บทที่ 375 เพียงพอที่จะวางยาเธอให้ตายได้
ส่วนด้านหลังไป๋หลาง หลงอี้เซวียนยืนขึ้นด้วยความอายเล็กน้อย ใช้หลังพิงหลังไป่หลาง
อีกคนหมุนหัวมองเขา ถาม “เป็นไงบ้าง?” แค่สามคำ หลงอี้เซวียนกลับเข้าใจความหมายของมัน
พูดเสียงเย็น “ไม่เป็นไร”
หลงอี้เซวียนเปิดการโจมตีก่อน การโจมตีของอีกฝ่ายก่อนหน้านี้ทำให้เขากลัวเล็กน้อยจริงๆ แต่มันกลับกระตุ้นความปรารถนาที่จะต่อสู้ที่เขาไม่ได้มีมานานแล้ว แม้ว่าบนตัวจะมีปืนพก แต่เนื่องจากอีกฝ่ายไม่ได้มีท่าทางที่จะใช้อาวุธปืน ตัวเองจะทำแบบนั้นได้อย่างไร
หยิบไม้สวิงที่เอวของตัวเอง หลงอี้เซวียนโสะบัดออกไปอย่างดุเดือด ยกมันขึ้นและพุ่งเข้าหานักฆ่าชุดดำ
ไป๋หลางสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของหลงอี้เซวียน แต่พูดตามตรงจริงๆ แล้วเขาไม่ได้ให้ความสนใจกับสองคนตรงหน้าเลย แต่เพื่อแสดงตัวเอง ไป๋หลางก็พุ่งเข้าไป แต่ว่าในมือเขาไม่มีอาวุธอะไรเลย
ในขณะที่หลงอี้เซวียนและไป๋หลางต่อสู้กับศัตรูของพวกเขา เพื่อนพี่น้องที่เหลือก็ต่อสู้กับนักฆ่าชุดดำ ทุกคนเผชิญหน้ากับนักฆ่าสามคน ที่อาโน่กลับเป็นสี่คน
และฝั่งลี่โม่อวี่ก็พบคู่ต่อสู้เก่าของตัวเอง คราวนี้ไอผีแดงไม่ได้ทำการลอบโจมตีก่อนล่วงหน้า เขาต้องการที่จะมีการต่อสู้ที่ยุติธรรมกับลี่โม่อวี่
สายตาเย็นชาของลี่โม่อวี่จ้องไอผีแดงเขม็ง พูดออกมาเสียงเย็น “วันนี้แกต้องตาย” ต่อมาสายตาของเขาเย็นชาขึ้นกว่าเดิม
ผีแดงใจร้อนเล็กน้อยกับสายตาของลี่โม่อวี่ เขารู้สึกเหมือนนั่งอยู่บนเข็ม
ดึงดาบโลหิตสีแดงเข้มของเขาออก ไอผีแดงจ้องมองลี่โม่อวี่ การต่อสู้กำลังจะเริ่มขึ้น
ลี่โม่อวี่ยังคงไม่นำอาวุธออกมา เพราะตั้งแต่คราวที่แล้วสู้กับไอผีแดง ลี่โม่อวี่รู้สึกว่าความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อต้องเผชิญกับความกดดันมากมาย ลี่โม่อวี่รู้สึกว่าต่อให้ตอนนี้ตัวเองต้องสู้กับไป๋หลางก็ไม่แพ้ง่ายๆ
จริงอย่างที่เขาพูด ครั้งนี้ไป๋หลางมาที่ประเทศMแล้วพบเขา รู้สึกว่าลี่โม่อวี่เปลี่ยนไปมาก จากตอนที่พวกเขาพบกันครั้งแรก แต่ว่าไป๋หลางไม่ได้พูดออกมา
ไอผีแดงเก็บความคิดที่ว้าวุ่นในใจ ดาบโลหิตแทงไปข้างหน้า การโจมตีที่ทรงพลังโจมตีลี่โม่อวี่
แต่ว่าลี่โม่อวี่กลับไม่แม้แต่ขยับ ในสายตาเขา ความเร็วที่ดาบโลหิตของไอผีแดงพุ่งเข้ามานั้นช้ามากจริงๆ
เขาไม่รู้ว่านี่คือความสามารถของตัวเองเพิ่มขึ้น หรือว่าไอผีแดงเจตนา
เมื่อดาบโลหิตจะแทงโดนเขา เขาเอียงตัวหลบได้ แต่ว่าท่าทางสบายของเขาในสายตาไอผีแดงแล้ว มันน่าเหลือเชื่อมาก
ในความรู้ความเข้าใจของไอผีแดง ไม่มีใครสามารถทำท่าที่ยากลำบากเช่นนี้ได้ และในช่วงเวลาสั้นๆ นี้!
ในขณะที่ไอผีแดงตะลึง หมัดของลี่โม่อวี่ได้พุ่งเข้าหาใบหน้าของเขาแล้ว ผีแดงที่เพิ่งรู้สึกได้ต้องการต่อต้าน กำปั้นได้สัมผัสใบหน้าของเขาอย่างแนบชิดแล้ว
หูอื้อไปชั่วขณะ ผีแดงรู้สึกโลกหมุนอย่างกะทันหัน
ลี่โม่อวี่ต่อยไปหนึ่งหมัด เก็บหมัดอย่างไม่น่าเชื่อตัวเอง ความเร็วและความแข็งแกร่งเมื่อกี้ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจมาก
แล้วมองไอผีแดงที่กุมหน้าตัวเองไว้ สายตาของลี่โม่อวี่เย็นชาขึ้นกว่าเดิม
เวลานี้ไอผีแดงได้เก็บสีหน้าของตัวเอง เผชิญหน้ากับลี่โม่อวี่ที่แข็งแกร่ง เขาสูญเสียความคิดที่จะต่อสู้ต่อไป
เขากำลังคิดว่าจะหลุดพ้นไปอย่างไร ในตอนนี้ใบหน้าของเขาไม่มีความหมายที่จะต่อสู้อีกต่อไป ลี่โม่อวี่ก็รับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของอีกฝ่าย หัวเราะออกมา
ไอผีแดงกัดฟันมองลี่โม่อวี่ มือกลับค่อยๆ เอื้อมไปด้านหลัง หยิบอาวุธลับของตัวเองออกมาเงียบๆ
แต่ว่าท่าทางเล็กๆ ของเขาจะรอดพ้นสายตาของลี่โม่อวี่ได้อย่างไร วินาทีที่เขาดึงอาวุธลับออกมา ลี่โม่อวี่จับจ้องและเห็นว่ามันเป็นลูกปัดสีขาวสองลูก ลี่โม่อวี่ไม่แม้แต่จะคิด จู่โจมทันที คว้ามือที่เขาต้องการจะโยนลูกปัด
ไอผีแดงคิดไม่ถึงว่าลี่โม่อวี่จะเร็วขนาดนี้ แตกต่างกับสถานการณ์เมื่อก่อนหน้านี้ที่พวกเขาต่อสู้กันอย่างสิ้นเชิง
ข้อมือของเขาถูกลี่โม่อวี่ล็อกไว้แน่น ขยับไม่ได้ ลี่โม่อวี่ใช้แรง ไอผีแดงทำลูกปัดสองลูกตกลงมา ลี่โม่อวี่รับไว้ในมือ
เวลานี้ไอผีสีแดงมีเหงื่อออกที่หน้าผากของเขา สีหน้าขาวซีด ตัวเริ่มสั่น
หลี่มู่หยูรู้ว่าไอผีแดงไม่มีใจสู้อีกแล้ว อดไม่ได้ที่จะแสดงท่าทางดูถูกเขา แต่ไม่มีความสงสารเลยแม้แต่น้อย
ไอผีแดงค่อยๆ คุกเข่าลงต่อหน้าลี่โม่อวี่ เขามีท่าทางหวาดกลัว เปิดปากร้องขอ “ปล่อยฉันเถอะ ฉันพานายไปช่วยผู้หญิงของนาย หากไม่มีฉัน นายหาเธอไม่เจอแน่ๆ!”
ลี่โม่อวี่มองเขาเย็นๆ ถ้าตอนนั้นไอผีแดงไม่ใช้ทุกวิถีทาง ฉินอีหลินก็จะไม่โดนเขาจับไป ในสายตาลี่โม่อวี่ ไอผีแดงให้อภัยไม่ได้!
ท่าทางของไอผีแดงนี้ ลี่โม่อวี่เผยสีหน้ารังเกียจออกมา
เขากำลังจะพูด ก็เห็นสีหน้าของไอผีแดงที่คุกเข้าอยู่เปลี่ยนกะทันหัน สีหน้าเปลี่ยนเป็นป่าเถื่อนขึ้นเรื่อย ๆ
ทันใดนั้นมีปืนสีดำยื่นออกมาในมือของเขา ชี้ไปที่หน้าผากของลี่โม่อวี่
คิ้วแหลมของลี่โม่อวี่ขยับเล็กน้อย ความเยาะเย้ยในดวงตาเห็นได้ชัด
ไอผีแดงค่อยๆ ลุกขึ้น พูดอย่างตื่นเต้น “นายรู้ บางคนก็ตายแบบนี้อย่างไม่ระวัง”
ลี่โม่อวี่ไม่สนใจแม้แต่นิด เขาจ้องไอผีแดง ถอนหายใจ แล้วค่อยๆ พูด “ฉันดูถูกนายมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็ ตอนนี้ไม่อยากเจอนายด้วยซ้ำ”
ไอผีแดงฟังแล้วโกรธมาก นิ้วชี้ที่ไกปืนกำลังจะงอ ลี่โม่อวี่หัวเราะเสียงเย็น ยื่นมือขวาไปจับมือที่ผีแดงถือปืนอย่างรวดเร็ว
ปืนพกยังชี้มาที่หน้าผากของลี่โม่อวี่ แต่เพราะว่าลี่โม่อวี่จับมือเขาแน่น ไอผีแดงไม่กล้าเหนี่ยวไกปืน
ไอผีแดงรีบแล้ว เพราะใช้แรงมาก เส้นเลือดบนใบหน้านูนขึ้นมา แต่มันไม่ได้ผลแม้แต่นิด ตรงกันข้ามลี่โม่อวี่ยังคงสงบและผ่อนคลาย
ลี่โม่อวี่ไม่อยากเสียเวลาผีแดงอีกต่อไป เขาจับมือผีแดงที่ถือปืนอย่างแรง ไอผีแดงเจ็บจนร้องเสียงดัง
ลี่โม่อวี่ถือโอกาสเอาลูกปัดสองเม็ดใส่เข้าปากไอผีแดง แล้วใช้แรงดัน ลูกปัดสีขาวไหลลงท้องไอผีแดง
ไอผีแดงตกใจ รีบปล่อยมือที่ถือปืน เขาเอานิ้วชี้เข้าปากพยายามล้วง แต่ไม่มีผล
ลูกปัดเป็นระเบิดควันที่เขามักจะใช้เพื่อปกปิดการหลบหนีของเขา ส่วนผสมข้างในไม่มีอะไรนอกจากดินปืน ไม่ทำให้เกิดระเบิด
แต่เมื่อเปลือกถูกหลอมในร่างกาย ดินปืนที่อยู่ข้างในก็เพียงพอที่จะทำให้เขาติดพิษตาย!
ลี่โม่อวี่มองไปที่ชายคนนี้อย่างสงสาร ก้าวขาเดินจากไป
ลี่โม่อวี่เดินไปข้างหน้าได้ไม่ไกล ไอผีแดงล้มลงบนพื้น มุมปากมีเลือดสีดำไหลออกมา หลังจากกระตุกไม่กี่ครั้ง ไม่มีความเคลื่อนไหวอีก
ลี่โม่อวี่ไม่หันกลับไป หากไม่ใช่เพราะเวลามีน้อย เขาจะไม่มีวันปล่อยให้ตายง่ายๆ อย่างนี้
มองดูความวุ่นวายของการต่อสู้อยู่ไม่ไกล สีหน้าลี่โม่อวี่เศร้า อีหลิน ฉันคิดถึงเธอจัง
