Advent of the Archmage – 601 ข้ายังเรียกเจ้าว่าดยุคได้รึเปล่า?

Chapter
“โอ้ย!”
ราชินีมังกรแดงรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ไหลเข้ามาในหน้าอกที่เย็นเหมือนน้ำแข็งของเธอมันขับไล่ความหนาวเย็นและอาการชาออกไปจากตัว เธอฟื้นฟูประสาทสัมผัสกลับมาในทันที แต่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องดีเพราะสิ่งที่ตามมาก็คือความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสที่เกือบทำให้เธอเป็นบ้า
มันน่ากลัวมากมันรู้สึกเหมือนกับมีคนเอามีดทื่อๆมาแทงร่างของเธอและตัดเธอเป็นชิ้นๆอย่างช้าๆ แล้วจากนั้นก็เอามาปั้นเป็นก้อนเนื้อ เธอรู้สึกเหมือนกับกระดูกของตัวเองกำลังแตกออกเป็นเสี่ยงๆ!
ภายใต้ความเจ็บปวดแสนสาหัสนี้สิ่งเดียวที่เธอทำได้ก็คือร้องออกมา
แต่ว่ายิ่งเคลื่อนไหวเท่าไหร่เธอก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดเท่านั้นความเจ็บปวดมาเป็นระลอกๆและมันก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ มันรู้สึกเหมือนกับว่าลำไส้ของเธอกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆและวิญญาณของเธอกำลังจะสลาย
เกิดอะไรขึ้น?ใครกำลังทรมาณข้า?
ภายใต้ความเจ็บปวดนี้เกรเทลไม่สามารถใช้ความคิดได้เท่าไหร่นักทัศนวิสัยของเธอเป็นสีดำ และเธอก็มองอะไรไม่เห็นเลย ปากของเธอบวมเป่งและไร้ความรู้สึกเช่นกัน ดูเหมือนว่าจะมีแท่งไม้อยู่ข้างในปากเธอทำให้เธอกัดฟันไม่ได้
คำถามสองข้อนี้วนเวียนอยู่ในหัวเธอเป็นเวลาพักใหญ่ๆทันใดนั้นเองคลื่นความร้อนก็เข้ามาอีก และอาการชาก็ทุเลาลงกว่าเดิม ร่างกายเธอรับความรู้สึกได้มากขึ้น เหมือนกลับมามีชีวิต และความเจ็บปวดที่ไม่อาจทนได้ยิ่งกว่าเดิมก็ตามมา มันทำลายจิตใจของเธอเป็นเสี่ยงๆ
เธอเริ่มล่องลอยอยู่ในทะเลแห่งความเจ็บปวดและถูกปกคลุมด้วยความมืด เธอไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เธอจะได้เห็นแผ่นดินหรือทำไมเธอถึงมาอยู่ในสภาพนี้ เธอทำได้แค่รอให้ช่วงเวลาแห่งความทรมานผ่านพ้นไปด้วยความสับสนและจนปัญญา หลังจากที่ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว เศษเสี้ยวของแสงก็ปรากฏขึ้นในทะเลแห่งความเจ็บปวด มันมาจากท้องฟ้า
ความคิดเดียวที่อยู่ในใจของเธอก็คือ:นั่นอะไรหน่ะ?
แสงเข้ามาอย่างรวดเร็วในตอนที่มันเข้ามาใกล้ เกรเทลก็เห็นลางๆว่ามันคือมือ มือแห่งแสงนี้มาจากท้องฟ้าและจับร่างของเธอเอาไว้ พร้อมกับดึงเธอออกจากความทรมานไม่รู้จบ มันดูเหมือนกับภาพลวงตาแต่ในขณะเดียวกันมันก็ดูค่อนข้างสมจริง เธอไม่สามารถแยกแยะได้ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า
อย่างไรก็ตาม,เธอก็รู้สึกได้ว่าความเจ็บปวดนั้นลดลงจนอยู่ในระดับที่ทนไหว เกรเทลรู้สึกว่าทัศนวิสัยของเธอได้ฟื้นฟูกลับมาเล็กน้อยด้วย มีเงาปรากฏขึ้นลางๆ—ใบหน้าของเขาดูคุ้นเคย และเสียงที่เคยได้ยินก็ดังเข้ามาในหูของเธอเช่นกัน　　เกรเทลได้ยินไม่ค่อยชัดเท่าไหร่แต่ว่ามันดูอบอุ่นเหมือนกับแสงอาทิตย์ในฤดูหนาว เธอใจเย็นลงในทันที
คลื่นความอบอุ่นก่อนหน้านี้ไหลเข้ามาในตัวเธอเรื่อยๆในครั้งนี้ ความเจ็บปวดกำลังลดลง ซึ่งมันทำให้รู้สึกอบอุ่นและสบายตัว
วิสัยทัศของเกรเทลค่อยๆเฉียบคมขึ้นอย่างช้าๆและเธอก็มองเห็นได้ชัดขึ้น เธอเห็นชายหนุ่มหน้าตาธรรมดาๆที่สวมเสื้อคลุมต่อสู้สีดำ แขนเสื้อของเขาถูกถกขึ้นและมือของเขาก็เต็มไปด้วยเลือด พวกมันสะท้อนกับแสงจันทร์ และที่มือของเขามีของบางอย่างที่ดูเหมือนเข็มกับด้าย
เขากำลังทำอะไรบางอย่างกับหน้าอกและท้องของเธอความอบอุ่นที่เธอรู้สึกได้นั้นมาจากมือพวกนี้ ความทรงจำก่อนหน้านี้ได้กลับมาในหัวของเกรเทล เธอบังเอิญเจอกับนักเวทย์แสงฮาลิโน่
เธอไม่สามารถสู้กับเขาได้เลยหลังจากประมือกันได้ไม่กี่ท่า เธอก็ถูกหอกแห่งแสงตรึงเข้ากับกำแพง หลังจากนั้นลิงค์ก็มา และฮาลิโน่ก็ระเบิดหอกทิ้ง เธอไม่รู้เลยว่าหลังจากที่หมดสติไปมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง
แต่ว่าตอนนี้ลิงค์กำลังรักษาเธออยู่อย่างน้อยที่สุด มันก็หมายความว่าฮาลิโน่ไม่สามารถเอาชนะเขาได้….ชายหนุ่มคนนี้แข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อ เขาฆ่านักเวทย์แห่งความมืดยูจินที่ไม่มีใครโค่นได้มานับศตวรรษ แถมเขายังรอดจากการต่อสู้กับนักเวทย์แสงมาได้อีก แต่ก็โชคไม่ดีเลยที่เขามีหนทางของตัวเองและไม่ได้เข้ามาอยู่ฝ่ายมังกร
พอมองสีหน้าจริงจังที่มีเหงื่อท่วมหน้าผากของลิงค์เธอก็รู้สึกว่าร่างกายกำลังฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว เกรเทลปล่อยวางความคิดทุกอย่าง เธอทิ้งความกังวลทั้งหมดไป และโดยที่ไม่พูดอะไร เธอก็จ้องมองลิงค์ และสังเกตทุกส่วนบนใบหน้าของเขา
เธออยากจะจดจำมันเอาไว้ทั้งหมด
ในอีกด้านนึงลิงค์กำลังมีสมาธิอยู่กับการรักษาบาดแผลของเกรเทล แทนที่จะใช้เวทย์หุ่นเชิดมีเนื้อหนัง เขากลับใช้วิธีทางกายวิภาคของแวนซ์แทน แถมเขายังใช้แก่นภพในการกระตุ้นให้ร่างของเกรเทลฟื้นฟูตัวเองอีกด้วย ผลของมันอาจจะไม่เร็วเท่ากับเวทย์หุ่นเชิดมีเนื้อหนัง แต่ว่ามันจะช่วยให้เกรเทลฟื้นฟูกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ มันจะไม่มีผลข้างเคียงซักเท่าไหร่
บาดแผลของเกรเทลนั้นรุนแรงมากแรงระเบิดทำให้ร่างของเธอแตกเป็นเสี่ยงๆ ลิงค์ใช้เวลา 2 ชั่วโมงในการยื้อชีวิตของเธอ หลังจากนั้นเขาก็ใช้เวลาอีก 3 ชั่วโมงในการช่วยดึงสติของเธอกลับมาและขจัดความเจ็บปวดออกไป
แต่ว่าเธอก็ยังห่างไกลจากคำว่าปลอดภัยแล้วในกระบวนการนี้ลิงค์ไม่สามารถช่วยได้ซักเท่าไหร่ มันขึ้นอยู่กับความสามารถในการฟื้นฟูของตัวเกรเทลเอง
หลังจากผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมงในที่สุดลิงค์ก็จัดการกับแผลภายนอกเสร็จทั้งหมด จากภายนอก ร่างกายของเกรเทลได้ฟื้นฟูแล้ว มีรอยเย็บอยู่ทั่วร่างของเธอมันทั้งดูน่ากลัวและอันตราย เพื่อป้องกันไม่ให้เธอเสียความรู้สึก ลิงค์จึงล้างเลือดที่มือของเขาออกและเอาผ้าพันแผลเวทมนตร์ที่เขาเตรียมมาพันให้เธอ
“องค์ราชินีบาดแผลของยังสาหัสอยู่ เธอจะต้องใช้เวลาอีกอย่างน้อยกว่า10 ชั่วโมงถึงจะขยับตัวได้”
ในตอนที่เขาพูดจบลิงค์ก็เอาเสื้อคลุมขนสัตว์มาห่มลงบนร่างกายของเธอและเอาผ้าสะอาดมารองใต้ศรีษะของเธอเพื่อทำเป็นหมอน ตอนนี้ เกรเทลเก็บซ่อนอารมณ์อ่อนไหวทั้งหมดของตัวเองได้แล้ว เธอกลับมาเป็นราชินีมังกรแดงอีกครั้ง
“ฮาลิโน่หล่ะ?”เธอถามเบาๆ
“เขาตายแล้ว”ลิงค์ไม่ได้ตกใจกับการกระทำของราชินีมังกรแดง พวกเขาเลือกเส้นทางคนละเส้นและต่างก็เป็นชนชั้นปกครองทั้งคู่ ถ้าความขัดแย้งก่อนหน้านี้ยังคงมีอยู่ พวกเขาก็จะไม่มีพื้นที่ให้เจรจากันได้เลย　　เกรเทลตกใจเธอคิดไม่ถึงเลยว่าเหตุการณ์มันจะไปไกลเกินกว่าที่เธอจินตนาการไว้ ลิงค์ฆ่าทั้งนักเวทย์แห่งแสงและนักเวทย์แห่งความมืด หลังจากนั้น เธอก็ถามคำถามที่สำคัญที่สุด “เจ้าได้ชิ้นส่วนมารึเปล่า?”
ในตอนที่ถามเธอแอบหวังอยู่ลึกๆว่าคำตอบของลิงค์ก็คือไม่ ต่อให้มันเป็นคำโกหก เธอก็จะยอมเชื่อและเดินหน้าต่อไป
แล้วถ้าลิงค์กลายเป็นผู้ปกครองขึ้นมาจริงๆหล่ะ?เขามีความสามารถ ในฐานะผู้ปกครองเฟิร์ด เขาได้ทำให้ดินแดนเจริญรุ่งเรืองขึ้นแทนที่จะจมสู่ความมืดมิด แต่ไม่ว่ายังไง, เธอก็ไม่อยากสนใจอะไรแล้ว ขอแค่ลิงค์ยอมโกหกเธอ เธอก็จะไม่ขัดเขา
แต่ว่าลิงค์กลับพยักหน้า“มันอยู่กับฉัน”
หัวใจของราชินีมังกรแดงรู้สึกขมขื่นเธอพูดอย่างลำบากใจ “เจ้าไม่ควรช่วยข้าเอาไว้เลย เจ้าน่าจะฆ่าข้าซะ!”
ลิงค์ยิ้มเขาม้วนแขนเสื้อของเขาลงและหยิบหนังสือที่เหน็บอยู่ตรงเอวออกมา “อันที่จริง พวกเราทุกคนถูกผู้พิทักษ์หลอก ชิ้นส่วนมันทำแบบที่เขาว่าไม่ได้หรอก มันเป็นแค่กุญแจ และสิ่งที่ฉันได้มาในตอนสุดท้ายก็คือ หนังสือเวทย์ลึกลับเล่มนี้”
ลิงค์ปลดหัวเข็มขัดหนังที่อยู่บนหนังสือออกและกางหนังสือให้เกรเทลดู“เห็นมั้ยหล่ะ? เนื้อหาทั้งหมดเกี่ยวกับเวทย์ลึกลับและมีเวทย์วิญญาณอยู่นิดหน่อย สิ่งนี้ถูกนักเวทย์ที่แข็งแกร่งมากๆในยุคโบราณทิ้งเอาไว้ มันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับต้นไม้โลกเลย” ไอลีนโนเวล
“จริงหรอ?”สายตาของเกรเทลเต็มไปด้วยความสุข ความเจ็บปวดหายไปจากใบหน้าของเธอ
“ฉันเคยโกหกเธอด้วยรึไง?เอาจริงๆแล้ว มีแต่เธอนั่นแหล่ะที่โกหกฉันอยู่ตลอด เธอยังจำตอนหุบเขามังกรได้มั้ยหล่ะ?” ลิงค์ถามกลับด้วยรอยยิ้ม
เกรเทลถอนหายใจด้วยความโล่งลิงค์พูดถูก เธอโกหกลิงค์หลายครั้งจริงๆ เธอหลอกให้เขาเข้ามาในหุบเขามังกร แต่ก็แน่นอนว่าตอนนี้มันไม่มีอะไรแล้ว ต่อให้เวทย์วิญญาณส่วนใหญ่ในหนังสือของลิงค์จะเป็นเวทย์ต้องห้าม มันก็ไม่สำคัญ
ความขัดแย้งที่น่ากลัวที่สุดระหว่างพวกเขาได้หายไปแล้วพวกเขาไม่จำเป็นต้องฆ่ากันเองอีกต่อไป มันมากพอแล้ว
คิ้วของเกรเทลโค้งและน้ำเสียงของเธอก็นุ่มนวลขึ้นอารมณ์ทั้งหมดของเธอเริ่มอ่อนลง “ขอบคุณที่ช่วยชีวิตข้านะ ท่านดยุค”
“ดยุคหรอ?”ลิงค์ขมวดคิ้วด้วยความสับสน
“ข้ามาไตร่ตรองดูอีกทีข้าคิดว่าความคิดของเจ้าถูกแล้วหล่ะเผ่ามังกรไม่สามารถย่ำอยู่กับที่ได้ ถ้าข้าหายดีเมื่อไหร่ ข้าจะกลับไปโน้มน้าวพวกผู้อาวุโสให้แบ่งปันเรื่องความลับของพลังมังกร”
หลังจากนั้นด้วยความกลัวว่าลิงค์จะไม่เห็นด้วย เธอก็ถาม “เจ้าจะกลับมาใช่ไหม?” 　　“องค์ราชินีฉันดีใจมากเลยหล่ะที่เธอยอมเข้าใจฉันสักที” ลิงค์ยิ้มและพยักหน้า เขาตกลง
‘ดยุค’นั้นเป็นยศที่ใช้แทนตัวเพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของเผ่ามังกร แต่ตอนนี้ เขากับราชินีมังกรแดงมีสถานะเทียบเท่ากัน
อันที่จริงมันเหมือนกับพันธมิตรมากกว่า แต่ที่ลิงค์ยอมลดยศของเขาลงก็เพราะเห็นแก่อีโก้ของชนเผ่าโบราณอย่างเผ่ามังกร (ยกตัวอย่างเช่นการแลกเปลี่ยนส่วยของราชวงศ์ฉิน มันเป็นการแลกเปลี่ยนแต่ว่าถูกเรียกว่า ‘ส่วย’ เพราะอีโก้ของราชวงศ์ฉิน)
เกรเทลรู้ดีว่าพวกเขาไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเมื่อก่อนได้แต่ว่าหลังจากผ่านเหตุการณ์นี้ไปแล้ว เธอก็เข้าใจอะไรบางอย่าง การตัดสินใจนั้นไม่ควรรีบร้อน เธอควรมองไปข้างหน้าก่อนเพราะมันอาจจะมีสิ่งดีๆรออยู่ก็ได้
“ตอนนี้พวกเราอยู่ไหนหรอ?”เกรเทลมองไปรอบๆ และเห็นแต่กำแพงน้ำแข็ง มีไฟเวทมนตร์อยู่บนหัวของเธอ
“พวกเรายังอยู่ที่ขั้วโลกเหนือนี่เป็นหลุมที่ฉันขุดลงมามั่วๆเพื่อรักษาความอบอุ่นให้เธอ” ลิงค์หัวเราะ
ในระหว่างที่พูดเขาก็สัมผัสได้ว่าบาดแผลของเกรเทลได้ผลาญพลังของเธอไปจนหมดอีกครั้ง ดังนั้นเขาจึงเริ่มใส่พลังให้เธออีก
“บาดแผลของเธอสาหัสมากกระแสพลังน่าจะได้รับความเสียหายด้วย ดังนั้นตั้งแต่นี้และต่อไปอีกสักพัก ฉันจะต้องถ่ายพลังให้เธอเพื่อเพิ่มพลังการฟื้นฟู อีกไม่กี่ชั่วโมงหลังจากที่เธอรู้สึกดีขึ้นแล้ว ฉันจะพาเธอกลับไปที่เฟิร์ด”
ตอนนี้ราชินีมังกรแดงไม่มีพลังเหลืออยู่เลย มันถูกชดเชยด้วยพลังของลิงค์ทั้งหมด เธอไม่สามารถฟื้นฟูมันได้อีกแล้ว และลิงค์ก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่ว่าหลังจากที่เห็นว่าร่างกายของเธอคอยใช้พลังในการรักษาตัวเองอยู่ มันก็มีความเป็นไปได้สูงว่าเธอจะกลับมาฟื้นฟูด้วยตัวเองได้อีกครั้ง
เกรเทลพยักหน้าเป็นการตกลง
หลังจากเงียบไปสักพักอยู่ๆเธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ “แล้วพวกคนที่มากับเจ้าหล่ะ?”
“พวกเขาปลอดภัยบททดสอบที่พวกเราเจอนั้นจริงๆแล้วเป็นภาพลวงตา คนของฉันได้กลับไปที่เฟิร์ดแล้ว นักปราชญ์แห่งขุนเขาเองก็กลับไปยังภูเขาคนแคระ ส่วนนักรบจากต่างภพเองก็หายตัวไป ฉันได้ลองตรวจสอบร่องรอยดูแล้ว พวกนั้นน่าจะหายไปทางป่าทมิฬ”
“หรอดีแล้วหล่ะ” เกรเทลถอนหายใจเบาๆ “ในเมื่อมันเป็นแบบนี้ พวกเราก็ไม่สามารถหยุดการรวมภพได้แล้วสินะ ฟิรุแมนจะต้องเจอปัญหาใหญ่แน่ๆ”
ลิงค์พยักหน้า“นั่นสินะ แต่ว่าพวกเรายังมีชีวิตอยู่ เพราะฉะนั้นพวกเรายังหวังได้อยู่ว่าจะแก้ไขมันได้”
เกรเทลมองไปที่ชายหนุ่มคนนี้เขามีท่าทีที่สงบนิ่งในขณะที่พูด ถึงจะเป็นเรื่องที่น่าหวาดหวั่นอย่างการรวมภพก็ยังไม่สามารถทำอะไรเขาได้
เธอยิ้มและคิดอยู่ในใจเจ้าคิดผิดแล้วหล่ะ ตราบใดที่เจ้ายังอยู่ที่นี่ มันก็เท่ากับว่าที่นี่มีความหวังแล้ว