บทที่ 300 ให้เธอเข้ามาเถอะ
ฉินอีหลินอาการยังไม่หายขาด จึงทำให้เสียงของเธอที่ลี่โม่อวี่ได้ยินฟังดูอิดโรย เขาที่ได้รู้ความจริงมาจากหลงเซี่ยวเทียนก่อนหน้านี้ก็ปล่อยให้ฉินอีหลินปิดบังตนเองต่อไป เขาอยากรู้ว่าฉินอีหลินจะบอกความจริงกับเขาไหม แม้ว่าเขาจะรู้ผลลัพธ์แล้วก็ตาม
“อีหลิน เสียงของคุณฟังแล้วแปลกไปนะ เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า?”ลี่โม่อวี่ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง
ฉินอีหลินรับรู้ถึงความสงสัยและความเป็นห่วงของลี่โม่อวี่ ตอนแรกเธอกะที่จะปิดบังเรื่องที่ตนเองเกิดเรื่องขึ้น แต่พอคิดๆแล้ว ฉินอีหลินก็บอกเรื่องที่เธอเข้าโรงพยาบาลกับลี่โม่อวี่ไป
แต่เธอบอกแค่ว่าตนเองกินของผิดสำแดงจึงทำให้อาหารเป็นพิษเท่านั้น ลี่โม่อวี่ดูออกทันทีเลยว่าฉินอีหลินกำลังหลอกเขาเพราะไม่อยากให้เขากังวลใจ
ลี่โม่อวี่ไม่ได้จับโป๊ะคำโกหกของฉินอีหลิน บางครั้งเลือกที่จะฟังคำโกหกโดยเจตนาดีอยู่เงียบๆ มันก็เป็นความสุขที่บอกไม่ถูกอีกแบบหนึ่งเหมือนกัน ถ้ารักเธอ แล้วทำไมต้องจับโป๊ะเธอด้วยล่ะ แค่ตนเองรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็พอแล้ว
“อีหลิน ผมอยากจะไปโผล่อยู่ข้างๆคุณตอนนี้เลยจริงๆ แบบนี้ผมก็จะได้ปกป้องคุณจากอันตรายใดๆได้”
ฉินอีหลินเข้าใจความคิดของลี่โม่อวี่ดี ตั้งแต่เธอได้กลับมาอยู่กับเขาอีกครั้ง เขาก็รักเธอจากใจจริงๆ ฉินอีหลินถูกรอบล้อมไปด้วยความสุขที่เต็มเปี่ยม
“ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก ตอนนี้ฉันปลอดภัยดี แถมโรงพยาบาลที่ฉันอยู่ไม่มีทางถูกพวกเชื้อสายรองลอบเข้ามาแก้แค้นได้แล้วล่ะ คุณไม่ต้องเป็นห่วง”ฉินอีหลินยิ้มอ่อนๆ น้ำเสียงอ่อนโยน
ลี่โม่อวี่ไม่เป็นห่วงก็บ้าแล้ว ให้ฉินอีหลินผู้หญิงที่แสนอ่อนโยนตัวคนเดียวไปเผชิญหน้ากับพวกคนของเชื้อสายรองที่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้น ลี่โม่อวี่ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่าตนเองมันแข็งแกร่งไม่มากพอ
ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่รู้ว่าเกิดเรื่องขึ้นกับฉินอีหลินก็ติดต่อหาเธอไมได้ จึงต้องไปขอให้ซือเซี่ยช่วย นี่มันทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองยิ่งดูอ่อนแอมากขึ้นไปอีก แต่สำหรับลี่โม่อวี่คนประเภทเขาแล้ว เมื่อเผชิญกับอะไรที่แข็งแกร่งยิ่งใหญ่แล้ว มันก็ยิ่งทำให้เขามีแรงฮึกเหิมมากขึ้น อยากที่จะท้าทายมัน อยากที่จะไล่ล่ามัน
เพราะว่าเป็นแบบนี้ ต่อให้เจอกับยักษ์ใหญ่แบบของตระกูลหลง ลี่โม่อวี่ก็ไม่รู้สึกว่าตนเองจะรับมือไม่ได้ เขารู้สึกว่าขอแค่เวลาที่เพียงพอเท่านั้น เขาจะมีพลังอำนาจที่ทำให้ตระกูลหลงไม่กล้ามองข้ามมันไปได้อย่างแน่นอน นี่แหละคือเจตจำนงของเขาลี่โม่อวี่！
“อีหลิน ผมจะต้องพัฒนาพลังอำนาจของตัวเองให้ได้ เชื่อผม ผมจะได้ยืดอกพูดได้อย่างเต็มปากกับตระกูลหลงได้สักที คุณคือผู้หญิงของผม จะไม่มีใครสามารถมาทำร้ายคุณได้”
ลี่โม่อวี่พูดขึ้นอย่างเด็ดขาด น้ำเสียงของเขาแน่วแน่มั่นใจ ทำให้ฟังแล้วก็ไร้ซึ่งข้อกังขาหรือความสงสัยใดๆ
“อื้อ ฉันเชื่อคุณ”
การที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะเชื่อใจผู้ชายของตัวเองหมดทั้งใจได้นั้น มันก็แสดงว่าเธอไม่เพียงแต่จะรักผู้ชายคนนี้ ยิ่งไปกว่านั้นผู้ชายคนนี้จะต้องสามารถทำให้คนยอมรับในตัวเขาได้ และลี่โม่อวี่ก็เป็นคนที่อยู่ในใจของฉินอีหลินคนนี้พอดี
“พวกเด็กๆหลับแล้วเหรอ?”
ฉินอีหลินหยุดชะงักไปสักพัก จากนั้นก็ถามขึ้น สองสามวันมานี้อยู่แต่ในห้องนานเกินไป เธออยากที่จะพูดคุยกับลี่โม่อวี่และลูกๆเพื่อให้หายคิดถึง
“อื้อ แม่เพิ่งจะกล่อมลูกๆนอนไปน่ะ พรุ่งนี้ผมค่อยให้ลูกๆมาคุยกับคุณแล้วกันนะ”
“ค่ะ”ฉินอีหลินพยักหน้าพลางพูดตอบรับ
“ดึกมาแล้ว คุณรีบพักผ่อนเถอะ จะได้หายไวๆ ผมจะเปิดมือถือไว้ตลอด24ชั่วโมงนะ”
ลี่โม่อวี่รู้ว่าตอนนี้อาการของฉินอีหลินจริงๆแล้วเป็นยังไง เขากลัวว่าจะรบกวนเวลาฟื้นไข้ของฉินอีหลิน ก็เลยอยากให้เธอรีบนอนพัก
“ค่ะ คุณก็อย่าทำงานหนักเกินไปล่ะ มีงานอะไรก็พยายามแบ่งไปให้เซียวน่ายกับเห้อห้าวบ้าง”
“วางใจเถอะ”
เสียงของลี่โม่อวี่มักจะทำให้เธอรู้สึกอุ่นใจอยู่ตลอด ฉินอีหลินวางสายลงอย่างมีความสุข ไม่นานก็หลับฝันหวานไป
ค่ำคืนนี้ฉินอีหลินนอนหลับอย่างสบายเป็นพิเศษ ตอนฝันเธอก็ยังฝันว่าตนเองกับลี่โม่อวี่และลูกๆกำลังนั่งอยู่บนสนามหญ้าเงยหน้ามองท้องฟ้า มันช่างมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
ส่วนลี่โม่อวี่ที่วางสายลง เขาเดินเข้าไปยังห้องหนังสือของลี่หยินหูที่ยังคงเปิดไฟสว่างอยู่ ลี่หยินหูแก่แล้ว คนแก่ส่วนมากก็จะนอนไม่ค่อยหลับ
ลี่หยินหูที่นอนไม่หลับ เพื่อไม่ให้เสียเวลา เขาจึงมานั่งอ่านหนังสือในห้องหนังสือ
ลี่โม่อวี่ค่อยๆเปิดประตูเข้าไปเบาๆ เห็นสายตาของลี่หยินหูที่จ้องมองมาหาตนเองอยู่ก่อนแล้ว เขาก็ไม่ได้หลบซ่อนอะไร
“ปู่ ท่านยังไม่หลับหรอกเหรอ ผมนึกว่าในห้องจะไม่มีคนแล้วเสียอีก”
ลี่หยินหูได้ยินก็รู้เลยว่าลี่โม่อวี่กำลังพูดโกหก เขาพูดจับโป๊ะคำโกหกของลี่โม่อวี่อย่างเด็ดขาด “พอเถอะ อย่ามาเสแสร้งต่อหน้าฉันเลย ฉันอาบน้ำร้อนมาก่อนแกตั้งเยอะ พูดมาเถอะ มีเรื่องอะไรถึงมาหาฉันดึกๆดื่นๆขนาดนี้”
ลี่โม่อวี่พอเห็นว่าคำโกหกของตัวเองไม่เป็นผล ก็ไม่ได้ตกใจอะไรมากมาย เขารู้ดี คนแผนสูงแบบเขาไม่มีทางเล็ดลอดสายตาของคุณท่านแห่งตระกูลตนเองไปได้แน่นอน
“ปู่ ผมอยากเริ่มไปขยายพลังอำนาจที่ต่างประเทศ”
ลี่โม่อวี่จู่ๆสีหน้าก็จริงจัง พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเข้มงวด
เขายังไม่ได้บอกแผนการนี้ให้ลี่อานโก๋ทราบ เขาเชื่อในสายตาของคุณท่านแห่งตระกูลของตัวเอง จึงมาสอบถามเขาก่อน
ไม่คาดคิดว่าท่านลี่นอกจากจะไม่ปฏิเสธแล้ว ยังปรบมือสนับสนุนอีกด้วย“ควรทำแบบนี้ตั้งแต่แรกแล้ว เอาแต่อยู่ในประเทศจีนในที่มีช่องโหว่มากแบบนี้ทุกวัน แกจะพัฒนาได้ยังไง ไปเถอะ ออกไปเลย ไปดูโลกภายนอกบ้าง”
ลี่หยินหูรู้สึกชอบที่หลานชายกล้าได้กล้าเสียแบบนี้ ในตอนนี้ เขารู้สึกว่าในชีวิตนี้มีหลานแบบนี้มันก็คุ้มมากแล้ว
พอเห็นปู่สนับสนุนตนเองขนาดนี้ ลี่โม่อวี่ก็ตัดสินใจแน่วแน่ขึ้น
หลังจากการตัดสินใจครั้งนี้ของลี่โม่อวี่ อำนาจอิทธิพลของเขาก็ยิ่งใหญ่มากขึ้น ส่วนเซียวน่ายและเห้อห้าวก็สมแล้วที่เป็นแขนซ้ายแขนขวาของเขา จัดการอุตสาหกรรมทั้งในและนอกประเทศได้อย่างมีระบบระเบียบ
ถ้าหลายปีผ่านไป เขากลายเป็นคนที่ไม่มีผู้ใดเทียบเท่าได้แล้วจริงๆล่ะก็ ลี่โม่อวี่หันกลับไปมอง ถ้าไม่ใช่เพราะแผนการนี้ล่ะก็ เขาไม่มีทางประสบความสำเร็จเร็วขนาดนี้
ช่วงเช้าตรู่ของวันต่อมา ในห้องพักผู้ป่วยของโรพยาบาลแห่งตระกูลหลง หลังจากที่ฉินอีหลินรับประทานอาหารที่ป้าสองส่งมาให้เสร็จแล้ว ก็กำลังพูดคุยกับหลงหลิงอย่างสนุกสนาน
ห้องพักผู้ป่วยที่ฉินอีหลินพักอยู่นั้นก็ถูกหลงเสี่ยวเซินส่งคนมายืนคุ้มกันอยู่ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ตรงทางเข้ามีชายฉกรรจ์สองคนกำลังยืนอยู่ไม่ขยับไปไหนแม้แต่นิดเดียว ไม่มีใครหน้าไหนสามารถเข้าไปข้างในได้ตามอำเภอใจ
ทันใดนั้น ฉินอีหลินที่กำลังพูดคุยกับหลงหลิงอย่างมีความสุขอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงดังเข้ามา“อะไรกัน ฉันเข้าไปไมได้เหรอ? ฉันเป็นตัวแทนของเชื้อสายรอง จะมาเยี่ยมลูกสาวของท่านผู้นำตระกูลสักหน่อย พวกนายกล้าดียังไง ไม่ให้ฉันเข้าไป?”
เป็นเสียงของหลงว่านชิง ต้องบอกว่า หลงว่านชิงยิ่งอยู่ยิ่งไอคิวต่ำลงทุกที ได้แต่อ้างฐานะที่เป็นคุณหนูของตนเองมาข่มคนอื่น คนแบบนี้ถ้าวันไหนหมดบารมีแล้วล่ะก็ โดยเฆี่ยนจนตัวลาย ไม่เหลืออะไรแน่นอน
“ขอโทษครับ ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากท่านผู้นำตระกูลก็เข้าไปไม่ได้”ที่ประตูมีเสียงที่เย็นชาของบอดี้การ์ดดังขึ้นมา
หลังจากที่ฉินอีหลินรู้ว่าเป็นหลงว่านชิง ก็เปิดปากพูดออกไปที่ประตู“ให้เธอเข้ามาเถอะ”
หลงว่านชิงที่แต่งเนื้อแต่งตัวยั่วยวน พอได้ยินแบบนั้นก็เชิดหน้าผลักประตู เดินก้าวเท้าเข้าไปข้างใน
