บทที่ 237 จะแต่งงานกับผมตอนไหน
ฉินอีหลินถูกถามแบบนี้ก็เกิดอึดอัด ก็เลยพูดออกมา “ลูกสองคนรีบอาบให้สะอาด และกลับไปนอน ถ้าใครไม่นอน แม่ก็จะตีตูดคนนั้น!”
หลงจิ่นเซวียนได้ยินแบบนี้ก็ไปหลบอยู่หลังพี่ชาย “แม่โหด พ่อช่วยพวกเราด้วย”
ฉืนอีหลินได้ยินแบบนี้ก็สีหน้าไม่ดี เธอดูแลเด็กๆ สองคนนี้มาตลอดห้าปี มาถึงตอนนี้ก็สู้ลี่โม่อวี่ ที่อยู่กับพวกเขาแค่แป๊บเดียวแล้ว
ลี่โม่อวี่มองความคิดออกฉินอีหลินออก ยิ้มหัวเราะและอาบน้ำให้เด็กทั้งสอง และอุ้มออกมา “ผมจะพาพวกเขาไปนอน คุณนอนก่อนเถอะ ดึกมากแล้ว”
พูดจบ ก็หมุนตัวกลับอย่างอารมณ์ดี ทิ้งไว้แค่ฉินอีหลินที่สีหน้าไม่ดีนักจัดการฟองสบู่ในห้องน้ำคนเดียว
รอทั้งสองคนทำเรื่องอะไรเสร็จ ท้องฟ้าก็เกือบแจ้งแล้ว
“อีหลิน……”
ลี่โม่อวี่เข้ามาในห้องก็เห็นฉินอีหลินนั่งเหม่อลอยอยู่บนเตียง เขายิ้มปละเข้าไปนั่งข้างๆ ในขณะเดียวกันก็ยื่นมือไปดึงคนที่อยู่ข้างๆ มากอด
เป็นอะไรไป?”
ถึงแม้ฉินอีหลินจะตกใจท่าทางของลี่โม่อวี่ แต่ว่าก็ค่อยๆ ซึมซับความสงบในเวลานี้ เธอไม่ได้อยู่ในอ้อมกอดของ ลี่โม่อวี่อย่างสบายมานานมากแล้ว
“ฉันตกลงกับเด็กทั้งสองคนไปแล้วว่า วันมะรืนจะพาพวกเขาไปสวนสนุกดิสนีย์แลนด์”
“ครับ โอเค”
ลี่โม่อวี่เป็นพ่อของหลงหมิงเจ๋อและหลงจิ่นเซวียน ฉินอีหลินรู้ว่า เธอไม่มีสิทธิ์ไปขัดขวางเด็กทั้งสองและพ่อของเขา และเธอก็ไม่อยากขัดขวาง ตอนนี้ทุกอย่างกำลังดี
“งั้นคุณจะแต่งงานกับผมตอนไหน?”
ลี่โม่อวี่กดฉินอีหลินไว้ในอ้อมกอด จู่ๆ ก็พูดประโยคนี้ขึ้นมา
“ห๊า?”
ฉินอีหลินงงกับคำพูดของ ลี่โม่อวี่ไปสักพัก
“ผมพูดว่า เมื่อไหร่คุณจะแต่งงานกับผม แบบนี้ผมถึงจะยืนข้างกายเด็กๆ ได้เต็มตัว”
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ลี่โม่อวี่ ถามคำถามนี้ หลังก่อนตอนที่อยู่โรงพยาบาล เขาก็พูดออกมา แต่ว่าครั้งนี้ เขากลับคิดอย่างดีแล้ว และไม่มีโอกาสไหนดีกว่านี้ ดังนั้นเขาเลยถามออกมาอีกครั้ง
เขารู้ ว่าในใจของเธอมีเขา
ครั้งที่สองที่ฉินอีหลินถูกถามคำถามนี้ แต่ว่าเธอยังคงไม่ได้เตรียมตัว เธอไม่รู้ว่าจะตอบคำถามของลี่โม่อวี่ ยังไงดี เพราะฉะนั้นเลยเลือกวิธีเหมือนเมื่อก่อน———เปลี่ยนหัวข้อสนทนา
ฉินอีหลินเลิกคิ้วขึ้น มองหน้าเข้า สีหน้าตกใจ” ตอนนี้คุณก็ไม่ได้ยืนอยู่ข้างกายเด็กๆ ได้เหรอคะ?”
เดิมทีลี่โม่อวี่ วางแผนขอฉินอีหลินแต่งงาน แต่ว่าคำพูดของเธอ กลับทำให้เขากลืนคำพูดที่เหลือลงไป
ฉินอีหลินเห็นสีหน้าของลี่โม่อวี่ ผิดหวัง ในใจก็วุ่นวาย เธอยิ้มและเปลี่ยนห้อข้ออีกครั้ง “ตอนนี้ชิวหันเยียนเป็นยังไงบ้าง ในเมื่อจะออกไปเที่ยวเล่น ถ้าเธอแอบลงมือ เกรงว่าการออกไปเที่ยวครั้งนี้ก็คงต้องกังวลไม่น้อย”
“เลิกคิดเรื่องคนพวกนั้นเถอะ ยังมีผมอยู่”
ความจริงในใจของลี่โม่อวี่ โกรธมาก ตอนนี้เขาไม่มีข่าวสารของชิวหันเยียน
เมื่อคิดถึงองค์กร“K” ตอนนี้ถึงไท่ถูกถอนรากถอนโคนให้หมด ถ้าหากชิวหันเยียนและองค์กร “K” ร่วมมือกัน หรือว่าชิวหันเยียนจะจัดการผู้หญิงคนนี้ จนกระทั่งยอมที่จะเป็นหมาของพวกเขา งั้นปัญหานี้ก็จัดการได้ยาก
แต่ว่าไม่สนว่าจะจัดการยากแค่ไหน เขาไม่อยากให้ฉินอีหลินกังวลใจ
ตอนนี้บาดแผลบนร่างกายของเธอยังไม่หายดี ถ้าเกิดยังกังวลใจอีกล่ะก็ คงหายช้าแน่ๆ และในฐานะที่ลี่โม่อวี่ เป็นผู้ชาย ต้องไม่ให้” ภรรยา” ของตัวเองและลูกๆ ได้รับอันตรายใดๆ อยู่แล้ว
ถ้าหากพวกเขาเกิดอันตรายที่เทืองกั่งซื่อ งั้นเขาลี่โม่อวี่ ก็คงต้องทำโทษตัวเองจริงๆ
ฉินอีหลินพักผ่อนอยู่บ้านทั้งวันแล้ว รอถึงวันที่สาม เธอก็พาเด็กๆ ไปเที่ยวสวนสนุกดิสนีย์แลนด์ตามนัก
“นี่คือขนม ทิชชู่และผ้าเปียกอยู่ในกระเป๋าชั้นนี้ ขวดน้ำอยู่ในถุงสีแดง ดูแลอีหลินให้ดีดี ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่!”
ใบหน้าของอานหน้าเย็นชารับของจากคนใช้และยื่นให้ลี่มู่อวี่ ในขณะเดียวกับก็ไม่ลืมที่จะกำชับ เธอมีเพียงลูกสาวคนเดียว จะมีความผิดพลาดใดๆ ไม่ได้อย่างเด็ดขาด
“ครับ ผมรู้แล้ว”
ลี่โม่อวี่รับกระเป๋าและถุงกระดาษสีแดงมา และรับปากอย่างจริงจังทันที
ปกติเขาไม่รับปากใครง่ายๆ แต่ว่าถ้ารับปากแล้ว ก็ต้องทำให้ได้
“รู้แล้วก็ดี”
อานหน้าพยักหน้าอย่างพอใจ และหันหน้าไปหาฉินอีหลิน “ลูกดูอยู่ข้างๆ ก็พอ อย่าทำอะไรที่ใช้แรงจนเกินไป และไม่ต้องวิ่ง มีเรื่องอะไรก็ให้ลี่โม่อวี่ไปทำ ร่างกายของลูกเอง ลูกก็ต้องรักษา
“แม่ หนูรู้แล้วค่ะ”
ฉินอีหลินหัวใจมองไปที่แม่ที่ตื่นตระหนกอยู่ หลังจากที่อานหน้ารู้ว่าเธอและลี่โม่อวี่ จะออกไปข้างนอก ก็เตรียมของทุกอย่าง ในขณะเดียวกันก็ไม่ลืมบอกเด็กทั้งสองคนว่าไม่อนุญาตให้ก่อกวนฉินอีหลิน
ถึงแม้ในเวลาปกติหลงหมิงเจ๋อและหลงจิ่นเซวียนจะดื้อ แต่ว่าในเวลาสำคัญแบบนี้ก็คงไม่ทำ ตอนนี้พวกเขาเห็นอานหน้าพูดอย่างจริงจังขนาดนี้ เด็กทั้งสอนคนก็พยักหน้ารับง่ายๆ เป็นการบอกว่าเข้าใจแล้ว
เด็กทั้งสองคนเหมือนกันลี่โม่อวี้ เวลาปกติจะไม่รับปากง่ายๆ แต่ว่าถ้ารับปากแล้ว ก็ต้องทำให้ได้
“พ่อ ผมจะขึ้นรถไฟเหาะ!”
“พ่อ หนูจะเล่นม้าหมุน!”
“พ่อ ผมจะยิงปืน!”
“พ่อ หนูจะตีตัวตุ่น!”
เด็กทั้งสองคนกระโดดโลดเต้นดึงลี่โม่อวี่ ไปทุกทิศทุกทาง ฉินอีหลินเดินตามอยู่ด้านหลัง
เธอเห็นลี่โม่อวี่ เพราะว่าเล่นสนุกกับเด็ก เขาก็เหงื่อออกทั่วใบหน้า และสีหน้าที่เหนื่อยล้า มุมปากฉินอีหลินค่อยๆ ฉีกยิ้มออกมา
ตอนนี้เห็นการณ์นี้ทำให้เธอพอใจผิดปกติ
“พ่อ…..”
ทันใดนั้นหลินอีหลินก็ไม่ได้ยินว่าหลงจิ่วเซวียนกำลังพูดอะไร ตอนที่พวกเขาทั้งสามคนเดินไปถึงชิงช้าสวรรค์ เธอเห็นเหมือนกับหน้าของชิวหัวเยียนในที่นี่
คือเธอ……
ไม่นานลางสังหรณ์ของฉินอีหลินก็ทำงาน แต่ว่าฉินอีหลินยังไม่ได้มองดีดี คนคนนั้นก็หายไป หายไปในกลุ่มฝูงชน
ตอนนี้ฉินอีหลินกำลังลังเลว่าดูผิดไหม หรือว่าควรจะบอกลี่โม่อวี่ ดีไหม ชิงช้าสวรรค์ก็เคลื่อนไหว
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
“พนักงานล่ะ? นี่มันเกิดเรื่องอะไรกัน?”
“TMDทำไมหยุดลงแล้ว? ภรรยาของผมยังอยู่ข้างบนนะ!”
จู่ๆ ฝูงชนก็แตกตื่น บริเวณรอบๆ ก็พากันตื่นตระหนกไปหมด ตอนที่ฉินอีหลินเรียกสติกลับคืนมาได้ เธอก็รู้สึกว่ามีคนเดินเข้ามาใกล้เธอ
ไม่ทันได้หันหน้ากลับ ฉินอีหลินก็ได้ยินเสียงผู้ชายดังขึ้นข้างหู
“อย่าขยับ ถ้าไม่อยากให้เด็กๆ และลี่โม่อวี่ เกิดอันตราย แกก็ไปกับฉันซะดีดี”
