บทที่ 351 จะไม่ทำให้คุณผิดหวัง
พอหัวหน้าตำรวจต่างชาติได้ฟังคุณปู่ของอ้ายหลุนพูดไม่กี่ประโยคก็เดินตรงออกมาชี้ไปที่ตำรวจหนุ่มแล้วพูดว่า “ปล่อยพวกเขาไป ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเขา”
ตำรวจหนุ่มที่กำลังล้วงกุญแจมือออกมาจะล็อกลี่โม่อวี่ เหลือบมองลี่โม่อวี่อย่างไม่เต็มใจ ขณะที่จะคัดค้านคำสั่งหัวหน้าตำรวจ แต่เมื่อเห็นสายตาที่เฉียบขาดของอีกฝ่ายก็เก็บกุญแจมือกลับอย่างไม่เต็มใจ
ลี่โม่อวี่ที่เลือดท่วมตัวขมวดคิ้วมองชายชราที่อยู่ด้านหลังหัวหน้าตำรวจ ฉินอีหลินถึงรีบกระซิบข้างหูเขาว่า “คนนั้นคือปู่ของอ้ายหลุน เป็นผู้คุมอำนาจของตระกูล”
ลี่โม่อวี่อึ้งไปชั่วขณะจากนั้นก็ส่งสายตาขอบคุณให้กับชายชรา ชายชราเพียงแค่ยิ้มตอบ
จริงๆแล้วปู่ของอ้ายหลุนแค่กำลังดื่มชากับหัวหน้าตำรวจที่จู่ๆก็ได้รับโทรศัพท์จากลูกน้อง หัวหน้าตำรวจบอกว่ามีคนกำลังก่อเรื่องอยู่ใกล้ที่นี่ เขารู้สึกเบื่อจึงตามไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่คิดเลยว่าพอมาถึงที่เกิดเหตุจะเจอฉินอีหลิน พอเห็นเธอเอนตัวอยู่ในอ้อมแขนของคนตะวันออก ชายชราผู้มากประสบการณ์ก็รู้ในทันที
ฉินอีหลินก้าวไปข้างหน้า หลงจิ่นเซวียนจับมือของเธอแล้วเดินตามเธอ”ขอบคุณนะคะคุณปู่”
Geoffreyได้ฟังก็ยิ้มให้ฉินอีหลินอย่างใจดีแล้วพูดว่า “อีหลินนี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
“เรื่องมันค่อนข้างซับซ้อนค่ะ ฉันไม่สามารถอธิบายให้ชัดเจนได้…” ฉินอีหลินขมวดคิ้วพูดด้วยน้ำเสียงค่อนข้างเศร้า
พอมองฉินอีหลิน เขาพบว่าสีหน้าสองแม่ลูกค่อนข้างลำบากใจ Geoffreyสัมผัสได้ถึงบางอย่าง “เกิดอะไรขึ้นกับตระกูลหลงหรือเปล่า?”
แววตาของฉินอีหลินหม่นลง เธอพยักหน้า
“มากับฉันเถอะ นี่ลูกสาวของเธอหรือ?” Geoffreyถาม
“จิ่นเซวียนรีบเรียกคุณปู่เร็ว”
หลงจิ่นเซวียนกล่าวสวัสดีคุณปู่อย่างว่าง่าย พอGeoffreyเห็นรอยแผลเป็นที่หน้าผากของเธอความรู้สึกปวดใจก็ทะลักเข้ามาในใจ
หลังจากที่หัวหน้าตำรวจซักถามลี่โม่อวี่สองสามประโยคเสร็จก็เดินเข้ามาบอกว่า “ขอบคุณครับ” เขากล่าวขอบคุณGeoffreyอย่างจริงจัง
Geoffreyสังเกตมองเขาอย่างละเอียด ถึงแม้ว่าในเวลานี้เสื้อเชิ้ตสีขาวของลี่โม่อวี่จะเปื้อนไปด้วยสีแดงของเลือด แต่เขาก็ยังทำให้Geoffreyรู้สึกไม่สบายใจ ดูเหมือนว่าคนรักของฉินอีหลินจะไม่ใช่คนธรรมดา เขาคิดถึงตรงนี้แล้วยิ้มจางๆให้
“ไปเถอะ มีอะไรค่อยไปเล่าให้ชัดที่บ้านฉัน” Geoffreyโบกมือ ชายในชุดสูทสีดำลูกน้องเขาก็รีบก้าวขึ้นมาแล้วเปิดประตูรถลินคอล์นที่เพิ่มความยาวสีเงินด้านหลังGeoffrey
ลี่โม่อวี่ส่งสายตาถามไปที่ฉินอีหลิน ฉินอีหลินพยักหน้า ครอบครัวทั้งสามคนจึงขึ้นรถตามGeoffreyไป
Geoffreyพาครอบครัวทั้งสามคนของลี่โม่อวี่ออกจากที่เกิดเหตุโดยไม่ได้บอกลาหัวหน้าตำรวจ
รถลินคอล์นยาวพิเศษคันนี้เป็นรถจัดพิเศษเฉพาะของGeoffrey พื้นที่ภายในค่อนข้างกว้างขวาง แม้ว่าครอบครัวทั้งสามของลี่โม่อวี่เข้าไปก็ไม่รู้สึกแออัด สิ่งอำนวยความสะดวกก็มีความหรูหราครบครัน ดูก็รู้ว่าได้รับการปรับเป็นพิเศษ
Geoffreyหยิบไวน์แดงขวดหนึ่งออกมาจากตู้เย็นในรถอย่างคล่องแคล่ว ฉลากภาษาอังกฤษนั้นเห็นไม่ชัดนัก เห็นเพียงตัวเลข 1982 แค่สี่ตัว
เขาหยิบแก้วมาสามใบ หลังจากรินไวน์แล้วGeoffreyก็หยิบมันขึ้นมาก่อนแล้วจิบเบาๆ จากนั้นก็ส่งสัญญาณให้ลี่โม่อวี่กับฉินอีหลิน
แต่ตอนนี้พวกเขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะดื่ม ทั้งคู่ส่ายหน้าอย่างลำบากใจ Geoffreyถึงพูดขึ้นมาช้าๆว่า “คนหนุ่มสาวน่ะต้องมีความสุขุม เวลาเจอเรื่องยากๆก็ต้องยิ่งใจเย็น”
ทั้งสองพยักหน้าราวกับดูเหมือนว่าเข้าใจ
“อีหลิน บอกฉันได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?” Geoffreyถามขึ้นช้าๆด้วยท่าทีสงบมาก
“ขอพูดแบบไม่ปิดบังคุณปู่นะคะ ตระกูลหลงถูกคนเชื้อสายรองร่วมมือกับคนนอกควบคุม ทางฝั่งพ่อฉันก็ไม่สามารถติดต่อได้เลย จึงมีแค่เราที่หนีออกมา”
แก้วไวน์ที่Geoffreyกำลังจะวางลงสั่นอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยตกใจ แต่ไม่นานก็กลับไปเฉยเมยเหมือนเดิม
“ฉันเชื่อในความสามารถของพ่อเธอ แล้วพวกเธอคิดจะทำยังไงต่อ?””พวกเราติดต่อกับคนในฮั๋วเซี่ยแล้ว พอคนครบพวกเขาจะไปช่วยทางฝั่งพ่อ”
“แต่ยังไงที่นี่ก็คือประเทศM ฉันเชื่อว่าผู้ช่วยของคนเชื้อสายรองก็คือกองกำลังท้องถิ่น พวกเธอคิดว่าจะเอาชนะพวกเขาได้หรือไม่?”
สิ่งที่Geoffreyใช่ว่าจะเป็นเรื่องไร้เหตุผล หากผู้ช่วยของคนเชื้อสายรองคือกองกำลังท้องถิ่น ต่อให้คนของตัวเองมาก็ยังไม่สามารถมั่นใจได้ว่าจะสู้ได้ กองกำลังที่แข็งแกร่งก็รับมือกับกองกำลังท้องถิ่นได้ยาก พวกเขาเข้าใจความจริงข้อนี้ดี ลี่โม่อวี่กำหมัดแน่นอย่างไม่ยินดีนัก
เมื่อมองความรู้สึกของลี่โม่อวี่ออก Geoffreyจึงพูดต่ออีกว่า “เอาอย่างงี้แล้วกัน ฉันกับตระกูลหลงก็มีมิตรภาพที่ดีต่อกันอยู่ ถ้าต้องการความช่วยเหลือฉันจะช่วยแน่นอน”
ลี่โม่อวี่กับฉินอีหลินได้ฟังแววตาฉายแววขอบคุณ ความจริงแล้วGeoffreyกังวลสถานการณ์ของหลงหลิง ครั้งล่าสุดที่เขาไปบ้านอ้ายหลุน Geoffreyก็ตกหลุมรักสาวน้อยคนนี้ หลังจากที่พวกเธอกลับไป เขาบอกกับอ้ายหลุนว่าไม่ว่ายังไงก็ต้องจีบหลงหลิง
ตอนนี้หลงหลิงยังอยู่ในบ้านตระกูลหลง แน่นอนว่าGeoffreyย่อมกังวลเป็นธรรมดา ใครที่กล้าที่แตะต้องลูกสะใภ้ที่เขาหมายปองเหมือนเป็นการยั่วยุเทพเจ้าให้โกรธจริงๆ
ลินคอล์นยาวพิเศษขับขี่ได้อย่างนุ่มนวลมาก ยังไงซะก็เป็นรถที่Geoffreyนั่งเอง มันก็ต้องไม่ธรรมดาอยู่แล้ว ลี่โม่อวี่กับฉินอีหลินกำลังคิดวิธีการช่วยเหลือคนตระกูลหลงอย่างไรเงียบๆ รถจึงเงียบอย่างน่าประหลาดใจ
“เอี๊ยด” รถหรูหยุดอยู่หน้าประตูคฤหาสน์เก่าแก่ของอ้ายหลุน ทั้งสี่คนลงจากรถGeoffreyเดินไปข้างหน้า พ่อบ้านก็เดินออกมาต้อนรับจากประตู
Geoffreyบอกพ่อบ้าน “โทรเรียกหมอมาให้เขาดูแลเด็กคนนี้ให้ดี” จากนั้นเขาก็ส่งสัญญาณให้ฉินอีหลินอุ้มลูกไปหาหมอก่อน
พ่อบ้านรับคำแล้วออกไป ลี่โม่อวี่กับฉินอีหลินต่างก็มองGeoffreyด้วยความซาบซึ้งใจ
“นายมากับฉัน”
ลี่โม่อวี่เดินตามหลังGeoffrey
…
ขณะที่ลี่โม่อวี่กับฉินอีหลินมาถึงบ้านของอ้ายหลุนอย่างปลอดภัยนั้น ไป๋หลางที่อยู่ห่างไกลออกไปในแอฟริกาได้รวบรวมเหล่าพี่น้องได้แล้ว
ที่นี่คือสำนักงานใหญ่ทหารรับจ้างของหลงจู ตอนนั้นเองไป๋หลางกำลังยืนอยู่บนแท่นสูงในสนามฝึก พื้นที่โล่งด้านหน้าของเขาเต็มไปด้วยทหารรับจ้างที่แต่งกายด้วยชุดลายพรางพร้อมออกเดินทาง
การแต่งกายและสีหน้าที่จริงจังของทุกคนก็สามารถมองออกได้ว่านี่คือกองกำลังที่แข็งแกร่งจริงๆ คือคนที่มีความสามารถตัวจริงในเส้นทางแห่งความตาย
ข้างๆไป๋หลางมีชายผิวดำตัวสูงยืนอยู่ หากมองดีๆจะรู้ว่าเขาคืออาโน่ที่เคยปกป้องฉินอีหลิน เขาเป็นหัวหน้าของทหารรับจ้างหลงจู
อาโน่สบตากับไป๋หลางด้วยสีหน้าเอาจริงเอาจังเพื่อส่งสัญญาณบอกให้เริ่มได้
ไป๋หลางที่มีสีหน้าเอาจริงเอาจังเช่นกันหันหน้ามองไปที่ผู้คนในสนามฝึก เขาพูดภายใต้สายตาที่เคารพเป็นพิเศษของพวกเขาเสียงดังว่า “พี่น้องทั้งหลาย ตอนนี้พี่ใหญ่ของฉันตกอยู่ในอันตราย พวกนายที่เป็นพี่น้องกับฉันบอกมาสิว่าฉันควรกลับไปช่วยเขาไหม!”
ตั้งแต่ที่ไป๋หลางกับอาโน่เข้าร่วมกองทหารรับจ้างหลงจู เพราะความกล้าหาญในการต่อสู้ของเขา ทำให้ได้ใจต่อเหล่าพี่น้องไป ไม่นานก็ได้รับตำแหน่งรองหัวหน้าภายใต้การจัดการของอาโน่ ทุกคนก็ยังเคารพรองรองหัวหน้าคนนี้เป็นพิเศษ
“ควร!” เสียงดังก้องราวกับอยู่ในถ้ำดังไปทั่วสนามฝึก ทหารรับจ้างเหล่านี้ล้วนมีสีหน้าแน่วแน่
พี่ใหญ่ ไป๋หลางจะไม่ทำให้ผิดหวัง
