บทที่ 484 เรือรบต่างดาวขนาดใหญ่เท่าโลก
ใช่แล้ว สิ่งที่ลู่เฉินมองเห็นในกล้องโทรทรรศน์ ก็คือดาวเคราะห์ดวงหนึ่ง！
ดาวเคราะห์ดวงนี้ไม่ใช่หนึ่งในแปดดวงของระบบสุริยะแน่นอน และก็ไม่ใช้ดาวพลูโตที่ถูกเตะออกไปอย่างไร้เยื่อใยก่อนหน้านี้
นี่คือดาวเคราะห์ที่มนุษย์ยังไม่เคยมีการจดบันทึกใดๆ มาก่อนจนถึงปัจจุบัน
มันอยู่ในสภาวะสมดุลอุทกสถิต Hydrostatic equilibrium มีมวลมากพอที่จะล้างวัตถุท้องฟ้าขนาดเล็กที่เหลือในวงโคจรของมัน ดาวเคราะห์ดวงนี้ ไม่ว่าจะมองในด้านใด ก็ล้วนสอดคล้องกับคำจำกัดความของดาวเคราะห์ที่นักดาราศาสตร์ได้กำหนดเอาไว้
แต่ว่า ก็ไม่มีมนุษย์สังเกตเห็นมัน
เพราะ ความจริงแล้วมันเล็กมาก
และอยู่ห่างไกลจากดวงอาทิตย์เกินไป แสงของดวงอาทิตย์ส่องมาถึงที่นี่ได้ยากมาก
จากการคำนวณเบื้องต้นของลู่เฉิน มวลของมัน มากถึงหนึ่งจุดห้าเท่าของโลก มันเป็นดาวเคราะห์หินดวงหนึ่ง ทั้งยังโคจรรอบดวงอาทิตย์ด้วยความเร็วที่ช้ามาก
วงโคจรครบหนึ่งรอบใช้เวลาถึงเจ็ดร้อยสามสิบสองปี
ขณะที่มองดาวเคราะห์ดวงนี้ ในใจลู่เฉินเต็มไปด้วยความเคลือบแคลงสงสัยมากมาย
แม้ว่าเขาจะมีความสนใจในจักรวาลอย่างเต็มเปี่ยม แต่ความจริงแล้วความรู้ด้านดาราศาสตร์ของเขานั้นมีไม่มากนัก
แต่ว่าในด้านเทคโนโลยีทางวิทยาศาสตร์ เติบโตก้าวหน้าอย่างรวดเร็วมากเป็นพิเศษ ทฤษฎีมากมาย ความเข้าใจของเขาต้องมีมากกว่าหัวหน้านักวิทยาศาสตร์อย่างติงต้าเฉิง
“มนุษย์ศึกษาวิจัยระบบสุริยะมานานหลายปีขนาดนี้แล้ว ทำไมจึงยังไม่เคยพูดถึงหรือบันทึกเกี่ยวกับดาวดวงนี้เลย?” ลู่เฉินเรียกติงต้าเฉิงมา สอบถาม
ติงต้าเฉิงเองก็วิเคราะห์ดาวเคราะห์ลึกลับที่จู่ๆ ถูกลู่เฉินค้นพบเล็กน้อย ในใจรู้สึกตื่นตกใจอย่างมาก
“นี่มันเหนือความคาดหมายนิดหน่อยนะ รู้สึกว่าไม่ค่อยตรงกับหลักทางวิทยาศาสตร์เล็กน้อย” ติงต้าเฉิงพูดพลางขมวดคิ้ว เขาเองก็ไม่ใช่ผู้ที่รักในดาราศาสตร์ เขาเป็นแค่นักวิจัยทางเทคโนโลยีธรรมดาเท่านั้น ก็ไม่ค่อยเข้าใจอะไรมากในสถานการณ์แบบนี้
“ผมรู้แล้ว”
ทันใดนั้นเอง นักดาราศาสตร์คนหนึ่งเอ่ยขึ้น
ลู่เฉินและติงต้าเฉิงต่างพากันหันกลับไปมองเขา
นักดาราศาสตร์คนนี้ชื่อว่าตู้จื้อไห่ รับผิดชอบงานวิจัยทางดาราศาสตร์มาตลอด
“เมื่อก่อน เพราะการวิจัยแถบไคเปอร์ จึงพบความผิดปกติของวัตถุขนาดเล็กจำนวนมากที่โคจรอยู่นั้น ศึกษาวิจัยมาหลายสิบปี ก็ยังไม่สามารถอธิบายได้
ดังนั้นโลกดาราศาสตร์จึงสงสัยมาตลอด นอกวงโคจรของดาวพลูโตนั้น ยังมีดาวเคราะห์ดวงอื่นอยู่หรือไม่ มิฉะนั้นปรากฏการณ์แบบนี้จะไม่สมเหตุสมผลเลย
ตอนนี้ ในที่สุดผมก็หาคำตอบได้แล้ว
ที่นี่ มีดาวเคราะห์อยู่อีกดวงจริงๆ
แต่เพราะมันเล็กมาก ที่นี่ทั้งมืดเกินไป ดังนั้นมนุษย์จึงไม่ไม่เคยค้นพบมัน
ฉะนั้น ที่นี่ก่อนหน้านี้ แม้ว่าทุกคนจะสงสัย แต่ก็ไม่มีใครพิสูจน์ได้”
ตู้จื้อไห่พูดอย่างตื่นเต้น
ดูไปแล้ว เขาคงจะตื่นเต้นกว่าใคร
เพราะการค้นพบดาวเคราะห์ดวงนี้ ทำให้ทฤษฎีต่อไปมากมายของพวกเขาได้รับการพิสูจน์ความจริง
ทำให้พวกเขามีความเข้าใจใหม่เกี่ยวกับระบบสุริยะหรือระบบดาวเคราะห์ ยืนยันการความรู้ใหม่
นี่คือความก้าวหน้าด้านความรู้ทางดาราศาสตร์อย่างก้าวกระโดดของมนุษย์นะ!
ได้ยินเขาอธิบายอย่างนี้ ลู่เฉินและติงต้าเฉิงทั้งสองต่างพยักหน้า
“ดาวเคราะห์ดวงนี้ เรียกมันว่า The lost starก็แล้วกัน” ลู่เฉินพูด
“ชื่อนี่ไม่เลว ความหมายก็คือมันเป็นดาวเคราะห์ที่ถูกหลงลืมในระบบสุริยะ” ติงต้าเฉิงพูดพลางพยักหน้าเห็นด้วย
ที่นี่ ก็คือสถานที่ที่ถูกมองข้ามไป ไม่เคยมีร่องรอยการบันทึกถึงมันมาก่อน ในการจดบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรของมนุษย์
ดังนั้น เรียกมันว่า The lost star เหมาะสมดี
ช่วงเวลาต่อมา สาขาวิชาดาราศาสตร์ได้ทุ่มเทพลังอันยิ่งใหญ่ให้กับ The lost star
พวกเขารีบร้อนสร้างดาวเทียมสำรวจมาแล้วหนึ่งดวง ยิงมันขึ้นสู่วงโคจรของ The lost starแล้ว
เช่นนี้ต่อไป ก็จะสามารถดำเนินการสำรวจThe lost starได้ง่ายยิ่งขึ้น
การวิจัยในเบื้องต้นแสดงให้เห็นว่า The lost starไม่มีชั้นบรรยากาศ
แต่ภายนอกของ The lost star บรรดานักวิทยาศาสตร์ต่างก็พากันสงสัยว่าเหมือนมีไนโตรเจนเหลว
รวมถึงของแข็งที่คล้ายเกล็ดน้ำแข็งสีขาว
นี่แสดงว่า หากมีอุณหภูมิที่เหมาะสมทำให้น้ำแข็งละลาย ไนโตรเจนเหลวระเหยไป มันก็สามารถมีชั้นบรรยากาศเหมือนกับโลกได้
บน The lost star ยังมีภูเขา พิสูจน์ได้ว่ามันเคยมีการเคลื่อนตัวของเปลือกโลก มีการเคลื่อนตัวของเปลือกโลก แสดงว่ามันมีแกนกลางที่เป็นของเหลว ร้อนอยู่ด้วย
หรือว่า มันยังมีการปะทุของภูเขาไฟ มีน้ำพุร้อนที่เกิดจากใต้พิภพ และที่ที่มีน้ำพุร้อนนั้น ก็อาจจะมีสิ่งมีชีวิตอยู่ก็เป็นได้
บรรดานักวิทยาศาสตร์ปลดปล่อยความคิดจินตนาการของพวกเขาอย่างบ้าคลั่ง แม้แต่ลู่เฉินเองก็ยังมีความคิดมากมาย
แต่ว่า หลังจากที่ดาวเทียมโคจรรอบ The lost starครบหนึ่งรอบแล้ว นักวิทยาศาสตร์ทุกคนต่างก็แทบไม่อยากจะเชื่อสายตา
หลังจากผ่านการอภิปรายถกเถียงอย่างดุเดือดแล้ว ในที่สุดนักวิทยาศาสตร์ทุกคนก็ได้ข้อสรุป：
นี่มันแทบจะไม่ใช่ดาวเคราะห์ แต่เป็นซากเรือรบต่างดาวที่ถูกปกคลุมไปด้วยสีสันที่ชวนเคลิบเคลิ้มต่างหาก!
ซากยานอวกาศต่างดาวที่ใหญ่กว่าโลกเสียอีก!
ถ้าหากไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง ก็ไม่มีใครยอมเชื่อว่านี่คือความจริง!
ทั้งหมดนี้มันอยู่นอกเหนือความรู้ความเข้าใจของมนุษย์แล้ว!
ก่อนหน้านี้ที่พวกเขาเห็นนั้นผิดทั้งหมด เพราะเรือบินต่างดาวลำนี้มีชั้นสีปกคลุมอยู่หนึ่งชั้น จากไกลๆ มองไป คุณจะคิดว่ามันเป็นดาวเคราะห์ดวงหนึ่ง
แต่เมื่อดาวเทียมบินเข้าใกล้มัน ก็เข้าใจทั้งหมดทันที
แม้ว่าจะเหนือความคาดหมายอย่างมาก แต่กลับไม่มีผลกระทบต่อทฤษฎีของนักดาราศาสตร์
แน่นอนว่าการดำรงอยู่ของมัน ทำให้เกิดวงโคจรแปลก ๆ ของดาวเคราะห์น้อยจำนวนมากในแถบไคเปอร์
แสดงให้เห็นว่าการอนุมานจำนวนมากของมนุษย์ก็ถูกต้องเช่นกัน
“ระดับอารยธรรมของยานต่างดาวลำนี้ อยู่ในระดับ2-3แล้ว!” พักใหญ่ ติงต้าเฉิงจึงได้เอ่ยความรู้สึกตกใจ
ไม่มีใครพูดอะไร
ตอนนี้พวกเขาอยู่ในอารยธรรมระดับหนึ่งแล้ว แต่ว่ายานอวกาศที่พวกเขาสร้างได้ ก็ยังรองรับผู้โดยสารได้เพียงแค่หนึ่งแสนหนึ่งหมื่นคน เท่ากับหมู่บ้านหนึ่งเท่านั้นเอง
ใช่แล้ว เมื่ออยู่ตรงหน้าซากยานอวกาศที่น่ากลัวลำนี้ ยานอวกาศซี-หวั้งก็คือเล็กแบบหมู่บ้านเล็กๆ ขนาดนั้นเลย
เช่นนั้น อารยธรรมที่สามารถสร้างยานอวกาศที่ใหญ่โตมโหฬารได้ขนาดนี้ แน่นอนว่าแค่ดีดนิ้ว ก็สามารถทำลายอารยธรรมของโลกพังพินาศได้อย่างง่ายดาย
“ไม่ว่าจะพูดอย่างไร อารยธรรมทางเทคโนโลยีของต่างดาวนี้ก็แข็งแกร่งกว่าพวกเรามากเหลือเกิน อย่างนั้น ผมอยากที่จะรับเทคโนโลยีจากต่างดาวนี้ ทุกคนมีความคิดเห็นอย่างไร?” หลังจากผ่านไปพักใหญ่ จู่ๆ ลู่เฉินก็เอ่ยขึ้น
เผ่าพันธุ์มนุษย์เข้ามาในจักรวาล ไม่เพียงต้องการที่อยู่อาศัย ยังต้องสำรวจและพัฒนาด้วย
ตอนนี้เป็นที่แน่นอนแล้วว่า ในกาแลคซี่ มีอารยธรรมจากต่างดาวอยู่จริงๆ และอารยธรรมของพวกเขาก็ล้ำหน้าโลกของเราไปไกลมาก
เช่นนั้น ช่วงเวลาต่อจากนี้ไป มนุษย์จะยิ่งมีโอกาสได้พบกับสิ่งมีชีวิตจากตางดาวมากขึ้น
ถ้าหากไม่เสริมสร้างความแข็งแกร่งของตัวเอง ไม่ช้าก็เร็วจะต้องตกเป็นทาสหรือถูกทำลายโดยอารยธรรมต่างดาวที่แข็งแกร่งกว่าแน่
“ผมเห็นด้วย!”
“ผมเห็นด้วย!”
“ผมก็เห็นด้วย!”
ติงต้าเฉิงรอให้บรรดานักวิทยาศาสตร์แต่ละคนได้แสดงความคิดเห็นออกมา
เห็นอารยธรรมนอกโลกที่ล้ำหน้าเช่นนี้ พวกเขายิ่งรู้สึกอยากได้มากว่าลู่เฉินเสียอีก
“อย่างนั้น ตอนนี้พวกเราไปที่ห้องประชุม เพื่อหว่านล้อมบรรดาผู้นำระดับสูงเถอะ”
ลู่เฉินพยักหน้า จากนั้นก็ให้เฉินชูหรันไปแจ้งผู้นำระดับสูงทุกคนเข้าประชุม
