Advent of the Archmage – 457: จะยกเกาะนี้ให้ไม่ได้!

Chapter
บันทึกของลูซี่ชัดเจนมากรายรับรายจ่ายทั้งหมดถูกจัดเรียงให้ดูง่าย ลิงค์ไล่ดูอย่างรวดเร็วและเข้าใจสภาพทางการเงินของดินแดนได้ในทันที
เพราะเหมืองดิน,เฟิร์ดถึงมีรายรับที่สูงแต่ก็ยังใช้เงินไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน พวกเขาพัฒนาเมืองอย่างรวดเร็วและยังมีข้อพิพาทกับอาณาจักรเดลอนก้าทางตอนใต้อีก
รายจ่ายก้อนใหญ่อีกส่วนนึงก็คือป้อมโอริด้าในระหว่างการต่อสู้สุดท้าย, มีแร่ธาตุหลายชนิดถูกส่งไปทางใต้, และเฟิร์ดก็มีส่วนรับผิดชอบถึง 60%
สภาพเช่นนี้จะให้เรียกว่ากระแสเงินออกก็คงไม่ได้;มันต้องเรียกว่าเงินไหลหลาก
ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้,เฟิร์ดได้พัฒนาเหมืองดินอย่างกว้างขวางเพื่อพัฒนาทุกซอกทุกมุมของฟิรุแมน
จากบันทึก,ลิงค์เห็นว่าผู้ซื้อรายใหญ่ที่สุดก็คือมนุษย์สัตว์จากทุ่งหญ้าสีทอง พวกเขานำเรือค้าขายโทรมๆออกเดินทางกว่าครึ่งโลก พวกเขาเดินทางหลายพันใหม่เพื่อการซื้อขายนี้โดยเฉพาะ
ดังนั้น,ภายในเวลาแค่หนึ่งปีครึ่ง, เหมืองดินจึงแทบจะว่างเปล่า
“ลอร์ดคะ”ลูซี่พูดอย่างจริงจัง “ด้วยความเร็วในตอนนี้, พวกเราคงใช้เหมืองได้อีกแค่สองเดือนเท่านั้นค่ะ ถ้าพวกเราไม่รีบหาแหล่งรายได้ใหม่จนกว่าจะถึงตอนนั้น, พวกเราจะต้องลดการพัฒนาลง ไม่อย่างนั้น, พวกเราจะล้มละลายได้”
“อ่า,นี่เป็นปัญหาจริงๆแหล่ะ” ลิงค์วางบันทึกลงและมองออกไปนอกหน้าต่าง นี่คือชั้นบนสุดของหอคอยเวทมนตร์ ด้วยสายตาที่ยอดเยี่ยมของเขา, เขาจึงมองเห็นพื้นที่ทั้งหมดตั้งแต่ที่นี่ไปจนถึงมหาสมุทร
“ก่อนที่ฉันจะออกไปครั้งล่าสุด,ฉันได้พูดถึงเรื่องเกาะแม่เหล็กเอาไว้นี่ เธอได้ส่งเรือไปสำรวจรึเปล่า?”
ลูซี่พยักหน้าแล้วเอาคำภีร์อีกแผ่นออกมา“นี่คือเรื่องที่สองที่ข้าอยากจะปรึกษาท่าน พวกเราเจอเกาะนั้นจริงๆ, แต่สถานการณ์ไม่ดีเลย ในตอนที่พวกเราไปถึงที่นั่น, พวกเราเห็นกองเรือของไฮเอลฟ์อยู่ พวกเขากำลังทำเหมืองบนเกาะแห่งนั้น…”
ลิงค์ตกใจกับเรื่องนี้แล้วสบถอยู่ในใจไอ้พวกไฮเอลฟ์นี่เป็นตัวปัญหาจริงๆ เขาอดตบหน้าผากไม่ได้ “เห้อ, ความผิดของฉันเองแหล่ะ ฉันควรจะบอกเธอตั้งแต่ก่อนหน้านี้…แล้วนี่คำภีร์อะไร?”
“มันคือแผนที่เดินทะเลอย่างละเอียดที่ลูกเรือของเราวาดขึ้นมาค่ะลองดูสิคะ”
ลิงค์เปิดคำภีร์ดูมันคือแผนที่เดินทะเลจริงๆ ลักษณะของแนวชายฝั่งทะเลดูคุ้นมาก พอคิดอยู่สักพัก, เขาก็ตระหนักได้ว่าสิ่งนี้เหมือนกับแผนที่ในเกมส์จริงๆ มันละเอียดสมชื่อเลย
แผนที่นี้ได้บันทึกเกาะที่ถูกสำรวจบริเวณใกล้ๆเฟิร์ดเอาไว้ทั้งหมดรวมทั้งลมสินค้า, กระแสคลื่น และอื่นๆอีกมากมาย มันคือของมีค่ามากสำหรับกัปตันเรือ
นอกจากนี้ลิงค์ยังเห็นเกาะรุ่งอรุณ,ดินแดนเฟิร์ดและเกาะแม่เหล็กด้วย จากที่เขาประเมินเกาะแม่เหล็กนั้นอยู่ห่างจากเฟิร์ดประมาณ 310 ไมล์และห่างจากเกาะรุ่งอรุณ 300 ไมล์ เกาะนั้นอยู่กึ่งกลางระหว่างทั้งสองดินแดนแต่ว่ามันอยู่ค่อนไปทางเกาะรุ่งอรุณเล็กน้อย
นี่มันน่ารำคาญมากถ้าเกิดว่าพวกเขาตรวจสอบเรื่องนี้อย่างจริงจัง เกาะนี้ก็จะตกเป็นของไฮเอลฟ์ แต่ว่าเหมืองนั้นมีค่ามาก เขาจะยอมแพ้ง่ายๆได้ยังไงกัน?
ลิงค์กางแผนที่ลงบนโต๊ะและเคาะมันอย่างเป็นจังหวะลูซี่กลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว เธอเอามือวางไว้บนหน้าอกและรอการตัดสินใจจากลิงค์ เธอนั้นเป็นผู้จัดการทั่วไปของเมืองมอดไหม้ แต่พออยู่ต่อหน้าลิงค์ เธอก็ยังรู้สึกว่าเธอเป็นทหารรับจ้างหญิงอยู่ดี เจ้านายหนุ่มของเขานั้นกำลังแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ
หลังจากผ่านไป2 นาที ลิงค์ก็ตัดสินใจได้ เขาพูดออกมา “เกาะนี้เป็นของพวกเรา”
ลูซี่หน้าซีดในทันที“พวกเราจะทำสงครามหรอคะ?”
เฟิร์ดได้ทำการพัฒนากองทัพเรือมาเป็นเวลากว่า1 ปีและพวกเขาก็ค่อนข้างแข็งแกร่ง ตอนนี้พวกเขามีเรือรบเวทมนตร์ 7 ลำ หลังจากที่มีพวกยับบ้ามาอยู่ด้วย ปืนใหญ่เวทมนตร์และปืนคาบศิลาทั้งหลายก็ถูกเพิ่มเข้าไปในเรือ เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับกองเรือ
ตอนนี้กองทัพเรือของเฟิร์ดนั้นเป็นที่น่าหวั่นเกรงในน่านน้ำ ยังไงก็ตาม พวกเขายังไม่ค่อยมีชื่อเสียง และพวกเขาก็ยังไม่มีประสบการณ์ต่อสู้จริง อย่าว่าแต่การฆ่ากันเลย ลอร์ดของดินแดนอื่นพากันเรียกพวกเขาว่ากลุ่มลูกเสือด้วยซ้ำ พวกเขาไม่ได้น่ากลัวไปมากกว่าโจรสลัดเลย
ถ้าเกิดว่าพวกเขาสามารถเอาชนะการต่อสู้เล็กๆกับพวกไฮเอลฟ์และกองกำลังที่แข็งแกร่งของพวกเขาได้กองทัพเรือของเฟิร์ดก็จะได้รับชื่อเสียงตราบใดที่พวกเขาไม่ได้พ่ายแพ้อย่างราบคาบ
ลิงค์ส่ายหัวของเขา“ไม่หรอก พวกเราไม่สามารถประกาศสงครามอย่างง่ายๆได้”
“แล้วพวกเราจะชิงเกาะนั้นมาได้ยังไงกันคะ?พวกไฮเอลฟ์เริ่มทำการขุดเจาะไปแล้วนะ” ลูซี่พูด เหล็กนั้นมีค่ามาก และพวกเขาก็ไม่ได้โง่ พวกเขาจะยอมให้ง่ายๆโดยที่ไม่ได้ต่อสู้กันได้ยังไง?
ลิงค์ส่ายหัวและยิ้มออกมาเขาลุกขึ้นเดินไปทางหน้าต่างและมองไปยังเมฆดำที่อยู่บนท้องฟ้า “มันผ่านไปอีก 1 ปีแล้วสินะ” เขาพูดอย่างอาลัย “ช่วงหน้าร้อนกลับมาอีกแล้ว”
ลูซี่รู้สับสนแต่ก็ตอบกลับไปตามธรรมชาติ“ใช่ค่ะ เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ”
“ดูจากสภาพอากาศแล้วฉันคิดว่าอีกไม่นานจะมีพายุเข้า เอาคำสั่งของฉันไปให้กับนายพลและบอกให้เขาเตรียมกองเรือสำหรับเดินทางไปที่เกาะให้พร้อมตลอดเวลา”
ลูซี่ยังสับสนอยู่“แต่ว่ามาสเตอร์เกรนซี่บอกว่าจะไม่มีพายุในช่วงนี้นะคะ”
มาสเตอร์เกรนซี่นั้นมีความรู้ในเรื่องของการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศและเป็นนักพยากรณ์อากาศของเฟิร์ดเขาจะทำการแจ้งเตือนเมื่อสภาพอากาศไม่ดี มันช่วยให้พวกเขาไม่เกิดความเสียหายขึ้น ตอนนี้ กัปตันหลายๆคนจะไปถามสภาพอากาศจากมาสเตอร์เกรนซี่ก่อนที่พวกเขาจะออกเรือ
ลิงค์หัวเราะ“มีสิ ครั้งนี้มาสเตอร์เกรนซี่พยาการณ์ผิดแล้ว”..ไอลีนโนเวล
ลูซี่ไม่สามารถเถียงกับเขาได้ลิงค์นั้นเป็นนักเวทย์ระดับตำนานในขณะที่เกรนซี่เป็นแค่นักเวทย์เลเวล7 มันมีความแตกต่างอันมหาศาลระหว่างพวกเขา ถ้าเกิดว่าเขาบอกว่าเกรนซี่ผิด ถ้างั้นเกรนซี่ก็คงจะผิดจริงๆ
“ถ้างั้นดิฉันจะไปแจ้งให้นะคะ”
“โอเคไปเถอะ อย่าลืมบอกพวกทหารเรือให้เตรียมพร้อมให้ดีนะ พอพายุสงบลง พวกเราจะตรงไปที่เกาะนั่น”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ลูซี่ก็ปิ๊งอะไรขึ้นมาได้ในใจ ดูเหมือนว่าเธอจะนึกอะไรบางอย่างออก แต่ว่าเธอไม่รู้ถึงรายละเอียดของมัน หลังจากที่เงียบไปพักนึง เธอก็เข้าใจบางอย่างขึ้นมา ดวงตาของเธอเป็นประกาย แล้วเธอก็ถาม “นี่ท่านตั้งใจจะ—”
ลิงค์สบัดมือ“เธอเข้าใจก็ดีแล้วแต่อย่าพูดอะไรออกมาหล่ะ จำไว้ พวกเราไม่รู้อะไรเลย พวกเราก็แค่โชคดี และก็แน่นอนว่า พวกเราลงมือได้อย่างรวดเร็วด้วย!”
“รับทราบค่ะ!”ลูซี่เดินออกไป และมีสีหน้าพึงพอใจมาก
หลังจากที่ลูซี่ออกไปลิงค์ก็กลับมาที่โต๊ะและทำการดูแผนที่ต่อ หลังจากผ่านไปซักผัก เขาก็ตีหัวของตัวเอง และถอนหายใจออกมา วัตถุดิบจากธรรมชาตินั้นต่างก็เป็นสิ่งที่ใช้แล้วหมดไป ถ้าเกิดว่าพวกเขาต้องการที่จะพัฒนาเมืองต่อ เฟิร์ดก็จำเป็นต้องมีความพิเศษของตัวเอง
เขาเอนตัวพิงเก้าอี้และใช้มือแห่งนักเวทย์โยกมัน ลิงค์มองไปที่หน้าต่างอย่างจริงจังและจมสู่ห้วงความคิด
หลังจากที่เวลาผ่านไปเนิ่นนานเขาก็ลุกขึ้นและหยิบคัมภีร์เปล่าออกมา เขาเขียนมันว่า “การเสริมพลัง” ลงบนหน้าปกและเขียนว่า “ลิงค์ โมรานี่” ด้วยตัวอักษรเล็กๆที่มุมขวาล่าง
เขาตัดสินใจที่จะพัฒนาห้องเสริมพลังของเฟิร์ดและจะขโมยธุรกิจของไฮเอลฟ์!
หลังจากที่เขียนชื่อเสร็จลิงค์ก็เปิดคัมภีร์ ตอนนี้จิตใจของเขาสงบลง ทักษะการเสริมพลังของเขาเป็นที่รู้จักกันทั่วทวีปในเรื่องของความละเอียดและความสมบูรณ์แบบ แม้ว่าจะเป็นนักเสริมพลังของเกาะรุ่งอรุณก็ยังเทียบกับเขาไม่ได้
ในแง่ทฤษฏีเวทมนตร์ลิงค์นั้นมีความรู้ด้านการเสริมพลังด้วยเครื่องราง, การเสริมพลังแบบสมัยใหม่ของไฮเอลฟ์ การเสริมพลังของมังกร และอื่นๆอีกมากมาย เขานั้นมีความเชี่ยวชาญอย่างกว้างขวาง และทฤษฏีพวกนี้ก็บ่มเพาะอยู่ในตัวเขา หลังจากที่กลายเป็นนักเวทย์ระดับตำนาน ระบบการเสริมพลังเองก็พัฒนาขึ้นเช่นกัน
หลังจากที่รใช้ความคิดอยู่พักนึงลิงค์ก็เริ่มเขียน
เขาไม่ได้เขียนคำนำเพราะว่านี่เป็นหนังสือเล่มแรกของเขาเขาต้องการให้อาจารย์คนแรกของเขา เอร์เรร่า เขียนให้เพื่อเป็นการแสดงความเคารพต่อเธอ
ตอนนี้การเสริมพลังได้เติบโตอยู่ภายในใจของเขา เขาขยับปากกา และความคิดของเขาก็ไหลออกมาเหมือนกับสายน้ำ
โครงร่างของมันเสร็จภายในเวลา1 ชั่วโมง ลิงค์ย้อนกลับไปตรวจดูอีกครั้ง หลังจากที่ตรวจไป 2 รอบ มันก็สำเร็จด้วยจำนวนคำทั้งหมด 36,873 คำ ทุกๆคำนั้นต่างก็มีความสำคัญ-มันไม่สามารถน้อยหรือมากไปกว่านี้ได้
หลังจากนั้นลิงค์ก็เริ่มเขียนหนังสือเล่มที่ 2 มันมีชื่อว่าการเสริมพลังขั้นพื้นฐาน หนังสือเล่มนี้มีชื่อที่เรียบง่าย แต่ว่าเนื้อหาของมันก็เข้าใจยาก ลิงค์ทำจิตใจให้สงบและค่อยๆเขียนทีละนิด เขาพยายามที่จะเขียนออกมาให้ชัดเจนเพื่อที่จะทำให้คนอ่านเข้าใจได้อย่างง่ายดาย
เมื่อเวลาผ่านไปในตอนที่ลิงค์ทำแบบร่างอันแรกเสร็จ มันก็เป็นเวลากลางคืนแล้ว หูของเขากระตุก และเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าอันคุ้นเคย
มีคนมาทั้งหมด3 คน: เซลีน แจ็คเกอร์ แล้วก็ลูซี่ ใช่ พวกเขาพร้อมแล้ว
เมื่อฟังจากเสียงลิงค์รู้ว่าพวกเขาทั้งสามนั้นอยู่ที่ประตู เขาใช้ความคิดของเขา และเขาก็เปิดประตู
เซลีนถือปืนเพลิงยักษ์อยู่เธอเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม พอเห็นลิงค์ เธอก็เร่งฝีเท้าเข้ามาและจูบที่ริมฝีปากของเขาต่อหน้าลูซี่กับแจ็คเกอร์ ทั้งสองคนรู้สึกอึดอัด
หลังจากผ่านไปซักพักในที่สุดเซลีนก็ปล่อยเขาและบ่น “กลับมาแล้วก็ไม่ยอมบอกกันเลยนะ ฉันคิดถึงนายมากเลยรู้ไหม”
“โถ่วฉันออกไปแค่ประมาณ 1 เดือนเองนะ” ลิงค์ลูบหลังของเซลีนและหัวเราะ “นั่งลงสิ ลูซี่ แจ๊กเกอร์ พวกนายก็ด้วย”
ในตอนที่ทุกคนนั่งลงแจ็คเกอร์ก็พูดขึ้น “ท่านลอร์ด ทุกอย่างพร้อมแล้ว พวกเราจะเริ่มกันเมื่อไหร่ดีครับ?”
หลังจากที่รู้ว่าเกาะแม่เหล็กอันทรงคุณค่าถูกพวกไฮเอลฟ์ยึดไปทั้งๆที่ลิงค์เป็นคนค้นพบมันแจ็คเกอร์ก็แทบจะระเบิดความโกรธออกมา เขาต้องการที่จะไปสู้กับพวกไฮเอลฟ์ซะเดี๋ยวนั้นเลย
ตอนนี้เขาเป็นนักรบเลเวล7 แล้ว และเฟิร์ดก็ร่ำรวย เขาไม่มีความกลัวอยู่เลย! ยังไงก็ตาม ตอนนั้นลิงค์ไม่อยู่และพวกไฮเอลฟ์ก็ยังครงเป็นศัตรูที่แข็งแกร่ง เขาทำได้แค่ควบคุมตัวเองเอาไว้
แต่ตอนนี้พอลิงค์บอกว่าจะไปยึดเกาะแห่งนั้นแจ็คเกอร์ก็ตื่นเต้นมาก เขาไม่สามารถทนพวกไฮเอลฟ์แสนเย่อหยิ่งได้
ลิงค์เก็บหนังสือที่ยังเขียนไม่เสร็จและยิ้มออกมา“ฉันคิดว่าตอนนี้ได้เวลาแล้วหล่ะ มาเริ่มกันเลย”
ที่ด้านข้างของเขาเซลีนพูดขึ้นมา “ฉันจะไปด้วย ฉันไม่ยอมถูกกันจากภารกิจนี้หรอกนะ”
“โอเคๆเธอไปด้วยก็ได้ เราไม่ทิ้งเธอหรอก”
ลิงค์ทำรูนสื่อสารขึ้นมา4 อัน เขาส่งมันให้แจ็คเกอร์กับเซลีนคนละอันและเก็บไว้ที่ตัวเองหนึ่งอัน ส่วนอันสุดท้ายนั้นเป็นของนายพลเรือที่จะอยู่ที่ท่าเรือ
“ไปเตรียมตัวกันได้แล้วลูซี่ พวกไฮเอลฟ์ที่อยู่ที่เฟิร์ดอาจจะมาหาเธอเพื่อทำการประท้วง เธอต้องเตรียมตัวเอาไว้ด้วยนะ”
“ไม่มีปัญหาดิฉันไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น” ลูซี่ตอบ
“โอเคพวกเราจะลงมือกันเดี๋ยวนี้ ฉันจะออกไปก่อน รอสัญญาณจากฉันนะ”
จากนั้นลิงค์ก็ลุกขึ้นมีแสงสีขาวเกิดขึ้นและจากนั้นเขาก็ไปอยู่บนดาดฟ้า เขาผิวปากเบาๆ 1 นาทีต่อมา มังกรที่ล่องหนอยู่ก็ร่อนลงมาจากบนฟ้า เธอคือเฟลิน่า
“ท่านดยุคมีอะไรให้ข้ารับใช้คะ?”
“พาฉันไปที่ทะเล”ลิงค์กระโดดขึ้นหลังของเฟลิน่าและร่ายเวทย์หายตัวใส่ตัวเองในทันทีเพื่อไม่ให้คนอื่นตกใจกลัว
พรึ่บ!เฟลิน่ากางปีกของเธอออกและบินไปทางทะเล