Chapter
ก่อนที่เกรเทลจะได้นั่งลงหลังจากที่กลับมายังที่พักของเธอ,ลิงค์ก็มาหาด้วยเวทย์เทเลพอร์ท
ดยุค,มีอะไรหรอ? เกรเทลรู้สึกแปลกใจ เธอคิดว่าลิงค์อาจจะรู้สึกเสียใจกับการตัดสินใจของเขา
เพทตาลองกับวาร์ดาสเองก็อยู่ที่นี่เหมือนกันและพวกเขาก็มองมาที่ลิงค์
ลิงค์พูดพลางหัวเราะคิกคัก องค์ราชินี, ฉันคิดว่ามันถึงวิธีที่จะคลายผนึกร่างมังกรให้ฉันแล้วหล่ะ
เกรเทลหัวเราะอย่างกระอักกระอ่วนตอนที่อยู่เกาะลึกลับนั้นเธอทั้งรู้สึกผิดหวังและโกรธลิงค์ ด้วยความโกรธ, เธอได้ผนึกร่างมังกรของลิงค์เอาไว้ พอนึกย้อนกลับไป, เธอไม่น่าทำแบบนั้นเลย มันเป็นแค่การขัดแย้งกันทางความคิด เธอไม่ต้องเล่นแรงขนาดนั้นก็ได้ ในเมื่อลิงค์ยอมตกลงที่จะเป็นดยุคมังกรต่อไป,ผนึกนี้ก็ควรจะถูกคลายออก
ด้วยการสัมผัสกำไลข้อมือเบาๆ,เกรเทลก็ส่งพลังเข้าไปเพื่อเปิดใช้งานมันและคลายผนึกให้ลิงค์…แต่ในตอนนั้นเอง, มันก็มีปัญหาเกิดขึ้น กำไลมีบางอย่างผิดปกติ
เกรเทลมองลงไปที่กำไลของตัวเองจากประสบการณ์ในอดีต, มันควรจะเปล่งแสงสีแดงสดใสหลังจากที่ได้รับพลังของเธอเข้าไป และจากนั้น, เธอก็จะสามารถผนึกหรือคลายผนึกร่างมังกรของทุกคนได้ตามต้องการ
นี่เป็นอำนาจที่เป็นของผู้ปกครองมังกรเพียงผู้เดียว
แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้วเธอใส่พลังเข้าไปในกำไล, แต่มันไม่ตอบสนองเลยสักนิด มันไม่ได้เปลี่ยนจากสีดำเงินเป็นสีแดงสดใส มันยังคงเป็นสีดำเงินอยู่, เหมือนกับกำไลโลหะธรรมดาๆ
พอเห็นแบบนี้,เพทตาลองก็อ้าปากเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็เงียบลง เขารู้เหตุผล
เกรเทลเองก็เข้าใจขึ้นมาอย่างรวดเร็วเธอส่ายหัวแล้วยิ้มอย่างขมขื่น ดยุค, ข้าเกรงว่าข้าคงไม่สามารถคลายผนึกให้กับท่านได้แล้วหล่ะ
พอพูดจบ,เธอก็ถอดกำไลแล้วส่งให้ลิงค์ มันมองตัวตนของท่านเป็นราชามังกรแล้ว มันไม่ใช่ของข้าอีกต่อไป
จากนั้นก็มีเรื่องประหลาดเกิดขึ้นในตอนที่กำไลไปหาลิงค์, มันก็เปล่งแสงสีดำเงินอีกครั้ง มันคือลักษณะสีของร่างมังกรของลิงค์ ในตอนที่มันอยู่ห่างจากร่างของเขาสามฟุต, มันก็ไม่จำเป็นต้องให้เกรเทลถือเอาไว้อีก มันลอยขึ้นโดยอัตโนมัติแล้วเคลื่อนที่มาหาลิงค์
ลิงค์ขมวดคิ้วเขาคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องจะออกมาเป็นแบบนี้ และเขาก็ไม่ได้ต้องการด้วย กำไลลอยเข้ามา, แต่เขาไม่ได้เอื้อมมือไปรับมัน
เกรเทลพูดต่อ ดยุค, ท่านถูกบรรพบุรุษเลือกให้เป็นราชามังกรแล้ว นอกจากท่าน, ก็ไม่มีใครแล้วที่มีคุณสมบัติพอที่จะสวมกำไลนี้—ไม่แม้กระทั่งข้า ข้าไม่ใช่ผู้ปกครองอีกต่อไปแล้ว
แต่นี่มัน… นี่มันเกิดความคาดหมายของลิงค์
เพทตาลองเดินเข้ามา ท่านดยุค, อย่าลังเลเลยครับ เขาเร่งเร้า พวกเรามังกรต้องการผู้นำที่แข็งแกร่ง กำไลนี้จะเลือกเจ้าของคนต่อไปแค่คนเดียวเท่านั้น
แต่องค์ราชินี,เธอเป็นคนที่มีสายเลือดมังกรบริสุทธิ์นะ ลิงค์ไม่อยากได้ตำแหน่งนี้ มันไม่ตรงกับแผนการในอนาคตของเขา
อันที่จริง,วาร์ดาสรู้สึกไม่ค่อยพอใจกับเรื่องนี้เพราะลิงค์เข้าร่วมเผ่ามังกรแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น ถึงลิงค์จะแข็งแกร่ง, แต่เขาก็ไม่ได้มีสิทธิ์ตามประเพนี อย่างไรก็ตาม, พอเห็นสภาพของกำไล, เขาก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก
กำไลไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น,แต่สำหรับมังกร, มันเป็นตัวแทนของอำนาจสูงสุด ถ้ามันเลือกผู้ปกครองแล้วและมีมังกรคนอื่นอยากจะกลายเป็นราชาหรือราชินี, พวกเขาก็ต้องท้าทายผู้ถูกเลือกและเอาชนะให้ได้
แต่ลิงค์เป็นใครกันหล่ะ? เขาเป็นนักเวทย์ระดับตำนานเลเวล 13 และเป็นที่รู้จักกันทั่วทั้งฟิรุแมน การท้าทายเขาก็เหมือนกับการฆ่าตัวตายดีๆนี่เอง
ด้วยเหตุนี้เอง,วาร์ดาสจึงไม่มีข้อขัดค้านอะไร พอเห็นว่าลิงค์ยังลังเลอยู่, เขาก็คิดว่าลิงค์เป็นห่วงเรื่องเกรเทล ดังนั้นเขาจึงพูดออกมา ดยุค, อันที่จริงข้ามีทางออกดีๆอยู่นะครับ
ไหนว่ามาซิ
องค์ราชินีมองหาดยุคที่มีคุณสมบัติมาโดยตลอด วาร์ดาสพูดอย่างมีเหตุผล ในเมื่อเธอก้าวลงมาจากบัลลังก์แล้ว, ทำไมท่านทั้งสองไม่แต่งงานกันหล่ะครับ? ด้วยวิธีนี้, สายเลือดราชวงศ์ก็จะไม่หายไปไหน—
ก่อนที่เขาจะพูดจบ,ผิวสีครีมของเกรเทลก็กลายเป็นสีแดง ลิงค์ขมวดคิ้ว ทำไมผู้อาวุโสคนนี้ถึงเอาเรื่องนี้มาพูดอีกนะ? แต่ก่อนที่ลิงค์จะได้ตอบกลับไปนั้นเอง,ก็มีเสียงนึงดังขึ้นมา หุบปากไปเลยนะ!
ลิงค์คุ้นเคยกับเสียงนี้ดีมันคือเสียงของเซลีน เขาหันกลับไปดูแล้วเห็นเงาสีดำกำลังวิ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูง ด้วยการกระโดดไม่กี่ครั้ง, เซลีนก็เข้ามาในห้องโถงหลักของที่พักราชินี
เธอตรงเข้ามาอยู่ข้างๆลิงค์และปัดกำไลที่กำลังลอยมาหาลิงค์มันร่วงลงกับพื้นด้วยเสียงดังแกร้ง แล้วเธอก็จ้องวาร์ดาสอย่างไม่พอใจ(สุดๆ) ไอ้แก่, สนใจแต่เรื่องของตัวเองเถอะ เป็นอะไรนักหนาถึงอยากเข้ามายุ่งกับเรื่องส่วนตัวของพวกเราห้ะ?
วาร์ดาสโกรธจนเคราสั่น,แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร แน่นอนว่าเขารู้จักเซลีน เขาทำได้แค่ยักไหล่และเงียบลง
สีแดงบนใบหน้าของเกรเทลเลือนหายไป,และดวงตาของเธอก็หม่นหมอง นั่นสินะ, เขายังมีเซลีนอยู่
เธอสบัดมือไล่วาร์ดาส วาร์ดาส, ตอนนี้ออกไปซะ
เขารู้สึกกระอักกระอ่วนตอนนี้, เขาโค้งให้ลิงค์กับเกรเทลแล้วรีบแจ้นออกไป
เซลีนมองเกรเทลอย่างไม่พอใจแล้วชี้หน้าเพทตาลอง สั่งให้เขาออกไปซะ! ฉันมีเรื่องบางอย่างต้องคุยกันแค่พวกเราสามคน!
เกรเทลไม่รู้ว่าเซลีนวางแผนอะไรอยู่,แต่เธอก็ยังพยักหน้าบอกเพทตาลอง จากนั้นผู้อาวุโสคนนี้ก็ถอยไปเหมือนกัน
ตอนนี้ในห้องโถงเหลืออยู่กันแค่สามคน
เซลีนร่ายบาเรียป้องกันเสียงรอบตัวพวกเขาแล้วมองลิงค์ เอเลียร์ดบอกเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฉันฟัง, และฉันก็ได้ยินเรื่องบางอย่างมาด้วย ลิงค์, ฉันขอถามแค่คำถามเดียว นายยังมีความรู้สึกให้เธออยู่รึเปล่า บอกฉันมาตามตรง, ห้ามโกหกหล่ะ!
พอคำถามนี้ถูกยิงออกมา,เกรเทลเองก็หันไปมองลิงค์, และรอฟังคำตอบจากเขา
ลิงค์เงียบกริบเขาเองก็กำลังถามคำถามนี้กับตัวเอง ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเกรเทลมันเป็นยังไงกันแน่นะ? เพื่อนที่สนิทกันมากๆหรอ? หรือว่ามันมีมากกว่านั้น?
ช่วงเวลาทั้งหมดที่พวกเขาเคยอยู่ด้วยกันกำลังฉายซ้ำในหัวของลิงค์—หุบเขามังกร,ทะเลแห่งความว่างเปล่า, เกาะลึกลับ, และในที่สุดก็ทางเหนือสุด โดยเฉพาะที่นั่น, เขาเคยถามตัวเองในตอนที่เผชิญหน้ากับภัยคุกคามของฮาลิโน่ ในตอนนั้น, เขารู้ว่าเขาไม่ได้มองเกรเทลแค่ในฐานะเพื่อน
ในอดีต,เขายับยั้งตัวเองเอาไว้เพราะเซลีนดังนั้นเขาจึงไม่ได้ข้ามพรมแดนนั้น แต่ตอนนี้พอเซลีนถาม, เขาก็ไม่สามารถโกหกได้
ฉะฉัน…
โอเค,ฉันรู้คำตอบแล้ว สายตาของเซลีนพร่ามัว มีน้ำตาคลออยู่ในนั้น ใบหน้าของเธอซีดเผือด, และริมฝีปากของเธอก็ขยับเล็กน้อย
ลิงค์ไม่สามารถทนต่อไปได้อีกแล้วเขาคว้ามือของเธอแล้วพูด โอเค, กลับกันเถอะ,ฉันไม่สนเรื่องราชามังกรหรือเผ่ามังกรแล้ว กลับกันเถอะนะ
แต่แล้วเซลีนก็ถอนหายใจอย่างคาดไม่ถึง ตอนนี้, ในที่สุดฉันก็เข้าใจความเจ็บปวดที่บรรพบุรุษของฉัน, ท่านผู้ปกครองวิญญาณ, รู้สึกแล้วหล่ะ
ความรู้สึกอะไร? ลิงค์มองเซลีน เขาพบว่าเปลวเพลิงสีม่วงในดวงตาของเธอนั้นชัดเจนมากในตอนนี้ พวกมันกำลังเปล่งประกาย, และเธอก็ดูเหมือนจะสามารถมองเข้ามาในวิญญาณของเขาและโลกทั้งปวงได้
ลิงค์ เซลีนพึมพำ ฉันรู้มาตั้งนานแล้วหล่ะว่าวันนี้จะมาถึง ฉันเคยฝันถึงมันมาก่อน แล้วฉันก็เคยฝันถึงอนาคตอันน่ากลัว…และคำภีร์ที่นายซ่อนอยู่ด้วย
ในขณะที่พูด,เธอก็หยิบกำไลราชามังกรที่กำลังเปล่งแสงขึ้นมาแล้วสวมเข้าที่ข้อมือของลิงค์ ฉันไม่ได้บอกนาย, แต่ฉันรู้ว่านายรู้สิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคต แต่ถึงอย่างนั้น, ฉันก็ยังรู้มากกว่านายอยู่ดี แล้วฉันก็รู้ด้วยว่าในการที่จะเปลี่ยนแปลงอนาคตแบบนั้น, นายต้องกลายเป็นผู้นำของเผ่ามังกร ซึ่งนี่ยังเป็นแค่ก้าวแรกเท่านั้น
เธอเดินไปหาเกรเทลแล้วจับมือของเธอ เธอจะเป็นภรรยาที่ดีของเขา, ซึ่งฉันคงไม่มีทางเป็นได้ พรสวรรค์ที่ฉันได้รับมาจากบรรพบุรุษนั้นมันไม่ใช่พร มันคือคำสาป คำสาปแห่งความโดดเดี่ยว
จากนั้นเธอก็จับมือของเกรเทลมาวางที่มือของลิงค์น้ำตาของเซลีนไหลลงมาอาบแก้ม ลิงค์, ฉันรู้ว่าตอนนี้นายอยากรั้งฉันไว้ที่นี่, แต่มันไม่มีประโบชน์หรอก ฉันต้องออกเดินทางไกล! ฉันอยากไปตามหาที่เงียบๆและฝึกฝนเวทมนตร์ที่บรรพบุรุษทิ้งเอาไว้ให้…ตาโง่, นี่ไม่ใช่การจากลาหรอกนะ ซักวันนึงในอนาคต, ในตอนที่นายต้องการฉัน, ฉันจะกลับมา
ลิงค์อกหัก เธอฝึกที่เฟิร์ดไม่ได้หรอ? เขาถามด้วยความไม่เข้าใจ
ไม่ได้หรอกฉันมีพรสวรรรค์ด้านการทำนาย, แต่มันก็ต้องการความช่วยเหลือจากภพด้วย ตอนนี้พรสวรรค์ของฉันอ่อนแอเกินไป, ฉันต้องทำให้มันแข็งแกร่งขึ้น ฉันจะเลือกเดินเส้นทางแห่งการฝึกฝนเหมือนบรรพบุรุษของฉัน ตอนแรกฉันอยากจะอยู่ที่นี่ต่ออีกซักหน่อย, แต่ตอนนี้ฉันว่ามันถึงเวลาที่เหมาะสมแล้วหล่ะ
เซลีนหันไปมองเกรเทล องค์ราชินี, ฝากดูแลเขาแทนฉันด้วยนะ
ลิงค์ไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นเขาแค่อยากคลายผนึกร่างมังกรและออกไปทะเลแห่งความว่างเปล่าเพื่อตามหาอุปกรณ์ลึกลับ ในตอนที่เขามาหาเกรเทล, เขากำลังมีความสุขอยู่เลย แล้วเรื่องมันกลายเป็นแบบนี้ได้ยัง?
เขารู้ว่าเซลีนกำลังจะจากไป,แต่เขาไม่รู้ว่าจะห้ามยังไง เขาเข้าใจเซลีนมากเกินไป ในเมื่อเธอพูดออกมาแบบนั้น, มันก็หมายความว่าเธอไตร่ตรองมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว และมันก็เป็นผลมาจากการทำนายด้วย ไม่ว่าเขาจะพูดยังไง, มันก็เปล่าประโยชน์ แต่ถึงอย่างนั้น,เขาก็ไม่อยากเสียเธอไปอยู่ดี
ความโหยหาและความกังวลได้ย้อมดวงตาของลิงค์เป็นสีแดงด้วยความตื่นตระหนก, เขาได้สูญเสียความเยือกเย็นแล้วพูดโพล่งออกมา ฉันจะไปกับเธอด้วย ฉันไม่สนบ้าอะไรแล้ว ฟิรุแมนมันมีปัญหาเยอะเกินไป พวกเราไปตามหาภพที่สงบสุขกันเถอะ ในทะเลแห่งความว่างเปล่ามีอีกตั้งหลายภพ มันต้องมีสักที่ที่เงียบสงบอยู่บ้างหล่ะ, ใช่ไหม?
ตาโง่เอ๊ย! เซลีนร้องไห้และหัวเราะออกมาพร้อมกัน, ตอนนี้มีแสงสีขาวห่อหุ้มตัวเธอเอาไว้แล้ว เธอกำลังใช้อุปกรณ์เทเลพอร์ทคุณภาพสูงที่ลิงค์ทำให้เธอ
จากนั้นก็มีประโยคจากลาดังมาจากแสงสีขาวนั้น ลิงค์, นายต้องใช้ชีวิตให้ดีนะ เฟิร์ดกำลังไปได้ดี อดทนรอแล้วฉันจะกลับมาหา!
พอพูดจบ,แสงสีขาวก็หายไป
มีบางอย่างกำลังหายไปจากหัวใจของลิงค์ด้วยจากนั้นเสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นข้างหลังเขา—มันเป็นของเกรเทล ดยุค เธอพูด เธอจะต้องกลับมาแน่
ฉันรู้,ฉันรู้แล้ว องค์ราชินี, ตอนนี้ฉันขอตัวกลับก่อนนะ ฉันอยากพักฟื้นฟูสภาพจิตใจตัวเองสักสองสามวัน ลิงค์รีบออกไป เขาไม่ได้ใช้เวทย์เทเลพอร์ท หัวใจของเขากำลังยุ่งเหยิง; เขาไม่กล้าที่จะใช้มัน
ด้วยการเดินโซซัดโซเซ,เขาก็กลับมาที่หอคอยเวทมนตร์ของเขา หลังจากที่เข้าไปในห้อง, เขาก็ไม่ได้ออกมาอีก เขาไม่สนใจเรื่องอะไรทั้งนั้นและไม่อยากเจอใครด้วย
ซึ่งสภาพนี้กินเวลานานถึงเจ็ดวัน
เจ็ดวันหลังจากนั้น,ประตูห้องนอนของเขาก็เปิดออก
ลิงค์เดินออกมาข้างในห้องโถง, คนแรกที่เขาเห็นก็คือราชินีมังกรแดงเกรเทล จากนั้นเขาก็เห็นเอเลียร์ด, เอวิเลน่า, แวนซ์, และสมาชิกคนสำคัญของเฟิร์ดอีกมากมาย, รวมทั้งผู้อาวุโสมังกรแดงด้วย เขาฟื้นความเยือกเย็นกลับมาแล้วเขาจะทำให้เฟิร์ดแข็งแกร่งขึ้นและใช้พลังทั้งหมดในการเผชิญหน้ากับยุคมืดที่กำลังใกล้เข้ามา
ในซักวันหนึ่ง,เซลีนจะกลับมา เขาอยากมอบอนาคตที่สดใสให้กับเธอ!
ทุกที่ที่เขาไป,ทุกคนจะโค้งคำนับเขา
ฝ่าบาท เกรเทลได้เปลี่ยนวิธีเรียกเขาแล้ว เธอสัมผัสได้ว่าลิงค์คลายผนึก, และยอมรับตัวเองในฐานะราชามังกรดำแล้ว
ลอร์ด นี่มาจากกลุ่มของเอเลียร์ด
ฝ่าบาทของพวกเรา! นี่มาจากเหล่าผู้อาวุโส
โฮกกกมังกรหนุ่มสาวที่บินอยู่บนท้องฟ้าต่างก็คำรามออกมาอย่างสดใส
ในยุคแสงที่1061, เดือนแห่งการเพาะปลูกที่สาม, ลอร์ดเฟิร์ด, นักเวทย์ระดับตำนาน, ผู้ถูกเลือกของเทพแห่งแสง, ลิงค์ มอรานี่ ได้สวมกำไลราชามังกร, และกลายเป็นราชาคนที่ 57 ของเผ่ามังกร และในอนาคตนั้นเขาจะเป็นที่รู้จักในชื่อราชันมังกรแห่งแสง
