Advent of the Archmage – 567: ปราบส่วนนึง, และกำจัดอีกส่วนนึง

Chapter
ฟิ้ว,ฟิ้ว เสียงลมตอนกลางคืนที่ทุ่งหญ้านั้นเหมือนกับเสียงคร่ำครวญของภูติผี แสงจันทร์เองก็ส่องแสงสลัวอยู่บนฟ้า, ให้ความสว่างกับโลกด้วยแสงที่เย็นชาและเปลี่ยนให้เป็นเมืองผี สัตว์ทุกตัวพากันเงียบไปหมดเพราะบรรยากาศที่ดูน่าอึดอัดนี้ มันไม่มีเสียงรบกวนเลย
หลังจากที่ลิงค์พูดออกมา,หัวใจของอีโลแวนก็เต้นไม่เป็นจังหวะ ดวงตาของเขามองตรงไปที่ลิงค์, แล้วจากนั้นเขาก็ก้มหน้าลง, กำคทาต้นไม้โลกของเขา “ลอร์ด” เขาพึมพำ “ท่านจะลงโทษพวกเรายังไงหรอ?”
มิโรสไม่ได้ถูกทรมาน,ดังนั้นเขาจึงมีสภาพจิตใจดีกว่าอีโลแวน มันผ่านมาหลายชั่วโมงแล้วตั้งแต่การทรมานอันแสนโหดร้ายนั่น; เขาฟื้นฟูสภาพจิตใจกลับมาได้อย่างมาก พอได้ยินคำพูดของลิงค์, เขาก็สูดหายใจเข้าไปหนึ่งเฮือก “ลิงค์, ท่านเป็นลอร์ดเฟิร์ด ท่านสามารถลงโทษพวกเราได้ถ้าท่านคิดว่าพวกเราทำเรื่องไม่ดี, แต่ท่านก็น่าจะยังพิจารณาถึงผลประโยชน์ของเฟิร์ดด้วยถูกไหม?”
ลิงค์พยักหน้า“นายพูดถูก ฉันต้องพิจารณาถึงผลประโยชน์ของเฟิร์ดจริงๆ และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ฉันไม่สามารถปล่อยให้พวกนายกลับไปที่เกาะรุ่งอรุณได้”
“ท่านอยากจะฆ่าพวกเราหรอ?”มิโรสหน้าซีด
“นั่นไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุดหรอก”ลิงค์ส่ายหัว หลังจากนั้น, เขาก็ยิ้มให้อีโลแวน “ถ้าฉันจำไม่ผิด, นายมาจากตระกูลสามัญชนในเกาะรุ่งอรุณใช่ไหม พ่อของนายเป็นเจ้าหน้าที่ต๊อกต๋อยคนนึงในขณะที่แม่ของนายตายไปตอนที่ให้กำเนิดนาย และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ทำให้พ่อของนายเกลียดนายตั้งแต่ที่นายเกิด เขาคิดว่านายเป็นตัวซวย, ถูกไหม?”
อีโลแวนพยักหน้าอย่างเงียบๆ　　ภูมิหลังของเขานั้นไม่ใช่ข้อมูลที่สืบยากอะไรตั้งแต่ที่เขาเข้าสู่ระดับตำนาน, มันก็เหมือนกับการเอาตัวเองมายืนอยู่กลางสปอตไลท์ ใครก็ตามที่อยากจะรู้อดีตของเขาสิ่งที่ต้องมีก็แค่เงินสักเล็กน้อย ซึ่งลิงค์นั้นเป็นลอร์ดของดินแดนที่มั่งคั่งแห่งนึง มันเป็นเรื่องง่ายมากถ้าเขาอยากจะรู้เรื่องพวกนี้
พอลิงค์พูดขึ้นมา,อีโลแวนก็อดคิดถึงอดีตของตัวเองไม่ได้ ในตอนที่เขายังเล็ก, เขาถูกพ่อของตัวเองทุบตีและถูกลงโทษโดยไม่มีเหตุผล และตอนแปดขวบ, เขาก็ถูกไล่ออกจากบ้าน ไม่ว่าเขาจะร้องไห้หรือส่งเสียงอ้อนวอนแค่ไหน, มันก็เปล่าประโยชน์
ถ้านักเวทย์เฒ่าในหมู่บ้านไม่ได้รับอุปการะเขา,ถ้าเขาไม่แสดงพรสวรรค์ทางด้านเวทมนตร์ที่ยิ่งใหญ่ออกมา, เขาก็คงจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของชนช้ำต่ำสุดในเกาะรุ่งอรุณอย่างแน่นอน
พอเห็นอีโลแวนตกอยู่ในห้วงความคิดของตัวเอง,ลิงค์ก็หันไปหามิโรส “ส่วนนาย,สายเลือดของนายไม่ได้บริสุทธิ์ขนาดนั้น นายมีสายเลือดมนุษย์แฝงอยู่จากคุณทวดของนาย และเพราะเหตุนั้นเอง, นายก็เลยเป็นส่วนเกินมาโดยตลอด มันไม่สำคัญว่านายจะยอดเยี่ยมแค่ไหน…ในความเป็นจริงนั้น, นี่ก็เหมือนกับพ่อและปู่ของนาย, ใช่ไหมหล่ะ?”
สิ่งนี้ได้โจมตีจุดอ่อนของมิโรสแล้วเขาก็ก้มหัวเงียบ
ไอ้พันทาง!
เศษสวะ!
ออกไปจากเกาะรุ่งอรุณซะ!
นี่คือประโยคที่เขาได้ยินบ่อยที่สุดเมื่อไหร่ก็ตามที่เขามีเรื่องขัดแย้งกับคนอื่น, ไฮเอลฟ์ก็จะดูถูกเขา, ทั้งต่อหน้าและลับหลัง เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาได้ยินคำพูดพวกนี้, มันจะเหมือนกับมีคนเอามีดมาทางที่กลางอกของเขา มันเป็นความรู้สึกที่เลวร้ายมาก
จากนั้นลิงค์ก็จ้องไปที่รูปปั้นผนึกมิติของเจ้าหญิงแอเรียลแล้วยิ้มออกมา“แล้วดูเธอคนนี้สิ, เจ้าหญิงเอลฟ์ผู้สูงส่ง เธอไม่ได้แข็งแกร่งเท่าพวกนายหรอก, และเธอก็ไม่ได้มีทักษะเท่าพวกนายด้วย, แต่มันก็แค่เพราะสถานะของเธอ, เธอได้รับเสียบโลกาอันแข็งแกร่ง แล้วดูกำไลเวทมนตร์ที่ข้อมือกับเสื้อคลุมเวทมนตร์ที่เธอสวมอยู่สิ เหอะ, น่าอิจฉาชะมัด”
พอพูดจบ,จู่ๆลิงค์ก็หันไปมองคทาในมือของมิโรส “เอิ่มม, นายรักษาคทาที่ทำจากกิ่งไม้นั่นดีจังเลยนะ มานาข้างในคทานั้นเละเทะเหมือนกองขยะเลย”
คำพูดนี้จี้ใจดำมิโรสจริงๆแม้ว่าพวกมันจะมาจากต้นไม้โลกเหมือนกันหมด, แต่กิ่งไม้นั้นก็มีคุณภาพแตกต่างกันด้วย คทาของเขามีคุณภาพต่ำสุดในบรรดานักเวทย์ระดับตำนานทั้งสี่คนจริงๆ เขาหดมือเอาคทาที่ลิงค์ดูถูกไปซ่อนโดยไม่รู้ตัว
ลิงค์หัวเราะคิกคัก“นายสามารถซ่อนคทาได้, แต่นายซ่อนเสื้อคลุมไม่ได้หรอกนะ เสื้อคลุมของนายมัน…เห้อ, มันก็แค่เอาไว้สำหรับนักเวทย์ระดับสูงใช่ไหมหล่ะ? ฉันคิดว่านักเวทย์ระดับตำนานควรจะสวมเสื้อคลุมหนังสัตว์แบบที่ซอนย่ากับอีโลแวนมีนะ ทำไมนายถึงสวมเสื้อคลุมธรรมดาแบบนี้อยู่อีก? มีใครบอกนายบ้างรึเปล่าหรือว่าพวกเขายังไม่ได้ทำให้นาย?”
ใบหน้าของมิโรสแดงก่ำลิงค์พูดถูก ในบรรดานักเวทย์ระดับตำนานรุ่นใหม่ทั้งห้าคนนั้น, มีแค่เขาคนเดียวที่ยังสวมเสื้อคลุมธรรมดาอยู่ การทำเสื้อคลุมหนังสัตว์นั้นเป็นเรื่องยาก, ดังนั้นจึงทำให้แค่เดือนละคนเท่านั้น และเขาก็จะเป็นคนสุดท้าย
นี่ไม่ได้เป็นเรื่องเลวร้ายขนาดนั้น,แต่พอลิงค์เอามาล้อ, เขาก็รู้สึกอับอาย
“ไม่ใช่นะ,มันก็แค่ยังไม่ถึงตาของข้า มันไม่ได้—”
“หรอ,ยังไม่ใช่ตาของนายสินะ แล้วทำไมนายถึงเป็นคนสุดท้ายหล่ะ?”
“ขะข้า…” มิโรสไม่สามารถตอบได้ เขารู้เหตุผลดีอยู่แล้ว—มันก็เพราะสายเลือดของเขา
หลังจากนั้น,ลิงค์ก็หันไปหาอีโลแวน แม้ว่าเขาจะมีสายเลือดบริสุทธิ์, แต่เขาก็ไม่ได้มีครอบครัวที่สูงส่ง คุณภาพชีวิตของเขาไม่ได้ดีไปกว่ากันเลย
“นายสวมเสื้อคลุมหนังสัตว์อยู่ก็จริง,แต่มันก็ดูแปลกๆเนอะ อ้อใช่, พวกเขาไม่ได้ตั้งใจทำให้สินะ ดูสิ, ของนายมีเวทย์ชี้นำระดับธรรมดาอยู่ด้วย, แต่อัตราการชี้นำอยู่แค่ 70% เอง ของแอเรียลมีตั้ง 98% พอเอาของเธอมาเทียบกันแล้ว, ของนายมันก็แค่ขยะดีๆนี่เอง”
“เพราะแอเรียลเป็นเจ้าหญิงไง”อีโลแวนเถียงด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
“หรอ,เธอเป็นเจ้าหญิงสินะ เจ้าหญิงนี่สูงส่งจังเลยเนอะ!”
พอมาถึงจุดนี้,ลิงค์ก็คลายผนึกมิติที่ร่ายใส่เจ้าหญิงแอเรียล เวลาของเธอกลับมาเดินอีกครั้ง ลิงค์แทงหัวใจของเธอไปแล้ว แต่สำหรับบุคคลที่แข็งแกร่งนั้นเรื่องแค่นี้ฆ่าพวกเขาไม่ได้ อย่างไรก็ตาม, มันก็ยังเป็นบาดแผลร้ายแรงอยู่ดี
ในตอนที่ผนึกคลายออก,แอเรียลก็ทรุดลงกับพื้น ร่างกายของเธอด้านช้าและไร้พลัง
ลิงค์ร่ายเวทย์มังกรรักษาใส่เธอ,เพื่อรักษาบาดแผลให้เธอยังพอมีชีวิตอยู่ได้ อย่างไรก็ตาม, เธอก็ยังไม่สามารถขยับตัวได้ ทุกการเคลื่อนไหวนั้นจะสร้างความเจ็บปวดอย่างมหาศาล
เธอกวาดตามองลิงค์,อีโลแวน, แล้วก็มิโรส ลิงค์มีสายตาที่เย็นชา, อีโลแวนดูถูกกดขี่และอ่อนแอ, ส่วนใบหน้าของมิโรสนั้น, เขากำลังแสดงความโกรธที่แม้แต่เขาก็ไม่รู้ตัวออกมา
แอเรียลเป็นคนฉลาดเธอรู้ในทันทีว่าตอนนี้เหตุการณ์ไม่สู้ดีแล้ว ไฮเอลฟ์สองคนนี้อาจจะย้ายไปอยู่กับเฟิร์ด
เธออ้าปากเพื่อจะพูดอะไรบางอย่าง,แต่เธอก็รู้สึกว่าลิ้นของตัวเองด้านชา มีบางสิ่งยับยั้งเธอเอาไว้ นอกจากคำว่า “อา” เธอก็ไม่สามารถพูดอะไรได้เลย　　ลิงค์เปิดใช้มือแห่งนักเวทย์,แล้วเสียบโลกาของแอเรียลก็ลอยมาหาเขา จากนั้นเขาก็ส่งให้มิโรส “รับไปซิแล้วแทงที่กลางอกของแอเรียลซะ!”
มิโรสอ้าปากค้างเขายื่นมือออกมาแต่ไม่กล้ารับเสียบโลกา “ไม่, ข้าทำไม่ได้ ข้าทำแบบนั้นไม่ได้ ถ้าทำข้าตายแน่!”
ถ้าเขาทำ,เขาจะไม่มีทางกลับไปที่เกาะรุ่งอรุณได้อีก
ลิงค์เย้ยหยัน“งั้นหรอ, แล้วถ้านายไม่ทำนายจะสามารถมีชีวิตอยู่ได้รึไง?”
มิโรสสะดุ้งเขาเงยหน้ามองลิงค์เพื่อดูว่ามือของเขาจับดาบอยู่รึเปล่า เขารู้จักลิงค์ดี เขารู้ว่าลิงค์มีทักษะดาบและเวทมนตร์ที่แข็งแกร่ง ในระยะที่ใกล้ขนาดนี้, ลิงค์สามารถฆ่าเขากับอีโลแวนได้ในทันที
พวกเขาไม่สามารถสู้กลับได้ด้วยซ้ำ
ตอนนี้เขาจะต้องตายหรอ? ไอลีนโนเวล
หรือจะฆ่าแอเรียล,แล้วต่อสู้เพื่อโอกาสในการมีชีวิตรอดดี?
มันไม่ใช่แม้แต่ทางเลือกด้วยซ้ำ
มิโรสรับเสียบโลกาด้วยมือที่สั่นเทาเขากำมันด้วยมือทั้งสองข้าง, แล้วเดินไปหาแอเรียลที่กำลังดิ้นรนอยู่
“อ้าก,อ้ากก, อ้ากกก!”
แอเรียลส่งเสียงร้องด้วยดวงตาที่เบิกกว้างเธอเคลื่อนไหวมากเกินไปและแผลของเธอก็เปิดกว้างขึ้นหลายเท่าตัว ลิงค์ฝืนรักษาเธออีกเล็กน้อยเพื่อไม่ให้เธอตายไปก่อน
ในที่สุด,มิโรสก็มาถึงตัวแอเรียลแล้วเขาก็เอาปลายดาบกดลงตรงหน้าอกของเธอ…หลังจากนั้นเขาก็คลายมือออก และเนื่องจากแรงโน้มถ่วง, ดาบที่คมกริบจึงเจาะทะลุอกของแอเรียล, และตรึงเธอเอาไว้กับพื้น
ลิงค์บันทึกเหตุการณ์ทั้งหมดนี้เอาไว้ด้วยคริสตัลความทรงจำ
หลังจากที่มิโรสจัดการเสร็จเรียบร้อย,เขาก็พูดกับอีโลแวน “เจ้าก็ด้วยแทงเธอซะสิ”
อีโลแวนเองก็ยอมแพ้แล้วเขายอมทำทุกอย่างเพื่อให้มีชีวิตรอดและเป็นคนที่เด็ดเดี่ยวกว่ามิโรส เขาเดินเข้ามา, กระชากเสียบโลกาออก, แล้วเล็งไปที่หัวใจของแอเรียล, จากนั้นก็แทงลงไปอีกครั้ง
“อั้ก”แอเรียลตัวสั่นอย่างรุนแรง ด้วยการจับด้ามดาบเอาไว้, เธอก็อ้าปากพะงาบๆใส่อีโลแวน
ตอนนี้,เธอตระหนักได้ว่าลิ้นของเธอไม่ได้ถูกยับยั้งอีกแล้ว เธอสามารถพูดได้ และด้วยเสียงที่แหบแห้ง, เธอก็พูดออกมา, “ทำไมหล่ะ?”
ฝั่งมิโรสยังพอพูดได้อยู่ว่าถูกบังคับ,แต่ทางด้านอีโลแวนนั้นเขาลงมือโดยไม่ลังเลยเลย เขาตัดสินใจที่จะเข้าร่วมกับเฟิร์ด
อีโลแวนไม่ได้ตอบเขาดึงเสียบโลกาออกแล้วหันไปหามิโรส “มิโรส, ตอนนี้ข้าอยู่กับเฟิร์ดแล้ว แล้วเจ้าหล่ะจะเอายังไง?” 　　ดาบในมือของอีโลแวนนั้นมีเลือดหยดลงมาในขณะที่เขาพูดมันเหมือนกับว่าถ้าจำเป็นเขาก็สามารถฆ่ามิโรสได้เหมือนกัน
มิโรสถอยไม่ได้แล้วเขาเดินมาข้างหน้า, คว้าเสียบโลกามา, แล้วยกขึ้น จากนั้นเขาก็แทงไปที่กลางขมับของแอเรียล, ตรึงเจ้าหญิงไฮเอลฟ์ผู้มากพรสวรรค์คนนี้ติดกับพื้น
แล้วเขาก็พูดออกมา“ข้าเองก็เหมือนกัน”
เขาคิดรอบคอบดีแล้ว
ในทางเทคนิคนั้น,มิโรสเป็นครึ่งเอลฟ์ และเขาก็รู้ว่าที่เฟิร์ดมีครึ่งเอลฟ์ที่อยู่ตำแหน่งสูงด้วย ซึ่งคนๆนั้นก็คือเอเลียร์ด
ในเมื่อเอเลียร์ดสามารถประสบความสำเร็จได้ขนาดนั้น,แล้วทำไมเขาจะทำไม่ได้หล่ะ? ที่เฟิร์ด, เขามีโอกาสที่เขาไม่มีวันได้รับในเกาะรุ่งอรุณ!
ลิงค์หัวเราะคิกคักเขาสบัดมือ, แล้วเสียบโลกาก็กระเด็นออกจากหน้าผากของแอเรียล จากนั้นศพของเธอก็ถูกเผา มันไหม้เป็นขี้เถ้าในกองไฟและถูกสายลมพัดออกไป
ลิงค์สามารถควบคุมมิโรสกับอีโลแวนได้,ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะเก็บพวกเขาเอาไว้ ส่วนแอเรียลที่เป็นผู้มีพรสวรรค์ชั้นแนวหน้านั้น เธออาจจะยังไม่โตเต็มที่, แต่เธอจะกลายเป็นนักเวทย์ที่น่ากลัวในอนาคตอย่างแน่นอน
ลิงค์ไม่มั่นใจว่าเขาจะสามารถควบคุมคนแบบนั้นได้,ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะกำจัดเธอ
เขายังมีเชลยเหลืออยู่อีกคนนึง—นากา,คาทูช่า
เขาคิดวิธีจัดการกับเธอเอาไว้แล้วเหมือนกันอย่างไรก็ตาม, เขาไม่ได้ตั้งใจจะใช้วิธีควบคุม สำหรับคนนี้, เขาต้องกลับไปที่เฟิร์ดและทำการระดมสมองกับนักเวทย์คนสำคัญก่อน
“เอาหล่ะ,พรรคพวก, กลับไปที่เฟิร์ดกันเถอะ พอไปถึงที่นั่นแล้ว, พวกนายต้องเปลี่ยนหน้าตากับตัวตนด้วยนะเพื่อความปลอดภัยของพวกนายเอง” 　　“ครับลอร์ด”
อีโลแวนกับมิโรสทำความเคารพลิงค์