บทที่ 310 ลูกปัดวิเศษ
“แกกล้ามาฆ่าฉัน?”
ร่างกายของหลานจั่วเดินสะเปะสะปะ ไม่อยากเชื่อว่าหลานหลินกล้ามาฆ่าเขา
เธอไม่กลัวว่าทั้งตระกูลจะถูกฆ่าหรือ?
บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างๆของหลานจั่วตะโกนออกมาเสียงหนึ่งอย่างโกรธ จากนั้นก็วิ่งตรงไปทางหลานหลิน
แต่วินาทีต่อมา พวกเขาล้วนล้มลงไปกับพื้น มีเลือดดำพ่นออกมาจากปากอย่างต่อเนื่อง
“เอายาแก้พิษมา ฉันจะสามารถให้คุณมีชีวิตอยู่รอดอีกต่อไป มิฉะนั้นสาขาจงหยวนของคุณจะต้องตายทุกคน!”หลานจั่วตวาดใส่
“รอให้คุณสามารถออกไปจากที่นี่อย่างปลอดภัยก่อนค่อยมาพูดโม้แบบนี้ละกัน”กว่าที่หลานหลินจะเงยหน้าขึ้นมา และพูดอย่างเย็นชา
“คุณหนูครับ คุณทำอะไรอยู่เนี่ย?คุณอย่าทำเรื่องที่มันบ้าคลั่งนะ!”หลานจริงก็โดนยาพิษ เขาไม่กลัวการตาย แต่เขากลัวว่าถ้าหลานหลินทำแบบนี้ทำให้ตระกูลหลานสาขาจงหยวนย่อยจะต้องตายไปหมดทุกคน
“เฮ่อ แกนึกว่าแค่ยาพิษเล็กน้อยแบบนี้ ก็จะสามารถฆ่าฉันได้เหรอ?แกนี่ช่างดูถูกความสามารถของฉันหรือเกิน”หลานจั่วเอ่ยเสียงเย็นชาออกมา และเดินหน้าขึ้นมา โมเมนตัมของรอบตัวเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว มองไม่ออกว่ามีร่องรอยของการโดนยาพิษ
ตามจริงหลานจั่วได้โดนยาพิษแล้วจริงๆ แต่เนื่องจากความสามารถของเขาแข็งแกร่งมาก และกำลังภายในของเขาก็ล้ำลึกมาก ดังนั้นเลยสามารถยับยั้งพิษลงชั่วคราว
อย่างเช่นบอดี้การ์ดหลายคนนั้นของเขา กำลังภายในไม่ได้ดีอย่างเขา ถ้าคิดจะลงมือพิษก็จะจู่โจมเข้าหัวใจทันที
สีหน้าของหลานหลินเปลี่ยนไปทันที คาดไม่ถึงว่าหลายจั่วยังสามารถยับยั้งพิษลงชั่วคราวได้
เธอรู้ความสามารถของหลานจั่วอยู่แล้ว เก่งกว่าเธอตั้งเยอะ เธอเห็นเช่นนี้เลยเปิดหน้าต่างและรีบหนีออกไปจากหน้าต่าง
“คุณจะหนีพ้นได้ยังไงล่ะ!”หลานจั่วเอ่ยเสียงเย็นชาออกมา จากนั้นวิ่งตามเธอขึ้นไปอย่างรวดเร็ว
แต่วินาทีต่อไป ร่างกายของเขาก็ถูกขวางด้วยร่างของอีกคนหนึ่ง
“ให้ฉันมาดูว่าตระกูลหลานในตำนานเก่งขนาดไหน กล้ามาแย่งบริษัทของฉันได้ยังไง”
คนที่ขวางอยู่หน้าหลานหลินเป็นลู่เฉินนั่นเอง ลู่เฉินมาตั้งนานแล้ว เขารู้ว่าหลานหลินปล่อยพิษในห้อง ดังนั้นเขาก็เลยรออยู่ข้างนอก
นี่เป็นหนึ่งในแผนของหลานหลิน ในแผนของหลานหลิน เธอคาดการณ์ได้ว่าแม้หลานจั่วจะโดนยาพิษ แต่ก็ไม่มีผลอะไรมากต่อเขาหรอก
ดังนั้นเธอเลยกระโดดออกมาจากหน้าต่างตามที่วางแผนไว้ ให้ลู่เฉินซ่อนอยู่นอกหน้าต่างเพื่อรอช่วยเขา
“คนอย่างแกกล้ามาขวางทางฉันเหรอ?”หลานจั่วเอ่ยเสียงอย่างเย็นชา จากนั้นก็ชกหมัดไปทางลู่เฉิน
ตอนนี้แม้ว่าเขายังสามารถยับยั้งพิษอยู่ แต่ก็เกือบจะยับยั้งไม่ได้แล้ว มีแต่จับตัวหลานหบินมาอย่างเร็ว จากนั้นบังคับให้เธอนำยาแก้พิษออกมา
ลู่เฉินยิ้มอย่างราบเรียบ ไม่หลบหลีกหมัดของหลานจั่ว และชกหมัดขึ้นไปเช่นกัน
บัง!
หมัดของทั้งสองคนชนกันอยู่ในอากาศ ลู่เฉินเพียงเอนหลังไปสักนิด แต่ร่างกายของหลานจั่วกลับได้ถอนหลังไปสามก้าวใหญ่ถึงจะหยุดลงมาได้
หลานจั่วเบิกตากว้าง มองไปที่ลู่เฉินอย่างเหลือเชื่อ
เขาคาดไม่ถึงว่าลู่เฉินแข็งแกร่งขนาดนี้
แม้ว่าเมื่อกี้เขาไม่ได้ใช้แรงอย่างเต็มที่ แต่เขาก็มองออกว่าลู่เฉินก็ไม่ได้ใช้แรงทั้งหมด
เห็นได้ชัดว่าลู่เฉินเก่งกว่าเขาตั้งเยอะ
เขารู้แล้วว่าทำไมหลานหลินถึงทำเรื่องที่เสี่ยงขนาดนี้ ย้อนกลับมาฆ่าเขา
เพราะหลานหลินเอาชนะลู่เฉินไม่ได้อยู่แล้ว และเธอก็เชื่อว่าลู่เฉินจะสามารถยับยั้งเขาได้
“ไอ้กระหรี่ มึงนี่ไม่รู้จักบุญคุณบ้างเลยนะ!”หลานจั่วยิ่งรีบร้อนในใจ เขาก็ยิ่งรู้สึกจะยับยั้บพิษไม่ได้แล้ว
แต่ลู่เฉินบังอยู่ข้างหน้าของเขา เขาก็จับหลานหลินไม่ได้
“ออกจากที่นี่ก่อนค่อยว่ากัน”หลานจั่วมองดูสถานการณ์รอบๆ จากนั้นกันร่างวิ่งไปบริเวณรั้ว
“คนในตระกูลหลานก็แค่นี้แหละ”เมื่อเห็นร่างที่หลานจั่ววิ่งหนี ลู่เฉินยิ้มเยาะขึ้นมา จากนั้นหยิบปืนเก็บเสียงออกมา ยิงไปด้านหลังศีรษะของหลานจั่ว
ชิว!
ปืนเก็บเสียงเปล่งเสียงที่สลัวออกมา จากนั้นด้านหลังศีรษะของหลานจั่วก็มีเบือดไหลออกมา ร่างกายค่อยๆล้มลงไป
เมื่อเห็นว่าหลานจั่วล้มลงไปกับพื้น หลานหลินก็กว่าจะโล่งใจได้
หลังจากหลานจั่วตาย แผนของเธอก็ถือได้ว่าเกือบจะสำเร็จแล้ว
ลู่เฉินเดินมาถึงข้างๆหลานจั่ว และค่อยๆนั่งยองลงไป จากนั้นเอื้อมมือไปค้นพบสร้อยคอในตัวของหลานจั่ว
จี้ของสร้อยคอมีขนาดเท่าไข่นกพิราบ แม้ว่ามันจะห่อหุ้มด้วยเปลือกภายนอก แต่ยังสามารถเห็นแสงประหลาดที่แผ่ออกมาจากมันได้
“นี่น่าจะเป็นลูกปัดวิเศษลูกนั้นนะ”ลู่เฉินนำสร้อยคอเก็บไว้ เตรียมที่จะเอากลับไปวิจัย
ตอนนี้หลานหลินได้เดินกลับไปที่วิลล่าอีกครั้ง คนในวิลล่ายังไม่ได้ตาย แต่ส่วนใหญ่สูญเสียพลังต่อสู้แล้ว
“คุณหนู ทำไมคุณถึงทำแบบนี้”หลานจิงถามอย่างไม่เต็มใจ
“ลุงจิง ขอโทษค่ะ ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ ตระกูลเราจะอยู่ไม่รอดสักคน เพื่อนตระกูลหลานในเมืองจงหยวนของเรา ฉันมีแต่ต้องสละชีพพวกคุณ”จากนั้นหลานหลินก็หยิบมือพกอออกมายิงกระสุนไปที่หน้าผากของหลานจิง
เสียดายบอดี้การ์ดคนนี้ที่ติดตัวปกป้องเธออยู่ตลอด แม้กระทั่งเวลาตายยังหลับตาไม่ได้
หลานหลินรู้สึกเสียใจเล็กน้อย แต่ในเมื่อที่เธอเลือกทางนี้แล้ว ทุกคนในนี้ล้วนต้องตายหมด มิฉะนั้นแผนของเธอก็จะถูกเผยแพร่ออกไป
พอถึงเวลานั้นตระกูลของเธอล้วนต้องตายไปพร้อมกับหลานจั่ว
เธอเก็บอารมณ์เอาไว้ และยิงทีละกระสุนใส่พวกลูกน้องของเธอ จบสิ้นชีวิตของพวกเขา
คนพวกนี้มีบางคนเป็นมือฆ่าที่หลานจิงฝึกอบรมเอาไว้ มีบางคนเป็นบอดี้การ์ดที่ติดตัวปกป้องเธอตั้งแต่เด็กพร้อมกับหลานจิง
แต่หลานหลินยังคงยิงจบสิ้นชีวิตของพวกเขาอย่างใจแข็ง
ยี่สิบกว่าคนภายในวิลล่า ยี่สิบกว่าชีวิต หลานหลินไม่ได้เหลือชีวิตไว้แม้แต่คนเดียว
เมื่อเวลาที่เธอเดินออกมาจากวิลล่า บนร่างกายกระเซ็นเลือดมากมาย แต่เธอไม่ใส่ใจแม้แต่นิด
อาจเป็นเพราะจิตใจของเธอในตอนนี้มันชาไปแล้วมั้ง
“ฆ่าเสร็จแล้ว?”ลู่เฉินเห็นว่าหลานหลินเดินออกมา เลยถาม
หลานหลินพยักหน้า มองไปดวงตาของลู่เฉิน พูดว่า”คุณได้ลูกปัดลูกนั้นแล้วใช่ไหม หวังว่าคุณจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง”
ลู่เฉินยิ้มอย่างราบเรียบ และพูดว่า”คุณอย่าคิดมาก การที่คุณทำแบบนี้ เพียงสามารถทดแทนความผิดที่คุณทำเอาไว้เมื่อก่อนเท่านั้น แต่ฉันสามารถบอกกับคุณได้อย่างแน่วแน่ว่า ความแค้นระหว่างพวกเราถือได้ว่าจบสิ้นแล้ว”
พูดเสร็จเขาก็เดินไปทางรถของเขาที่อยู่นอกวิลล่า รถของเขาจอดอยู่ข้างๆต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ไม่อยู่ในบริเวณวิลล่าของหลานหลินแล้ว
หลานหลินไม่ได้โกรธ แต่กลับปรากฏรอยยิ้มออกมา
จากนั้นก็เดินขึ้นรถอีกคันหนึ่งที่อยู่ข้างๆอย่างรวดเร็ว
ลู่เฉินโยนกุญแจรถให้หลานหลิน จากนั้นก็ขึ้นรถของตัวเอง
หลังจากหลานหลินขึ้นรถแล้ว เขาก็หยิบรีโมทคอนโทรลขนาดเล็กกดไปทางวิลล่าของหลานหลิน
จากนั้นสตาร์ทรถ พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
หลานหลินเห็นเช่นนี้ เลยไม่กล้าหยุดแม้แต่สักพัก หยาบคันเร่งถึงขีดมากสุด และขับตามรถของลู่เฉินไป
“บัง”
