บทที่ 249 แบบนี้สิถึงจะยิ่งตื่นเต้น
เห้อห้าวและเซียวน่ายก็รู้การต่อสู้ในใจของลี่โม่อวี่ เมื่อก่อนไม่สนว่าเหล่าซานจะทำผิดอะไร เขาก็เป็นคนสะสางให้ แต่ว่าครั้งนี้ เขาไม่ได้ขายแค่ลี่โม่อวี่คนเดียว ในขณะเดียวกันรวมไปถึง พี่น้องที่อยู่ในผับนี้อีกสิบกว่าคน
เขาต้องตอบแทนพวกเรา
ลี่โม่อวี่รู้สึกถึงอุณหภูมิบนมือ แต่ก็ไม่ยอมลืมตา รอให้อารมณ์เป็นปกติ เขาถึงลืมตาและพูดต่อ “ดูแลครอบครัวเหล่าซานให้ดี พี่น้องที่เข้าไปก็ดูแลให้ดีหน่อย ให้เงินชดเชยกับพ่อแท่เขาด้วย”
“วางใจเถอะ ส่งมาให้พวกผม”
เซียวน่ายมองเห้อห้าวที่อยู่ด้านข้าง และพูดว่า
” ตอนนี้ การบริหารของบาร์เสน่ห์หาเป็นยังไงบ้าง?”
……
ฉินอีหลินเห็นลี่โม่อวี่กดความรู้สึกในใจเอาไว้ เริ่มคุยเรื่องงานกับเห้อห้าวและเซียวน่าย เธอเลยค่อยๆ ออกมาจากอ้อมกอดเขา และเดินสำรวจห้องทำงานของเขา
ตอนที่เธอขี้เกียจพูดอยู่นั้น จู่ๆ ฉินอีหลินก็ได้ยินเสียงเครื่องส่งแฟกซ์ดังขึ้น เธอหยิบเอกสารที่ส่งมา กลับตกตะลึงอยู่อย่างนั้น
องค์กร”K”ร่วมมือกับลี่จิ่ง
เอกสารฉบับนั้นมีแค่ประโยคสั้นๆ ไม่กี่ประโยค แต่กลับมีข้อมูลมากมาย
ตอนแรกฉินอีหลินยังไม่ได้สติกลับมา ลี่จิ่งทำไมไปร่วมมือกับองค์กร”K”ได้ หรือจะพูดว่า ทำไมองค์กร”K”หาลี่จิ่งเจอ
หรือว่าพวกเขาไม่รู้จริงๆ ว่า “ตระกูลลี่ในเมืองหลวง” ไม่ใช่คนที่สนับสนุนลี่จิ่ง ก็เลยไม่กลัวที่จะถูกแว้งกัด?
ในสมองมีหน้าคุณพ่อลี่ผุดขึ้นมา ลางสังหรณ์ของฉินอีหลินบอกว่า เขาไม่ใช่คนธรรมดา จะปล่อยให้หลานชายลำบากได้ยังไง
“เอกสารอะไร?”
ตอนที่ฉินอีหลินกำลังเหม่อลอย ลี่โม่อวี่ก็ไล่เห้อห้าวและเซียวน่ายให้ออกไป เขาได้ยินดสียงเครื่องแฟกซ์ดังมาก่อนแล้ว ตอนนี้เห็นท่าทางเหม่อลอยของฉินอีหลิน ก็ยิ่งรู้สึกแปลกใจมากกว่าเดิม
ลี่โม่อวี่กอดหญิงสาวจากด้านหลัง สายตามองลงมาที่เอกสารฉบับนั้น
“ขอโทษค่ะ”
ตอนที่ลี่โม่อวี่กอดเธออยุ่นั้น ก็เรียกสติกลับมาได้แล้ว เธอรู้ว่าเป็นเพราะเธอ เขาถึงถูกแจ้งความ คิดถึงตรงนี้ ในใจของเธอก็ทุกข์มากกว่าเดิม
ลี่โม่อวี่ไม่ชอบฉินอีหลินตอนนี้เลยสักนิด เขาไม่ชอบเธอเวลาเธอเกรงใจเขา ห่างเหินจากเขา
“เหตุผลไม่ได้เป็นเพราะคุณ ถึงแม้ไม่มีคุณ ไม่ช้าไม่นานลี่จิ่งก็หาผมเจอจนได้”
“มันไม่เหมือนกัน”
ฉินอีหลินได้ยินแบบนี้ก็ส่ายหน้าไม่หยุด เธอรู้ว่าลี่โม่อวี่กำลังปลอบใจเธอ แต่ไม่ได้แสดงว่าเธอจะตาบอดหลอกตัวเอง “จะพูดยังไงลี่จิ่งก็เป็นแค่ลูกข้าราชการที่เอาแต่ใจ เขาทะเลาะกับคุณยังไงก็เป็นแค่เรื่องเล็กๆ น้อย แต่ว่าแบบนี้องค์กร”K”มาเข้าร่วมด้วย ทุกอย่างก็ไม่เหมือนเดิม”
“มีอะไรไม่เหมือนเดิม จะมายังไงก็มีวิธีรับมือได้อยู่ดี จะกลัวอะไร”
ลี่โม่อวี่ดึงฉินอีหลินเข้ามา สีหน้าอบอุ่น
“แต่ว้าสำนักงานใหญ่ของพ่อฉันอยู่ที่ประเทศY ยิ่งไปกว่านั้นเขาตรวจสอบมาหลายปีแล้ว ก็ยังหาต้นตอของพวกเขาทั้งหมดไม่เจอ นี่มันแสดงว่าพวกเขาแข็งแกร่งมากแค่ไหน”
ฉินอีหลินยังคงไม่ปล่อยวาง ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ลี่โม่อวี่คงไม่เจออะไรแย่ๆ ขนาดนี้
เธอมองความภาคภูมิใจของลี่โม่อวี่ถูกเธอทำลายทีละเล็กทีละน้อยด้วยตาของเธอเอง จะพูดว่าไม่เสียใจ ก็คงจะเสแสร้ง
“เจอกับคนเก่งถึงจะเก่ง ผมเจอพวกกลุ่มไร้ประโยชน์ในเมืองกั่งซื่อทั้งวัน ร่างกายอ่อนล้าไปหมด”
“แต่ว่า…..ลี่โม่อวี่ คุณทำอะไร!”
ฉินอีหลอนยังอยากพูดอะไรต่อ แต่เธอกลับเห็นว่ามือของลี่โม่อวี่ที่วางอยู่บนไหล่ของเธอกำลังเลื่อนลงไป
ความจริงลี่โม่อวี่ไม่อยากทำแบบนี้ แต่ว่าใบหน้านั้นกับปากเล็กๆ ทำให้เขาหลงใหลจนเกินไป
ตั้งแต่ฉินอีหลินเข้าโรงพยาบาล เขาไม่เคยแตะต้องเธอเลย ตอนนี้ดมกลิ่นหอมของกายเธอ เขาจะอดทนได้ยังไงกัน
“ทำเรื่องที่คุณเดาถูก”
ลี่โม่อวี่เดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว และกอดฉินอีหลินไว้แน่น ในขณะเดียวกันสองมือก็ลูบไล้ไปทั่วหลัง
“นี่อยู่ในห้องทำงานของคุณนะ!”
“แบบนี้สิถึงจะตื่นเต้น”
“ทุกคนมาคุยเรื่องงานกับคุณนะ”
“ผมก็กำลังทำงานของผม”
“ลี่โม่อวี่! คืนนี้คุณยังมีงานเลี้ยงนะ!”
“ที่รัก งั้นตอนนี้คุณไม่ต้องพูดอะไรแล้ว อย่าทำให้แผนการล่าช้า”
……
จู่ๆ ฉินอีหลินก็รู้สึกว่า ผู้ชายคนนี้มีเหตุมีผล คิดอย่างรอบคอบ เธอหลับตาสั่นๆ ลง เธอก็คิดถึงเขามาก คิดถึงมากคิดถึงมาก
“อีหลิน อีหลิน”
จู่ๆ ลี่โม่อวี่ก็เรียกชื่อฉินอีหลินเหมือนกับเป็นบ้า ไม่กี่วันนี้ตอนที่เขาถูกคุมขังเขาคิดอะไรเยอะแยะ เธอจะไม่แต่งงานแล้วยังไง อย่างน้อยตอนนี้เธอก็เป็นของเขา
เขาให้เวลาเธอได้
ไม่ว่าจะเป็นหนึ่งปี สองปี ห้าปี สิบปี เขาจะยอมรอ เขาจะรอตอนที่เธอตอบตกลงแต่งงานกับเขา
เมื่อก่อน เขาติดหนี้งานแต่งกับเธอ ตอนนี้ เขายอมที่จะรองานแต่งนั้นกลับมาอีกครั้ง
กลางคืนมาถึง คนขับรถพาลี่โม่อวี่และฉินอีหลินมาส่งที่ เติ้งซู่บอกว่าเป็น โรมแรมจินรุ่ย พนักงานรับแขกหน้าประตูออกมาต้อนรับคนทั้งคู่ ฉินอีหลินถึงจะมองไม่ค่อยชัด แต่ยังคงยิ้มและพยักหน้ารับ เป็นการตอบรับ
“คุณแน่ใจว่าฉันสวมชุดนี้ดูดีแล้วนะคะ?”
ฉินอีหลินจูงมือลี่โม่อวี่ ใบหน้ายิ้มอย่างสง่างาม แต่ว่าหลังจากเข้าไปในลิฟท์ เธอก็อดไม่ได้ที่จะถาม
“ถ้ายังไม่แน่ใจ ตอนนี้จะเปลี่ยนก็ยังทัน”
ลี่โม่อวี่ยักไหล่ เห็นหญิงสาวเหมือนจะกลุ้มใจ ถึงรีบพูดเสริม “ถึงแม้การมองผู้หญิงคนอื่นขายเนื้อหนังมังสาจะเป็นเรื่องที่ล่อตาล่อใจ แค่ว่าถ้าคุณโป๊เกินไป ผมก็ไม่ชอบ ถึงจะไม่น่ามองก็ไม่น่ามองไปเถอะ”
ฉินอีหลินได้ยินแบบนี้ก็ชักสีหน้า เมื่อก่อนเขาหลอกเธอว่า เธอสวมชุดกระโปรงสวยมาก แต่ตอนนี้ยังไม่ได้ดื่มเหล้าเลย ก็เริ่มพูดความจริงออกมาแล้ว
“สักพักถ้ามีคนบอกว่าคุณขี้เหร่ คุณก็อย่าเอามาใส่ใจ ผมรู้ก็พอแล้ว”
ลี่โม่อวี่เห็นท่าทางฉินอีหลินไม่มีความสุข ในใจก็ยิ่งมีความสุขมากกว่าเดิม รอลิฟต์มาถึงจุดหมาย เขาคลึงมือนุ่มๆ ของหญิงสาว และก้าวเท้าออกไปที่งานเลี้ยงทันที
“ท่านประธานเจิ้ง ไม่เจอกันนานเลยนะ”
เจิ้งซู่กำลังคุยกับสตรีท่านหนึ่งอยู่ แต่ตอนนี้จู่ๆ กลับได้ยินเสียงที่คุ้นเคยอย่างมาก
เขาหรี่ตาลง และหันหน้ามาด้วยรอยยิ้ม” ประธานลี่ ไม่ได้เจอกันนานจริงๆ สบายดีไหม?”
ตอนที่เจิ้งซู่เห็นลี่โม่อวี่และหญิงสาวข้างๆ แววตาที่สั่นก็ไม่สามารถกดลงไปได้
ลี่โม่อวี่สวมชุดสูทสีดำ เอวหลังสง่า ดูมีสกุล โดยเฉพาะแผลเป็นข้างขอบตาไม่ได้ทำให้เขาดูเสียโฉมเลย แถมยังทำให้ดูดีขึ้นอีกด้วย
และหญิงสาวที่อยู่ด้านข้างเขาไม่ได้ทำให้เขาดูด้อยลงมา
เธอสวมเดรสคอปกครึ่งแขน กระโปรงสีดำยังมีลายดอกโบตั๋นอยู่ด้านบน จากชายกระโปรงถึงเอว จากที่หญิงสาวทุกครั้งที่ก้าวเท้า ดอกโบตั๋นก็เหมือนมีชีวิตชีวาเต้นระบำ
สุดท้ายแล้ว เจิ้งซู่แยกไม่ออกว่า ดอกโบตั๋นขับหญิงสาวให้เด่น หรือว่าหญิงสาวพึ่งพาดอกโบตั๋น
