหม่เป็นหนุ่มหล่อมากความสามารถ มีคนพยายามขโมยร่างกายของเขา เขาจึงทุบนาฬิกาค่ะ ” เสี่ยวฉีกล่าว.
“ เป็นคนที่ข้ารู้จักหรือเปล่า ? ” หลี่เซียนเต่า กล่าวอย่างลวกๆ คนรู้จักหลายคนเข้ามาในธนาคารก่อนหน้านี้
“ ไม่ ! ” เสี่ยวฉีตอบด้วยความมั่นใจ
หลี่เซียนเต่า ไม่สนใจ อย่างไรก็ตามเขามีคนรู้จักน้อยมากใน แดนนภาจันทรายะเยือก
