บททที่ 247 ใบสัญญา
“ลู่เฉิน ถ้ามีอะไรผิดปกติกับฉีฉี ฉันจะฆ่านาย!” ด้านนอกสถานีตำรวจ หลินอี้จุนจ้องไปที่ลู่เฉินอย่างดุ ดวงตาของเธอแดงเพราะว่าร้องไห้
วันนี้เธอออกจากงานแต่เช้า โดยคิดว่าเธอไม่ได้ไปรับฉี่ฉี่มาหลายวันแล้ว เธอจึงไปรับ ฉี่ฉี่ด้วยตัวเอง จากนั้นเธอก็รู้ข่าวว่าฉี่ฉี่ถูกพาตัวไปในตอนเช้า
ตอนนั้นเธอโทรหาลู่เฉิน และลู่เฉินก็บอกความจริงกับเธอ
หลังจากเรื่องนี้มาทั้งวัน หลินอี้จุนก็ยังไม่พบลูกสาวของเธอ เนื่องจากหลินอี้จุนกังวลเธอก็กลัวมาก
ทั้งหมดนี้เป็นเพราะลู่เฉิน ถ้าไม่ใช่เพราะความผิดของลู่เฉิน จะมีคนพาฉีฉีไปได้อย่างไง
ลู่เฉินกำลังสูบบุหรี่อย่างเงียบ ๆ และรู้สึกอารมณ์เสียมาก
หลังจากดูวิดีโอ มีคนพาฉี่ฉี่ขึ้นรถ และไปทางที่ชุมชนทะเลสาบจิงหลง
ไม่มีกล้องติดตั้งอยู่ในบริเวณทะเลสาบจิงหลงไปอีกสองกิโลเมตร ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น
“คนที่ชื่อหยูปิง ถูกจับได้แล้ว และพวกเขากำลังพาเขากลับ” เสี่ยวซัวจุนออกมาและจุดบุหรี่
“ฉีฉีล่ะ คุณอยู่กับเธอไหม” ลู่เฉินถามอย่างตื่นเต้น
เสี่ยวซัวจุนส่ายหัว
ลู่เฉินรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยและเขาก็กังวลมากขึ้น
หลังจากหยูปิงถูกนำตัวไป เขาจำฉี่ฉี่ได้ ตีโจวหูล้มและช่วยฉี่ฉี่ เมื่อได้ยินคำอธิบายของเขา ลู่เฉินก็รู้ฉี่ฉี่มันถูกคนอื่นพาไปจริงๆ
แต่หยูปิงก็ไม่รู้ว่าใคร สรุปใครเป็นคนพาฉี่ฉี่ไป
อย่างไรก็ตามสิ่งนี้ทำให้ลู่เฉินรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้น
เพราะเขานึกถึงคนของเสี่ยวเบชิง และเขาก็นึกถึงคุณหมูที่พวกเขาตามหา
“ ฉันไม่สนว่าคุณเป็นใคร ตราบใดที่ฉันกล้าทำร้ายลูกสาวฉัน ฉันจะเอาให้ตาย!”
ลู่เฉินกัดฟัน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยการฆ่า
ไม่มีคำว่าคืนใด ทั้งเจ้าหน้าที่ตำรวจและคนของตู้เฟยกำลังช่วยกันหาที่อยู่ของฉี่ฉี่
ลู่เฉินและหลินอี้จุนก็ไม่นอนทั้งคืน
จนกระทั่งเก้าโมงเช้า เมื่อเขาออกไปทานอาหารเช้า ในที่สุดลู่เฉินก็ได้รับสายแปลก ๆ
ผู้โทรเป็นคนแปลกหน้า แต่เขามีสำเนียงยวี่โจว
แม้ว่าอีกฝ่ายจงใจเปลี่ยนเสียงของเขา แต่ลู่เฉินก็ยังได้ยินมัน
“ถ้าคุณต้องการช่วยลูกสาวของคุณคุ ณควรสมัครเข้าร่วมสมาคมหินหยาบ ก่อนช่วงบ่าย เพื่อเป็นตัวแทนของสมาคมยวี่โจว และเข้าร่วมการแข่งขันการพนันในสมาคมหินหยาบ”
อีกฝ่ายวางสายโทรศัพท์โดยไม่เปิดโอกาสให้ลู่เฉินได้ซักถาม
สมาคมหินหยาบ?
การแข่งขันเดิมพันหิน?
ดวงตาของลู่เฉินหรี่ลงและเขาคิดเป็นครั้งแรกว่ามีคนจากสมาคมหินดั้งเดิมลักพาตัวฉีฉีไปหรือไม่
แต่ในไม่ช้าเขาก็ส่ายหัวเขาไม่เชื่อว่าสมาคมหินหยาบจะทำเรื่องแบบนี้ได้
ฉันไม่เชื่อว่าพวกเขาจะกล้าทำเช่นนี้
นี่คือกลยุทธ์ของอีกฝ่ายอย่างเห็นได้ชัด
แต่ความสำคัญของสิ่งนี้คืออะไร?
ลู่เฉินลูบขมับของเขาและไม่คิดว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร
“ ใครโทรมา?” หลินอี้จุนถาม
“ อีกฝ่าย” ลู่เฉินพูดเบา ๆ
“ คนที่ลักพาฉี่ฉี่?” หลินอี้จุนถามอย่างรีบร้อน
“ใช่” ลู่เฉินพยักหน้า
“พวกเขาพูดว่าอะไร เอาเท่าไหร ไม่ว่าจะต้องใช้เงินเท่าไหร่ คุณต้องให้พวกเขาคุณได้ยินไหม” หลินอี้จุนพูดด้วยเสียงทุ้ม
“ พวกเขาเอาเงินก็ดีแล้ว” ลู่เฉินพูดอย่างขมขื่น
หากอีกฝ่ายขอเงิน ไม่ว่าอีกฝ่ายจะต้องการเงินหลายร้อยล้านหรือพันล้าน เขาจะไม่ว่า แต่อีกฝ่ายต้องการให้เขาเป็นตัวแทนของยวี่โจว ในการแข่งขันการพนันหิน เขาไม่สามารถเข้าใจได้ว่าอีกฝ่ายกำลังทำอะไรอยู่
เมื่อเห็นหลินอี้จุนมองตัวเองอย่างสงสัย ลู่เฉินพูดต่อ: “พวกเขาต้องการให้ฉันเป็นตัวแทนยวี่โจว เพื่อเข้าร่วมการแข่งขันการพนันหินที่จงไห่”
“เข้าร่วมแข่งขันการพนันหิน?” หลินอี้จุนตะลึงเช่นกัน อะไรกัน?
ลู่เฉินพยักหน้าและส่งหมายเลขให้เสี่ยวซัวจุน: “ช่วยฉันดูว่าอีกฝ่ายชื่ออะไร และโทรมาจากไหน?”
เสี่ยวซัวจุนในสำนักได้รับข้อความของลู่เฉิน และขอให้ตรวจสอบหมายเลขทันทีและผลจะออกมาในไม่ช้า
เป็นหมายเลขบัตรที่ไม่มีชื่อในระบบ
เขาพยายามโทรออก แต่ปรากฏว่าปิดอยู่
หลังจากที่ลู่เฉินได้รับข้อความจากเสี่ยวซัวจุน เขาก็หยุดคิดถึงเรื่องนี้เขากำลังวางแผนที่จะไปที่สมาคมนั้น เขาทำตามในสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการเท่านั้น
เวลาสิบโมงเช้าลู่เฉินมาถึงสมาคมหินหยาบ
ในสมาคมหินดั้งเดิมลู่เฉินได้เห็นปรมาจารย์สามคน หยิวเจิงเทา ฮวังยี่จวินและเลยหมิงเฉาเขายังเห็น โจวเจิงยี่ ชายชราของตระกูลโจว จางเซิงเฉาชายชราของตระกูลจาง และ หลิวฉี่ฟู่ชายชราของตระกูลเลย
สายตาของเขากวาดไปทั่วใบหน้าของทุกคนและทุกคนก็มองมาที่เขา
“เสี่ยวลู่ มามา เชิญนั่ง” ฮวังหยูจวิน พูด
พวกเขากำลังคิดเกี่ยวกับงานสมาคม ที่พวกเขาควรจะส่งใครสักคนไปงานนี้นี่คือการเป็นตัวแทนของยวี่โจว ปรมาจารย์ทั้งสามรู้ถึงความแข็งแกร่งของตัวเอง พวกเขาสามารถครองงานปาร์ตี้ในยวี่โจวได้ แต่ถ้านอกหยูพวกเขาไม่สามารถทำได้
ดังนั้นทั้งสามคนจึงไม่อยากเสียหน้า
ลู่เฉินมาที่ประตูโดยไม่คาดคิด
แม้แต่ปรมาจารย์หยูเจิงเทาและเลยหมิงเฉาที่เคยมีอคติกับลู่เฉินมาก่อน ก็ไม่อยากมองหน้ากันอีกต่อไป
“ ศิษย์ลู่ คุณจะเป็นตัวแทนให้พวกเราที่ยวี่โจวในงานหินดั้งเดิมที่สมาคมหินหยาบใช่ไหม?” หลิวฉี่ฟู่ชายชราของบ้านหลิวมองไปที่ลู่เฉินอย่างคาดหวัง
ยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่สามารถประมาทชายหนุ่มที่สามารถทำให้ตระกูลจางเกือบจะไม่รอด
ชายแก่โจวเจิงยี่และจางเซิงเชาก็มองไปที่ลู่เฉินเช่นกัน แต่สายตาของจางเซิงเชามองไปที่ลู่เฉินค่อนข้างไม่เป็นมิตร
ไม่แปลกใจเพราะก่อนหน้านี้ลู่เฉินเคยทำให้ตระกูลจางของเขาอับอาย สูญเสียเงินไปหลายพันล้านและถึงกับอยากอ้วกเป็นเลือด ไม่แปลกที่เขาจะรู้สึกไม่ดีต่อลู่เฉิน
เมื่อได้ยินคำพูดของเลยฉี่ฟู่ลู่เฉินก็หรี่ตาลงเล็กน้อยสงสัยว่าพวกเขาลักพาตัวฉี่ฉี่ไปจริงๆหรอ แล้วใช้ฉี่ฉี่บังคับให้ฉันไปที่สมาคม?
“ ถ้าคุณไม่กลัวว่าฉันจะทำให้สมาคมหินของยวี่โจวอับอายฉันก็เล่นได้” ลู่เฉินเลิกคิ้วและพูด
“ ไม่หรอก เมื่อเราได้รับคำเชิญจาก พวกเรานึกถึงคุณเป็นคนแรกเลยนะ”ฮวังยูจวินยิ้มอย่างตื่นเต้น
เมื่อพวกเขาได้รับคำเชิญนี้เมื่อไม่กี่วันก่อนพวกเขาเคยคิดที่จะขอให้ลู่เฉินทำ
แต่หยูเจิงเทาและเลยหมิงเชาไม่เต็มใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเขากลัวที่จะถูกลู่เฉินปฏิเสธ
หลังจากนั้นหลินต้าไห่ก็เชิญให้เขาดื่มไวน์ เขารู้แล้วว่าลู่เฉินเป็นนักธุรกิจที่แท้จริง ซึ่งแตกต่างจากพวกเขาที่ทุ่มเททั้งชีวิตให้กับการวิจัยหินหยาบ
เขาต้องการเชิญลู่เฉินมาเล่นเกมมเพื่อพวกเขา
แต่ในใจเขาก็ไม่ได้คิดอะไร เขาจึงไม่ได้โทรหาลู่เฉิน
เมื่อเลยฉี่ฟู่และชายแก่อีกสามคนเห็นลู่เฉินตกลงที่จะเล่น ใบหน้าของพวกเขาก็มีรอยยิ้มเช่นกัน
ลู่เฉินเอาชนะเจิ้งซีเหอซึ่งเป็นอันดับสามของประเทศได้อย่างง่ายดายในงานโบราณวัตถุของบ้านโจว ลู่เฉินยินดีที่จะให้ทุกคนเห็นความหวังของยวี่โจว ที่มีชื่อเสียงในสงครามโลกครั้งที่
