บทที่ 295 จะต้องมีความสุขมากแน่นอน
หวงจิ้งฝูแนบไปที่หูของสามีพร้อมกับพูดกระซิบเบาๆ “หลงเซี่ยวเทียน พวกเราจัดการไม่ได้อยู่แล้ว แต่พวกเราสามารถลงมือกับฉินอีหลิน ลูกสาวของเขาได้นี่ หลงเซี่ยวเทียนไม่ได้มาอยู่ดูแลเธอตลอดเวลา พวกเราสามารถใช้ฉินอีหลินไปข่มขู่เขาได้”
คิดไม่ถึงว่าหวงจิ้งฝูที่ใบหน้าดูจิตใจดีเป็นมิตรขนาดนี้ จริงๆแล้วมีจิตใจอสรพิษขนาดนี้ หลงเจี้ยนมองเธอด้วยแววตาชื่นชม ใบหน้ายิ่งดูพอใจขึ้นมาก“เมียนี่ช่างรู้ใจจริงๆ”เขาพูดพลาง สองมือลูบๆสองเต้าที่แสนยั่วยวนของหวงจิ้งฝู ยั่วซะจนหวงจิ้งฝูครางออกมา
ห้องรับแขกตระกูลหลงในช่วงค่ำ ไฟส่องสว่าง ที่ห้องรับแขกคนเดินไปมาไม่วุ่นวายเท่าไร เป็นเพราะว่าหลงเสี่ยวเซินประกาศว่าคืนนี้จะมีเรื่องแถลงการณ์ครั้งสำคัญ ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นคนของเชื้อสายหลักหรือว่าเชื้อสายรอง ทุกคนต่างก็มารวมตัวกันที่นี่
เหล่าคนรับใช้ก็กำลังถือถาดอยู่ บนถาดมีอาหารและเครื่องดื่มมากมายวางอยู่ แต่คนของตระกูลหลงกลับไม่ได้สนใจของพวกนี้ ทุกคนต่างพากันซุบซิบพูดคุยกันว่าท่านผู้นำตระกูลจะแถลงการณ์เรื่องอะไร คนที่พูดคุยกันอยู่พวกนี้เป็นสมาชิกระดับล่างของตระกูล ส่วนคนระดับสูงก็รู้ดีอยู่แล้วว่าหลงเสี่ยวเซินจะพูดอะไร จริงๆแล้วหลงเสี่ยวเซินก็แค่ทำตามขั้นตอนก็เท่านั้น
หลงเสี่ยวเซินมีหลงเซี่ยวเทียนและหลงเสี้ยวตี้ที่ตามติดอยู่ข้างหลัง เขาก้าวเท้าเดินขึ้นไปบนโพเดียม หลงเซี่ยวเทียนในตอนนี้สวมชุดพิธีการสีแดงเพลิง ดูสะดุดตาอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ดูดีมีสไตล์ในขณะเดียวกัน
หลงเสี่ยวเซินกวาดสายตามองแขกทุกคนที่มาเข้าร่วมงาน การมาถึงของเขาทำให้แขกทุกคนในที่นี่เงียบสงบลงทันที สายตาจับจ้องไปที่เขา จริงๆแล้วคนที่อยู่ตำแหน่งสูงๆมักจะให้ความรู้สึกน่าเกรงขามแบบไม่รู้ตัว หลงเสี่ยวเซินก็เป็นคนแบบนี้เช่นกัน เขาเหมาะแล้วที่จะเป็นผู้นำคน
หลังจากรับไมโครโฟนที่คนรับใช้ยื่นมาให้แล้ว หลงเสี่ยวเซินก็มองไมโครโฟนในมือของตัวเอง ก่อนจะวางลง“ฉันยังไม่ถึงขั้นที่ต้องใช้ไมโครโฟน”
หลงเซี่ยวเทียนไอกระแอมๆ ก่อนจะเปิดปากพูดขึ้น“งานรวมตัวคนในตระกูลที่จัดขึ้นในครั้งนี้ มีเรื่องสำคัญที่จะต้องแถลงให้กับทุกท่านทราบ”
“เรื่องแรก เนื่องด้วยเหตุผลทางร่างกายของฉัน ทำให้ไม่สามารถที่จะดำรงตำแหน่งผู้นำตระกูลต่อได้อีกแล้ว ดังนั้นฉันจะสละตำแหน่งผู้นำตระกูลในอีกไม่ช้า เรื่องต่อมา หลังจากที่ฉันสละตำแหน่งผู้นำตระกูลแล้ว ก็จะให้น้องชายคนรองของฉัน หลงเซี่ยวเทียนมารับภาระต่อ”
ขณะที่หลงเสี่ยวเซินเพิ่งจะพูดจบ ทุกคนในห้องรับแขกก็เสียงดังโกลาหลขึ้นมาทันที
“หลงเซี่ยวเทียน? คนที่ออกไปจากตระกูลหลงเมื่อยี่สิบปีก่อนคนนั้นไม่ใช่หรอไง ทำไมถึงมีหน้ากลับมาอีกนะ?”
“ใช่ๆ คนแบบนี้จะมารับตำแหน่งผู้นำตระกูลได้ยังไง”
คนของเชื้อสายรองพูดวิพากษ์วิจารณ์ต่างๆนานา จริงๆแล้วคนส่วนใหญ่ของเชื้อสายหลักก็รู้นิสัยใจคอของหลงเซี่ยวเทียนดี แต่คนของเชื้อสายรองไม่รู้เหตุผลที่หลงเซี่ยวเทียนออกไปจากตระกูลหลงในครั้งนั้น จริงๆแล้วคนที่เข้าร่วมการจู่โจมอานหน้าก็มีเพียงแค่คนชั้นสูงของเชื้อสายรองไม่กี่คนเท่านั้น
หลงเสี่ยวเซินคาดการณ์เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้านี้ไว้ก่อนแล้ว เขายิ้มเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้นต่อ“เรื่องที่หลงเซี่ยวเทียนมารับตำแหน่งจากฉัน ได้ผ่านการตัดสินใจและคิดพินิจพิเคราะห์จากคนระดับสูงของตระกูลหลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ฉันเชื่อว่าหลงเซี่ยวเทียนจะไม่ทรยศต่อความไว้เนื้อเชื่อใจของทุกท่านอย่างแน่นอน”
คำพูดไม่กี่ประโยคของหลงเสี่ยวเซินก็ทำให้เรื่องที่หลงเซี่ยวเทียนมาดำรงตำแหน่งผู้นำตระกูลเรื่องนี้เป็นที่ยอมรับลงได้
งานประชุมดำเนินไปอย่างราบรื่น สุดท้ายแล้วหลงเสี่ยวเซินก็พูดแถลงกับทุกคน“หลังจากปรึกษาหารือกันแล้ว งานแถลงการณ์รับตำแหน่งผู้นำตระกูลของหลงเซี่ยวเทียนจะจัดขึ้นในอีกครึ่งเดือน ในงานครั้งนี้ขอเชิญเพื่อนสนิทมิตรสหายแห่ง
ตระกูลหลงมาเพื่อเป็นสักขีพยาน ฉันพูดเยอะขนาดนี้แล้ว ต่อไปก็ขอให้ทุกท่านเชิญทานอาหารกันตามอัธยาศัยได้เลย”
งานประชุมราบรื่นด้วยดีเกินความคาดการณ์ของหลงเสี่ยวเซินและหลงเซี่ยวเทียน จริงๆทั้งสองได้เตรียมคำพูดไว้อธิบายหากว่ามีคนของเชื้อสายรองโต้แย้งขึ้นมาเรียบร้อยแล้ว แต่พวกของหลงเจี้ยนที่น่าจะลุกยืนขึ้นมากลับไม่มีการเคลื่อนไหวเลยสักนิด เหมือนกับจะแอบยอมรับการแถลงการณ์ครั้งนี้ แต่ในใจของหลงเซี่ยวเทียนรู้ดี ว่าคนอย่างหลงเจี้ยน จะต้องไม่ปล่อยไปแบบนี้แน่นอน เขาไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร แต่ต้องกำลังเตรียมแผนการที่ร้ายกาจและมีเล่ห์เหลี่ยมยิ่งขึ้นไปอยู่แน่นอน พอคิดถึงตรงนี้หลงเซี่ยวเทียนก็รู้สึกเคร่งเครียดขึ้นมา
หลงเจี้ยนในตอนนี้ก็ทำเหมือนกับที่หลงเซี่ยวเทียนคิดไว้ ในเมื่อไม่สามารถชิงลงมือกับหลงเซี่ยวเทียนก่อนงานแถลงได้ ถ้าอย่างนั้น เขาก็ต้องไปลงมือกับฉินอีหลินแทน หลงเจี้ยนแววตาเย็นชามากขึ้น
งานประชุมจบลงไปอย่างราบรื่นจนน่าแปลกใจ หลังจากที่ทุกคนแยกย้ายกลับกันแล้ว หลงเซี่ยวเทียนก็เรียกฉินอีหลินเข้ามาหา ก่อนจะพูดขึ้น“อีหลิน ช่วงนี้ลูกอย่าไปไหนมาไหนจะดีกว่า ต้องระวังพวกเชื้อสายรองจะกลับมาแก้แค้น เข้าใจไหม?”
ฉินอีหลินเข้าใจความหมายของหลงเซี่ยวเทียนดี หยักหน้าอย่างเชื่อฟัง
พอกลับมาถึงห้องของตัวเองฉินอีหลินก็เปิดน้ำร้อนเหมือนกับปกติ จากนั้นก็ถอดเสื้อผ้าออก เรือนร่างเปลือยเปล่า ลงไปแช่ในอ่าง
หยิบมือถือที่วางข้างๆขึ้นมา ฉินอีหลินกำลังที่จะโทรไปหาลี่โม่อวี่ กลับพบว่ามือถือได้ดังขึ้นมาก่อน เธอหยิบมาดู ปรากฏว่าเป็นเบอร์ของลี่โม่อวี่
หลังจากที่เธอกดรับแล้ว ในสายก็มีเสียงของลูกๆสองคนดังเข้ามา
หลงหมิงเจ๋อและหลงจิ่นเซวียนพูดขึ้นมาพร้อมกัน“คุณแม่！”
หลังจากที่ฉินอีหลินได้ยิน ตาก็เริ่มแดง น้ำตาคลอเบ้ากำลังจะไหลลงมา ออกมาจากตระกูลลี่หลายวันขนาดนี้ เธอคิดถึงลูกทั้งสองมากๆ
ฉินอีหลินจัดการกับอารมณ์ของตัวเอง ก่อนจะถามพวกเขาด้วยความอยากรู้“พวกลูกแอบขโมยมือถือของคุณพ่อโทรมาอีกแล้วใช่ไหม”
หลงหมิงเจ๋อไม่ได้พูดอะไร ส่วนหลงจิ่นเซวียนพูดตอบอย่างเชื่อฟัง“พี่เป็นคนโทร”
หลงหมิงเจ๋อหน้าดำคร่ำเครียด แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ครั้งนี้เป็นเขาที่โทรไปจริงๆ จริงๆแล้วในใจของหลงหมิงเจ๋อก็คิดถึงฉินอีหลินมากๆ แม้ว่าหลงหมิงเจ๋อจะฉลาดมาก แต่ความรักและอาลัยอาวรณ์ของลูกที่มีต่อแม่มันก็มีติดตัวมาตั้งแต่กำเนิดแล้ว
“แล้วคุณพ่อล่ะ?”ฉินอีหลินถามขึ้น
“คุณพ่ออยู่ที่ห้องของคุณปู่ ส่วนพวกเราแอบวิ่งออกมา” พูดออกมาจนหมด เวลาคุยกับฉินอีหลิน หลงจิ่นเซวียนมีอะไรก็จะพูดออกมาจนหมดเปลือก ไม่มีปิดบังเลยแม้แต่น้อย เป็นเด็กที่เชื่อฟังมากๆ
แต่สิ่งที่หลงหมิงเจ๋อและหลงจิ่นเซวียนไม่รู้ก็คือ ลี่โม่อวี่ออกมาจากห้องของลี่อานโก๋ตั้งนานแล้ว เขากำลังพิงประตูฟังเสียงที่ดังออกมาจากในห้องของตัวเอง ลี่โม่อวี่ยกคิ้วเล็กน้อย เจ้าเด็กสองคนนี้รู้จักโทรไปหาฉินอีหลินแล้วอย่างนั้นเหรอ แก่แดดจริงๆ
เขาค่อยๆเปิดประตูเข้าไปเบาๆ เด็กทั้งสองกำลังพูดคุยกับฉินอีหลินอยู่ตรงนั้น ไม่รู้เลยสักนิดว่าลี่โมอวี่เดินเข้ามาอยู่ข้างหลังของพวกเขาแล้ว
หลงหมิงเจ๋อพูดกับฉินอีหลินที่อยู่ในสาย“แม่ แม่วางใจได้ ผมจะดูแลคุณพ่อให้ดีแน่นอน”พูดจบก็ตบๆลงที่หน้าอกของตัวเอง ทำท่าทางเพื่อรับประกันสิ่งที่พูด
ลี่โม่อวี่ที่อยู่ข้างหลัง ฟังแล้วก็รู้สึกขำอย่างช่วยไม่ได้ เขากอดอก ก่อนจะพูดขึ้นมาเบาๆหนึ่งประโยค“ถ้าอย่างนั้นก็สู้ๆล่ะ”
หลงหมิงเจ๋อไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรขึ้นมา แล้วก็พูดรับปากขึ้น“แน่นอนฮะ！”
พอพูดจบเขาถึงได้รู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ จากนั้นก็หันกลับมาเห็นลี่โม่อวี่ที่มีกำลังท่าทางเข้มงวด หลงหมิงเจ๋อและหลงจิ่นเซวียนร้องตะโกนออกมาเสียงดัง ด้วยความตกใจที่ลี่โม่อวี่จู่ๆก็โผล่เข้ามา
ลี่โม่อวี่หยิบมือถือในมือของหลงหมิงเจ๋อออกมา ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่กลั้นขำไม่อยู่“อีหลิน โม่อวี่เองนะ เจ้าตัวแสบสองคนนี้ยิ่งอยู่ยิ่งสุดยอดขึ้นเรื่อยๆเลยล่ะ”
หลังจากที่ฉินอีหลินได้ยินเสียงของลี่โม่อวี่ดังมาจากในสาย คิดๆแล้วว่าอีกเดี๋ยวหลงหมิงเจ๋อจะต้องถูกตีแน่นอน ก็ยิ้มออกมาด้วยความสุขอย่างช่วยไม่ได้
พวกเขาสี่คนจะต้องมีความสุขมากๆแน่นอน
