ตอนที่601
ธามนิธินั่งลงพูดคุยกับคุณน้า ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความห่วงใย ” คุณน้าสบายดีมั๊ยครับ ？”
” ดีๆ น้าสบายดีมากๆเลย ” คุณน้าตอบเขาอย่างกระตือรือร้น
พอพูดจบ สายตาของน้าก็เบนไปที่ปาณี ถึงตอนนี้เองที่น้าเพิ่งจะสังเกตว่าธามนิธิยังพาผู้หญิงมาด้วยอีกคน ” เอ๋ เเม่หนูน้อยนี่ ลูกสาวบ้านไหนกันล่ะจ๊ะ ？”
ปาณีที่นั่งนิ่งอยู่ตรงนี้นานกว่าจะมีใครนึกถึง เริ่มรู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นมาหน่อย
ธามนิธิหันมามองเธอเเวบหนึ่ง ก่อนจะเเนะนำให้คุณน้ารู้จัก ：” นี่แฟนผมครับ เรียกเธอว่าปาณีก็ได้ครับ ”
เห็นได้ชัดเลยว่า คุณน้าคนนี้เป็นคนที่ใกล้ชิดสนิทสนมกับคุณอามากคนหนึ่ง
เเค่ได้ยินเท่านั้นเเหละว่าเธอเป็นแฟนเขา คุณน้าก็ตาเป็นประกายขึ้นมาทันที ” ธามนิธิก็มีเเฟนเเล้ว ！ชนัน เเล้วเธอล่ะห๊ะ เมื่อไหร่จะรีบๆหาให้ได้สักคน ”
เมธชนันทำหน้าเหวอ ทำไมอยู่ดีๆ มาลงที่เขาซะได้ ？
เขานั่งลง ก่อนจะพูดว่า：” มันก็ไม่ใช่ว่าพอคิดอยากจะหา เเล้วก็จะหากันได้ง่ายๆนะครับ ผมก็อยากเป็นแบบไอ้ธามนิธิมัน สาวๆคนไหนได้เห็นเป็นต้องหลงรักมัน ”
” แกเนี่ยนะ ！อะไรๆก็ดีไปหมด เสียอย่างเดียวรสนิยมสูงเกินไป น้าแนะนำให้กี่คนต่อกี่คนแกก็ไม่สนใจ ” คุณน้าได้ที รีบใช้โอกาสนี้บ่นเมธชนันไปยกใหญ่
เพราะว่าที่จริงเเล้ว เขากับธามนิธิก็อายุห่างกันไม่มาก เลยมักจะโดนเปรียบเทียบกับเขาอยู่บ่อยๆ
เมธชนันที่นั่งอยู่ข้างๆกันถึงกับอดขำออกมาไม่ได้ เเล้วก็ไม่โต้เเย้งที่คุณน้าพูดด้วย
หลังจากที่คุณน้าบ่นเมธชนันเสร็จ ก็หันไปทางปาณีต่อ ” หนูอายุเท่าไหร่เเล้วลูก ？”
” ยี่สิบค่ะ ”
คุณน้าพูดปนหัวเราะ ：” ยังเด็กอยู่เลยนะเนี่ย ธามนิธิ นี่เธอไม่คิดจะเปิดโอกาสให้คนอื่นเลยใช่มั๊ย กว่าพ่อแม่เขาจะเลี้ยงดูแม่หนูน้อยคนนี้จนเติบใหญ่มาได้ก็ไม่ง่ายเลย แล้วเธอก็ไปลักเอาตัวลูกสาวเค้ามาอีก ”
” ผมทราบครับ ” ธามนิธิตอบอย่างอารมณ์ดี
ไม่ว่าจะมีใครมาบอกเขา เรื่องให้เขาดูเเลปาณีให้ดีๆ เขาก็ไม่เคยที่จะปฏิเสธหรือโต้แย้งเลยสักครั้ง
ปาณียิ้มตอบ ：” เขาดีกับหนูมากๆเลยค่ะ ”
เมื่อได้เห็นคนที่อยู่ข้างๆคุณอา ยิ่งทำให้ปาณีรู้สึกเขินอายขึ้นไปอีก
ตัวเธอเองก็ไม่มีอะไรที่จะสามารถเทียบเขาได้เลยสักนิด คนในครอบครัวของเธอก็ไม่เหมือนกับครอบครัวของเขา ที่มักจะพูดคุยกันด้วยเหตุเเละผล
เธอยังนึกไม่ออกเลยว่า ตัวเองมีอะไรที่คู่ควรให้เขาต้องมาดีกับเธอได้ขนาดนี้
ฟังพวกเขาพูดคุยกันได้พักใหญ่ ปาณีก็ลุกขึ้น ” หนูขอตัวไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะคะ ”
เมธชนันลุกขึ้นมาชี้ทางไปห้องน้ำให้เธอ ” อยู่ตรงนั้นนะ ”
” ขอบคุณค่ะ ”
เเวบหนึ่งที่ปาณีชำเลืองมองเมธชนัน เธอรู้สึกว่าเขาช่างดูเป็นคนกระตือรือร้นดีเสียจริง
หลังจากที่ปาณีเดินไปแล้ว คุณน้าก็พูดกับธามนิธิ ：” เมื่อคราวก่อน ลูกสาวบ้านมีสุวรรณ์ก็มาที่นี่ เเล้วยังซื้อของมาฝากน้าด้วยนะ ไม่รู้ว่าเธอคิดวางแผนอะไรอยู่หรือเปล่า เธอกับผู้หญิงคนนั้นยังติดต่อกันอยู่มั๊ย ？”
เมื่ออยู่ต่อหน้าปาณี คุณน้าก็ไม่กล้าพูด รอจนปาณีไม่อยู่เเล้วถึงได้กล้าเอ่ยปากถามเขาถึงเรื่องนี้
ครั้งก่อนตอนที่นลิน มีสุวรรณ์มาที่นี่ น่าจะเป็นช่วงที่ธามนิธิยังนั่งอยู่บนรถเข็น
เมื่อได้ยินดังนั้น ธามนิธิก็เดาได้เลยว่า ที่นลินมาที่นี่ก็เพื่อต้องการพัฒนาความสัมพันธ์กับเมธชนัน
เเละเธอคาดไม่ถึงว่า จู่ๆธามนิธิจะลุกขึ้นมาเดินได้เป็นปกติ แผนการของเธอจึงถูกทำลายจนหมดสิ้น
ธามนิธิตอบคุณน้า ：” ไม่ได้ติดต่อกันเเล้วครับ ”
คุณน้าพยักหน้าเบาๆให้กับธามนิธิ ที่เขาเองก็มีความคิดเดียวกันกับเธอ ：” ไม่ติดต่อก็ดีเเล้ว เธอเกิดเรื่องขนาดนี้ เเล้วดูที่ยัยคุณหนูนั่นทำกับเธอสิ เเค่คิดน้าก็เจ็บปวดหัวใจ ไม่คิดเลยว่าว่าชีวิตนี้ฉันจะได้เจอผู้หญิงที่โหดเหี้ยม ไร้หัวใจ ได้ขนาดนี้ ！สมัยก่อนตอนที่เธอมาที่นี่ น้ายังหลงคิดว่าเธอเป็นคนดีอยู่เลย ”
เมื่อเอ่ยถึงนลิน มีสุวรรณ์ขึ้นมา ทำให้ทุกคนในที่นี้ต่างก็รู้สึกว่า โดนเธอหลอกจนเสียความรู้สึกกันถ้วนหน้า
ธามนิธิพยักหน้าให้คุณน้า ” ผมทราบเเล้วครับ ”
คุณน้าอดไม่ได้ที่จะชำเลืองมองไปที่เมธชนัน ” เธอก็เหมือนกันนะชนัน ”
เพราะคุณน้าอาบน้ำร้อนมาก่อน ทำไมจะดูไม่ออกว่าเมธชนันปฏิบัติกับนลินเเตกต่างออกไป ถึงชนันไม่พูดแต่น้าก็ดูออก เเละกลัวว่าชนันจะโดนผู้หญิงคนนั้นหลอกใช้เอา
เมธชนันพยักหน้า ” ทราบเเล้วครับคุณน้า ”
ตอนที่602
ปาณีล้างมือเสร็จ เดินออกมาจากห้องน้ำ ก็ได้เห็นธามนิธิยืนรอเธออยู่หน้าประตู
เธอค่อยๆเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างนุ่มนวล ” คุยกับคุณน้าเสร็จเเล้วเหรอคะ ？”
ธามนิธิพยักหน้าตอบเธอเบาๆ ก่อนจะดึงมือเธอมากุมไว้เเล้วจูงเธอเดินขึ้นไปข้างบนบ้าน
ขึ้นไปถึงก็เห็นแม่บ้านที่เมธชนันสั่งการไว้ กำลังทำความสะอาดห้องพักรับรองให้พวกเขาอยู่พอดี
ห้องนี้เป็นห้องที่ธามนิธิเคยพักอาศัยอยู่ ปาณีนั่งลงมองไปรอบๆจึงได้พบว่า ห้องนี้มีของอยู่เต็มไปหมด นอกเหนือจากพวกหนังสือเเล้ว ก็ยังมีของเก่าๆอยู่หลายอย่าง
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอเลยอดใจไม่ไหวที่จะพลิกเปิดหนังสือพวกนั้นดู เเละในใจก็รู้สึกว่า ตัวเธอเองไม่เคยมีส่วนร่วมกับช่วงชีวิตที่ผ่านมาของเขาเลย
เมธชนันยืนอยู่ตรงระเบียง เขาพูดกับธามนิธิว่า ” ตอนนี้ขานายก็หายดีเเล้ว อยากจะกลับเข้ากองทัพอีกหรือเปล่า ？”
ก่อนหน้านี้เขาคิดว่า ธามนิธิคงไม่สามารถกลับมาดีเหมือนเดิมได้อีกแล้ว เเละคงกลับเข้าไปไม่ได้อีก
เเต่ตอนนี้เขากลับมาปกติดีเเล้ว เมธชนันเลยหวังว่าเขาจะกลับเข้ามาอีกครั้ง
เพราะความโดดเด่นของเขายังคงเป็นที่ยอมรับของทุกคนเสมอมา
ธามนิธิมองหน้าเพื่อนรักของเขาด้วยเเววตาสุขุมนุ่มลึก จนทำให้เมธชนันรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ ” ทำไมล่ะ ？”
ธามนิธิพูดพลางหัวเราะเบาๆ ：” ไม่ดีกว่า หลังจากผ่านเรื่องนี้ไปได้ ฉันคิดว่าฉันหลงรักการมีชีวิตที่เรียบง่ายแบบนี้ซะเเล้ว มีความสุขที่ได้อยู่กับปาณีทุกวัน ถ้าเกิดฉันกลับไป ก็ต้องได้ไปๆมาๆอยู่ข้างนอกตลอด คงไม่มีเวลาอยู่กับเธอแน่ๆ ”
เมธชนันได้ฟังที่ธามนิธิอธิบาย ก็ยิ้มๆที่มุมปาก ก่อนจะถอนหายใจเเล้วพูดกับเขาว่า ：” นี่ตกลงว่านายหนีตามผู้หญิงไปจริงๆใช่มั๊ยเนี่ย ！”
ปาณีมองดูพวกเขาสองคนที่ยืนคุยกันอยู่ตรงระเบียง จนแอบคิดว่าสองคนนั้นดูเหมือนคู่เกย์เลย ！
เเต่ไรเเต่ไร เธอก็ไม่เคยเห็นธามนิธิจะสนิทใกล้ชิดกับใครได้ขนาดนี้มาก่อน จนมาได้เห็นวันนี้ว่าพวกเขาทั้งสองคนดูสนิทสนมกันมาก
-
สองหนุ่มคุยกันอยู่ไม่นานนัก เมธชนันก็เริ่มมองดูนาฬิกา ：” นี่ก็ดึกแล้ว ฉันไม่รบกวนพวกนายละ พักผ่อนเถอะ ”
เมธชนันเดินกลับเข้ามาในห้อง เขาพูดกับปาณีว่า ：” ฝันดีนะปาณี ”
ปาณีพยักหน้าให้เขา
เมธชนันสาวเท้ายาวๆเดินออกจากห้องไป พร้อมกับปิดประตูให้พวกเขาด้วย
ปาณีเดินออกไปที่ระเบียง เธอเห็นธามนิธิยังคงยืนอยู่ตรงนั้น สายตามองเหม่อออกไปด้านนอก เธอไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
ดูเหมือนเขากำลังคิดอะไรอยู่ในใจ ？
อาจเป็นเพราะเขายังคงลืมอดีตที่ผ่านมาไม่ได้หรือเปล่า ！
ปาณีเอื้อมมือไปกอดเขาจนแนบชิด ก่อนจะถามเขาว่า ：” กำลังคิดอะไรอยู่เหรอคะ ？”
ธามนิธิกุมมือที่โอบรอบเอวเขาอยู่ในตอนนี้ แล้วหันหลังกลับมาหาเธอ เขามองดูแม่สาวน้อยที่น่ารักน่าทะนุถนอมของเขา ” รีบเข้านอนเถอะ ”
” คุณไม่ง่วงเหรอ ？” ปาณีมองเขา ท่าทางเหมือนเขายังไม่อยากจะนอน
ธามนิธิตอบ ：” ผมนอนตอนอยู่บนเครื่องเเล้วน่ะ ก็เลยยังไม่ค่อยง่วงเท่าไหร่ ”
ปาณีอิงแอบแนบซบอยู่ในอ้อมกอดเขา แม้ร่างกายของเธอเเละเขาจะเสื้อผ้ากั้นขวางไว้ เเต่เธอกลับรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิอันร้อนรุ่มที่ส่งผ่านมาจากร่างกายเขา หญิงสาวหาวออกมาน้อยๆ เริ่มจะตาปรือๆ ” ฉันเริ่มง่วงเเล้วอ่ะค่ะ ”
ธามนิธิค่อยๆประคองหญิงสาวกลับเข้ามาในห้อง ” ป่ะ ไปกล่อมหนูน้อยของเราเข้านอนกันดีกว่า ”
-
ธามนิธินั่งลงข้างๆเตียง พลางจับมือที่เริ่มจะเย็นๆของเธอเอาเข้าไปซุกไว้ใต้ผ้าห่ม มองดูจนเธอหลับสนิท
เพียงเเค่หัวถึงหมอน หญิงสาวก็ผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว
เธอช่างเป็นหญิงสาวที่บริสุทธิ์ใสซื่อ โดยปกติเธอมักจะไม่คิดเล็กคิดน้อย ไม่เหมือนกับธามนิธิ ที่มักจะมีเรื่องปกปิดเก็บงำอยู่ในใจตลอดเวลา
เขายังรู้สึกอิจฉาที่เห็นเธอเป็นแบบนี้
ผ่านไปครึ่งค่อนคืน ปาณีตื่นขึ้นมาเเล้วก็พบว่าโต๊ะหนังสือยังคงเปิดไฟไว้อยู่ ธามนิธิยังไม่นอนจริงๆด้วย
” คุณอาคะ ” หญิงสาวลุกขึ้นมานั่ง พลางเรียกเขาด้วยท่าทางสะลึมสะลือ
ธามนิธิได้ยินเสียงเธอร้องเรียก เลยรีบเดินเข้ามาหา ก่อนจะนั่งลงบนขอบเตียง ” ผมอยู่นี่แล้ว เป็นอะไรรึเปล่า ？”
ปาณีมองหน้าเขา ท่าทางเธอดูไม่ค่อยสบายใจนัก ” ฉันฝันร้าย ใจคอไม่ดีเลย ”
เขาโอบตัวเธอเข้ามากอดไว้อย่างทะนุถนอม เเล้วพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวล ” ฝันร้ายเหรอ ฝันว่าอะไรล่ะ ？”
” ฝันว่าคุณไม่ต้องการฉันเเล้ว ” ปาณีเล่าอย่างขี้เกียจ ：” ฉันฝันเห็นคุณอยู่กับน้านลิน เเล้วคุณก็พูดว่าไม่เคยชอบฉันเลยสักนิด ”
ตอนที่603
” …… ” อืมนะ ！
นั่นมันฝันร้ายชัดๆ
ธามนิธิปลอบโยนเธอ ：” ไม่เป็นไรแล้วนะ ฉันจะไม่ต้องการเธอได้ยังไงกัน ？คิดมากเกินไปแล้วนะเรา ”
เขาโน้มตัว ค่อยๆพาเธอกลับลงไปนอนบนเตียงตามเดิม ภายใต้แสงไฟสลัวๆ เขามองดูใบหน้าน้อยๆของเธอ จากนั้นก็ค่อยๆก้มหน้าลงไปจูบลงบนหน้าผากของเธอ ” นอนเถอะ เดี๋ยวฉันจะเฝ้าดูจนเธอหลับนะ ”
” คุณมีอะไรในใจรึเปล่าคะ ？” จู่ๆปาณีก็โพล่งถามขึ้นมา เธอมองดูเขา ” ทำไมคุณถึงยังไม่นอน ？”
ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปชั่วครู่ ก่อนจะพูดว่า ：” สงสัยจะเป็นเพราะ นานมากแล้วที่ไม่ได้กลับมาที่นี่ ก็เลยนอนไม่ค่อยหลับน่ะ ไม่มีอะไรหรอก คุณรีบนอนเถอะ ยังไม่ดึกมากเท่าไหร่ ”
เขากุมมือเธอไว้ ฝ่ามืออีกข้างค่อยๆบรรจงลูบไปที่แก้มของเธอเบาๆด้วยความอ่อนโยน เมื่อได้มองดูเธอแบบนี้ ทำให้เขารู้สึกว่าหัวใจของเขาอบอุ่นขึ้นมาในทันที
ปาณีมองหน้าชายหนุ่ม ” ถ้าคุณมีเรื่องอะไรไม่สบายใจ คุณต้องพูดกับฉันนะคะ ”
ธามนิธิพยักหน้าเบาๆ ” อืม ”
ขอเพียงได้มองเธอแบบนี้ เขาก็มีความสุขมากพอแล้ว
ในโลกใบนี้ล้วนมีเรื่องราวมากมาย ที่ไม่เป็นไปตามที่เราปรารถนา เเต่ทว่า ขอเเค่เพียงมีเธออยู่ เรื่องเหล่านั้นกลับถูกปล่อยวางลงได้อย่างง่ายดาย
-
เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากที่ปาณีตื่นนอนขึ้นมา ก็พบว่าธามนิธิไม่ได้อยู่ในห้องเเล้ว เธอออกไปยืนบิดขี้เกียจอยู่ตรงระเบียง จับจ้องไปยังแสงอาทิตย์อ่อนๆที่สาดส่องอยู่เบื้องหน้า ก่อนจะค่อยๆมองเหม่อเข้าสู่ภวังค์ไปชั่วครู่
ไวยาตย์ใส่สูทเนี๊ยบยืนอยู่ในสนาม เขามองมาที่เธอ ” ปาณี ตื่นเเล้วเหรอ ？”
” มายังไงล่ะคะเนี่ย ？” ปาณีรู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย ที่ได้เห็นไวยาตย์ที่นี่
ดูจากท่าทางเขา เหมือนว่าเขาจะมาที่นี่ตั้งเเต่เช้าเเล้ว
ไวยาตย์บอกกับเธอว่า ：” ผมเอาของมาให้คุณน่ะครับ ”
หลังจากที่ลงเครื่องมาเมื่อวาน ไวยาตย์ก็ได้นำกระเป๋าของเธอไปเก็บที่โรงเเรมให้
หลังจากนั้นเธอกับธามนิธิก็มุ่งตรงมาพักที่นี่เสียก่อน ทำให้ข้าวของสัมภาระของพวกเธอยังอยู่กับไวยาตย์ที่โรงเเรม
คิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าไวยาตย์จะเอาของมาส่งให้พวกเธอตั้งเเต่เช้า เธอส่งยิ้มให้เขา ：” ขอบคุณมากนะคะ ที่คอยใส่ใจพวกเราอยู่ตลอด ”
ในเเต่ละวันมักจะได้เห็นไวยาตย์ยุ่งๆอยู่เสมอ เสมือนดั่งพ่อเเม่คอยกุลีกุจอเอาใจใส่ลูกๆประมาณนั้น ทำให้ปาณีรู้สึกซาบซึ้งใจในตัวเขาเป็นอย่างมาก
ธุระปะปังของเธอและธามนิธิ ก็ล้วนเเต่เป็นไวยาตย์ที่คอยดูเเลจัดการให้ จนเขาแทบไม่ต่างกับแม่บ้านประจำตัวเลยก็ว่าได้
แม้ว่างานจะเยอะหรือลำบากเเค่ไหน แต่เขาก็ไม่เคยปริปากบ่นเลย
เมื่อปาณีเปิดประตูออกมา ไวยาตย์ก็ได้นำกระเป๋าของเธอจากที่วางอยู่ชั้นล่าง เอาขึ้นมาให้เธอบนห้อง เขายื่นกระเป๋าส่งให้เธอ
ปาณีรับกระเป๋ามาจากเขา เเล้วถามเขาว่า ：” คุณอาอยู่ไหนเหรอคะ ？”
” ได้ยินว่าออกไปข้างนอกกับคุณชนันน่ะ เดี๋ยวก็คงกลับมา ”
” อ่อ ” ปาณีเอากระเป๋าเข้ามาไว้ในห้อง ก่อนจะเปิดกระเป๋าหยิบข้าวของออกมา
เสื้อผ้า อุปกรณ์อาบน้ำเเต่งตัวของเธอ อยู่ในกระเป๋านี้ทั้งหมด
เธอเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตาเรียบร้อย จึงออกมาเปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นจึงเดินลงไปชั้นล่าง เเละก็ได้พบว่าธามนิธิกับเมธชนันกลับมาเเล้ว
เธอถามด้วยความสงสัย ” พวกคุณไปไหนกันมาคะเนี่ย ？”
ธามนิธิในชุดกีฬา กำลังนั่งอยู่บนโซฟา ：” ออกไปเดินเล่นมาน่ะ เห็นคุณกำลังหลับอยู่ก็เลยไม่ได้ปลุกคุณ ”
เห็นเธอกำลังนอนหลับพริ้มอยู่เเบบนั้น ไฉนเลยเขาจะอยากไปทำลายความสุขในการนอนหลับของเธอโดยการปลุกเธอขึ้นมาได้เล่า
ปาณีมองไปทางเมธชนัน เเละพบว่าเขาก็กำลังมองเธออยู่พอดี ปาณีรีบสำรวจดูตัวเอง ” หน้าฉันมีอะไรติดอยู่เหรอคะ ？”
เมธชนันขำก๊ากออกมา ：” ไม่มีๆ ไปกินข้าวกันเถอะ ”
เขาลุกขึ้นยืน เดินนำไปที่ห้องอาหาร คุณน้าเป็นคนทำอาหารเช้าให้พวกเขา เเค่ได้เห็นอาหารที่คุณน้าทำก็น้ำลายสอเเล้ว
ถ้านับรวมไวยาตย์ด้วย ก็มีกันทั้งห้าคนที่โต๊ะอาหาร ปาณีนั่งอยู่ข้างๆธามนิธิ คุณน้าเริ่มตักกับข้าวให้เขา ” ธามนิธิ เธอชิมนี่ดู เป็นกับข้าวที่เเต่ก่อนน้าทำเเล้วเธอก็ชอบกินที่สุด ”
เพราะว่าธามนิธิมาที่นี่ คุณน้าเลยลุกขึ้นมาทำอาหารให้พวกเขาตั้งเเต่เช้า
ตอนที่604
คุณน้าผู้ใจดีท่านนี้ ดูจะเมตตาเอ็นดูธามนิธิเป็นอย่างมาก
ธามนิธิพูดกับคุณน้า ：” ขอบคุณครับคุณน้า ”
” มาๆๆ ปาณีหนูก็กินเลยลูก ไวยาตย์ก็ด้วยนะ …… ”
” เอ่ออ …… ” เมธชนันทำลากเสียงยาว ：” แล้วผมล่ะ ？”
คุณน้าทำกรอกตาบนมองค้อนใส่เขาเบาๆ ” บ้านตัวเองแท้ๆ ยังจะมาพิธีรีตรอง มาๆๆๆ ”
ถึงเเม้ว่าปากจะพูดบ่นให้เขา เเต่คุณน้าก็ตักอาหารให้เมธชนันด้วย
เมธชนันเริ่มทักท้วง ” ตั้งเเต่สมัยก่อนเเล้วนะ คุณน้าอ่ะลำเอียง เอาใจเเต่กับเจ้าธามนิธิ ทีกับฉันนะไม่มีหรอก ฮึ่ย ”
” นี่ฉันยังไม่ดีกับเเะอีกหรือไงห๊ะ ？” คุณน้าเริ่มพูดเป็นต่อยหอย ” ในบ้านหลังนี้ ฉันก็รักใครเอ็นดูแกที่สุดละ ！คนอะไร ไม่รู้จักมีจิตสำนึกเสียบ้างเลย ”
” ปาณี ดูเอาเหอะ ” เมธชนันเริ่มพูดฟ้อง ：” พอเจ้าธามนิธิมาที่นี่ ก็ขโมยซีนฉันไปหมดเลย ตอนเขาไม่อยู่นะ คุณน้าน่ะรักฉันจะตาย ”
ถึงเเม้ว่าเขาเพิ่งจะได้เจอปาณีเป็นครั้งเเรก เเต่เขาก็ดูเหมือนกับรู้จักคุ้นเคยกับเธอดี
ปาณีรู้สึกว่าถึงเเม้จะเพิ่งรู้จักกับเขา เเต่กลับเหมือนว่าเธอเเละเขาเป็นเพื่อนกันมานาน
ปาณีขำออกมา สายตาหันเบนไปทางธามนิธิ ก่อนจะพูดกับเมธชนันว่า ：” สงสัยเป็นเพราะว่าคุณไม่หล่อไง ”
” …… ” ใบหน้าของเมธชนันเลือดฝาดขึ้นมาทันที ” แบบนี้เนี่ยนะไม่หล่อ ？ฉันว่าฉันน่ะหล่อกว่าผู้ชายข้างๆเธอตั้งเยอะ ！”
จริงๆเเล้วเมธชนันก็หล่อดูดี ออกแนวคล้ายๆดาราที่ชื่อเหลียงเฉาเหว่ย ที่บอกว่าเขาไม่หล่อน่ะ ก็เเค่อยากจะเเกล้งเขาเล่นเฉยๆ
เเต่ปาณีก็พูดถึงมุมมองของตัวเองออกมา ” ในสายตาของฉัน คุณอาของฉันน่ะหล่อที่สุดแล้ว ”
เมธชนันพูดด้วยความเจ็บใจจี๊ดๆ ：” แหม่ จะเกินไปแล้วนะ หมั่นไส้คนมีความรักจริงๆ ”
ปาณีหันไปมองธามนิธิ แอบเอื้อมมือไปกุมมือเขาอยู่เงียบๆ แต่อย่างไรซะ คุณอาของเธอก็หล่อไม่มีใครเทียบติดอยู่เเล้ว
ธามนิธิมองเธอด้วยสายตาอ่อนโยน ถึงเเม้นี่จะไม่ใช่ครั้งเเรกที่เธอชมเขาว่าหล่อ เเต่เขาก็คาดไม่ถึงว่า เธอจะชมเขาต่อหน้าคนอื่นๆแบบนี้
ความรู้สึกนี้ช่างเเสนอบอุ่นหัวใจเสียเหลือเกิน ！
ทำไมเขาถึงได้โชคดีที่ได้เจอภรรยาที่น่ารักเช่นนี้ ？
ในวินาทีนั้นเอง เขารู้สึกเหมือนหัวใจเขากำลังพองโต ขนาดเมื่อก่อนตอนได้รับเหรียญกล้าหาญ เขายังไม่รู้สึกภูมิใจเหมือนเช่นตอนนี้เลย
คุณน้าหันไปหาเมธชนัน ” วันนี้พวกเธอต้องไปที่นั่นกันใช่มั๊ย ？”
เมธชนันตอบ ：” ใช่ครับ วันนี้วันเกิดพ่อผม นานเเล้วที่พ่อไม่ได้เจอธามนิธิ ตอนที่เขาไม่อยู่พ่อก็คิดถึงเขาอยู่ตลอด ช่วงหนึ่งก่อนหน้านี้ที่พ่อป่วย ก็บ่นคิดถึงเเต่เจ้าธามนิธิ ขนาดผมเป็นลูกชายแท้ๆ พ่อยังไม่เห็นจะบ่นคิดถึงผมบ้างเลย ”
ถึงแม้ว่าน้ำเสียงของชนันจะดูราวกับว่าเขากำลังน้อยอกน้อยใจ เเต่ขณะที่เขากำลังพูดอยู่นั้น ท่าทีของเขาดูสบายๆ เห็นได้ชัดว่าเขากำลังพูดหยอกล้อกับทุกคนอยู่
เขากับธามนิธิสนิทกันมาก เสมือนเป็นพี่น้องแท้ๆกันเลยก็ว่าได้ พวกเขาจึงไม่ถือสาที่จะหยอกเย้ากันในเรื่องพวกนี้
คุณน้าถอนหายใจออกมา พลางพูดว่า ：” พ่อของเธอเค้าก็ชอบธามนิธิมากจริงๆนั่นแหละ ”
ถึงเเม้ว่าในตอนนี้จะเห็นเมธชนันดูภูมิฐานขนาดนี้ เเต่เมื่อสมัยตอนเขาหนุ่มๆ เขาก็ทำตัวดื้อเหลวไหลสุดๆเหมือนกัน ทำอะไรก็ไม่ค่อยได้ดั่งใจ จนถูกจอมพลนรเทพตีเอาบ่อยๆ
เเต่ในสายตาจอมพลนรเทพที่มองดูธามนิธิ เขาเป็นลูกของบ้านอื่น เเละเป็นเด็กดีในสายตาเขาเสมอ
ในตอนนั้น จอมพลนรเทพเองก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่า เมธชนันจะทำตัวให้ได้สักครึ่งหนึ่งของธามนิธิก็ยังดี
จากนั้น หลังจากที่ธามนิธิเกิดเรื่อง จู่ๆเมธชนันก็เหมือนกับว่าดูเปลี่ยนเป็นคนละคน เเละไม่ค่อยก่อเรื่องให้จอมพลนรเทพต้องโมโหเหมือนเเต่ก่อนเเล้ว
เมธชนันพูดว่า ：” เจ้าธามนิธิมันเหนือกว่าผมทุกด้าน ก็ทำไงได้ ใครให้หนุ่มสุดแสนเพอร์เฟกต์อย่างผมมาจุติบนโลกนี้ เเล้วยังจุติหนุ่มเพอร์เฟกต์อย่างเขามาด้วยล่ะ ？”
” ถ้าแกคิดว่าอย่างเเกน่ะเพอร์เฟกต์เทียบกับธามนิธิได้เเล้วล่ะก็ อย่าให้พูดเลย ！ลืมไปแล้วล่ะสิว่าเเต่ก่อนแกมันร้าย จนโดนพ่อแกตีจนขากระเผลกน่ะ ？”
พอพูดถึงเมธชนันสมัยก่อนๆ ทำเอาคุณน้าปวดหัวเลยทีเดียว
ตอนที่605
ปาณีที่นั่งฟังอยู่ข้างๆก็อดไม่ได้ที่เผลอขำออกมา คิดไม่ถึงเลยว่าเมธชนันจะมีช่วงเวลาร้ายๆแบบนั้นกับเขาด้วย
เเต่กับคุณอา ……
ปาณีชำเลืองมองไปทางธามนิธิ เมื่ออยู่ที่บ้านวิสิทธิ์เวช คนในบ้านก็ชอบเขา เเละเเม้จะอยู่ข้างนอกเขาก็เป็นที่ชื่นชอบของทุกคน
เห็นได้ชัดว่า เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมากๆเลยคนหนึ่ง
เมื่อคิดได้ดังนั้น เธอก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองช่างต่ำต้อยอะไรเยี่ยงนี้ ช่างไม่คู่ควรเอาเสียเลย
ถึงเเม้ว่าคะเเนนสอบของเธอจะพอผ่านไปได้ เเต่เธอไม่ได้อยู่ในจุดที่โดดเด่นอะไร ก็เเค่เธอพยายามอย่างเต็มความสามารถเเล้วก็เท่านั้น
ตอนที่เธอยังอยู่ในโรงเรียน ยังมีคนที่เก่งๆกว่าเธออีกเยอะ
ในบรรดาเพื่อนร่วมชั้นเรียนของเธอ เธอมักจะถูกเวทัสคอยกดเธอเอาไว้อยู่เสมอ
ดังนั้นเธอก็เลยรู้สึกอิจฉาธามนิธิเอามากๆ ที่เขาเก่งเเละโดดเด่นเยี่ยมยอดไปซะทุกด้าน
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จได้สักพัก พวกเขาจึงนั่งรถออกไปยังบ้านวิสิทธิ์เวช
บ้านวิสิทธิ์เวชในวันนี้คึกคักไปด้วยผู้คน มีรถจอดตรงประตูบ้านมากมายหลายคัน เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของจอมพลนรเทพ ทำให้ผู้คนหลั่งไหลกันมาเยี่ยมเยียนเเละเเสดงความยินดีในวันคล้ายวันเกิดของเขา
ทันทีที่เมธชนันและคณะลงมาจากรถ ก็มีคนเดินเข้ามาหาเขา ” ชนัน คุณนายเยอซอต้องการพบ ”
คุณนายเยอซอมีศักดิ์เป็นอาของเมธชนัน หลังจากที่เธอเเต่งงานกับสามีตระกูลเยอซอ ทุกคนก็พากันเรียกเธอว่าคุณนายเยอซอตั้งเเต่นั้นเป็นต้นมา
เมธชนันได้ยินดังนั้น เลยตอบกลับไปว่า ” รู้เเล้ว เดี๋ยวฉันไป ”
ส่วนอาเขยของเขา เเต่ก่อนก็เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของจอมพลนรเทพ เเละเพิ่งเสียชีวิตไปเมื่อหลายปีก่อน อาของเขาก็ไม่ได้แต่งงานใหม่ ด้วยเหตุผลนี้ จึงทำให้คนในบ้านวิสิทธิ์เวชเคารพยกย่องเธอเป็นอย่างดี
เมธชนันก็ไม่กล้าดื้อกับเธอ เพราะถ้าเกิดเขาไม่เชื่อฟังอาผู้หญิงของเขา จะต้องโดนพ่อเขาอบรมสั่งสอนเอาเเน่ๆ
เมธชนันหันมาพูดกับธามนิธิ ：” ถ้างั้นนายกับปาณีเข้าไปหาพ่อฉันก่อนเเล้วกัน เดี๋ยวฉันจะไปหาอาฉันสักหน่อย ไว้ค่อยเจอกันนะ ”
” เออได้ นายไปทำธุระของนายเหอะ ” ธามนิธิพูดพลางพยักหน้าให้เขา
เมธชนันเดินจากไปอย่างรวดเร็ว
ปาณีมองดูเขาจนคล้อยหลังไป จากนั้นจึงหันมามองที่ธามนิธิ ชายหนุ่มกำลังยืนมองจ้องไปที่บ้านหลังนั้น เเละนึกถึงเหตุการณ์วันนั้น วันเเรกที่เขาได้มาเหยียบที่นี่
ช่วงเวลานั้น เป็นช่วงเวลาที่รู้สึกกระสับกระส่าย ร้อนรนกังวลใจ เเละตื่นเต้นที่สุดในช่วงชีวิตหนึ่งของเขาเลยก็ว่าได้
เเต่คิดไม่ถึงว่า ในการกลับมาครั้งนี้จะเต็มไปด้วยความรู้สึกที่เศร้าโศกเเละหม่นหมอง เขาไม่ใช่ชายหนุ่มไฟแรงในอดีตคนนั้นอีกต่อไปแล้ว
-
เมธชนันยังไม่ทันได้เดินเข้าไปด้านใน ก็ได้ยินเสียงหัวเราะของคุณนายเยอซอดังเเว่วลอดออกมา
เขาเปิดประตูเข้าไปด้านใน ก็ได้เห็นคุณนายเยอซอกำลังนั่งอยู่บนโซฟา เธอสวมชุดกี่เพ้างดงามสง่าผ่าเผย ที่คอสวมสร้อยมุกสีขาวนวล
นลิน มีสุวรรณ์ที่ยืนอยู่ข้างๆ กำลังนวดไหล่ให้คุณนายเยอซอ ” แบบนี้ดีขึ้นหน่อยมั๊ยคะ ？”
ภายใต้ความประจบสอพลอของนลิน ทำให้เธอเป็นที่พึงพอใจของคนอื่นๆ อย่างเรื่องการนวด เป็นทักษะพื้นฐานที่เธอใช้ได้ผลมาโดยตลอด
” สบายดีจัง ”
เมื่อคุณนายเยอซอเงยหน้าขึ้น ก็ได้เห็นเมธชนันที่กำลังเดินเข้ามา ” มาเเล้วเหรอชนัน ”
เมธชนันพูดว่า ：” พอผมกลับมาถึงก็ได้ยินว่าคุณอาเรียกหา ผมก็เลยมาหาน่ะครับ ”
” นั่งก่อนสิ ”
เมธชนันนั่งลงบนอีกฝั่งของโซฟา สายตาก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองที่นลิน เธอมองเขาเเวบหนึ่งก่อนจะก้มหน้าลงไป ไม่เเม้เเต่จะทักทายเขา
ที่เมธชนันหักหน้าเธอเมื่อคืนนี้ เธอยังคงโกรธเขามาจนถึงตอนนี้ เลยทำให้เธอไม่อยากจะพูดกับเขา
มีรอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของคุณนายเยอซอ เธอหันไปพูดกับเมธชนันด้วยน้ำเสียงเชิงตำหนิเขา ：” ฉันได้ยินมาว่า เมื่อคืนนี้นลินก็ไปกินข้าวกับพวกเธอด้วยใช่หรือเปล่า ？”
เมธชนันพยักหน้า ：” อืม ”
” ดึกดื่นขนาดนั้น แกทิ้งผู้หญิงตัวคนเดียวเอาไว้ข้างนอกเเบบนั้น สุดท้ายเป็นฉันที่ออกไปรับเธอกลับมา แบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ ？” เมธชนันได้ยินดังนั้น ก็รู้เเล้วว่าคุณอาของเขาเรียกเขามาคิดบัญชีเรื่องนี้นี่เอง
อาของเขาไม่มีลูก อีกทั้งสามีก็มาด่วนจากไปเร็ว
จากนั้นอาของเขาจึงรับนลิน มีสุวรรณ์มาเป็นลูกสาวบุญธรรม นลินยิ่งช่างประจบประเเจงเอาอกเอาใจ เลยทำให้อาของเขาความสุขมาก
