Advent of the Archmage – 548 ในโลกนี้มีกฏอยู่เพียงข้อเดียว

　　แอเรียลเป็นคนแรกที่ขึ้นไปอยู่บนยอดหน้าผามันกลายเป็นอาณาเขตของเธอแล้ว ต่อให้เธอไม่ได้วางกับดักเอาไว้ในบริเวณนั้น, แต่เธอก็รู้ลักษณะภูมิศาสตร์ของหน้าผานั้นเหมือนกับหลังมือของเธอแล้ว
และตอนนี้,เธอก็คุกคามชีวิตของเจ้าชายไร้กายอยู่ ซึ่งก็แน่นอนว่าลิงค์จะมีข้อจำกัดในการประลองกับเธอ, และความพ่ายแพ้ก็เป็นเรื่องที่แทบจะหลีกเลี่ยงไม่ได้สำหรับคนที่ลังเลในการต่อสู้แม้เพียงวินาทีเดียว
เห็นได้ชัดว่าแอเรียลถือไพ่เหนือกว่า
เอเลียร์ดพึมพำ“ลิงค์, เธอต้องมีแผนอะไรอยู่แน่ นายจะรับคำท้านี้ไม่ได้นะ!”
เซลีนพูดเสริม“นี่ดูอันตรายมากเลย”
เอวิเลน่าเดินมาข้างหน้าแล้วพูดกับแอเรียล“วินนี่, มันต้องทำแบบนี้จริงๆหรอ? พวกเราแค่อยากได้ตัวเจ้าชายไร้กายเท่านั้นเองนะ” 　　แอเรียลหัวเราะแล้วส่ายหัว“เอวี่, ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่เข้าใจอะไรเลยนะ”
เธอไม่ได้พูดเรื่องที่เอวิเลน่าทรยศเผ่าของเธอเลยจากนั้นเธอก็หันไปพูดกับลิงค์ “จากที่ข้าเห็น, นักเวทย์ส่วนใหญ่ในสมัยนี้ไม่ได้เข้าใจแก่นแท้ของเวทมนตร์เลย คนพวกนี้ก็เป็นแค่หุ่นเชือดที่ยังถูกชักใยด้วยภาพลวงของประวัติศาสตร์ คนพวกนี้เดินไปตามเส้นทางที่บรรพบุรุษวางเอาไว้, และไม่กล้าที่จะก้าวออกมาจากกรอบนั้นเลยสักครั้ง ในความคิดของข้า, คนพวกนี้ไม่สมควรเรียกว่านักเวทย์ด้วยซ้ำ”
ลิงค์ยังคงยืนนิ่งไร้อารมณ์เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา ในขณะที่แอเรียลพูดกับเขา, เขาก็สังเกตสภาพของหน้าผาอย่างเงียบๆ เขาไม่เจอกับดักเลย ดูเหมือนว่าแอเรียลแค่อยากจะประลองตัวๆกับเขาเท่านั้นเอง
แอเรียลไม่ได้ใส่ใจอะไรกับการที่เขากำลังสังเกตหน้าผาอยู่เธอพูดต่อ “พวกที่สมควรถูกเรียกว่านักเวทย์นั้นมีอยู่แค่หยิบมือเดียวเท่านั้น, และก็ช่างบังเอิญจริงๆที่เจ้าเป็นคนที่ข้าถือว่าเป็นนักเวทย์ที่แท้จริง ข้าอยากจะวัดทักษะของข้ากับเจ้ามาตั้งนานแล้ว, แต่ก็ไม่มีโอกาสให้ทำแบบนั้นเลย และในตอนนี้, เวลานั้นก็มาถึงแล้ว!”
ในขณะที่กำลังพูด,แอเรียลก็โยนพังพอนน้ำเงินขึ้นฟ้า และด้วยความเร็วดุจสายฟ้าฟาด, เสียบโลกาในมือของเธอก็แทงทะลุศรีษะของพังพอนน้ำเงินตัวนั้น
พังพอนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดมีควันสีเขียวออกมาจากปากและจมูกของมัน ฮาโรม, เจ้าชายไร้กาย, เสียชีวิตแล้ว
แอเรียลพึ่งจะโยนไพ่ตายของเธอทิ้งไปโดยไม่ได้รู้สึกเสียดายเลยสักนิด,และมันก็กลายเป็นว่าการเดินทางของลิงค์กับพรรคพวกของเขาตลอดเวลามานี้ไม่ได้อะไรเลย
“นี่เจ้าเสียสติไปแล้วรึไง?”เอวิเลน่าถามด้วยความตกใจ
เอเลียร์ดก็ตกใจเหมือนกันอย่างไรก็ตาม, เขาเข้าใจเหตุผลที่แอเรียลทำแบบนี้อย่างบอกไม่ถูก ลิงค์มีนิสัยคล้ายเธอในบางจุด, โดยเฉพาะการที่เขามองข้ามทุกอย่างเพื่อแสวงหาความรู้เกี่ยวกับเวทมนตร์เพียงอย่างเดียว
เซลีนไม่ได้พูดอะไรเธอจ้องมองลิงค์, และรอให้เขาตัดสินใจ
ลิงค์กำลังถือดาบราชามังกรพิโรธเอาไว้ในมืออยู่สายตาของเขาจับจ้องไปที่พังพอนน้ำเงิน, ด้วยสีหน้าผิดหวัง เขาตั้งใจจะใช้คริสตัลไร้กายเลเวล 12 ที่ได้มาจากแก่นพลังของเจ้าชายไร้กายในการสร้างเวทย์ป้องกันระดับสูงให้กับเฟิร์ด, แต่ตอนนี้, ทุกอย่างได้สลายกลายเป็นฝุ่นแล้ว
จากนั้นลิงค์ก็เงยหน้ามองแอเรียลสีหน้าของเธอเยือกเย็น, แต่ดวงตาสีม่วงของเธอนั้นกำลังลุกโชนไปด้วยไฟแห่งการต่อสู้
ลิงค์นึกย้อนไปถึงลักษณะนิสัยของแอเรียลตอนที่อยู่ในเกมส์
เจ้าหญิงไฮเอลฟ์คนนี้มีความหลงใหลในการต่อสู้ที่บริสุทธิ์เธอมักจะเป็นคนแรกที่ไปเผชิญหน้ากับปีศาจที่ตัวใหญ่ที่สุดและชั่วร้ายที่สุดในแนวหน้า เธอได้สังหารหมู่ปีศาจระดับสูงไปกว่า 20 คน, รวมทั้งนางฟ้าตกสวรรค์เลเวล 18 ด้วย
ในการต่อสู้ครั้งสุดท้ายกับจ้าวนรกโนโซม่า,คนที่ทำให้โนโซม่าได้รับบาดเจ็บหนักจนเขาต้องกลับไปอยู่ข้างหลังนักเวทย์ของป้อมปีศาจก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจากตัวแอเรียลเอง
ทั่วทั้งกองกำลังพันธมิตร,มีแค่คนเดียวเท่านั้นที่สูสีกับเธอในด้านพลังต่อสู้, ซึ่งคนๆนั้นก็คือเอเลียร์ดในช่วงท้ายเกมส์
แต่ตอนนี้,เอเลียร์มีแค่พลังแสงอรุณเลเวล 9, ในขณะที่อีกฝ่ายไปถึงระดับตำนานก่อนเขา เห็นได้ชัดว่า, ตอนนี้พลังของเอเลียร์ดไม่ได้ใกล้เคียงกับแอเรียลเลย
มันคงจะดีถ้าได้อัจฉริยะด้านการต่อสู้อย่างแอเรียลมาเป็นพวกด้วยแต่ตอนนี้เธอเป็นศัตรูของพวกเขา, และเป็นคนที่ลิงค์หวั่นใจอยากจะฆ่าซะเดี๋ยวนี้　　และตอนนี้,ศัตรูคนเดียวกันนี้เองก็ได้มอบโอกาสให้เขาได้ทำแบบนั้น
เขาก้าวมาข้างหน้าแล้วพูดขึ้น“แอเรียล นิวมูน, เธอคิดจริงๆหรอว่าฉันจะรับคำท้าประลองตัวต่อตัวกับเธอ? ความไร้เดียงสาของเธอจะทำให้เธอต้องสูญเสียเยอะเลยนะ”
ในขณะที่พูด,ลิงค์ก็ส่งสัญญาณให้เซลีนกับเอเลียร์ดที่อยู่ข้างหลังเขา, มันมายความว่า “เตรียมพร้อมโจมตี, แล้วหาโอกาสฆ่าไฮเอลฟ์คนนี้ซะ!”
เอวิเลน่าตกตะลึง“ลิงค์, นี่เจ้า…”
เธอคิดว่าด้วยความที่เป็นลอร์ด,ลิงค์น่าจะระวังชื่อเสียงของตัวเองและรับคำท้าของแอเรียล
แต่เธอก็คิดไม่ถึงเลยว่าลิงค์กับคนอื่นจะรุมกินโต๊ะแอเรียล
เอเลียร์ดเป็นคนแรกที่เคลื่อนไหวเขาเอาหินรูนพลังมังกรที่ลิงค์ให้เขาออกมาและร่ายโล่เลเวล 10 ใส่ตัวเอง จากนั้นเขาก็ไปซ่อนข้างหลังก้อนหินที่อยู่ใกล้ๆ, รอโอกาสโจมตีแอเรียล
เซลีนเองก็ถอยไปปีนขึ้นต้นไม้ต้นหนึ่งที่อยู่ห่างออกไป300 ฟุต จากนั้นเธอก็เอาปืนไรเฟิลออกมาแล้วรอโอกาสเปิดอย่างอดทน
ในระหว่างนั้น,สายตาของลิงค์ไม่ได้ออกห่างจากแอเรียลเลย, เขาคอยระวังการโจมตีของเธอตลอดเวลา
เหมือนกับสิงโตที่จะออกล่าเหยื่อด้วยกำลังทั้งหมดที่มีถึงแม้ว่าเหยื่อจะอ่อนแอและไร้การป้องกันอย่างเช่นกระต่ายก็ตาม,ลิงค์นั้นไม่เคยมีนิสัยยอมทิ้งความได้เปรียบในการต่อสู้ เขา, รวมทั้งคนอื่นๆในเฟิร์ด, ไม่เคยสนใจเรื่องความเป็นฮีโร่ของตัวเอง สิ่งที่นักเวทย์ของเฟิร์ดมักจะให้ความสำคัญอยู่เสมอก็คือวิธีแก้ปัญหาที่มั่นคงและมีประสิทธิภาพ
ตอนนี้,แอเรียลคือหนึ่งในปัญหาที่จำเป็นต้องแก้ไข, และวิธีการแก้ปัญหาที่ได้ผลที่สุดก็คือรุมกินโต๊ะเธอ และลิงค์ก็ไม่เห็นประโยชน์อะไรจากการรับดวลหนึ่งต่อหนึ่งกับเธอด้วย　　ไฮเอลฟ์คนนี้ได้เข้ามาหาที่ตายซะแล้ว!
แอเรียลไม่พอใจกับการตอบสนองของลิงค์เธอหัวเราะอย่างหนาวเหน็บ “ข้าอุตส่าคิดว่าเจ้าเป็นฮีโร่นะลิงค์ ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าจะเป็นไอ้ขี้ขลาดคนนึงที่มีความสุขกับการเล่มรุมแบบนี้! ดูเหมือนว่าข้าจะมองผิดไปสินะ”
จากนั้นเธอก็หันไปคุยกับเอวิเลน่า“เอวี่, นี่คือคนที่เจ้าเลือกติดตามด้วยหรอ? เจ้าไม่รู้สึกอับอายบ้างรึไง?”
แม้ว่าเธอจะมีจิตใจที่ต่อต้าน,แต่ค่านิยมหลักของเกาะก็ได้ปลูกฝังเข้าไปในตัวเอวิเลน่าอย่างมหาศาล ในตอนที่ได้ยินคำพูดของแอเรียล, ใบหน้าของเอวิเลน่าก็แดงก่ำ เธอเงียบไปพักนึงและจากนั้นก็พูดติดๆขัดๆ “ลอร์ด, ข้าคิดว่าทำแบบนี้มันไม่ถูกนะ ชื่อเสียงของท่านจะด่างพร้อยเอาได้”
ลิงค์ยังคงจ้องมองแอเรียลเขาชักดาบราชามังพิโรธออกมาอย่างช้าๆ ในขณะที่มีเสียงครืดจากการที่คมดาบถูกับฝักดาบ, จิตใจของลิงค์ก็เยือกเย็นยิ่งขึ้น “เอวี่, ในโลกนี้มีกฏสำคัญอยู่แค่ข้อเดียวเท่านั้น, นั่นก็คือคนที่เก่งที่สุดเท่านั้นถึงจะอยู่รอด! คุณธรรม, หลักเกณฑ์, แล้วก็ชื่อเสียง, ล้วนเป็นแค่เครื่องมือและโซ่ตรวนที่สามารถสละทิ้งได้ทุกเมื่อตราบได้ที่ผลประโยชน์ที่ได้รับมันเหมาะสม และตอนนี้, เธอก็กำลังถูกหลักเกณฑ์ในการต่อสู้ของแอเรียลผูกรั้งเอาไว้อยู่”
เอวิเลน่าไม่สามารถหาความคิดมาหักล้างกับคำพูดของลิงค์ได้เลย
แอเรียลได้ยินสิ่งที่ลิงค์พูดเธออึ้งไปครู่นึง, แล้วถอนหายใจออกมา “ข้ายอมรับว่าข้ามองโลกกว้างไม่เท่าเจ้า แล้วข้าก็ไม่ได้เตรียมตัวมาเผชิญหน้ากับพวกเจ้าทุกคนด้วย, ซึ่งหมายความว่านี่เป็นการต่อสู้ที่ข้าไม่มีโอกาสชนะเลย แต่รอดูไปเถอะ, มันจะมีครั้งต่อไปอย่างแน่นอน!”
พอพูดจบ,เธอก็โยนวัตถุสีเขียวเหมือนกับผลไม้ออกมา มีสัญลักษณสีเงินอยู่บนผลไม้ลูกนั้น ด้วยเสียงหวีดแหลม, ผลไม้ก็บีบตัวในทันที จากนั้นก็มีวังวนแสงหนาๆสีเงินห่อหุ้มร่างของเธออย่างกระทันหัน, แล้วมันก็เริ่มเลือนลาง
เอวิเลน่าตะโกนออกมาในตอนที่เห็นภาพนี้“นั่นมันเวทย์แสงจันทร์เลเวล 19! เธอพยายามจะหนี!”
แสงจันทร์
เวทย์เลเวล19
รายละเอียด:ผู้ใช้ใส่พลังธรรมชาติจำนวนมหาศาลเข้าไปในผลแสงจันทร์จากต้นไม้โลกเพื่อทำการร่ายเวทย์ หลังจากร่ายเวทย์, ผู้ใช้จะไม่โดนการโจมตีทั้งหมดจากภพฟิรุแมนและเทเลพอร์ทกลับไปที่อันวาร์ในเกาะรุ่งอรุณ
(หมายเหตุ:วัตถุล้ำค่าของไฮเอลฟ์)
“หืม,คิดจะหนีหรอ?” โดยไม่ลังเล, ลิงค์ก็แทงดาบทะลุลูกบอลความสิ้นหวังไป, และปลายดาบก็ปรากฎขึ้นข้างหลังแอเรียลในทันที จากนั้นเขาก็ปล่อยให้กระแสพลังมังกรรุนแรงขึ้น, และเปิดใช้เวทย์ใหม่: สลายมิติ
สลายมิติ
เวทย์ระดับเชี่ยวชาญไม่มีแรงค์
พลังมังกร:7,000 แต้มหรือมากกว่า
รายละเอียด:ผู้ใช้ปล่อยพลังมังกรจำนวนมหาศาลออกมาเพื่อทำให้ผืนมิติเกิดการลุกไหม้, และสร้างนรกพลังทำลายล้างที่ไม่สามารถจินตนาการได้ขึ้นมา
(หมายเหตุ:มันจะเผาทุกอย่างให้เป็นเถ้าถ่าน!)
นี่คือเวทย์ที่ลิงค์พึ่งจะพัฒนาขึ้นมา,มันคือการผสานเวทย์ทลายความว่างเปล่าของมังกร, เวทย์ฉีกมิติของเขาและคุณสมบัติความคมไร้สิ้นสุดของดาบราชามังกรพิโรธ พลังทำลายล้างของมันนั้นแทบจะเรียกได้ว่าไร้ขีดจำกัด ยิ่งได้รับพลังมังกรมากเท่าไหร่, พลังทำลายก็จะยิ่งรุนแรงขึ้นเท่านั้น
มันสามารถพูดได้เลยว่าไม่มีอะไรในภพฟิรุแมนที่สามารถทนพลังทำลายล้างของเวทย์นี้ได้ซึ่งการที่จะสามารถต้านทานมันได้ก็คือวัตถุนั้นจะต้องแข็งแกร่งพอ
ในตอนที่เวทย์ถูกร่าย,มิติรอบตัวแอเรียลก็ติดไฟในทันที ความร้อนนี้ไม่ใช่สิ่งที่เธอเคยประสบมาก่อน อะไรก็ตามที่ถูกไฟนี้เผาจะระเหยในทันที แม้กระทั่งเถ้าถ่านก็ไม่เว้น
นี่คือสิ่งที่จะเกิดขึ้นในตอนที่มิติติดไฟ
ในทันทีที่,นรกมิติขยายมาถึงร่างของแอเรียล, เธอก็เบิกตากว้าง, และแสงสีเงินก็ห่อหุ้มตัวเธอเอาไว้ มีกลุ่มแสงจำนวนมากแผ่ออกมา, พยายามที่จะกันไฟออกจากบาเรียแสง
ในช่วงเวลานี้,แสงจันทร์อันอ่อนโยนและเพลิงมิติอันรุนแรงกำลังต่อสู้กันอยู่ คลื่นพลังงานที่รุนแรงจากการปะทะกันของพลังทั้งสองได้แผ่ออกไปเป็นระลอก ที่ข้างบนหน้าผามีแสงจ้ามาก, ราวกับว่ามีดวงอาทิตย์สีเงินอยู่ข้างบนนั้น
เอวิเลน่า,ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ, รู้สึกได้ถึงไอร้อนจากหน้าผา ด้วยความกลัวว่าเธออาจจะโดนลูกหลงไปด้วย, เธอก็รีบถอยกลับมาและร่ายเวทย์ป้องกันใส่ตัวเองในทันที
ในตอนที่เธอถอยออกมาเรียบร้อยแล้ว,ก็มีเสียงปังดังขึ้นอย่างกระทันหัน มีริ้วแสงถูกยิงออกมาจากบนยอดไม้ใกล้ๆเธอ การโจมตีนั้นพุ่งไปทางบอลแสงสีเงินและผสานเข้ากับมันในทันที
เอวิเลน่าตกตะลึงเซลีนเป็นคนยิงหรอ? มันจะโจมตีเข้าได้ยังไงกัน?
ครู่ต่อมา,เธอก็ได้ยินเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด หลังจากนั้นไม่นาน, บอลแสงสีเงินเบื้องหน้าพวกเขาก็หายไป แอเรียลได้หนีไปแล้วอย่างไร้ร่องรอย นรกมิติเองก็ดับไปด้วย ทั้งหมดที่เหลืออยู่บนหน้าผาก็คือพื้นผิวเรียบๆของหินที่ดูเหมือนกับพึ่งถูกขัดเงามาหมาดๆ
ท้ายที่สุดแล้ว,แอเรียลก็ยังหนีจากพวกเขาไปจนได้
“เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?”เอวิเลน่าถามในขณะที่เธอวิ่งมาหาลิงค์
ลิงค์เก็บดาบกลับเข้าฝักแล้วพูดอย่างเจ็บปวด“ขาทั้งสองข้างของเธอถูกเผาเละ พลังมังกรของฉันได้เข้าไปในร่างเธอ ซึ่งในท้ายที่สุดนั้นฉันสามารถทำให้เธอพิการได้, แต่เธอก็ไม่ตาย, เธอคงจะภาวนาให้มันจบแค่สภาพนี้”
“หา!นี่เธอแพ้จริงๆหรอเนี่ย?” เอวิเลน่าพูดติดๆขัดๆ
“เธอได้รับบทเรียนสำหรับความหยิ่งทะนงของตัวเองอย่างสาสมแล้วหล่ะแม้ว่าแสงจันทร์จะเป็นเวทย์ระดับสูง, แต่พื้นที่ที่ส่งผลมันแคบเกินไปหน่อย ฉันสามารถทะลวงมันเข้าไปได้ด้วยพลังทั้งหมดของฉัน” ลิงค์อธิบาย
มันเป็นเวทย์เลเวล19 จริงๆ, แต่ปริมาณพลังธรรมชาติที่แอเรียลใส่เข้าไปในผลต้นไม้โลกนั้นน้อยเกินไป ในเวลาแค่เสี้ยววินาที, ลิงค์ได้ใช้พลังมังกรไป 15,000 แต้มและสามารถลดความหนาของเวทย์แสงจันทร์ให้บางเหมือนกับกระดาษได้ ซึ่งเซลีนก็เห็นโอกาสนั้นและทำการยิงในทันที กระสุนของเธอได้ทะลวงกำแพงป้องกันชั้นสุดท้าย และโดยไม่สูญเสียแรงพุ่ง, มันก็โจมตีขาทั้งสองข้างของแอเรียล โดยในตอนที่กระสุนฝังเข้าไปในร่างของเธอนั้น, พลังมังกรของลิงค์ก็ขยายออกในตัวเธอในทันที
ถ้าความสามารถเทเลพอร์ทของเวทย์แสงจันทร์ถูกเปิดใช้ไม่ทันเวลา,ตอนนี้แอเรียลก็คงจะกลายเป็นกองขี้เถ้าไปแล้ว
เอเลียร์ดออกมาจากที่ซ่อนของเขาการต่อสู้จบลงก่อนที่เขาจะมีโอกาสเคลื่อนไหวด้วยซ้ำ ตอนนี้, หัวใจของเขากำลังเต้นอย่างรุนแรง ความปราถนาในพลังระดับตำนานของเขาทวีความรุนแรงขึ้นมาก หลังจากที่สงบอารมณ์ของตัวเองลงได้, เอเลียร์ดก็ถามขึ้น, “ลิงค์, พวกเราจะเอายังไงกันต่อหล่ะ, ตอนนี้เจ้าชายไร้กายตายแล้วใช่ไหม?” Aileen-novel
“พวกเราจะเดินทางกลับดินแดนของพวกเราฉันไม่คิดจะเสียเวลากับการเดินทางนี้อีก แต่ก่อนจะไปพวกเราจะไล่ล่าพวกไร้กายธรรมดากลับไปด้วย และแน่นอนว่า, พวกเราจะไม่ใช้เวลามากกับตรงนี้ ฉันจะให้เวลาพวกเราสองวัน ตอนนี้พวกเรารีบเร่งฝีเท้ากันดีกว่านะ”
“โอเค”เอเลียร์ดกับเซลีนดูเหมือนจะไม่มีข้อคัดค้านอะไร
อะดรีนาลีนยังคงสูบฉีดอยู่ในตัวเอวิเลน่าเธอพยายามอย่างมากในการพยักหน้าตอบลิงค์
…
เกาะรุ่งอรุณ,อันวาร์, ใต้ต้นไม้โลก
มีแสงสีเงินสว่างวาบขึ้นมาในอากาศอย่างกระทันหันสองวินาทีต่อมา, ก็มีคนๆนึงร่วงลงมาที่พื้น เธอคือแอเรียล
สภาพของเธอเลวร้ายมากขาทั้งสองข้างหายไป, และร่างของเธอก็ถูกเผาจนเนื้อเหวอะไปหมด อากาศที่ร้อนระอุออกมาจากรูจมูกและปากของเธอ เธอทนกับความทรมานนี้แทบไม่ไหวแล้ว, เธอดิ้นทุรนทุรายและร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างไม่สามารถควบคุมได้
ในตอนที่เธอปรากฎตัวขึ้น,พลังธรรมชาติของต้นไม้โลกก็ไหลเข้ามาในร่างของเธอ และไม่กี่วินาทีต่อมา, พลังมังกรที่กำลังกัดกินร่างกายของเธออยู่ก็ถูกระงับอย่างสมบูรณ์ แอเรียลถอนหายใจด้วยความโล่งอก, และดีใจที่ในที่สุดความเจ็บปวดนี้ก็จบลง
เธอนอนแผ่หลาอยู่บนพื้นอย่างเงียบๆ,ปล่อยให้ต้นไม้โลกรักษาบาดแผลของเธอ ครั้งนี้, บาดแผลของเธอรุนแรงมาก ขาของเธอมันหนักเกินกว่าที่จะรักษาได้แล้ว, และต้นไม้โลกก็ทำอะไรกับมันไม่ได้ อย่างไรก็ตาม, เหตุการณ์นี้ก็ได้ให้บทเรียนที่สาหัสกับแอเรียล
เธอมองต้นไม้โลกและกัดฟันสบถออกมา“ขอบคุณสำหรับบทเรียนนะ, ลอร์ดเฟิร์ด!”
หลายนาทีผ่านไปด้วยความเงียบ,แล้วจากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้า แอเรียลหันไปดูและเห็นคนที่คุ้นเคย นั่นคือแม่ของเธอ, ราชินีไฮเอลฟ์
“เกิดอะไรขึ้น?”
“ท่านแม่,ข้าเพิ่งไปเจอลิงค์มา แล้วข้าก็แพ้เขา” แอเรียลถอนหายใจ ความพ่ายแพ้ของเธอนั้นช่างน่าเศร้าจริงๆ
“ไม่เป็นไรนะสิ่งที่สำคัญก็คือเจ้ารอดชีวิตกลับมาได้ต่างหาก เอาหล่ะ, ไหนเล่าเหตุการณ์มาให้แม่ฟังหน่อยซิ”
แอเรียลพยักหน้าแล้วเล่าย้อนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้แม่ของเธอฟังในตอนที่เธอเล่าจบ, ราชินีก็เงียบไปพักนึง จากนั้นเธอก็พูดออกมา “เขาทะลวงเวทย์แสงจันทร์ของเจ้าได้เลยหรอ แม่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพลังของเขาจะเติบโตไปมากขนาดนั้น”
“แต่เขาก็ใช้พลังไปจนหมดเลยนะคะถึงจะทะลวงมันเข้ามาได้”แอเรียลพูดเสริม
“เอาเถอะไม่ว่ายังไง,นี่ก็ถือว่าเป็นข่าวร้าย ดูเหมือนว่าเรื่องที่ทางเหนือคงต้องเร่งมือหน่อยแล้วหล่ะ ถ้าเจ้าหายดีเมื่อไหร่, ให้รีบขึ้นเหนือไปเลยนะ”
“แต่ว่าท่านแม่คะ,นั่นมันที่ที่กองทัพของเทพแห่งการทำลายอยู่ไม่ใช่หรอ?”
“แม่รู้และนั่นก็คือเหตุผลที่เจ้าควรรีบไปทางเหนือ ดาร์คเอลฟ์ต้องมีตัวตนอยู่ มนุษย์เป็นโล่ของพวกเรา, แล้วโล่จะดีได้ยังไงถ้าไม่มีหอก? เจ้าเข้าใจสิ่งที่แม่พยายามจะพูดใช่ไหม?”
แอเรียลเงียบเธออยากจะคัดค้านเรื่องทางเหนือ แต่ทันใดนั้นเอง, เธอก็นึกถึงคำพูดลิงค์ขึ้นมาได้ ในโลกนี้, ไม่มีความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างแสงสว่างกับความมืด
กฏที่สำคัญมีเพียงข้อเดียวเท่านั้น,และนั่นก็คือคนที่เก่งที่สุดเท่านั้นถึงจะอยู่รอด
จากนั้นเธอก็พยักหน้า“เข้าใจแล้วค่ะ, ท่านแม่”