Advent of the Archmage – 500: เกาะลึกลับ

Chapter
ในตอนที่พูดจบ,ลิงค์ก็เปิดใช้เวทย์ผนึกเลเวล 12
มีรูนสีแดงนับไม่ถ้วนออกมาจากร่างของเขาเหมือนกับหมอกในยามเช้าและพวกมันก็โอบร่างของราชินีมังกรแดงเอาไว้เหมือนกับรังไหม
กระบวนการนี้ใช้เวลาอยู่ไม่กี่วินาทีจนกระทั่งรังไหมแสงกลายเป็นห้องที่ลมเข้าไม่ได้และหดตัวอยู่รอบร่างของเกรเทลในเวลาเดียวกันนั้นเอง, สภาพเน่าสลายอย่างบ้างคลั่งในร่างของเธอก็ค่อยๆเบาลง การเปลี่ยนแปลงที่มองเห็นได้ชัดที่สุดก็คือดวงตาของเธอ
พลังความว่างเปล่าถอยออกจากร่างของเธอในทันทีจากดวงตาที่เกือบมืดสนิทใบหน้าที่ซีดเผือดของเกรเทลเองก็มีสีฝาดกลับมา
อีกห้าวินาทีต่อมา,เธอก็ถอนหายใจยาวแล้วจ้องมาที่ลิงค์ด้วยสีหน้าสับสน เธอยังคงเงียบอยู่พักใหญ่ๆ ก่อนที่จะพูดออกมา “อะ…ไอ้คนโกหก!”
การได้ฟังคำพูดอันแสนน่าดึงดูดก่อนหน้านี้ได้เติมเต็มความหวังของเธออย่างมากเธอคิดว่าในที่สุดเขาก็ยอมรับความรู้สึกของเธอ, แต่ว่าทั้งหมดนี้มันคือการแสดง!
ตอนนี้เธอทั้งโกรธและผิดหวังในตัวเขา
ลิงค์ยิ้มอย่างกระอักกระอ่วนเขาช่วยประคองเกรเทลเอาไว้, แล้วพูดออกมา “องค์ราชินี, ผมไม่ได้ตั้งใจจะโกหกนะ อันที่จริง, ผมพยายามยับยั้งพิษในร่างของคุณต่างหากหล่ะ”
“เจ้ายังกล้าเรียกข้าว่า‘องค์ราชินี’ อยู่อีกหรอ!” เกรเทลพูดอย่างเย็นชา, แล้วชำเลืองมองเขา
ลิงค์ทำได้แค่หัวเราะแหยๆตอนนี้พวกเขาเกือบจะถึงพื้นแล้ว, และลิงค์ก็ไม่อยากจะพูดเรื่องที่น่าอึดอัดใจนี้อีกต่อไป เขาสำรวจป่ารอบๆ, แล้วถามขึ้น “เทลลี่, ผมคิดว่าที่นี่มีบางอย่างผิดปกตินะ ผมไม่เคยเห็นพืชพวกนี้มาก่อนเลย”
เขาไม่รู้จักพืชที่อยู่รอบตัวเลยมันเหมือนกับว่าพวกเขาได้เข้ามาอีกภพนึง
เกรเทลไม่มีปัญหาอะไรสำหรับการที่เขาเรียกเธอว่าเทลลี่เนื่องจากพวกเขาอยู่กันแค่สองคนและความเดือดดาลของเกรเทลก็ลดลงด้วยเมื่อถูกเรียกแบบนี้, เธอหันไปสังเกตรอบๆ ทันใดนั้นเอง, เธอก็ลืมความไม่พอใจทั้งหมดไปและตอนนี้ก็ถูกดึงดูดด้วยสภาพแวดล้อมใหม่
“ข้าก็ไม่เคยเห็นเกาะนี้เลย”
ลิงค์ใช้ชีวิตมาแค่ยี่สิบปีแม้ว่าเขาจะรักการอ่าน, แต่ความรู้เรื่องโลกของเขาก็ยังมีจำกัดเมื่อเทียบกับราชินีมังกรแดง ในอีกด้านนึง, เกรเทลนั้นใช้ชีวิตมา 2,000 ปีแล้ว แม้ว่าเธอจะใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ในหมู่บ้านมังกร, แต่เธอก็ออกเดินทางไปดูโลกภายนอกหลายร้อยครั้ง การเดินทางที่ไกลที่สุดก็คือการท่องเที่ยวกับแม่ของเธอตอนนั้นพวกเธอทั้งคู่ได้บินวนรอบฟิรุแมนหนึ่งรอบ
เธอแทบจะเห็นฟิรุแมนมาทั้งหมดแล้วและคุ้นเคยกับเกาะส่วนใหญ่ที่อยู่ในมหาสมุทรดีแต่เกาะที่อยู่ข้างล่างพวกเขานั้นเธอรู้สึกไม่คุ้นเลย
ในตอนนี้,ทั้งคู่ได้ลงมาถึงพื้นแล้ว
ในตอนที่ลงมาถึงพื้น,ก็มีเสียงดังมาจากป่าใกล้ๆพวกเขา แล้วก็มีสิ่งมีชีวิตตัวใหญ่เท่าหนูโผล่ออกมา หน้าตาของมันแปลกมาก ลิงค์เปิดใช้มือแห่งนักเวทย์แล้วจับเจ้าสิ่งนั้นมาดูใกล้ๆ
เจ้าตัวนี้ขนาดใหญ่ประมาณฝ่ามือผู้ใหญ่มันมีลักษณะคล้ายจิงโจ้ ขาหลังของมันมีพัฒนาการมากกว่าขาหน้า, ซึ่งดูเหมือนจะกระฉับกระเฉงพอที่จะทำหน้าที่เหมือนมือ มันส่งเสียงร้องอย่างเต็มที่, แล้วดิ้นรนพยายามให้หลุดจากมือที่มองเห็นที่จับมันเอาไว้อยู่
“ข้าไม่เคยเห็นสัตว์แบบนั้นมาก่อนเลย”เกรเทลพูดในขณะที่ส่ายหัว
มันหายากจริงๆที่เธอจะไม่รู้จักอะไรบางอย่างในโลกฟิรุแมน,
ลิงค์ปล่อยสิ่งมีชีวิตเหมือนจิงโจ้ตัวนี้ไปแล้วมันก็รีบวิ่งกลับเข้าไปในป่าในทันที
เขามองรอบๆแล้วเห็นว่ายอดใบไม้เหนือหัวพวกเขานั้นหนาแน่นเป็นพิเศษมีดวงอาทิตย์สีทองลอยอยู่บนท้องฟ้าสีคราม, ซึ่งไม่ได้ต่างจากท้องฟ้าของฟิรุแมนเลย
จากนั้นลิงค์ก็ร่ายเวทย์ตรวจจับเพื่อวัดความบิดเบือนมิติของเกาะ,ความอิ่มตัวของเวทมนตร์, และความเร็วเวลา ซึ่งในแต่ละแง่นั้นก็คล้ายกับฟิรุแมนหมดเลย
“พวกเราอยู่ในฟิรุแมนจริงๆถ้าคุณไม่เคยเห็นเกาะนี้มาก่อน, หรือว่ามันจะลอยอยู่บนพื้นผิวของมหาสมุทร?”
คำอธิบายที่ดูเหมือนเรื่องตลกนี้คือคำอธิบายเดียวที่พวกเขาจะคิดได้สำหรับเกาะนี้
เกรเทลคิดอยู่พักนึงและไม่สามารถคิดอะไรที่หักล้างคำอธิบายนี้ได้เธอผายมือแล้วพูดขึ้น “ไม่ว่าอะไรก็เกิดขึ้นในโลกนี้ได้ สิ่งที่เจ้าอธิบายอาจจะเป็นเรื่องจริงก็ได้นะ….มันมีสิ่งก่อสร้างอยู่บนเกาะด้วยไม่ใช่หรอ? นี่แสดงว่าต้องมีคนอาศัยอยู่ที่นี่อย่างแน่นอน ทำไมพวกเราไม่ลองไปดูกันซักหน่อยหล่ะ?”
ลิงค์ก็คิดเหมือนกัน,แต่ในตอนนี้, พลังของเกรเทลถูกปิดผนึกเอาไว้อยู่ ด้วยสภาพของเธอในตอนนี้, เธออาจจะไม่สามารถป้องกันตัวเองได้เลยถ้ามีปัญหาอะไร เขาต้องรีบหาวิธีถอนพิษในตัวเธอให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
ด้วยการถือเหล็กในของตะขาบแห่งความว่างเปล่าเอาไว้ในมือ,ลิงค์ก็พูดขึ้น “เกรเทล, พิษที่กำลังแล่นอยู่ในร่างของคุณสามารถผนึกเอาไว้ได้แค่ชั่วคราวเท่านั้น การจะขจัดมันให้หายไปจริงๆ, พวกเราต้องการยาปฎิชีวินะที่มีผลกับมัน ยังพอมีพิษเหลืออยู่ที่เหล็กในนี้อยู่ คุณหาวิธีต้านทานผลของมันได้ไหม?”
ปรุงยาไม่ใช่สาขาที่ลิงค์ถนัด,แต่ราชินีมังกรแดงเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านนี้ เธอน่าจะพอหาทางได้อยู่
เกรเทลพยักหน้าแล้วเอาขวดต้านทานเวทมนตร์ออกมาจากนั้นก็พูดกับลิงค์ “เอานี่, ถ่ายพิษเข้ามาในขวดนี้สิ”
ลิงค์ทำตามที่เธอบอกแล้วรีดพิษที่เหลือใส่ขวดอย่างระมัดระวังมีพิษหยดลงไปในขวดประมาณห้าออนซ์แล้วมันก็เต็มก้นขวดพอดี
แม้ว่าพิษจะปล่อยควันสีดำออกมา,แต่มันก็ไร้สีเหมือนกับน้ำและดูค่อนข้างเหนียวหนืด
จากนั้นเกรเทลก็เอาอีกขวดซึ่งเก็บของเหลวสีน้ำเงินอ่อนหนืดๆออกมาเธอหยุดลงไปในพิษหนึ่งหยด แล้วของเหลวสีน้ำเงินนั้นก็เริ่มเกิดฟองอย่างรุนแรงอยู่ในขวดนั้นในทันที
พอเห็นปฏิกิริยาแบบนี้,เกรเทลก็อธิบายกับลิงค์ “ของเหลวสีน้ำเงินเป็นตัวทดสอบความเป็นพิษของสสาร ยิ่งสิ่งนั้นมีพิษมากเท่าไหร่, มันก็ยิ่งทำปฏิกิริยาตอบสนองมากเท่านั้น”
“แล้วพิษนี้เป็นยังไงบ้างหล่ะ?”.Aileen-novel.
“รุนแรงมากเลยหล่ะมันร้ายแรงกว่าพิษทุกชนิดที่ข้าเคยเจอมา มันถือเป็นปาฏิหารย์จริงๆที่ข้ายังมีชีวิตอยู่ได้” ใบหน้าของเกรเทลซีดเผือดพอคิดว่าพิษนี้ยังไหลเวียนอยู่ในร่างของเธอ
“คุณมีวิธีสลายพิษนี้ไหม?”ลิงค์ถาม
เกรเทลส่ายหัว“ข้าไม่แน่ใจ; ข้าจำเป็นต้องทดสอบดูให้มากกว่านี้”
จากนั้นเธอก็เอาขวดยามากมายออกมาจากกำไลมิติของเธอแล้วทำการทดสอบต่อคิ้วของเธอดูผ่อนคลายในตอนแรกแล้วมันก็ค่อยๆขมวดแน่นขึ้นเรื่อยๆ
ครึ่งชั่วโมงต่อมา,เธอก็มีสีหน้าจริงจัง “ข้ามีความคิดอยู่, แต่จำนวนพิษที่พวกเรามีในตอนนี้อาจจะไม่พอ
ลิงค์เองก็มีสีหน้าจริงจังเหมือนกันเขาไม่คิดจะพาตัวเองกลับไปที่ทะเลแห่งความว่างเปล่าและเผชิญหน้ากับตะขาบแห่งความว่างเปล่าอีกครั้ง เพราะนั่นคงจะไม่ต่างอะไรจากการฆ่าตัวตาย
หลังจากผ่านไปพักนึง,ลิงค์ก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ภายในเกมส์, เขาเคยช่วยผู้เชี่ยวชาญด้านการปรุงยารวบรวมวัตถุดิบสำหรับยาปฏิชีวนะนี้ ซึ่งเขายังพอจำของพวกนั้นได้
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ถึงสิ่งที่ผู้เชี่ยวชาญคนนั้นทำ,แต่ก็โชคดีที่ราชินีมังกรแดงเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการปรุงยา ถ้าเธอมีรายการวัตถุดิบของยาปฏิชีวนะนั้น, เรื่องก็อาจจะผ่านไปได้อย่างราบรื่นขึ้น
เขาคิดเรื่องนี้อยู่พักนึงแล้วเลือกใช้คำพูดอย่างระมัดระวัง “องค์ราชิ…เทลลี่, ผมจำได้ว่าเคยอ่านเรื่องบางอย่างเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตแห่งความว่างเปล่าตัวนั้นในหนังสือของไฮเอลฟ์ ผมคิดว่ามันชื่อ ‘ตัวพันขา’ นะ ในหนังสือเล่มนั้นมีการพูดถึงยาปฏิชีวนะเอาไว้ด้วย, แต่มันเป็นแค่รายการวัตถุดิบและไม่ได้บอกวิธีการผสมเลย ผมไม่รู้นะว่าข้อมูลนี้จะมีประโยชน์กับคุณรึเปล่า”
พอได้ยินแบบนี้,ดวงตาของเกรเทลก็เปล่งประกายขึ้นมาในทันที “มีสิ! ไหนลองบอกมาซิ”
ลิงค์บอกสิ่งที่เขารู้ให้กับเธอ“เจินจูฉ่าย*, ดอกทานตะวัน, โสม, โหราน้ำเต้า…”
ในตอนที่ลิงค์ทวนรายการวัตถุดิบทั้ง13 ชนิดเสร็จ, ดวงตาของเกรเทลเปล่งประกายยิ่งกว่าเดิม และในที่สุด, เธอก็ตบมือพร้อมกับหัวเราะออกมา “ข้าเข้าใจแล้ว! ข้าใกล้จะถึงความจริงแล้วหล่ะ แต่ข้ายังต้องทำการทดสอบอีกเล็กน้อย, พิษที่พวกเรามีอยู่ในตอนนี้น่าจะพอนะ”
พอพูดจบ,เกรเทลก็เริ่มรวบรวมวัตถุดิบทำยาจากรอบตัว ลิงค์ไม่รู้จักวัตถุดิบที่เธอรวบรวมมาเลย ในตอนที่เธอรวบรวมได้กว่าเจ็ดชนิดจากป่ารอบๆ, ลิงค์ก็ถามขึ้น “เกรเทล, วัตถุดิบมันผิดนะ”
“เจ้าต้องเรียนรู้อีกมากนะวัตถุดิบพวกนี้ได้เก็บคุณสมบัติยาเอาไว้อยู่ เป้าหมายของการปรุงยาก็คือการลบล้างคุณสมบัติที่เราไม่ต้องการและเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับส่วนที่เราต้องการ ในการสร้างผลทางยาที่ต้องการนั้น, พวกเราไม่ต้องทำตามรายการวัตถุดิบหรอก แล้วก็, ข้ายังขาดอีกสองสามอย่าง เอาเถอะ, ข้าค่อยไปหาทีหลังก็ได้ ตอนนี้ไปกันเถอะ พวกเราจะไปเยี่ยมหมู่บ้านข้างหน้าก่อน ใครจะรู้หล่ะ, บางทีพวกเราอาจจะเจอวัตถุดิบทำยาที่ข้ายังขาดอยู่ในระหว่างทางก็ได้นะ”
เกรเทลเก็บวัตถุดิบทั้งหมดของเธอปัดฝุ่นออกจากมือแล้วก็มองไปที่ลิงค์, เตรียมพร้อมที่จะเดินทาง
ด้วยความที่ปัญหาเรื่องยาปฏิชีวนะคลี่คลายไปได้เปราะนึง,ตอนนี้ลิงค์ก็รู้สึกโล่งใจมากกว่าเดิม ในระหว่างการพูดคุยกันของพวกเขา, เขาก็ฟื้นพลังมังกรมาได้เกือบเต็มที่ ตอนนี้เขาสามารถจัดการกับภัยคุกคามที่เข้ามาขวางทางได้แล้ว
จากนั้นพวกเขาทั้งคู่ก็มุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่พวกเขาได้เห็นจากบนฟ้า
ครู่ต่อมา,เกรเทลก็เอามือจับขาแล้วถอนหายใจออกมา “เห้อ, เหนื่อยจังเลย จะต้องเป็นแบบนี้ไปตลอดไหมเนี่ย”
ลิงค์พูดไม่ออกกับความหมายแฝงที่เธอสื่อออกมาอย่างชัดเจน
สำหรับการเดินทางที่เหลือนั้น,ลิงค์ได้แบกเกรเทลขึ้นหลัง
ตอนนี้พวกเขาเดินผ่านป่าได้ไวขึ้นกว่าตอนแรกสิบนาทีต่อมา, ป่าเบื้องหน้าพวกเขาก็บางลง ผ่านป่าพวกนั้น, ลิงค์เห็นกำแพงหินตั้งอยู่ข้างหน้า ข้างหลังกองหินนั้นมีบ้านไม้ตั้งเรียงรายอยู่ มีเสียงไก่กับเสียงหมาเห่าดังขึ้นเป็นครั้งคราว และมีกลุ่มควันลอยจากบ้านไม้ขึ้นไปบนท้องฟ้ายามเย็น
“ดูสงบสุขดีนะ”เกรเทลพูด
ลิงค์เองก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน,แต่ว่ามันยังมีเรื่องแปลกอยู่ “สถาปัตยกรรมที่นี่ดูแปลกจังเลย ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ผมไม่รู้จริงๆนะว่าทำไม, แต่ผมกำลังรู้สึกลางไม่ดีกับที่แห่งนี้”
เขาไม่ได้รู้สึกถึงภัยคุกคามโดยตรง,แต่ความรู้สึกมันก็มากพอที่จะทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจกับสถานที่แห่งนี้
ด้วยความที่พลังของเธอถูกปิดผนึกอยู่,สัมผัสของเกรเทลจึงไม่ได้แม่นยำเท่าลิงค์ แต่พอได้ยินลิงค์พูดแบบนี้, เธอก็พูดอย่างครุ่นคิด “มันดูคล้ายกับสถาปัตยกรรมเมื่อ 1,000 ปีก่อนของอาณาจักรทางใต้นะ”
ในขณะที่พวกเขาสำรวจพื้นที่,ก็มีทหารรูปร่างมนุษย์แห่ออกมาจากอีกมุมนึงของป่า ลิงค์ตกตะลึงกับสิ่งที่เขาเห็น
“พวกนั้นมัน…ปีศาจหรอ?”
*เจินจูฉ่าย(ภาษาอังกฤษใช้ Creeping Jenny) อันนี้ผมลองหาข้อมูลมามันเป็นสมุนไพรจีนชนิดหนึ่งถ้าสนใจลองค้นหาข้อมูลดูได้นะครับ